What do you think?
Rate this book
Der Insasse
Ein vermisstes Kind - ein verzweifelter Vater - ein Höllentrip ins Innere der Psychiatrie
Zwei entsetzliche Kindermorde hat er bereits gestanden und die Berliner Polizei zu den grausam entstellten Leichen geführt. Doch jetzt schweigt der psychisch kranke Häftling Guido T. auf Anraten seiner Anwältin. Die Polizei ist sicher: Er ist auch der Entführer des sechsjährigen Max, der seit drei Monaten spurlos verschwunden ist. Die Ermittler haben jedoch keine belastbaren Beweise, nur Indizien. Und ohne die Aussage des Häftlings werden Max' Eltern keine Gewissheit haben und niemals Abschied von ihrem Sohn nehmen können.
Drei Monate nach dem Verschwinden von Max macht ein Ermittler der Mordkommission dem verzweifelten Vater ein unglaubliches Angebot: Er schleust ihn in das psychiatrische Gefängniskrankenhaus ein, in dessen Hochsicherheitstrakt Guido T. eingesperrt ist. Als falscher Patient, ausgestattet mit einer fingierten Krankenakte. Damit er dem Kindermörder so nahe wie nur irgend möglich ist und ihn zu einem Geständnis zwingen kann.
Denn nichts ist schlimmer als die Ungewissheit.
Dachte er.
Bis er als Insasse die grausame Wahrheit erfährt ...
Zwei entsetzliche Kindermorde hat er bereits gestanden und die Berliner Polizei zu den grausam entstellten Leichen geführt. Doch jetzt schweigt der psychisch kranke Häftling Guido T. auf Anraten seiner Anwältin. Die Polizei ist sicher: Er ist auch der Entführer des sechsjährigen Max, der seit drei Monaten spurlos verschwunden ist. Die Ermittler haben jedoch keine belastbaren Beweise, nur Indizien. Und ohne die Aussage des Häftlings werden Max' Eltern keine Gewissheit haben und niemals Abschied von ihrem Sohn nehmen können.
Drei Monate nach dem Verschwinden von Max macht ein Ermittler der Mordkommission dem verzweifelten Vater ein unglaubliches Angebot: Er schleust ihn in das psychiatrische Gefängniskrankenhaus ein, in dessen Hochsicherheitstrakt Guido T. eingesperrt ist. Als falscher Patient, ausgestattet mit einer fingierten Krankenakte. Damit er dem Kindermörder so nahe wie nur irgend möglich ist und ihn zu einem Geständnis zwingen kann.
Denn nichts ist schlimmer als die Ungewissheit.
Dachte er.
Bis er als Insasse die grausame Wahrheit erfährt ...
384 pages, Hardcover
First published January 1, 2018
About the author
Sebastian Fitzek
81 books7,409 followersSebastian Fitzek was born in Berlin in 1971. After going to law school and being promoted to LL.D., he decided against a juridical profession for a creative occupation in the media. After the traineeship at a private radio station he switched to the competition as head of entertainment and became chief editor later on, thereafter becoming an independent executive consultant and format developer for numerous media companies in Europe. He lives in Berlin and is currently working in the programme management of a major capital radio station.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 1,826 reviews
December 27, 2018
Das war endlich mal wieder ein Fitzek ganz nach meinem Geschmack! Spannend, unvorhersehbar, sehr psychologisch & einfach genial durchdacht! 👏🏻👏🏻😍😍 Ich hatte super viel Spaß beim lesen & hab das Buch nur so verschlungen 🙏🏻
June 14, 2023
Writing: solid translation job | Plot: woah nelly! | Ending: brooOOOOOOOOO?????
SYNOPSIS
In order to get the answers he desperately seeks about his son's disappearance, Till Berkhoff gets smuggled into the psychiatric prison hospital where the assumed kidnapper is being held.
MY OPINION
YOOOOOOOO???? What a wild ass ride. This is what I imagine Freida McFadden believes she's writing, but instead she serves up Great Value caricatures and lacklustre storytelling. Anyways, let me focus on THIS book. I docked a star because the twist will instantly remind you of a very famous thriller and the plot went a lil TOO over the line for me, but I have to give major props to Sebastian Fitzek for getting my ass caught up in all the drama.
This is def a DARK thriller. There is a lot of gore and graphic scenes in this book, just FYI. I'm squeamish so I did find myself 'flipping' the pages. Idk how Till was still standing at the end of it all... or was he? DUN DUN DUN.
Anyways, I appreciated that Fitzek got this story poppin from the beginning. Chapter one already had me locked tf in. This was like several Criminal Minds episodes strung together. It's fast paced, totally bingeable. I stay rockin with European authors because they always GO THERE, and I feel like if you're gonna be OTT then you might as well slang your balls to the walls and get grimy with it. Don't just give me rich people faffing about or illogical therapist stalking clients so she can overcharge—let me inside the mind of a truly disturbed psychopath and show me why his brain is crumpin to a different tune.
Fitzek does a great job raising the stakes with every chapter. You truly feel a sense of urgency for Till and his lil mission. But what I liked best was how it all came together (or rather, apart) near the end. Although it wasn't 100% original, I was certainly NOT expecting it. I won't lie, my jaw literally dropped and I scream WTF in my husband's face at point-blank range.
I REPEAT: yeetage of disbelief is required. I wasn't a fan of the reveals around Max's kidnapping, the male-gazey lawyer stuff, and I didn't think the whole prison prostitution ring storyline was necessary but it didn't hold me back from gobblin this up, no crumbs. I would LOVE to see this made into a movie or TV show. Tons of entertainment value. I'll definitely be checking out more from this author.
PROS AND CONS
Pros: translation was solid, very entertaining, fast-paced, twist had me SHOOKETH (wasn't expecting it to go in that direction), emotions were felt, right amount of dark humour
Cons: although I was surprised by the twist, it isn't exactly original... I know this doesn't make sense but if you read it, you might understand? the plot was a lil too far-fetched and over-stuffed to be a complete banger
____________________________
For some sick reason, do you want to hear more of my nonsense? Check out my podcast: Novels & Nonsense streaming everywhere.
SYNOPSIS
In order to get the answers he desperately seeks about his son's disappearance, Till Berkhoff gets smuggled into the psychiatric prison hospital where the assumed kidnapper is being held.
MY OPINION
YOOOOOOOO???? What a wild ass ride. This is what I imagine Freida McFadden believes she's writing, but instead she serves up Great Value caricatures and lacklustre storytelling. Anyways, let me focus on THIS book. I docked a star because the twist will instantly remind you of a very famous thriller and the plot went a lil TOO over the line for me, but I have to give major props to Sebastian Fitzek for getting my ass caught up in all the drama.
This is def a DARK thriller. There is a lot of gore and graphic scenes in this book, just FYI. I'm squeamish so I did find myself 'flipping' the pages. Idk how Till was still standing at the end of it all... or was he? DUN DUN DUN.
Anyways, I appreciated that Fitzek got this story poppin from the beginning. Chapter one already had me locked tf in. This was like several Criminal Minds episodes strung together. It's fast paced, totally bingeable. I stay rockin with European authors because they always GO THERE, and I feel like if you're gonna be OTT then you might as well slang your balls to the walls and get grimy with it. Don't just give me rich people faffing about or illogical therapist stalking clients so she can overcharge—let me inside the mind of a truly disturbed psychopath and show me why his brain is crumpin to a different tune.
Fitzek does a great job raising the stakes with every chapter. You truly feel a sense of urgency for Till and his lil mission. But what I liked best was how it all came together (or rather, apart) near the end. Although it wasn't 100% original, I was certainly NOT expecting it. I won't lie, my jaw literally dropped and I scream WTF in my husband's face at point-blank range.
I REPEAT: yeetage of disbelief is required. I wasn't a fan of the reveals around Max's kidnapping, the male-gazey lawyer stuff, and I didn't think the whole prison prostitution ring storyline was necessary but it didn't hold me back from gobblin this up, no crumbs. I would LOVE to see this made into a movie or TV show. Tons of entertainment value. I'll definitely be checking out more from this author.
PROS AND CONS
Pros: translation was solid, very entertaining, fast-paced, twist had me SHOOKETH (wasn't expecting it to go in that direction), emotions were felt, right amount of dark humour
Cons: although I was surprised by the twist, it isn't exactly original... I know this doesn't make sense but if you read it, you might understand? the plot was a lil too far-fetched and over-stuffed to be a complete banger
____________________________
For some sick reason, do you want to hear more of my nonsense? Check out my podcast: Novels & Nonsense streaming everywhere.
October 28, 2018
Wow wow wow wow wow. Ich muss jetzt erst mal atmen. 'Der Insasse' ist Fitzeks neuester Streich, und wer hätte gedacht, dass er nach dem völlig überzogenen Flugangst 7A mal wieder so einen Hammer raushaut? Der Insasse ist hochgradig spannend, brutal, eklig, emotional und packend. In einigen Dingen erkennt man Fitzeks unverwechselbare Handschrift, andere Dinge sind erfrischend un-Fitzek-like. Für mich ist dieser Thriller der bisher beste, den ich von Fitzek gelesen habe. Bravo! Jahreshighlight! Video coming sooooon :)
October 18, 2023
Jahreshighlight🤯! NIEMALS hätte ich damit gerechnet, dass mir dieses Buch so gut gefallen würde, immerhin war "Der Insasse" mein allererster Thriller (und ich bin doch eigentlich eine Romance-/Fantasy-Maus🤭). Aber vielleicht war es gerade deshalb auch so ein außergewöhnliches Leseerlebnis für mich - diese Art der Psychospiele, die extremen (abgedrehten) Wendungen und der Schrecken menschlicher Abgründe waren neu für mich. Eigentlich mag ich nichts sehen/ hören/ lesen, was auch nur ansatzweise gruselig ist, hier war ich fasziniert: Von der ausgefeilten Handlung, der Spannung auf jeder Seite und all den Fragezeichen in meinem Kopf, die beantwortet werden wollten. Bücher gewinnen dann meine Begeisterung, wenn sie mich (emotional) bewegen oder mit Wendungen überraschen können - beides hat "Der Insasse" erreicht. Mehr noch: Ich war so oft tief schockiert, das Ende habe ich nicht kommen sehen, obwohl ich fleißig Theorien aufgestellt hatte. Dass dieses Buch die coolste Danksagung jemals beinhaltet, verhilft weiterhin zu dieser Leseeuphorie, die mir bei "Der Insasse" in Erinnerung bleibt und die ich verspüre, wenn ich ein so richtig gutes Buch gelesen habe😍!
May 27, 2023
Λοιπόν...
Θέλω να μιλήσουμε λίγο για τον Φιτζεκ.
Καλος χρυσός και άγιος... Με πολύ συμπαθητική φατσα, ευγενικός, με χιούμορ, χαρούμενος, γελαστός, και ένα σωρό αλλα γλυκούλικα.
Και πέφτει στα χέρια σου ο τρόφιμος και οπως είσαι και συ σχεδόν σαν τρόφιμος εν μέσω καραντίνας λες ωραία. Και ξεκινάς... Και το βιβλίο είναι σούπερ. Και σε βουτάει από την αρχή στο ζουμί χωρίς πολλα πολλα.
Και χαιρεσαι, και έχεις αγωνία, και αμαν Παναγία μου πάει το παιδάκι, και αχ αυτός ο δολιος πατέρας τι τραβηξε και τι θα τραβήξει ακόμα.
Ο Μαξ εξαφανιστηκε λίγα μέτρα από το σπίτι και είναι σαν να άνοιξε η γη και τον κατάπιε.
Ο πατέρας του παλεύει να βρει ενα σημάδι. Ο φερόμενος ως απαγωγεας βρίσκεται εσώκλειστος σε ίδρυμα. Και τι κάνει ο πατέρας; Σου λεει θα τρυπώσω και γω εκεί. Και τρυπώσε. Και η περιπέτεια του δεν έχει τέλος. Και πονάει. Και πονάς και συ μαζι του. Και λυπασαι. Και θυμωνεις. Και τραβάς τα μαλλιά σου! Και έχεις ενθουσιαστεί και όποιον βρίσκεις στο διάβα σου (λέμε τώρα) γιατί διάβα με καραντίνα λίγο δύσκολο, του λες: Ασε ότι κάνεις και διαβασε τον τρόφιμο. Και ξενυχτάς και φτάνει 5 το πρωί. Και έχουν μείνει λίγες σελίδες. Και κει που πανε όλα πρίμα και η αγωνία έχει βαρέσει ταβανι, εμφανίζεται ο χαχανουλης από τα στρουμφακια με ενα δωρο 🎁
Το οποιο σου σκάει στα μουτρα σαν ένας κουβάς παγωμένο νερό.
Γιατί Φιτζεκ αγορι μου;
Τι σου έχουμε κάνει; 😂
Αν αντέχετε την ψυχρολουσία διαβάστε το.
Αν τα νευρα σας είναι κορδόνια αφήστε το για άλλη ώρα.
Το σημείωμα 📝 στο τέλος του βιβλίου ήταν υπέροχο.
Αυτα από μένα και εις αλλα με υγεια.
Θέλω να μιλήσουμε λίγο για τον Φιτζεκ.
Καλος χρυσός και άγιος... Με πολύ συμπαθητική φατσα, ευγενικός, με χιούμορ, χαρούμενος, γελαστός, και ένα σωρό αλλα γλυκούλικα.
Και πέφτει στα χέρια σου ο τρόφιμος και οπως είσαι και συ σχεδόν σαν τρόφιμος εν μέσω καραντίνας λες ωραία. Και ξεκινάς... Και το βιβλίο είναι σούπερ. Και σε βουτάει από την αρχή στο ζουμί χωρίς πολλα πολλα.
Και χαιρεσαι, και έχεις αγωνία, και αμαν Παναγία μου πάει το παιδάκι, και αχ αυτός ο δολιος πατέρας τι τραβηξε και τι θα τραβήξει ακόμα.
Ο Μαξ εξαφανιστηκε λίγα μέτρα από το σπίτι και είναι σαν να άνοιξε η γη και τον κατάπιε.
Ο πατέρας του παλεύει να βρει ενα σημάδι. Ο φερόμενος ως απαγωγεας βρίσκεται εσώκλειστος σε ίδρυμα. Και τι κάνει ο πατέρας; Σου λεει θα τρυπώσω και γω εκεί. Και τρυπώσε. Και η περιπέτεια του δεν έχει τέλος. Και πονάει. Και πονάς και συ μαζι του. Και λυπασαι. Και θυμωνεις. Και τραβάς τα μαλλιά σου! Και έχεις ενθουσιαστεί και όποιον βρίσκεις στο διάβα σου (λέμε τώρα) γιατί διάβα με καραντίνα λίγο δύσκολο, του λες: Ασε ότι κάνεις και διαβασε τον τρόφιμο. Και ξενυχτάς και φτάνει 5 το πρωί. Και έχουν μείνει λίγες σελίδες. Και κει που πανε όλα πρίμα και η αγωνία έχει βαρέσει ταβανι, εμφανίζεται ο χαχανουλης από τα στρουμφακια με ενα δωρο 🎁
Το οποιο σου σκάει στα μουτρα σαν ένας κουβάς παγωμένο νερό.
Γιατί Φιτζεκ αγορι μου;
Τι σου έχουμε κάνει; 😂
Αν αντέχετε την ψυχρολουσία διαβάστε το.
Αν τα νευρα σας είναι κορδόνια αφήστε το για άλλη ώρα.
Το σημείωμα 📝 στο τέλος του βιβλίου ήταν υπέροχο.
Αυτα από μένα και εις αλλα με υγεια.
October 28, 2018
Als der Postbote mir das Buch gebracht hat, habe ich ihm das Päckchen förmlich aus der Hand gerissen, weil es nicht mehr erwarten konnte endlich Sebastian Fitzen’s neuen Psychothriller zu lesen. Und das Warten hat sich auch definitiv gelohnt – „Der Insasse“ hat mich völlig umgehauen und mir wieder einmal aufs Neue bewiesen was für ein unglaubliches Talent der Autor besitzt.
Normalerweise lese ich selten bis gar keine Thriller, aber Sebastian Fitzek’s Schreibstil hat etwas an sich, was den Leser komplett in seinen Bann zieht. Man MUSS förmlich weiterlesen. Zumindestens konnte ich nicht mehr aufhören, da ich unbedingt wissen wollte was hinter der Entführung des kleinen Max steckt und wie sein Vater es schaffen will in einen Hochsicherheitstrakt einzubrechen, um dem Mörder hinter seine Schliche zu kommen.
Ich möchte nichts weiter zum Inhalt sagen, da jeder selbst diese spannende Reise erleben muss. Aber lasst euch gesagt sein: So wie es typisch für einen Fitzek Thriller ist, kann man auch hier den Verlauf der Geschichte absolut nicht voraussagen. Am Ende war ich echt komplett fertig mit den Nerven, da man als Leser völlig in die Irre geführt wird und selbst wenn man denkt die Antworten nun zu wissen, muss man jedoch feststellen, dass nichts von dem auch in der Wirklichkeit eintreffen wird. Und trotzdem lässt man sich von dem Geschehen mitreißen und genießt jedes einzelne Wort bis zur letzten Seite hin. Und genau so ein Buch, eines was einen förmlich zum weiterlesen zwingt, weil es so beängstigend und spannend zugleich ist, ist eines was ich lesen möchte.
Fazit: Sebastian Fitzek hat sich mit seinem neuesten Werk „Der Insasse“ mal wieder selbst übertroffen: Es ist beunruhigend, spannend und über allem stehend ein absoluter Mindfuck, über den man nach der letzte Seite noch nachdenken und Bauchschmerzen haben wird. Aber solche Bücher sind wichtig, da sie einen nicht mehr loslassen sondern einen zum Nachdenken anregen! Für mich ein absolutes Highlight, das mich an Filme wie „Shutter Island“ oder „Split“ erinnert. Alleine die grandiose Danksagung ist eigentlich schon 5 Sterne wert! Ich kann den Roman nur weiterempfehlen – kauft ihn euch auf der Stelle und lasst euch selbst zum erschaudern bringen!
Normalerweise lese ich selten bis gar keine Thriller, aber Sebastian Fitzek’s Schreibstil hat etwas an sich, was den Leser komplett in seinen Bann zieht. Man MUSS förmlich weiterlesen. Zumindestens konnte ich nicht mehr aufhören, da ich unbedingt wissen wollte was hinter der Entführung des kleinen Max steckt und wie sein Vater es schaffen will in einen Hochsicherheitstrakt einzubrechen, um dem Mörder hinter seine Schliche zu kommen.
Ich möchte nichts weiter zum Inhalt sagen, da jeder selbst diese spannende Reise erleben muss. Aber lasst euch gesagt sein: So wie es typisch für einen Fitzek Thriller ist, kann man auch hier den Verlauf der Geschichte absolut nicht voraussagen. Am Ende war ich echt komplett fertig mit den Nerven, da man als Leser völlig in die Irre geführt wird und selbst wenn man denkt die Antworten nun zu wissen, muss man jedoch feststellen, dass nichts von dem auch in der Wirklichkeit eintreffen wird. Und trotzdem lässt man sich von dem Geschehen mitreißen und genießt jedes einzelne Wort bis zur letzten Seite hin. Und genau so ein Buch, eines was einen förmlich zum weiterlesen zwingt, weil es so beängstigend und spannend zugleich ist, ist eines was ich lesen möchte.
Fazit: Sebastian Fitzek hat sich mit seinem neuesten Werk „Der Insasse“ mal wieder selbst übertroffen: Es ist beunruhigend, spannend und über allem stehend ein absoluter Mindfuck, über den man nach der letzte Seite noch nachdenken und Bauchschmerzen haben wird. Aber solche Bücher sind wichtig, da sie einen nicht mehr loslassen sondern einen zum Nachdenken anregen! Für mich ein absolutes Highlight, das mich an Filme wie „Shutter Island“ oder „Split“ erinnert. Alleine die grandiose Danksagung ist eigentlich schon 5 Sterne wert! Ich kann den Roman nur weiterempfehlen – kauft ihn euch auf der Stelle und lasst euch selbst zum erschaudern bringen!
March 22, 2020
Ο Τρόφιμος τελείωσε και ήταν παααάρα πολύ ωραίος.Και συγκινητικός.
Σε αυτό το βιβλίο συναντάμε:
➖ Τη Μίριαμ και τη Λάουρα
➖ Τον Τιλ Μπέρκοφ
➖ Τον μικρό Μαξ(που αγνοείται έναν χρόνο)
➖ Την Ρικάρντα
➖ Τον Γκίντο Τράνμιτς
➖ Τον δρ Φρίντερ και άλλους γιατρούς,νοσηλευτές κλπ
➖Τον Πάτρικ Βίντερ
➖ Τον Γκέντεον
➖ Τη Σεντά
➖ Τον Οδυσσέα του Τζόυς
➖ Ένα κινητό,μια βελόνα,ένα ξυράφι,ένα ημερολόγιο,μια Πόρσε,μια κινητή βιβλιοθήκη
⚠ Μην προσπαθήσετε να φανταστείτε πώς τα μαγείρεψε τούτη τη φορά,πώς τα πήγε,πώς τα έφερε,σε τι βασανιστήρια υπέπεσαν οι ήρωές του μέχρι να έρθει το τέλος!!!
Σαγηνευτικό μέχρι την τελευταία λέξη.
5⭐
Σε αυτό το βιβλίο συναντάμε:
➖ Τη Μίριαμ και τη Λάουρα
➖ Τον Τιλ Μπέρκοφ
➖ Τον μικρό Μαξ(που αγνοείται έναν χρόνο)
➖ Την Ρικάρντα
➖ Τον Γκίντο Τράνμιτς
➖ Τον δρ Φρίντερ και άλλους γιατρούς,νοσηλευτές κλπ
➖Τον Πάτρικ Βίντερ
➖ Τον Γκέντεον
➖ Τη Σεντά
➖ Τον Οδυσσέα του Τζόυς
➖ Ένα κινητό,μια βελόνα,ένα ξυράφι,ένα ημερολόγιο,μια Πόρσε,μια κινητή βιβλιοθήκη
⚠ Μην προσπαθήσετε να φανταστείτε πώς τα μαγείρεψε τούτη τη φορά,πώς τα πήγε,πώς τα έφερε,σε τι βασανιστήρια υπέπεσαν οι ήρωές του μέχρι να έρθει το τέλος!!!
Σαγηνευτικό μέχρι την τελευταία λέξη.
5⭐
May 2, 2020
«Προμνησία» θα έπρεπε να είναι ο τίτλος του συγκεκριμένου ψυχολογικού θρίλερ καθώς η αίσθηση πως γνωρίζεις στην αρχή αμυδρά και αμφίβολα,
μα μετά την σελ. 180 αισθάνεσαι την αβεβαιότητα
της σιγουριάς πως κάτι σου θυμίζει ,
κάτι εντελώς σίγουρο πως δεν σου διαφεύγει η οριστική βεβαιότητα της αλήθειας.
«Ο τρόφιμος» στη βάση ουσία είναι ένα
νεο-νουάρ ψυχολογικό θρίλερ με μαύρες και ασαφείς πινελιές τρομολαγνείας, παιδικής κακοποίησης,
βαριάς ψυχικής διαταραχής, και εμμονικής αμνησίας μέσα απο την πλανεύτρα μνήμη της παρανοϊκής αλήθειας που οδηγεί στο υποσυνείδητο,
ως τείχος προστασίας απο την ολική κατάρρευση, δημιουργώντας πλασματικές και αποσπασματικές πραγματικότητες, αμνησίες και πόρτες διαφυγής
απο την σχιζοφρενική, διασαλεμένη και πολυσχιδή προσωπικότητα.
Αυτή την προσωπικότητα που με κάθε μέσο φρικιαστικής υποστηρικτικής α��τοδιάθεσης
απεκδύεται τους ίδιου της τους εαυτούς.
Έναν και μοναδικό σε κάθε κρίση, κρατώντας
τους υπόλοιπους στο θολωμένο μυαλό του κομιστή
μέχρι να τις χρειαστεί ξανά ο φυγάς ξενιστής του αλυσοδεμένου ασυνείδητου Εγώ του, που ουρλιάζει υποφέροντας απο όλα σχεδόν τα ψυχωσικά σύνδρομα και τις απωθητικές τάσεις που χλευάζουν τον τρόμο της απώλειας.
Μέχρι κάποιο σημείο πίστευα ειλικρινά και συγκλονιστικά κατάπληκτη πως ξαναβρήκα τον παλιό, ευφυή, παρανοϊκό, ταλαντούχο ψυχάκια της λογοτεχνίας του τρόμου της ψυχής
και της υπερέντασης που αγκαλιάζεται σφιχτά με την αγωνία και την απροσδόκητη λαχτάρα του παραλόγου μοιραίου.
Μετά αργά αλλά σταθερά τη θέση του αξιαγάπητου αλήτη της ψυχής μου, του συγγραφέα που με την τρομολαγνεία της φύσης του με έμαθε να ερωτεύομαι
με κριτήρια ευφυιολαγνείας, πήρε και το αναφέρω χαρακτηριστικά για λόγους ευνόητους
ο Μάρτιν Σκορσέζε και όλα γύρω μου φάνηκαν γνώριμα και μπερδεμένα.
Προσπαθούσα να θυμηθώ απο που γνωρίζω πλοκή,
δομή και εξέλιξη εμμέσως πλην σαφώς αλλά
και πάλι με μπέρδευαν κάποιες επιπολαιότητες στην εξέλιξη της καλοστημένης ιστορίας.
Δεν ήθελα με τίποτα να παραδεχτώ πως ο τρελός διανοούμενος της υπερέντασης και της νευρικής κατάρρευσης που ερωτεύτηκα μέσα απο τα πρώτα του δημιουργήματα είχε πέσει στα δίχτυα της διαφημιστικής εκστρατείας για ένα πετυχημένο επιθετικό μάρκετινγκ των εκδοτικών οίκων και του κέρδους.
Σε αυτό το βιβλίο, το θέμα της «παιδικής κακοποίησης» αναφέρεται μόνο εν μέρει, επομένως δεν περιγράφεται λεπτομερώς.
Σε γενικές γραμμές, πολλά πράγματα είναι απλά πολύ κατασκευασμένα απο τον Fitzek και φυσικά μη ρεαλιστικά.
Η πολυτελέστατο ψυχιατρική κλινική είναι ένα
α��ο τα πιο σύγχρονα, εξελιγμένα και επιστημονικώς σχεδιασμένα ιδρύματα, εξοπλισμένο με άρτιο υλικό υποστήριξης και άψογα καταρτισμένο προσωπικό,,
τόσο ιατρικό, όσο και βοηθητικό.
Παρ’ολα αυτά δεν υπάρχει σχεδόν μια φιγούρα
την οποία μπορείτε να ταυτοποιήσετε,
άλλοι χαρακτήρες εμπλέκονται σε εντελώς υπερβολικές μηχανορραφίες, έτσι ώστε απλά να μην εκφράζονται αυτά τα στοιχεία σοβαρά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν τεκμαίρεται σαφώς και επαρκώς στοιχειοθετημένα η εγκληματική τους ενέργεια από αυτούς τους ίδιους, αλλά απο τυχαία τοποθετημένα συμβάντα.
Ακόμη και ο κύριος ύποπτος λαμβάνεται υπόψη όχι αρκετά σοβαρά. Απλά κανείς δεν συμπεριφέρεται ρεαλιστικά, δεν είναι παρά ελάχιστα πειστικά σχεδόν
τα πάντα.
Θεωρώ γελοία την κατασκευή της κατα συρροή εγκληματικής ιδέας, μια αυτοσχέδια θερμοκοιτίδα τραβηγμένη απο τα μαλλιά της ίδιας της αποτυχίας της.
Θεωρώ επίσης προσβολή της νοημοσύνης μου
το γεγονός της εξέλιξης στην πλοκή μέσω της διαρροής ή της ξαφνικής βλάβης των σωλήνων ύδρευσης
( σε ένα υπερσύγχρονο, νεόκτιστο κτίριο ψυχιατρικής περίθαλψης) με σκοπό τις επαναλαμβανόμενες πλημμύρες και την μετακίνηση των επικίνδυνων -κυρίως - ασθενών σε άλλες πτέρυγες.
Εν κατακλείδι μπορώ να πω πως έζησα ξανά την εμπειρία
- μέσω της ανάγνωσης αυτή τη φορά - που είχα βιώσει βλέποντας πριν χρόνια την ταινία «Το νησί των καταραμένων : Shutter Island».
Ήταν ένας γρήγορος και αγωνιώδης ρυθμός γραφής,
με πολλή φαντασία, αρκετές στιγμές παραλυτικής κατάπληξης και αλλαγή κατεύθυνσης στο τελικό αποτέλεσμα με πολλές δαιδαλώδεις συστροφές.
Ένα παιχνίδι σύγχυσης με καλές προοπτικές.
Αλλά...
Σεμπάστιαν γλυκέ μου, λυπάμαι ειλικρινά, δεν με έπεισες, άλλαξες μπήκες σε κλισέ Σεμπάστιαν και ξέρεις πως τα μισώ. Είσαι απόμακρος και προβλέψιμος.
Θα ήθελα να μείνουμε για λίγο χωριστά για να σκεφτώ. Θέλω να μείνω λίγο ή για πάντα μόνη μου,
θέλω λίγο χώρο, να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω,
το ξέρω πως μ’αγαπάς μα νομίζω πως δεν θα ξαναγυρίσω. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς.
μα μετά την σελ. 180 αισθάνεσαι την αβεβαιότητα
της σιγουριάς πως κάτι σου θυμίζει ,
κάτι εντελώς σίγουρο πως δεν σου διαφεύγει η οριστική βεβαιότητα της αλήθειας.
«Ο τρόφιμος» στη βάση ουσία είναι ένα
νεο-νουάρ ψυχολογικό θρίλερ με μαύρες και ασαφείς πινελιές τρομολαγνείας, παιδικής κακοποίησης,
βαριάς ψυχικής διαταραχής, και εμμονικής αμνησίας μέσα απο την πλανεύτρα μνήμη της παρανοϊκής αλήθειας που οδηγεί στο υποσυνείδητο,
ως τείχος προστασίας απο την ολική κατάρρευση, δημιουργώντας πλασματικές και αποσπασματικές πραγματικότητες, αμνησίες και πόρτες διαφυγής
απο την σχιζοφρενική, διασαλεμένη και πολυσχιδή προσωπικότητα.
Αυτή την προσωπικότητα που με κάθε μέσο φρικιαστικής υποστηρικτικής α��τοδιάθεσης
απεκδύεται τους ίδιου της τους εαυτούς.
Έναν και μοναδικό σε κάθε κρίση, κρατώντας
τους υπόλοιπους στο θολωμένο μυαλό του κομιστή
μέχρι να τις χρειαστεί ξανά ο φυγάς ξενιστής του αλυσοδεμένου ασυνείδητου Εγώ του, που ουρλιάζει υποφέροντας απο όλα σχεδόν τα ψυχωσικά σύνδρομα και τις απωθητικές τάσεις που χλευάζουν τον τρόμο της απώλειας.
Μέχρι κάποιο σημείο πίστευα ειλικρινά και συγκλονιστικά κατάπληκτη πως ξαναβρήκα τον παλιό, ευφυή, παρανοϊκό, ταλαντούχο ψυχάκια της λογοτεχνίας του τρόμου της ψυχής
και της υπερέντασης που αγκαλιάζεται σφιχτά με την αγωνία και την απροσδόκητη λαχτάρα του παραλόγου μοιραίου.
Μετά αργά αλλά σταθερά τη θέση του αξιαγάπητου αλήτη της ψυχής μου, του συγγραφέα που με την τρομολαγνεία της φύσης του με έμαθε να ερωτεύομαι
με κριτήρια ευφυιολαγνείας, πήρε και το αναφέρω χαρακτηριστικά για λόγους ευνόητους
ο Μάρτιν Σκορσέζε και όλα γύρω μου φάνηκαν γνώριμα και μπερδεμένα.
Προσπαθούσα να θυμηθώ απο που γνωρίζω πλοκή,
δομή και εξέλιξη εμμέσως πλην σαφώς αλλά
και πάλι με μπέρδευαν κάποιες επιπολαιότητες στην εξέλιξη της καλοστημένης ιστορίας.
Δεν ήθελα με τίποτα να παραδεχτώ πως ο τρελός διανοούμενος της υπερέντασης και της νευρικής κατάρρευσης που ερωτεύτηκα μέσα απο τα πρώτα του δημιουργήματα είχε πέσει στα δίχτυα της διαφημιστικής εκστρατείας για ένα πετυχημένο επιθετικό μάρκετινγκ των εκδοτικών οίκων και του κέρδους.
Σε αυτό το βιβλίο, το θέμα της «παιδικής κακοποίησης» αναφέρεται μόνο εν μέρει, επομένως δεν περιγράφεται λεπτομερώς.
Σε γενικές γραμμές, πολλά πράγματα είναι απλά πολύ κατασκευασμένα απο τον Fitzek και φυσικά μη ρεαλιστικά.
Η πολυτελέστατο ψυχιατρική κλινική είναι ένα
α��ο τα πιο σύγχρονα, εξελιγμένα και επιστημονικώς σχεδιασμένα ιδρύματα, εξοπλισμένο με άρτιο υλικό υποστήριξης και άψογα καταρτισμένο προσωπικό,,
τόσο ιατρικό, όσο και βοηθητικό.
Παρ’ολα αυτά δεν υπάρχει σχεδόν μια φιγούρα
την οποία μπορείτε να ταυτοποιήσετε,
άλλοι χαρακτήρες εμπλέκονται σε εντελώς υπερβολικές μηχανορραφίες, έτσι ώστε απλά να μην εκφράζονται αυτά τα στοιχεία σοβαρά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν τεκμαίρεται σαφώς και επαρκώς στοιχειοθετημένα η εγκληματική τους ενέργεια από αυτούς τους ίδιους, αλλά απο τυχαία τοποθετημένα συμβάντα.
Ακόμη και ο κύριος ύποπτος λαμβάνεται υπόψη όχι αρκετά σοβαρά. Απλά κανείς δεν συμπεριφέρεται ρεαλιστικά, δεν είναι παρά ελάχιστα πειστικά σχεδόν
τα πάντα.
Θεωρώ γελοία την κατασκευή της κατα συρροή εγκληματικής ιδέας, μια αυτοσχέδια θερμοκοιτίδα τραβηγμένη απο τα μαλλιά της ίδιας της αποτυχίας της.
Θεωρώ επίσης προσβολή της νοημοσύνης μου
το γεγονός της εξέλιξης στην πλοκή μέσω της διαρροής ή της ξαφνικής βλάβης των σωλήνων ύδρευσης
( σε ένα υπερσύγχρονο, νεόκτιστο κτίριο ψυχιατρικής περίθαλψης) με σκοπό τις επαναλαμβανόμενες πλημμύρες και την μετακίνηση των επικίνδυνων -κυρίως - ασθενών σε άλλες πτέρυγες.
Εν κατακλείδι μπορώ να πω πως έζησα ξανά την εμπειρία
- μέσω της ανάγνωσης αυτή τη φορά - που είχα βιώσει βλέποντας πριν χρόνια την ταινία «Το νησί των καταραμένων : Shutter Island».
Ήταν ένας γρήγορος και αγωνιώδης ρυθμός γραφής,
με πολλή φαντασία, αρκετές στιγμές παραλυτικής κατάπληξης και αλλαγή κατεύθυνσης στο τελικό αποτέλεσμα με πολλές δαιδαλώδεις συστροφές.
Ένα παιχνίδι σύγχυσης με καλές προοπτικές.
Αλλά...
Σεμπάστιαν γλυκέ μου, λυπάμαι ειλικρινά, δεν με έπεισες, άλλαξες μπήκες σε κλισέ Σεμπάστιαν και ξέρεις πως τα μισώ. Είσαι απόμακρος και προβλέψιμος.
Θα ήθελα να μείνουμε για λίγο χωριστά για να σκεφτώ. Θέλω να μείνω λίγο ή για πάντα μόνη μου,
θέλω λίγο χώρο, να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω,
το ξέρω πως μ’αγαπάς μα νομίζω πως δεν θα ξαναγυρίσω. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς.
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 26, 2018
Von der 1. Seite bis zur Danksagung war alles rundum PERFEKT. Es hat mich gefesselt und nicht mehr losgelassen. Es war erschreckend. Und einfach nur großartig. Und die Danksagung war ja wohl der Hammer 😂 Fitzeks ist und bleibt der beste Thrillerautor. (Für mich zumindest)
April 20, 2023
3.5
Guido Tramnitz is convicted of several murders including two children and is now in a high security psychiatric hospital. Till Berkhoff’s six year old son Max has been missing for a year, it’s as if he’s dropped off the face of the earth. Is Guido responsible for Max’s disappearance? The police team certainly think so and they abandon their search for Max. However, Tramnitz has not confessed and a grieving Till needs certainty. How far is Till prepared to go to achieve a confession?
First of all, the premise is a good one and has authenticity to it even if what ensues is somewhat far fetched! Till’s point of view is very intense and you feel the burning love for his son and understand the sacrifices he may make. It’s clearly not an easy read, anything featuring a child killer is always going to horrify and shock and it certainly does that. Guido is chilling and makes you shudder. The deadly cat and mouse game that unfolds is a suspenseful mind blowing wild ride with the short sharp chapters perfectly matching the narrative.
Whilst there are times when I’m on the edge of my seat the changing perspectives makes it feel disjointed. I do not object to some of the drama becoming somewhat unlikely, this is fiction after all but some sections seem to be implausible and I can’t entirely buy into what occurs. Some of the dialogue makes me wince but this is maybe due to translation issues and probably works better in the original German.
Overall though, it’s a good read with a constantly changing plot to keep the focus.
With thanks to NetGalley and especially to Aria and Aries for the much appreciated arc in return for an honest review.
Guido Tramnitz is convicted of several murders including two children and is now in a high security psychiatric hospital. Till Berkhoff’s six year old son Max has been missing for a year, it’s as if he’s dropped off the face of the earth. Is Guido responsible for Max’s disappearance? The police team certainly think so and they abandon their search for Max. However, Tramnitz has not confessed and a grieving Till needs certainty. How far is Till prepared to go to achieve a confession?
First of all, the premise is a good one and has authenticity to it even if what ensues is somewhat far fetched! Till’s point of view is very intense and you feel the burning love for his son and understand the sacrifices he may make. It’s clearly not an easy read, anything featuring a child killer is always going to horrify and shock and it certainly does that. Guido is chilling and makes you shudder. The deadly cat and mouse game that unfolds is a suspenseful mind blowing wild ride with the short sharp chapters perfectly matching the narrative.
Whilst there are times when I’m on the edge of my seat the changing perspectives makes it feel disjointed. I do not object to some of the drama becoming somewhat unlikely, this is fiction after all but some sections seem to be implausible and I can’t entirely buy into what occurs. Some of the dialogue makes me wince but this is maybe due to translation issues and probably works better in the original German.
Overall though, it’s a good read with a constantly changing plot to keep the focus.
With thanks to NetGalley and especially to Aria and Aries for the much appreciated arc in return for an honest review.
June 28, 2020
Δεν θα το αγόραζα,αλλά μου το έκαναν δώρο και έτσι έπρεπε να του δώσω μια ευκαιρία!
Το ξεκινησα, σε αρκετά σημεία ήθελα να το αφήσω αλλά τελικά το τελείωσα!Τελειώνοντας το λοιπόν έχω να πω ότι δεν ήταν για έμενα. . .
Το ξεκινησα, σε αρκετά σημεία ήθελα να το αφήσω αλλά τελικά το τελείωσα!Τελειώνοντας το λοιπόν έχω να πω ότι δεν ήταν για έμενα. . .
July 10, 2024
me: 911 yes hello i’m calling bc of something that sebastian fitzek did
911: what did he do
me: THAT
911: what did he do
me: THAT
October 30, 2018
Hääää? Was will uns Sebastian Fitzek denn mit dieser Danksagung sagen???? Das klingt akut nach vorerst letztem Buch, oder?
Bis auf das absurde Ende fand ich diesen Fitzek mal wieder richtig gut. I like.
Bis auf das absurde Ende fand ich diesen Fitzek mal wieder richtig gut. I like.
April 2, 2020
«Ο τρόφιμος» σηματοδοτεί την επιστροφή του Sebastian Fitzek στο είδος που ξέρει να διαχειρίζεται άψογα, το ψυχολογικό θρίλερ, με μια ιστορία βγαλμένη από τα πιο βαθιά σκοτάδια του ανθρώπινου μυαλού.
Πριν από έναν χρόνο, ο μικρός Μαξ Μπέρκοφ εξαφανίστηκε έξω από το σπίτι του. Όλα δείχνουν πως υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο Γκίντο Τράμνιτς, ένας ψυχοπαθής κατά συρροή δολοφόνος. Έχοντας δολοφονήσει δύο παιδιά, στην περίπτωση του Μαξ αρνείται να ομολογήσει την ενοχή του ή το πού βρίσκεται το πτώμα του.
Σήμερα ο Τράμνιτς είναι φυλακισμένος στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας μιας ψυχιατρικής κλινικής και συνεχίζει να αρνείται να πει οτιδήποτε αφορά τον Μαξ. Όταν λοιπόν ο πατέρας του, ο Τιλ Μπέρκοφ, μαθαίνει πως οι έρευνες για τον γιο του ετοιμάζονται να σταματήσουν και επισήμως, συνειδητοποιεί πως ο μόνος τρόπος για να μάθει τι του συνέβη είναι να προσεγγίσει τον ίδιο τον δολοφόνο του. Κι αυτό θα το πετύχει αν καταφέρει να μπει στην κλινική.
Πράγματι, θα καταφέρει να μπει εκεί ως τρόφιμος υιοθετώντας την ταυτότητα ενός άλλου άντρα. Όμως, τότε αρχίζει ο εφιάλτης. Παγιδευμένος σε έναν ιστό από αλήθειες και ψέματα, επικίνδυνους ψυχοπαθείς και πλασματικές εικόνες, ο Τιλ νιώθει τον κίνδυνο να παραμονεύει σε κάθε γωνιά της κλινικής. Κι όταν τελικά συναντά τον Τράμνιτς, μαθαίνει κάτι που συνταράσσει τον κόσμο του και συνειδητοποιεί ότι θα πρέπει να κάνει μια συμφωνία μαζί του, με τον χειρότερο εχθρό του, προκειμένου να μάθει την αλήθεια για το συνέβη τελικά στον Μαξ. Μια αλήθεια που όμως μπορεί να καταστρέψει τον ίδιο…
Μέχρι πού είναι άραγε διατεθειμένος να φτάσει ένας πατέρας, προκειμένου να μάθει τι συνέβη στο παιδί του; Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα που θέτει ο Fitzek και από αυτό ξεκινά ένα ψυχολογικό γαϊτανάκι γραμμένο από έναν συγγραφέα που έχει αποδείξει πως είναι μετρ σ’ αυτό το είδος. Το μπερδεμένο κουβάρι ξετυλίγεται αργά, σελίδα τη σελίδα, ενώ η καλοδουλεμένη και σφιχτή αφήγηση χαρακτηρίζεται από υψηλούς σφυγμούς και διαρκή αγωνία για τη συνέχεια. Τα μικρά κεφάλαια και η συνεχής «σκυταλοδρομία» ανάμεσα στους ήρωες, που πιάνουν ο ένας το νήμα της πλοκής ακριβώς από εκεί που το άφησε ο άλλος με την ίδια επιτυχία, βοηθούν στο να διατηρείται ζωντανός ο παλμός και αμείωτο το αναγνωστικό ενδιαφέρον.
Πιθανότατα δεν υπάρχει καλύτερο σκηνικό για να στηθεί μια τέτοια ιστορία από μια ψυχιατρική κλινική. Παρότι είναι ένα ίδρυμα αρκετά πολυτελές, με ανέσεις που δεν φαντάζεται κανείς όταν φέρνει μια ανάλογη εικόνα στο μυαλό του, δεν παύει να είναι ένας χώρος φύλαξης ψυχικά ασθενών ανθρώπων. Ένα κλειστοφοβικό μέρος, όπου βασιλεύει η παράνοια, η απόγνωση και ο τρόμος για όσα κρύβονται στο μυαλό κάποιου, αλλά και για όσα εν δυνάμει συμβαίνουν γύρω του. Ένα μέρος όπου οι καλά κρυμμένοι φόβοι βγαίνουν στην επιφάνεια· ίσως εξαιτίας της ατμόσφαιρας, ίσως γιατί ακόμα κι ένας υγιής νους παρασύρεται από το γενικότερο κλίμα κι αρχίζει να χάνει τη σιγουριά της λογικής του. Επιπλέον, πώς μπορείς να νιώσεις ασφαλής όταν βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον και περιτριγυρίζ��σαι από ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα και τη λογική;
Όσο για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας; Αναμφίβολα, ο Τιλ Μπέρκοφ είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Ένας άντρας που είδε την οικογένειά του να διαλύεται εξαιτίας της προσωπικής τους τραγωδίας και που νιώθει τύψεις επειδή άφησε τον γιο του να βγει από το σπίτι. Ένας πατέρας που υποφέρει κι έχει χάσει τον εαυτό του. Και που τώρα δεν διστάζει να βουτήξει στα άγνωστα, σκοτεινά νερά της παράνοιας, ώστε να ανακαλύψει την αλήθεια σχετικά με παιδί του. Κανένας δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του, πιθανότατα όμως πολλοί θα τον κατανοήσουν. Ειδικά όσοι είναι γονείς κι οι ίδιοι και γνωρίζουν καλά τις θυσίες που μπορούν να κάνουν για τα παιδιά τους. Ο Τιλ είναι ένας χαρακτήρας καλοδουλεμένος, που όμως μοιάζει λίγο μ�� λαβύρινθο: ξέρεις πως υπάρχει ένα τέλος, ένας σκοπός μέσα στην ψυχή και το μυαλό του, όμως κάθε φορά που ακολουθείς τα βήματά του βρίσκεσαι μπροστά σε αδιέξοδο, σε τοίχο· και τότε πρέπει να ακολουθήσεις ένα άλλο νήμα και να δεις πού θα σε οδηγήσει.
Από την άλλη πλευρά βρίσκεται ο ψυχοπαθής δολοφόνος Γκίντο Τράμνιτς. Μια εντελώς μισητή προσωπικότητα, που τα όποια ψυχολογικά του προβλήματα δεν αποτελούν κανένα ελαφρυντικό για ό,τι έκανε. Κι όμως, ο αναγνώστης ανακαλύπτει πως ελκύεται από αυτόν τον χαρακτήρα κι ενδιαφέρεται να μάθει πώς σκέφτεται και πράττει. Ειδικά όταν ξεκινά το παιχνίδι ανάμεσα στη γάτα και το ποντίκι με τον πατέρα του Μαξ, εξωθώντας τον στα όριά του. Ο Τράμνιτς μοιάζει με κάποιον τρελό επιστήμονα, που παρακολουθεί το πειραματόζωό του να εκτελεί τις εντολές του. Με μια λάμψη στο βλέμμα, με περιέργεια και έναν παιδικό ενθουσιασμό. Κάπως έτσι, άλλωστε, αντιδρά και ο αναγνώστης, ως εξωτερικός παρατηρητής. Ομολογουμένως, οι δύο ήρωες είναι ισάξιοι αντίπαλοι και είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς την εξέλιξη αυτής της «μάχης» μεταξύ τους, που όλα δείχνουν πως θα είναι μέχρις εσχάτων.
Με το μοναδικό του ταλέντο, ο συγγραφέας κατορθώνει να μετατρέψει μια αρχική ιδέα που σίγουρα έχουμε ξανασυναντήσει σε μια ιστορία ιδιαίτερη, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Ειδικά με το τέλος, με τις ανατροπές να τελειώνουν μαζί με το κείμενο. Ακόμα κι εκεί αποδεικνύεται το μεγαλείο του ανθρώπινου μυαλού, που είναι ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο, για το πιο σκοτεινό συναίσθημα αλλά ταυτόχρονα και το πιο φωτεινό. Γρήγορο, κινηματογραφικό και αγωνιώδες, ο «Τρόφιμος» είναι ένα βιβλίο που θα σας προβληματίσει, θα σας ενθουσιάσει και θα σας συγκινήσει.
Η κριτική μου για το βιβλίο και στο site "Book City" και τον παρακάτω σύνδεσμο: Ο τρόφιμος
Πριν από έναν χρόνο, ο μικρός Μαξ Μπέρκοφ εξαφανίστηκε έξω από το σπίτι του. Όλα δείχνουν πως υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο Γκίντο Τράμνιτς, ένας ψυχοπαθής κατά συρροή δολοφόνος. Έχοντας δολοφονήσει δύο παιδιά, στην περίπτωση του Μαξ αρνείται να ομολογήσει την ενοχή του ή το πού βρίσκεται το πτώμα του.
Σήμερα ο Τράμνιτς είναι φυλακισμένος στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας μιας ψυχιατρικής κλινικής και συνεχίζει να αρνείται να πει οτιδήποτε αφορά τον Μαξ. Όταν λοιπόν ο πατέρας του, ο Τιλ Μπέρκοφ, μαθαίνει πως οι έρευνες για τον γιο του ετοιμάζονται να σταματήσουν και επισήμως, συνειδητοποιεί πως ο μόνος τρόπος για να μάθει τι του συνέβη είναι να προσεγγίσει τον ίδιο τον δολοφόνο του. Κι αυτό θα το πετύχει αν καταφέρει να μπει στην κλινική.
Πράγματι, θα καταφέρει να μπει εκεί ως τρόφιμος υιοθετώντας την ταυτότητα ενός άλλου άντρα. Όμως, τότε αρχίζει ο εφιάλτης. Παγιδευμένος σε έναν ιστό από αλήθειες και ψέματα, επικίνδυνους ψυχοπαθείς και πλασματικές εικόνες, ο Τιλ νιώθει τον κίνδυνο να παραμονεύει σε κάθε γωνιά της κλινικής. Κι όταν τελικά συναντά τον Τράμνιτς, μαθαίνει κάτι που συνταράσσει τον κόσμο του και συνειδητοποιεί ότι θα πρέπει να κάνει μια συμφωνία μαζί του, με τον χειρότερο εχθρό του, προκειμένου να μάθει την αλήθεια για το συνέβη τελικά στον Μαξ. Μια αλήθεια που όμως μπορεί να καταστρέψει τον ίδιο…
Μέχρι πού είναι άραγε διατεθειμένος να φτάσει ένας πατέρας, προκειμένου να μάθει τι συνέβη στο παιδί του; Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα που θέτει ο Fitzek και από αυτό ξεκινά ένα ψυχολογικό γαϊτανάκι γραμμένο από έναν συγγραφέα που έχει αποδείξει πως είναι μετρ σ’ αυτό το είδος. Το μπερδεμένο κουβάρι ξετυλίγεται αργά, σελίδα τη σελίδα, ενώ η καλοδουλεμένη και σφιχτή αφήγηση χαρακτηρίζεται από υψηλούς σφυγμούς και διαρκή αγωνία για τη συνέχεια. Τα μικρά κεφάλαια και η συνεχής «σκυταλοδρομία» ανάμεσα στους ήρωες, που πιάνουν ο ένας το νήμα της πλοκής ακριβώς από εκεί που το άφησε ο άλλος με την ίδια επιτυχία, βοηθούν στο να διατηρείται ζωντανός ο παλμός και αμείωτο το αναγνωστικό ενδιαφέρον.
Πιθανότατα δεν υπάρχει καλύτερο σκηνικό για να στηθεί μια τέτοια ιστορία από μια ψυχιατρική κλινική. Παρότι είναι ένα ίδρυμα αρκετά πολυτελές, με ανέσεις που δεν φαντάζεται κανείς όταν φέρνει μια ανάλογη εικόνα στο μυαλό του, δεν παύει να είναι ένας χώρος φύλαξης ψυχικά ασθενών ανθρώπων. Ένα κλειστοφοβικό μέρος, όπου βασιλεύει η παράνοια, η απόγνωση και ο τρόμος για όσα κρύβονται στο μυαλό κάποιου, αλλά και για όσα εν δυνάμει συμβαίνουν γύρω του. Ένα μέρος όπου οι καλά κρυμμένοι φόβοι βγαίνουν στην επιφάνεια· ίσως εξαιτίας της ατμόσφαιρας, ίσως γιατί ακόμα κι ένας υγιής νους παρασύρεται από το γενικότερο κλίμα κι αρχίζει να χάνει τη σιγουριά της λογικής του. Επιπλέον, πώς μπορείς να νιώσεις ασφαλής όταν βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον και περιτριγυρίζ��σαι από ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα και τη λογική;
Όσο για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας; Αναμφίβολα, ο Τιλ Μπέρκοφ είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Ένας άντρας που είδε την οικογένειά του να διαλύεται εξαιτίας της προσωπικής τους τραγωδίας και που νιώθει τύψεις επειδή άφησε τον γιο του να βγει από το σπίτι. Ένας πατέρας που υποφέρει κι έχει χάσει τον εαυτό του. Και που τώρα δεν διστάζει να βουτήξει στα άγνωστα, σκοτεινά νερά της παράνοιας, ώστε να ανακαλύψει την αλήθεια σχετικά με παιδί του. Κανένας δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του, πιθανότατα όμως πολλοί θα τον κατανοήσουν. Ειδικά όσοι είναι γονείς κι οι ίδιοι και γνωρίζουν καλά τις θυσίες που μπορούν να κάνουν για τα παιδιά τους. Ο Τιλ είναι ένας χαρακτήρας καλοδουλεμένος, που όμως μοιάζει λίγο μ�� λαβύρινθο: ξέρεις πως υπάρχει ένα τέλος, ένας σκοπός μέσα στην ψυχή και το μυαλό του, όμως κάθε φορά που ακολουθείς τα βήματά του βρίσκεσαι μπροστά σε αδιέξοδο, σε τοίχο· και τότε πρέπει να ακολουθήσεις ένα άλλο νήμα και να δεις πού θα σε οδηγήσει.
Από την άλλη πλευρά βρίσκεται ο ψυχοπαθής δολοφόνος Γκίντο Τράμνιτς. Μια εντελώς μισητή προσωπικότητα, που τα όποια ψυχολογικά του προβλήματα δεν αποτελούν κανένα ελαφρυντικό για ό,τι έκανε. Κι όμως, ο αναγνώστης ανακαλύπτει πως ελκύεται από αυτόν τον χαρακτήρα κι ενδιαφέρεται να μάθει πώς σκέφτεται και πράττει. Ειδικά όταν ξεκινά το παιχνίδι ανάμεσα στη γάτα και το ποντίκι με τον πατέρα του Μαξ, εξωθώντας τον στα όριά του. Ο Τράμνιτς μοιάζει με κάποιον τρελό επιστήμονα, που παρακολουθεί το πειραματόζωό του να εκτελεί τις εντολές του. Με μια λάμψη στο βλέμμα, με περιέργεια και έναν παιδικό ενθουσιασμό. Κάπως έτσι, άλλωστε, αντιδρά και ο αναγνώστης, ως εξωτερικός παρατηρητής. Ομολογουμένως, οι δύο ήρωες είναι ισάξιοι αντίπαλοι και είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς την εξέλιξη αυτής της «μάχης» μεταξύ τους, που όλα δείχνουν πως θα είναι μέχρις εσχάτων.
Με το μοναδικό του ταλέντο, ο συγγραφέας κατορθώνει να μετατρέψει μια αρχική ιδέα που σίγουρα έχουμε ξανασυναντήσει σε μια ιστορία ιδιαίτερη, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Ειδικά με το τέλος, με τις ανατροπές να τελειώνουν μαζί με το κείμενο. Ακόμα κι εκεί αποδεικνύεται το μεγαλείο του ανθρώπινου μυαλού, που είναι ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο, για το πιο σκοτεινό συναίσθημα αλλά ταυτόχρονα και το πιο φωτεινό. Γρήγορο, κινηματογραφικό και αγωνιώδες, ο «Τρόφιμος» είναι ένα βιβλίο που θα σας προβληματίσει, θα σας ενθουσιάσει και θα σας συγκινήσει.
Η κριτική μου για το βιβλίο και στο site "Book City" και τον παρακάτω σύνδεσμο: Ο τρόφιμος
May 1, 2020
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙΣ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΦΙΤΖΕΚ!
ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ, ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΛΕΝΤΟ!!!!📕📖🎇🎇🎇✨✨✨✨
ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ! ( ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΜΩΣ ΤΟ "ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΝΗΜΗΣ")
ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ, ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΛΕΝΤΟ!!!!📕📖🎇🎇🎇✨✨✨✨
ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ! ( ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΜΩΣ ΤΟ "ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΝΗΜΗΣ")
December 17, 2023
4.5⭐️
Apie Fitzek ir jo knygas girdėjau jau seniai, bet vis atidėliodavau ar už akių užkliūdavo vis kito autoriaus knyga, ir Sebastian nustumdavo vėl į eilės galą. Iš dalies labai džiaugiuosi, kad taip ilgai delsiau, nes jei kitos jo knygos tokios pat geros kaip ir ši, tai manęs laukia nuostabiai kraupus laikas su Fitzek knygomis.
Taigi, istorija įtraukianti ir nei karto negirdėta, tikrai nejaučiau, kaip greitai tirpo puslapiai. Autorius puikiai visą laiką vedžiojo mane už nosies, tokios baigties tikrai nesitikėjau! Buvo knygoje vietų, kur beskaitant iškilo tam tikrų neaiškumų ir klausimų, bet palaipsniui Sebastian atskleidė visas kortas ir jau nebeturėjau prie ko prikibti.
Apie Fitzek ir jo knygas girdėjau jau seniai, bet vis atidėliodavau ar už akių užkliūdavo vis kito autoriaus knyga, ir Sebastian nustumdavo vėl į eilės galą. Iš dalies labai džiaugiuosi, kad taip ilgai delsiau, nes jei kitos jo knygos tokios pat geros kaip ir ši, tai manęs laukia nuostabiai kraupus laikas su Fitzek knygomis.
Taigi, istorija įtraukianti ir nei karto negirdėta, tikrai nejaučiau, kaip greitai tirpo puslapiai. Autorius puikiai visą laiką vedžiojo mane už nosies, tokios baigties tikrai nesitikėjau! Buvo knygoje vietų, kur beskaitant iškilo tam tikrų neaiškumų ir klausimų, bet palaipsniui Sebastian atskleidė visas kortas ir jau nebeturėjau prie ko prikibti.
November 25, 2023
2.5⭐ I'm disappointed. I was really confident this was gonna be a banger because of all the hype, but it ended up being so lackluster. It's dark and gory, but I didn't like it. The psycho came across to me like a caricature. At the last 5%, I felt some empathy towards one character, but too little too late?
November 9, 2018
Nachdem AchtNacht, mein erster Fitzek Thriller, mich nicht wirklich überzeugen konnte, hatte ich eigentlich kein großes Interesse mehr an seinen anderen Büchern. Der Insasse wurde jetzt aber so unglaublich gehyped und der Klappentext klang so vielversprechend, dass ich es mir einfach holen musste.
Und ich hab es wirklich nicht bereut.
Zugegeben, die erste Hälfte des Buches fand ich nicht allzu spannend. Die Tatsache, dass die Handlung in einer forensischen Psychiatrie spielt, hat das Lesen aber wirklich interessant gemacht und es ließ sich auch wirklich sehr flüssig lesen. Mehr als 3 - 3,5 Sterne waren das aber nicht.
Ab der Mitte hat es dann aber langsam wirklich an Fahrt aufgenommen und die letzten ca. 100 Seiten waren wirklich der absolute Wahnsinn. Tatsächlich hatte ich eine richtige Vermutung, trotzdem konnte mich das Ende wirklich fesseln.
Vielleicht schau ich mich im Buchladen jetzt doch auch mal wieder nach Fitzek-Büchern um :)
Und ich hab es wirklich nicht bereut.
Zugegeben, die erste Hälfte des Buches fand ich nicht allzu spannend. Die Tatsache, dass die Handlung in einer forensischen Psychiatrie spielt, hat das Lesen aber wirklich interessant gemacht und es ließ sich auch wirklich sehr flüssig lesen. Mehr als 3 - 3,5 Sterne waren das aber nicht.
Ab der Mitte hat es dann aber langsam wirklich an Fahrt aufgenommen und die letzten ca. 100 Seiten waren wirklich der absolute Wahnsinn. Tatsächlich hatte ich eine richtige Vermutung, trotzdem konnte mich das Ende wirklich fesseln.
Vielleicht schau ich mich im Buchladen jetzt doch auch mal wieder nach Fitzek-Büchern um :)
December 27, 2018
Frustrating when you don't enjoy a book everyone else loved and you were really expecting to. I did like the psychological aspects (as that's what I'm studying) but the writing-style was low-key awful and the story was just too constructed and unrealistic. But whelp, what can you do? On to the next one.
April 30, 2021
Αν ψάχνεις βιβλία να σε βγάλουν από reading slump ο τρόφιμος είναι σίγουρα ένα από αυτά. Page turner, γεμάτο ένταση που δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Είχε όμως και κάποιες δύσκολες για εμένα και αρκετά ανατριχιαστικές/άρρωστες περιγραφές που θα προτιμούσα να μην είχα διαβάσει.
March 21, 2019
Für mich der bislang beste Fitzek! 🤘
November 19, 2018
4,5 Sterne:)
August 24, 2022
نویسنده این کتاب مغز مریضی داره.
January 8, 2019
Ich bin doch ziemlich begeistert und das Schlusswort ist zudem mal richtig genial aufgemacht. Welch ein packender Thriller ♥
May 14, 2024
Perskaityta trečioji S.Fitzek knyga, kuri tai pat labai patiko. Skaitai, spėlioji ir jau atrodo kažką supratai. Ir tada vėl kažkas pakrypsta visiškai kitą linkmę. Ir vėl nieko nebežinai, o perskaičius paskutinį knygos puslapį bandai suprasti kas čia įvyko. 🙈
Autorius tikrai moka vedžioti už nosies ir apgauti skaitytoją. Jau nekantrauju skaityti sekančią Fitzek knygą. ❤️
Autorius tikrai moka vedžioti už nosies ir apgauti skaitytoją. Jau nekantrauju skaityti sekančią Fitzek knygą. ❤️
October 20, 2019
Ein Buch, das sehr viele unterschiedliche Meinungen hervorgerufen hat und ich muss sagen, dass ich bis zum Ende echt unschlüssig war, was ich davon halten soll.
Die Idee an sich ist klasse und ein klassischer Albtraum, der immer wieder in einem aufsteigt, wenn man an Psychatrien denkt: Als Besucher nicht mehr rauszukommen, weil man für einen Patienten gehalten wird. Gruselige Vorstellung!
Doch hier schleust sich ein verzweifelter Vater extra ein und auch noch in eine Anstalt für höchst gefährliche und psychisch extrem Kranke Schwerverbrecher.
Die Gründe dafür sind einigermaßen nachvollziehbar, aber ich hab schon sehr gehadert mit den vielen Zufällen und den unglaubwürdigen Szenen, die sich doch im Laufe der Geschichte gehäuft haben. Meine Begeisterung sank deshalb beim Lesen etwas, wobei es mich trotzdem gepackt hatte, einfach weil ich wissen wollte, wie das ganze aufgelöst wird und natürlich was oder wer dahinter steckt.
Meist wird aus der Perspektive von Till erzählt, der endlich Gewissheit über den Tod von seinem Sohn Max bekommen will, aber es gibt auch Kapitel von anderen wichtigen Personen, was die Spannung immer wieder erhöht. Es passiert überhaupt immens viel, mir war es teilweise auch zu voll gepackt, und auch an Brutalität wird nicht gespart. Dafür war es aber auch extrem packend.
Es geht hier um Entführungen von Kindern und auch expliziten Beschreibungen von Gewalt - wer dahingehend sensibel ist, sollte sich überlegen, ob das Buch das richtige ist.
Das Ende jedenfalls hat vieles wieder aufgehoben. Ich kann dazu nicht viel sagen, da ich sonst spoilern würde, aber es meine Meinung auf jeden Fall ins positive revidiert, vor allem was die Logik angeht und auch wenn die Idee nicht neu ist, war sie doch gelungen.
Witzig fand ich auch die "Kurzgeschichte" als Danksagung am Ende, mit der Fitzek einen prima Abschluss geschaffen hat.
Weltenwanderer
Die Idee an sich ist klasse und ein klassischer Albtraum, der immer wieder in einem aufsteigt, wenn man an Psychatrien denkt: Als Besucher nicht mehr rauszukommen, weil man für einen Patienten gehalten wird. Gruselige Vorstellung!
Doch hier schleust sich ein verzweifelter Vater extra ein und auch noch in eine Anstalt für höchst gefährliche und psychisch extrem Kranke Schwerverbrecher.
Die Gründe dafür sind einigermaßen nachvollziehbar, aber ich hab schon sehr gehadert mit den vielen Zufällen und den unglaubwürdigen Szenen, die sich doch im Laufe der Geschichte gehäuft haben. Meine Begeisterung sank deshalb beim Lesen etwas, wobei es mich trotzdem gepackt hatte, einfach weil ich wissen wollte, wie das ganze aufgelöst wird und natürlich was oder wer dahinter steckt.
Meist wird aus der Perspektive von Till erzählt, der endlich Gewissheit über den Tod von seinem Sohn Max bekommen will, aber es gibt auch Kapitel von anderen wichtigen Personen, was die Spannung immer wieder erhöht. Es passiert überhaupt immens viel, mir war es teilweise auch zu voll gepackt, und auch an Brutalität wird nicht gespart. Dafür war es aber auch extrem packend.
Es geht hier um Entführungen von Kindern und auch expliziten Beschreibungen von Gewalt - wer dahingehend sensibel ist, sollte sich überlegen, ob das Buch das richtige ist.
Das Ende jedenfalls hat vieles wieder aufgehoben. Ich kann dazu nicht viel sagen, da ich sonst spoilern würde, aber es meine Meinung auf jeden Fall ins positive revidiert, vor allem was die Logik angeht und auch wenn die Idee nicht neu ist, war sie doch gelungen.
Witzig fand ich auch die "Kurzgeschichte" als Danksagung am Ende, mit der Fitzek einen prima Abschluss geschaffen hat.
Weltenwanderer
August 30, 2022
بین سه و چهار مونده بودم، روی سه و نیم حساب میکنم.
خب اول از همه موضوعی که خیلی برای من ناخوشایند بود اینه که کتاب ترجمه حدود بیست صفحه کمتر از کتاب اصلیه و این کمبود رو خیلی راحت میشه توی متن دید، جاهایی از متن هست که جملهها اصلا با هم همخونی ندارن و مشخصه که متن پرش داشته، سانسور شده یا چیزی شبیه به این، و این پرشا اصلا برای من جذاب نبود، مناسفانه من هرچی گشتم نتونستم کتاب انگلیسیشو پیدا کنم که بررسی کنم.
نکتهی بعدی که میشه بهش ایراد گرفت ویراستاری کتابه، با تمام احترامی که برای نشر مربوطه قائلم اما به نظر نمیاد کسی قبل از چاپ کتاب به متن نگاه کنه، کتاب ایراد نگارشی و متنی داره.
در مورد خود داستان هم حرف برای گفتن زیاده، اول داستان گیج کنندهست و تا بیای بهش عادت کنی طول میکشه، اواسط داستان کشش خوبی داره و آدمو مجبور میکنه که فصل به فصل جلو بره، اما آخرش … بذارید چیزی از آخرش نگم 😅
در مورد طرح جلد، من واقعا نمیدونم چه اصراریه که طرح اصلی تغییر کنه؟
کیفیت کاغذ و چاپ خوبه اما برای کتاب ۳۶۸ صفحهای با این ایراداتی که گفتم واقعا ۱۴۰ تومن زیاده.
خب اول از همه موضوعی که خیلی برای من ناخوشایند بود اینه که کتاب ترجمه حدود بیست صفحه کمتر از کتاب اصلیه و این کمبود رو خیلی راحت میشه توی متن دید، جاهایی از متن هست که جملهها اصلا با هم همخونی ندارن و مشخصه که متن پرش داشته، سانسور شده یا چیزی شبیه به این، و این پرشا اصلا برای من جذاب نبود، مناسفانه من هرچی گشتم نتونستم کتاب انگلیسیشو پیدا کنم که بررسی کنم.
نکتهی بعدی که میشه بهش ایراد گرفت ویراستاری کتابه، با تمام احترامی که برای نشر مربوطه قائلم اما به نظر نمیاد کسی قبل از چاپ کتاب به متن نگاه کنه، کتاب ایراد نگارشی و متنی داره.
در مورد خود داستان هم حرف برای گفتن زیاده، اول داستان گیج کنندهست و تا بیای بهش عادت کنی طول میکشه، اواسط داستان کشش خوبی داره و آدمو مجبور میکنه که فصل به فصل جلو بره، اما آخرش … بذارید چیزی از آخرش نگم 😅
در مورد طرح جلد، من واقعا نمیدونم چه اصراریه که طرح اصلی تغییر کنه؟
کیفیت کاغذ و چاپ خوبه اما برای کتاب ۳۶۸ صفحهای با این ایراداتی که گفتم واقعا ۱۴۰ تومن زیاده.
October 25, 2018
Sebastian Fitzek at it's best!!!
Flugangst 7A oder Das Paket waren alle gut aber mit der Insasse knüpft Fitzek an Highlights an wie die Therapie, Seelenbrecher oder Abgeschnitten.
Man befindet sich von der ersten Seite ab direkt in der Story und der Leser fühlt direkt diese beklemmende Stimmung und man hat ein unwohles Gefühl weiter zu lesen. Die Geshichte ist durchweg spannend, dreht und wendet sich bis zum Ende.
Fitzek bedient sich auch in dieser Geschichte wieder einem alt bewährten Konzept verschwundenes Kind, Vater versucht herrauszufinden was passiert und jeder Menge kranker Ideen auf dem Weg zum Finale. Der Insasse wartet aber am Ende auch noch mit einem kleinen Zusatzthriller in Form der Danksagung auf die echt klasse gelungen ist.
Das lange Warten hat sich für mich definitiv gelohnt. Und jetzt beginnt die Warte Zeit auf das nächste Buch :)
Flugangst 7A oder Das Paket waren alle gut aber mit der Insasse knüpft Fitzek an Highlights an wie die Therapie, Seelenbrecher oder Abgeschnitten.
Man befindet sich von der ersten Seite ab direkt in der Story und der Leser fühlt direkt diese beklemmende Stimmung und man hat ein unwohles Gefühl weiter zu lesen. Die Geshichte ist durchweg spannend, dreht und wendet sich bis zum Ende.
Fitzek bedient sich auch in dieser Geschichte wieder einem alt bewährten Konzept verschwundenes Kind, Vater versucht herrauszufinden was passiert und jeder Menge kranker Ideen auf dem Weg zum Finale. Der Insasse wartet aber am Ende auch noch mit einem kleinen Zusatzthriller in Form der Danksagung auf die echt klasse gelungen ist.
Das lange Warten hat sich für mich definitiv gelohnt. Und jetzt beginnt die Warte Zeit auf das nächste Buch :)
April 21, 2020
Μια από τα ίδια! Αν έχεις διαβάσει δυό τρία βιβλία του Φίτσεκ, νομίζω δεν χρειάζεται να διαβάσεις κάποιο άλλο. Πάνω κάτω ξέρεις τι να περιμένεις...αν και κατά πάσα πιθανότητα θα διαβάσω και το επόμενο που θα εκδοθεί αν το βρω τζάμπα! Λέγεται και μαζοχισμός!!!
Ο Τρόφιμος λοιπόν, είναι άλλο ένα βιβλίο του πολυδιαφημισμένου στην Ελλάδα Φίτσεκ, το οποίο και αυτό διαβάζεται εύκολα και γρήγορα και εκεί σταματάνε και τα θετικά του.
Καμία αγωνία, καμιά έκπληξη, και απλά το διαβάζεις για να δεις πως θα το τελειώσει και αν έχεις πέσει μέσα στις υποθέσεις σου! Και ναι, έχεις πέσει μέσα για άλλη μια φορά!
Επίσης να τονίσω, ότι ήταν τόσο αδιάφορο, που μια μέρα μετά ξεκίνησα παράλληλη ανάγνωση βιβλίο του Connelly με Χάρι Μπος και το τελείωσα πριν από τον Τρόφιμο!
Επιεικώς 2 αστεράκια μόνο και μόνο επειδή διαβάζεται εύκολα και γρήγορα.
Ο Τρόφιμος λοιπόν, είναι άλλο ένα βιβλίο του πολυδιαφημισμένου στην Ελλάδα Φίτσεκ, το οποίο και αυτό διαβάζεται εύκολα και γρήγορα και εκεί σταματάνε και τα θετικά του.
Καμία αγωνία, καμιά έκπληξη, και απλά το διαβάζεις για να δεις πως θα το τελειώσει και αν έχεις πέσει μέσα στις υποθέσεις σου! Και ναι, έχεις πέσει μέσα για άλλη μια φορά!
Επίσης να τονίσω, ότι ήταν τόσο αδιάφορο, που μια μέρα μετά ξεκίνησα παράλληλη ανάγνωση βιβλίο του Connelly με Χάρι Μπος και το τελείωσα πριν από τον Τρόφιμο!
Επιεικώς 2 αστεράκια μόνο και μόνο επειδή διαβάζεται εύκολα και γρήγορα.
Displaying 1 - 30 of 1,826 reviews