What do you think?
Rate this book
Kommissär Bärlach #2
الاتهام
Kommissär Bärlach liegt im Krankenhaus. Todkrank liest er in der Zeitschrift ›Life‹ einen Artikel über den berüchtigten Nazi-Arzt Nehle, der im KZ Stutthof ohne Narkose operierte. Der Mann auf dem Foto kommt ihm unheimlich bekannt vor.
198 pages, Paperback
First published January 1, 1952
About the author
Friedrich Dürrenmatt
332 books954 followersFriedrich Dürrenmatt (1921 – 1990) was a Swiss author and dramatist.
Dürrenmatt was born in the Emmental (canton of Bern), the son of a Protestant pastor. His grandfather Ulrich Dürrenmatt was a conservative politician. The family moved to Bern in 1935. Dürrenmatt began to study philosophy and German language and literature at the University of Zurich in 1941, but moved to the University of Bern after one semester. In 1943 he decided to become an author and dramatist and dropped his academic career. In 1945-46, he wrote his first play, "It is written". On October 11 1946 he married actress Lotti Geissler. She died in 1983 and Dürrenmatt was married again to another actress, Charlotte Kerr, the following year.
He was a proponent of epic theater whose plays reflected the recent experiences of World War II. The politically active author gained fame largely due to his avant-garde dramas, philosophically deep crime novels, and often macabre satire. One of his leading sentences was: "A story is not finished, until it has taken the worst turn". Dürrenmatt was a member of the Gruppe Olten.
Dürrenmatt was born in the Emmental (canton of Bern), the son of a Protestant pastor. His grandfather Ulrich Dürrenmatt was a conservative politician. The family moved to Bern in 1935. Dürrenmatt began to study philosophy and German language and literature at the University of Zurich in 1941, but moved to the University of Bern after one semester. In 1943 he decided to become an author and dramatist and dropped his academic career. In 1945-46, he wrote his first play, "It is written". On October 11 1946 he married actress Lotti Geissler. She died in 1983 and Dürrenmatt was married again to another actress, Charlotte Kerr, the following year.
He was a proponent of epic theater whose plays reflected the recent experiences of World War II. The politically active author gained fame largely due to his avant-garde dramas, philosophically deep crime novels, and often macabre satire. One of his leading sentences was: "A story is not finished, until it has taken the worst turn". Dürrenmatt was a member of the Gruppe Olten.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 369 reviews
March 10, 2022
Der Verdacht = Suspicion (The Inspector Bärlach Mysteries #2), Friedrich Dürrenmatt
Suspicion is a detective novel by the Swiss writer Friedrich Durrenmatt in 1950 featuring the Inspector Barlach. It is the sequel to Dürrenmatt's The Judge and His Hangman. Inspector Hans Bärlach, at the end of his career and suffering from cancer, is recovering from an operation. He witnesses how his friend and doctor Samuel Hungertobel turns pale and becomes nervous when looking at a photograph in a magazine he is reading.
The person pictured is the German Dr. Nehle who carried out horrific experiments on prisoners in the concentration camp Stutthof near Gdansk, including operating on patients without anesthesia. Hungertobel explains that his colleague Fritz Emmenberger, who was in Chile and publishing medical articles from there during the war, closely resembles Dr. Nehle. ...
تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و یکم ماه اکتبر سال2008میلادی
عنوان: سوء ظن؛ فردریش دورنمات؛ مترجم: محمود حسینی زاد؛ تهران، ماهی، سال1385، در167ص، شابک9789647948906؛ موضوع داستانهای نویسندگان سوئیس به زبان آلمانی - سده20م
بازرس «برلاخ»، بستری در بیمارستان، پی میبرد، که پزشکی از دار و دسته ی جنایتکارهای «نازی»، اکنون در «سوئیس»، در مقام پزشکی صاحب نام به جنایت‌های خویش ادامه می‌دهد؛ «برلاخ» که با مرگ فاصله ای ندارد، باید تکلیف این سوء ظن را روشن کند؛ «دورنمات» در این رمان شخصیت‌هایی آفریده اند که گویی از دل افسانه ها و اسطوره ها بیرون آمده اند؛
تاریخ بهنگام رسانی 24/11/1399هجری خورشیدی؛ 18/12/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
Suspicion is a detective novel by the Swiss writer Friedrich Durrenmatt in 1950 featuring the Inspector Barlach. It is the sequel to Dürrenmatt's The Judge and His Hangman. Inspector Hans Bärlach, at the end of his career and suffering from cancer, is recovering from an operation. He witnesses how his friend and doctor Samuel Hungertobel turns pale and becomes nervous when looking at a photograph in a magazine he is reading.
The person pictured is the German Dr. Nehle who carried out horrific experiments on prisoners in the concentration camp Stutthof near Gdansk, including operating on patients without anesthesia. Hungertobel explains that his colleague Fritz Emmenberger, who was in Chile and publishing medical articles from there during the war, closely resembles Dr. Nehle. ...
تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و یکم ماه اکتبر سال2008میلادی
عنوان: سوء ظن؛ فردریش دورنمات؛ مترجم: محمود حسینی زاد؛ تهران، ماهی، سال1385، در167ص، شابک9789647948906؛ موضوع داستانهای نویسندگان سوئیس به زبان آلمانی - سده20م
بازرس «برلاخ»، بستری در بیمارستان، پی میبرد، که پزشکی از دار و دسته ی جنایتکارهای «نازی»، اکنون در «سوئیس»، در مقام پزشکی صاحب نام به جنایت‌های خویش ادامه می‌دهد؛ «برلاخ» که با مرگ فاصله ای ندارد، باید تکلیف این سوء ظن را روشن کند؛ «دورنمات» در این رمان شخصیت‌هایی آفریده اند که گویی از دل افسانه ها و اسطوره ها بیرون آمده اند؛
تاریخ بهنگام رسانی 24/11/1399هجری خورشیدی؛ 18/12/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
September 20, 2021
يناقش الكاتب السويسري فريدريش دورينمات المعتقدات الدينية والأخلاقية في عالم ما بعد الحرب العالمية الثانية
المعتقدات والأخلاقيات التي تأثرت بالخراب المادي والمعنوي فترة الحرب
رواية مشوقة يحاول فيها مأمور شرطة إثبات تُهمة مجرم حرب على طبيب كان يعمل في معسكرات الاعتقال النازية
كل شخصية في الرواية لها فكر ومُعتقد مختلف يحكم أفعالها
من يؤمن بالعدالة وتنفيذ القانون بدون استثناء, ومن يؤمن بالقوة والطغيان واللذة, ومن يتحول لقاضي يطبق قوانينه الخاصة بيده
الحوار جميل في الجزء الثاني من الرواية ومعبر عن التصادم والعلاقة الجدلية بين الفكرة الحقيقية وتطبيقها في الواقع
المعتقدات والأخلاقيات التي تأثرت بالخراب المادي والمعنوي فترة الحرب
رواية مشوقة يحاول فيها مأمور شرطة إثبات تُهمة مجرم حرب على طبيب كان يعمل في معسكرات الاعتقال النازية
كل شخصية في الرواية لها فكر ومُعتقد مختلف يحكم أفعالها
من يؤمن بالعدالة وتنفيذ القانون بدون استثناء, ومن يؤمن بالقوة والطغيان واللذة, ومن يتحول لقاضي يطبق قوانينه الخاصة بيده
الحوار جميل في الجزء الثاني من الرواية ومعبر عن التصادم والعلاقة الجدلية بين الفكرة الحقيقية وتطبيقها في الواقع
Read
September 15, 2023
Aare River and the old section of Bern, location of Salem Hospital - the building with the tower on the right is the town hall.
"Inspector Barlach had checked into the Salem - the hospital overlooking the town hall and the old parts of Bern - in the beginning of November 1948. A heart attack had delayed the urgent and difficult surgical intervention by two weeks. The operation was finally performed with success, but the surgeon's findings confirmed his belief that Barlach's sickness was incurable."
So begins this short, tight, engrossing novel told mostly in dialogue, a work you'll want to finish in one sitting as soon as you read the first page where Inspector Barlach hands his doctor a back issue of Life with a black and white photo of a surgeon at Stutthof concentration camp performing an abdominal operation on a prisoner without anesthesia. And Barlach's doctor is in for a shock: he turns pale since he recognizes the beast with the surgical mask standing over his victim on the operating table is none other than Fritz Emmenberger - sole owner and head doctor at a clinic for the wealthy in Zürich. But how can that be? The magazine clearly states the camp doctor's name is Nehle.
We're off. Friedrich Dürrenmatt structures Suspicion in two parts: Part One, where old, ailing Barlach lies in bed at Salem Hospital, and Part Two, when the inspector, still confined to his bed, checks himself into that posh Zurich clinic under an assumed name. You might not think a crime novel set in a hospital and convalescent center where the detective, old, sickly, bedridden, diagnosed with incurable cancer and given a year at most to live, would be the stuff of a suspenseful thriller, but, if you're like me, you'll get caught up in the drama and not want to put the book down.
As we quickly discover, there's action aplenty, of a kind, however much of the novel focuses on the psychological and philosophic, as when Inspector Barloch reflects on the possible link between Emmenberger and Nehle and tells his doctor, “suspicion is a terrible thing, it comes from the devil. There's nothing like suspicion to bring out the worst in people.” The inspector's statement is indeed ironic since he himself suspects the clinic's doctor is, in fact, the Nazi criminal, a suspicion so deep he's willing, as unwell as he is, to risk his life by checking into Emmenberger's convalescent center.
Barlach's first visitor in Salem Hospital is none other than his boss from the police station. In the course of conversation, Barlach states his view that there is something very wrong with the way the world is run. “They let the big scoundrels go and lock up the little ones. And there's a whole heap of crimes no one pays any attention to, because they are more esthetic than those blatant murders that get written up in the newspapers.” This fact was continually on Friedrich Dürrenmatt's mind since, in his longest novel, The Execution of Justice, the author has his protagonist, a young, truth-seeking lawyer, delve into the sordidness and criminality of Zürich's multimillionaires.
But the heart of the novel deals with philosophic questions revolving around Good versus Evil and our capacity as humans to make our intentions manifest by the use of power. We witness Barlach discussing these critical issues with a former inmate of the concentration camps, a radical journalist – and ultimately with Emmenberger himself. Reading Suspicion is gut-wrenching, a novel where Friedrich Dürrenmatt compels each of us to face our human condition nakedly and with complete honesty.
Swiss author and artist Friedrich Dürrenmatt, 1921-1990
"When our friends from the SS accidentally left me lying in some miserable lime pit among fifty men of my poor race whom they had shot on a beautiful day in May forty-five - I particularly remember a little white cloud - and when, hours later, covered in blood, I was able to crawl into a lilac bush that was blooming nearby, so that the troops who shoveled the whole thing under overlooked me, I swore that from that moment on I would lead the existence of an abused and defiled animal, since in this century it appears to have been God's pleasure to have so many of us live like beasts." - Suspicion
September 22, 2021
اولین رمان جنایی/پلیسی بود که میخوندم
تجربه خوبی بود
برنامه ای برای خوندنش نداشتم فقط چندبار به چشمم خورده بود و کم حجم بود و وقتی تو کتابخونه دیدمش برش داشتم
تجربه خوبی بود
برنامه ای برای خوندنش نداشتم فقط چندبار به چشمم خورده بود و کم حجم بود و وقتی تو کتابخونه دیدمش برش داشتم
October 15, 2015
یه داستان جنایی معمولی - معمولی رو با تأکید بخونید! داستان کوبنده شروع شد اما پس از اندکی شد یه داستان آبکی رقت انگیز. عملا دکتر و اون یهودی داستان رو شکل می دن اون هم با آمیزه ای از تصادف های مکرر و کارهای محیرالعقول! داستان اصلا استوار نیست و نویسنده نتونسته بدون توسل به تصادف و معجزه داستان رو پیش ببره
اما با این حال کاملا آشکاره که نویسنده آدم متفکریه - و تنش به تن فلسفه خورده ( واقعا هم دورنمات فلسفه خونده ). برای همین کم نیست عباراتی که میشه به عنوان نقل قول از کتاب بیرون کشید. کوبنده ترینش برای من این جمله است
همان اولین ضربه ی کارد تیزی که به گوشت بدنم نشست، یادم داد که بین شکنجه گر و شکنجه دیده فرق بگذارم
August 10, 2021
" ای کسانی که از این دوزخ می‌گذرید، امید رها سازید. من هم امیدهایم را رها کردم. دفاع از خود و مبارزه برای دنیای بهتر احمقانه است. انسان خودش آرزوی دوزخش را میکند. در فکرش این دوزخ را آماده میکند و با اعمالش آن را به راه می‌اندازد."
اجازه بدید از همین ابتدای ریویو باهاتون صادق باشم. چون قیمت کتاب پنج هزار تومن بود، بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای از کتاب و نویسنده خریدمش! یعنی در وهله‌ی اول قیمت کتاب باعث شد بخونمش. این از این.
ژانر کتاب جناییه و ریتم نسبتا تندی داره. هر از گاه هم دیالوگ‌های قشنگ و قابل تاملی بین کاراکترها رد و بدل میشه. البته پایان کتاب چندان مورد پسندم نبود ولی خب نویسنده صلاح دیده این جوری تمومش کنه؛ کتاب خودشه و به من ربطی نداره.
November 25, 2018
سؤظنِ بِرلاخ کاراگاهی کارکشته و در آستانه‌ی بازنشتگی به یک پزشکِ مورد اطمینان که گمان میبره در گذشته‌ش در اردوگاههای نازی ها مشغول به سلاخیِ انسان ها بوده! و ادامه‌ی داستانِ جذاب این رمانِ کوتاه.
رمان به اندازه‌ی «قول» مشهورترین اثرِ پلیسیِ دورِنْمات برام جذاب نبود. امّا توصیف شخصیتِ کاراگاهی از دنیا بریده، بدونِ زندگی و آرمانِ شخصی امّا هدفمند، شخصیت منفیِ حقیقتاً هولناک، باهوش و بینظیر باز هم و در آخر صحنه های بی نقصِ رویاروییِ این دو همه باعث شدن که این کتاب تبدیل به یک خاطره‌ی خوب بشه برام.
حرف های بِرلاخ رو بخونید:
-یک جایی باید یک نظم خاک‌بر‌سری وجود داشته باشد
-تعداد دوزخ‌ها خیلی بیشتر از آن‌هایی است که دانته فکر می‌کرد و هیچ کدامشان را هم ندیده بود.
-من نمی‌خواهم بین ملت‌ها فرق بگذارم و بگویم ملت‌های خوب داریم و ملت‌های بد، ولی باید بین آدم‌ها فرق بگذارم.
رمان به اندازه‌ی «قول» مشهورترین اثرِ پلیسیِ دورِنْمات برام جذاب نبود. امّا توصیف شخصیتِ کاراگاهی از دنیا بریده، بدونِ زندگی و آرمانِ شخصی امّا هدفمند، شخصیت منفیِ حقیقتاً هولناک، باهوش و بینظیر باز هم و در آخر صحنه های بی نقصِ رویاروییِ این دو همه باعث شدن که این کتاب تبدیل به یک خاطره‌ی خوب بشه برام.
حرف های بِرلاخ رو بخونید:
-یک جایی باید یک نظم خاک‌بر‌سری وجود داشته باشد
-تعداد دوزخ‌ها خیلی بیشتر از آن‌هایی است که دانته فکر می‌کرد و هیچ کدامشان را هم ندیده بود.
-من نمی‌خواهم بین ملت‌ها فرق بگذارم و بگویم ملت‌های خوب داریم و ملت‌های بد، ولی باید بین آدم‌ها فرق بگذارم.
April 25, 2021
سه کتاب درقطع کوچک ازدورنمات که ازجوانی که بساط کرده بود ، پیش،ازکرونا درکریمخان خریدم. هرسه خیلی خوب ومتفاوت ..سه داستان پلیسی ..
November 17, 2021
For English version please scroll down
**************
Definitiv kein klassischer Kriminalroman
Kommissär Bärlach liegt mit einer fortgeschrittenen Krebserkrankung im Krankenhaus und erholt sich von einer Operation. Durch Zufall stechen ihm Hinweise auf einen KZ-Arzt ins Auge, den er bald verdächtigt unter anderer Identität eine Klinik für die Reichen und Schönen zu betreiben. Er veranlasst, in diese Klinik eingewiesen zu werden, um der Sache auf den Grund zu gehen.
Soweit zum ersten Teil des Romans, der klassisch krimimäßig daherkommt und dem Leser die Logik der Bärlachschen Gedankengänge offenbart. Dieser erste Teil hat mir auch sehr gefallen und ich fand es sehr spannend, wie Bärlach sich immer mehr in dem Fall festgebissen hat.
Im zweiten Teil, als der Kommissär in der Klinik ankommt, wird es allerdings recht merkwürdig, um nicht zu sagen grotesk. Anstatt hier weiter zu schildern, wie der Verbrecher enttarnt und mehr und mehr in die Enge getrieben wird, besteht diese zweite Hälfte zum einen aus (ich kann es nicht anders sagen) Figuren aus dem Gruselkabinett und sehr tiefgehenden philosophischen Erörterungen über das Böse. Mir hat das in meiner Lesebegeisterung ein wenig einen Dämpfer aufgesetzt, weil es so gar nicht das war, was ich erwartet hatte.
Der Schreibstil ist ungewohnt, schließlich ist das Buch 70 Jahre alt und es gibt regionale Sprachunterschiede zwischen der Schweiz, Deutschland und Österreich. Daher, und auch weil das Buch so kurz ist, und Dürrenmatt so kondensiert schreibt, ist beim Lesen eine gewisse Konzentration vonnöten.
Besonders intensiv ist mir aufgefallen, dass man anscheinend schon damals (das Buch ist Anfang der 1950er erschienen) davon gesprochen hat, dass „man das doch alles endlich vergessen solle“, sobald die Rede auf die Verbrechen der Nazis kommt.
Insgesamt habe ich das Buch mit enormem Interesse gelesen und dabei viel für mitgenommen. Ich werde sicher noch lange daran denken.
Aus meiner Sicht 4 Sterne.
-------------------
Definitely not a classic detective novel
Commissioner Bärlach is in hospital with advanced cancer and is recovering from an operation. By chance, he caught hints of a concentration camp doctor whom he soon suspected of running a clinic for the rich and beautiful under a different identity. He arranges to be admitted to this clinic to investigate the matter.
So much for the first part of the novel, which comes across as a classic crime scene and reveals the logic of Bärlach's lines of thought to the reader. I also liked this first part very much and I found it very exciting how Bärlach got more and more stuck in the case.
In the second part, when the inspector arrives at the clinic, things get very strange, if not to say grotesque. Instead of further describing how the villain is exposed and cornered more and more, this second half consists on the one hand of (I can't put it another way) figures from the horror cabinet and very in-depth philosophical discussions about evil. That put a damper on my enthusiasm for reading, because it wasn't what I expected.
The writing style is unusual, after all, the book is 70 years old and there are regional language differences between Switzerland, Germany and Austria. Therefore, and also because the book is so short and Dürrenmatt writes in such a condensed way, a certain amount of concentration is necessary when reading it.
I noticed particularly intensely that even then (the book was published in the early 1950s) it was said that “we should finally forget all of this” as soon as the talk of the crimes of the Nazis comes up.
Overall, I read the book with enormous interest and took a lot with me. I will certainly think about it for a long time.
From my point of view 4 stars.
**************
Definitiv kein klassischer Kriminalroman
Kommissär Bärlach liegt mit einer fortgeschrittenen Krebserkrankung im Krankenhaus und erholt sich von einer Operation. Durch Zufall stechen ihm Hinweise auf einen KZ-Arzt ins Auge, den er bald verdächtigt unter anderer Identität eine Klinik für die Reichen und Schönen zu betreiben. Er veranlasst, in diese Klinik eingewiesen zu werden, um der Sache auf den Grund zu gehen.
Soweit zum ersten Teil des Romans, der klassisch krimimäßig daherkommt und dem Leser die Logik der Bärlachschen Gedankengänge offenbart. Dieser erste Teil hat mir auch sehr gefallen und ich fand es sehr spannend, wie Bärlach sich immer mehr in dem Fall festgebissen hat.
Im zweiten Teil, als der Kommissär in der Klinik ankommt, wird es allerdings recht merkwürdig, um nicht zu sagen grotesk. Anstatt hier weiter zu schildern, wie der Verbrecher enttarnt und mehr und mehr in die Enge getrieben wird, besteht diese zweite Hälfte zum einen aus (ich kann es nicht anders sagen) Figuren aus dem Gruselkabinett und sehr tiefgehenden philosophischen Erörterungen über das Böse. Mir hat das in meiner Lesebegeisterung ein wenig einen Dämpfer aufgesetzt, weil es so gar nicht das war, was ich erwartet hatte.
Der Schreibstil ist ungewohnt, schließlich ist das Buch 70 Jahre alt und es gibt regionale Sprachunterschiede zwischen der Schweiz, Deutschland und Österreich. Daher, und auch weil das Buch so kurz ist, und Dürrenmatt so kondensiert schreibt, ist beim Lesen eine gewisse Konzentration vonnöten.
Besonders intensiv ist mir aufgefallen, dass man anscheinend schon damals (das Buch ist Anfang der 1950er erschienen) davon gesprochen hat, dass „man das doch alles endlich vergessen solle“, sobald die Rede auf die Verbrechen der Nazis kommt.
Insgesamt habe ich das Buch mit enormem Interesse gelesen und dabei viel für mitgenommen. Ich werde sicher noch lange daran denken.
Aus meiner Sicht 4 Sterne.
-------------------
Definitely not a classic detective novel
Commissioner Bärlach is in hospital with advanced cancer and is recovering from an operation. By chance, he caught hints of a concentration camp doctor whom he soon suspected of running a clinic for the rich and beautiful under a different identity. He arranges to be admitted to this clinic to investigate the matter.
So much for the first part of the novel, which comes across as a classic crime scene and reveals the logic of Bärlach's lines of thought to the reader. I also liked this first part very much and I found it very exciting how Bärlach got more and more stuck in the case.
In the second part, when the inspector arrives at the clinic, things get very strange, if not to say grotesque. Instead of further describing how the villain is exposed and cornered more and more, this second half consists on the one hand of (I can't put it another way) figures from the horror cabinet and very in-depth philosophical discussions about evil. That put a damper on my enthusiasm for reading, because it wasn't what I expected.
The writing style is unusual, after all, the book is 70 years old and there are regional language differences between Switzerland, Germany and Austria. Therefore, and also because the book is so short and Dürrenmatt writes in such a condensed way, a certain amount of concentration is necessary when reading it.
I noticed particularly intensely that even then (the book was published in the early 1950s) it was said that “we should finally forget all of this” as soon as the talk of the crimes of the Nazis comes up.
Overall, I read the book with enormous interest and took a lot with me. I will certainly think about it for a long time.
From my point of view 4 stars.
November 10, 2022
Ich hatte von Dürrenmatt bisher nur in der Schule „Der Besuch der alten Dame“ gelesen und gehasst (sorry). Ich konnte mich über die Prämisse und den Plot nicht amüsieren, das war weder stilistisch noch inhaltlich mein Ding. So dauerte es lange, bis ich mich wieder auf einen Dürrenmatt einließ, wenn ich auch zugeben muss, dass das Buch nur deshalb auf meinem SuB lag, weil eine meiner Schwestern es irgendwann in meinem Elternhaus zurückgelassen hatte. Aber ich war durchaus gewillt meine Meinung zu ändern und ein Roman, zumal ein Krimi, ist vielleicht auch zugänglicher als die Theaterstücke. Teilweise ist dies gelungen. Auch hier konnte ich nicht wirklich viel mit Dürrenmatts lakonischer Erzählweise anfangen, ich kann aber voll anerkennen, welche Interpretationsmöglichkeiten das Werk bietet und dass es sich dabei um hochwertige Literatur handelt. Es ist ein Buch, das studiert werden will, geradezu gemacht für den Deutschunterricht. Ich bestehe darauf, auch von Hochliteratur unterhalten werden zu wollen, das kam hier für mich zu kurz, auf der Bedeutungsebene fand ich den Roman jedoch interessant.
September 19, 2020
Sort of a post-WW2, existentialist take on Christie's Curtain (albeit with much higher stakes), wherein an elderly, terminally ill detective pursues and is pursued by a sociopathic Mengele-esque war criminal who wouldn't be out of place in Cormac McCarthy's gallery of moral monsters and metaphysical mutants; although at times a touch too theatrical for its own good, this is still a gripping, surprisingly intense little novel that is not infrequently quite profound.
September 27, 2022
سوء ظن اثر فردریش دورنمات نویسنده سوییسی در ژانر جنایی.بازرس پلیس برلاخ در آخرین سال عمرش با نگاه به یک عکس از یک اردوگاه نازی در روزنامه به موضوعی مشکوک میشود که موضوع داستان است. نثر ساده و روان و کشش خوب ولی درمقایسه با کارهای معروف جنایی..."بین عشق و ایمان امید ،امید سرسخت ترین است،عشق و ایمان در اردوگاه های مرگ مرده بود اما هنوز امید بود که ما را با خود تا ته جهنم میبرد""در این دنیا کارهای خوبی زیادی هست که تنها با نیروی شر انجام میشوند"
November 1, 2015
It does have thrillerish elements, but actually it feels more like a stage play by Durrenmatt, with long monologues from each of the main characters. Really interesting moral dilemmas though and discussions of beliefs and human nature, particularly relevant in the post-WW2 world of nihilism.
November 5, 2021
Un poliziotto, il suo medico, una sentenza gia' scritta e una trama investigativa apparentemente delineata.Solo apparentemente, perche' quello che si presenta in principio come un giallo classico svolta ben presto su sentieri diversi e piu' delicati. Ci si trova ben presto alle prese con un teso apologo sulla liberta', intesa come facolta' di disporre di se'... e degli altri. Delizioso e terribile romanzo breve.
June 6, 2020
یک داستان کم مایه پلیسی ، با شخصیت پردازی های ضعیف ، هیجانی که به وجود نمی آید، کاراکترهایی که نصفه و نیمه رها می شوند و اصولا دلیل چرخش ناگهانی مواضع آنها مشخص نمی شود .
داستانی که با خواندن کمی از آن می توان به پایان کار پی برد و مابقی کتاب را با خمیازه کشیدن های بی پایان و در آرزوی تمام شدن سریعتر کتاب به پایان رساند !
داستانی که با خواندن کمی از آن می توان به پایان کار پی برد و مابقی کتاب را با خمیازه کشیدن های بی پایان و در آرزوی تمام شدن سریعتر کتاب به پایان رساند !
June 25, 2022
“Niente è più difficile da annegare di un sospetto, perché niente torna di continuo a galla più facilmente”
Hans Bärlach, anziano commissario da poco in pensione, ha appena subito un delicato intervento chirurgico quando sfogliando una vecchia copia della rivista Life vede una foto del campo di concentramento di Stutthof, dove compare il dottor Nehle.
L'immagine dell’uomo non è nitida , ma il medico e amico che cura Bärlach crede di riconoscervi un vecchio compagno di studi ora direttore di una clinica in Svizzera, il dottor Emmenberger.
I nomi dei due però non corrispondono e nemmeno le biografie.
Emmenberger era in Cile durante la guerra e da lì pubblicava diversi articoli scientifici, mentre Nehle si è suicidato con una capsula di veleno e il suo corpo è stato trovato e identificato.
Eppure ci sono alcuni dettagli che fanno dubitare Bärlach
Bärlach sospetta che Emmenberger sia in realtà il sanguinario medico nazista Nehle, famoso per il suo sadismo che lo portava ad operare senza anestesia.
Dal suo letto d'ospedale, Bärlach intraprende un'indagine sui generis che da un lato gli permette di soddisfare il suo istinto poliziesco, dall'altro lo distrae alla sua fine ormai prossima e, comunque, gli permette di avere la coscienza a posto: non ha intenzione di chiudere gli occhi sulla possibilità, anche piccola, di smascherare un criminale.
“la verità, nient’altro che la verità!”
Il Sospetto è a metà tra intrigo e riflessione.
Dürrenmatt coglie perfettamente lo spirito della sua epoca, (l'immediato dopoguerra), con tutti i dubbi, le ansie e le diffidenze di fronte ad ogni ideologia.
Mentre il mondo è prigioniero delle rigide trincee della Guerra Fredda, il sospetto diventa uno stile di vita.
Ma come può l'umanità sopravvivere solo con il nichilismo?
L'autore riprende il tema della colpa e della responsabilità, della vendetta e della giustizia e attraverso un esistenzialismo indagatore riflette sulla legge e la moralità, sulla natura del male e l'incertezza della conoscenza.
“Tutto ciò che si fa, fatti e misfatti, accade per pura fatalità, il male e il bene ti piovono dal cielo come un terno al lotto; per caso diventi un giusto, per caso un malvagio”
Hans Bärlach, anziano commissario da poco in pensione, ha appena subito un delicato intervento chirurgico quando sfogliando una vecchia copia della rivista Life vede una foto del campo di concentramento di Stutthof, dove compare il dottor Nehle.
L'immagine dell’uomo non è nitida , ma il medico e amico che cura Bärlach crede di riconoscervi un vecchio compagno di studi ora direttore di una clinica in Svizzera, il dottor Emmenberger.
I nomi dei due però non corrispondono e nemmeno le biografie.
Emmenberger era in Cile durante la guerra e da lì pubblicava diversi articoli scientifici, mentre Nehle si è suicidato con una capsula di veleno e il suo corpo è stato trovato e identificato.
Eppure ci sono alcuni dettagli che fanno dubitare Bärlach
Bärlach sospetta che Emmenberger sia in realtà il sanguinario medico nazista Nehle, famoso per il suo sadismo che lo portava ad operare senza anestesia.
Dal suo letto d'ospedale, Bärlach intraprende un'indagine sui generis che da un lato gli permette di soddisfare il suo istinto poliziesco, dall'altro lo distrae alla sua fine ormai prossima e, comunque, gli permette di avere la coscienza a posto: non ha intenzione di chiudere gli occhi sulla possibilità, anche piccola, di smascherare un criminale.
“la verità, nient’altro che la verità!”
Il Sospetto è a metà tra intrigo e riflessione.
Dürrenmatt coglie perfettamente lo spirito della sua epoca, (l'immediato dopoguerra), con tutti i dubbi, le ansie e le diffidenze di fronte ad ogni ideologia.
Mentre il mondo è prigioniero delle rigide trincee della Guerra Fredda, il sospetto diventa uno stile di vita.
Ma come può l'umanità sopravvivere solo con il nichilismo?
L'autore riprende il tema della colpa e della responsabilità, della vendetta e della giustizia e attraverso un esistenzialismo indagatore riflette sulla legge e la moralità, sulla natura del male e l'incertezza della conoscenza.
“Tutto ciò che si fa, fatti e misfatti, accade per pura fatalità, il male e il bene ti piovono dal cielo come un terno al lotto; per caso diventi un giusto, per caso un malvagio”
February 26, 2019
This story begins as a kind of detective, with the Swiss inspector Bärlach in the leading role again. From the previous book, "The judge and his executioner" we already knew that Bärlach was terminally ill and only had one more year to live. We now see him immediately after a major operation, recovering in a hospital. But the blood creeps where it cannot go, and still on his hospital bed the inspector gets intrigued by the search for a former Nazi doctor. It is quite amusing to follow Bärlach's way of thinking, and to be completely swallowed up in his growing suspicion.
But unfortunately, in the second part, the story takes a rather unlikely turn. Bärlach is admitted to the hospital led by the suspect doctor. He is quite sure that he will be able to expose the man, or rather, that he will expose himself. But for some reason Dürrenmatt is moving away from the path and his story turns into a grotesque, with the human evil in the leading role. All kinds of repulsive figures emerge: a murderous dwarf, a horrible old woman that before his eyes turns into a handsome appearance, a religious-fanatical nurse and finally the suspected Nazi doctor himself, who in a very long argument relates his nihilistic beliefs for pages on end. It seems as if we ended up in a narrative of E.T.A. Hoffmann: the 'gothic' elements are all around. And then finally, there’s the very weak ending of this story.
No, with "The judge and his hangman" Dürrenmatt had impressed me, but unfortunately, this is a derailed story that didn’t really captivate me.
But unfortunately, in the second part, the story takes a rather unlikely turn. Bärlach is admitted to the hospital led by the suspect doctor. He is quite sure that he will be able to expose the man, or rather, that he will expose himself. But for some reason Dürrenmatt is moving away from the path and his story turns into a grotesque, with the human evil in the leading role. All kinds of repulsive figures emerge: a murderous dwarf, a horrible old woman that before his eyes turns into a handsome appearance, a religious-fanatical nurse and finally the suspected Nazi doctor himself, who in a very long argument relates his nihilistic beliefs for pages on end. It seems as if we ended up in a narrative of E.T.A. Hoffmann: the 'gothic' elements are all around. And then finally, there’s the very weak ending of this story.
No, with "The judge and his hangman" Dürrenmatt had impressed me, but unfortunately, this is a derailed story that didn’t really captivate me.
February 18, 2017
به نظرم از رمان قبلی (قاضی و جلادش) خیلی بهتر بود، ولی مشکلی که من با کل رمان های پلیسی دارم اینه که جنایت کارهای داستان هرچقدر هم باهوش باشن آخر داستان گیر میفتن، فرقی هم نداره، برای همین عملا جذابیت فقط توی نحوه بدام افتادنشونه و خب این مساله خیلی داستان های پلیسی رو قابل پیش بینی می کنه
June 13, 2023
Friedrich Dürrenmatt has become one of my favourite writers of all time. It's such a shame he only wrote a handful of crime novels because they are so good. His writing is exceptional and his pacing is impressive. A must read for crime readers.
This book is the sequel to The Judge and his Hangman which was brilliant. There's only two books in this series featuring Inspector Bärlach and I wish there were more. Both books are under 160 pages long.
I feel Dürrenmatt is an underappreciated writer and deserves more recognition for his works. The Pledge is also another excellent book by Dürrenmatt. His other known works are his plays: The Visit and The Physicists.
This book is the sequel to The Judge and his Hangman which was brilliant. There's only two books in this series featuring Inspector Bärlach and I wish there were more. Both books are under 160 pages long.
I feel Dürrenmatt is an underappreciated writer and deserves more recognition for his works. The Pledge is also another excellent book by Dürrenmatt. His other known works are his plays: The Visit and The Physicists.
July 10, 2015
بدون این که از ما بپرسند , پرتمان می کنند در این خراب آباد , نمی دانیم برای چی! نشسته ایم و خیره ایم به کهکشان , عظمتی از هیچ و عظمتی از همه چیز, اسراف بی معنی.
اخلاقیات به نظرمان سودآور نیست و سودآوری به نظرمان اخلاقیات است.
اخلاقیات به نظرمان سودآور نیست و سودآوری به نظرمان اخلاقیات است.
June 16, 2018
Un libro molto intenso per la passione con cui viene affrontato il tema della giustizia e della possibilità che esista un'etica "umana" distinta da quella religiosa. Sembra una questione ormai superata, su cui molto si è dibattuto, ma il libro (pubblicato nel 1951) si confronta con l'Olocausto e i Gulag sovietici. L'autore è molto chiaro su un punto: non esistono popoli buoni e cattivi perché, se le condizioni lo consentono, si può passare da una categoria all'altra. L'unica differenza è tra torturati e torturatori, tra potenti e vittime, tra la capacità di vedere sempre l'umanità nell'altro e la ricerca egoistica del proprio interesse danneggiando altre persone.
Le questioni più filosofiche si incrociano con le scelte politiche della Svizzera che rimanendo neutra durante la seconda guerra mondiale ha anteposto il proprio bene a una posizione chiara contro i torturatori. L'autore condanna questa scelta (e la politica successiva che non si pone nuovi valori) ma, allo stesso tempo, riconosce che tale posizione ha risparmiato agli svizzeri le mostruosità della guerra.
Tutto il romanzo è permeato da una grande tristezza dovuta alla convinzione che l'egoismo, il male e il piacere nel farlo sono parte dell'umanità: il passato può ripetersi se non si vigila abbastanza.
Le questioni più filosofiche si incrociano con le scelte politiche della Svizzera che rimanendo neutra durante la seconda guerra mondiale ha anteposto il proprio bene a una posizione chiara contro i torturatori. L'autore condanna questa scelta (e la politica successiva che non si pone nuovi valori) ma, allo stesso tempo, riconosce che tale posizione ha risparmiato agli svizzeri le mostruosità della guerra.
Tutto il romanzo è permeato da una grande tristezza dovuta alla convinzione che l'egoismo, il male e il piacere nel farlo sono parte dell'umanità: il passato può ripetersi se non si vigila abbastanza.
January 30, 2015
.آدم ها هـمـه جا مثـل هم اند
.چـه آنهـا که یکشـنبه ها به ایاصـوفـیه می روند و چه آنهـا که به کلیسـای جـامع بـرن
.گـردن کلـفـت هـا راسـت راسـت راه می روند و آفـتـابه دزدها را می اندازند زندان
،خـدا خـودش مـی داند ، چـه جـنـایت هایی که اصـلا توجه کـسـی را جـلـب نمی کنـند
،چـون شـیـک و پـیـک تر از آن قـتل هایی اند که به چـشـم می آیند
...و تازه روزنامه ها هم درباره شان خـبر می دهند
.
.
،دنـیا به خاطـرِ هـمین اهـمال کاری ها خـراب شده و کـم مانده به درک واصـل بشـود
...و این خـطـری است به مراتـب بزرگـتر از اسـتالین و تمـام ِهـمپـالـکی هـایـش
.چـه آنهـا که یکشـنبه ها به ایاصـوفـیه می روند و چه آنهـا که به کلیسـای جـامع بـرن
.گـردن کلـفـت هـا راسـت راسـت راه می روند و آفـتـابه دزدها را می اندازند زندان
،خـدا خـودش مـی داند ، چـه جـنـایت هایی که اصـلا توجه کـسـی را جـلـب نمی کنـند
،چـون شـیـک و پـیـک تر از آن قـتل هایی اند که به چـشـم می آیند
...و تازه روزنامه ها هم درباره شان خـبر می دهند
.
.
،دنـیا به خاطـرِ هـمین اهـمال کاری ها خـراب شده و کـم مانده به درک واصـل بشـود
...و این خـطـری است به مراتـب بزرگـتر از اسـتالین و تمـام ِهـمپـالـکی هـایـش
October 18, 2023
خوبه حداقل به این یکی دو دادم:)))
June 18, 2022
Tertemiz bir polisiye👌🏻
Savaş suçlusu nazi doktorun peşine düşen bir komiserin hikayesi…
Okuma temponuzun düştüğü bir dönemde ilaç gibi gelebilecek bir okuma olarak not etmenizi öneririm.
Savaş suçlusu nazi doktorun peşine düşen bir komiserin hikayesi…
Okuma temponuzun düştüğü bir dönemde ilaç gibi gelebilecek bir okuma olarak not etmenizi öneririm.
January 2, 2022
از متن کتاب:
در این دنیای وارونه کارهای خیری هست که تو فقط با شر میتوانی پاسخگویشان باشی
همه میخواهند از زندگی لذت ببرند اما حاضر نیستند یک سر سوزن از خوشی هایشان را با دیگران تقسیم کنند،وضع اینجا هم شده مثل وضع آن رایش هزار ساله آنجا تا اسم فرهنگ می آمد همه ضامن اصلحه هایشان را آزاد میکردند،اینجا فورا ضامن کیفهای پولشان را میکشند.
فکر کرد:همه یک روز میمیرند امسال نه،سال دیگر.شهرها،ملت ها و قاره ها هم روزی میمیرند،نیست و نابود میشوند.زمین هم مدام دور خورشید میچرخد مدام همان مسیر را طی میکند،لجباز و سر سخت،بی سر و صدا و با سرعتی سرگیجه آور،بی هیچ وقفه ای…
انسان در عمق وجودش خواستار مرگ است انسان باید از طریق مرگ به امکانات برتر دست پیدا کند.
کتاب خیلی خوبیه توصیه میکنم بخونید شاید از نظر ساختار داستانی چندان بی نقص نباشه ولی مفهموم فلسفی جالبی داره
در این دنیای وارونه کارهای خیری هست که تو فقط با شر میتوانی پاسخگویشان باشی
همه میخواهند از زندگی لذت ببرند اما حاضر نیستند یک سر سوزن از خوشی هایشان را با دیگران تقسیم کنند،وضع اینجا هم شده مثل وضع آن رایش هزار ساله آنجا تا اسم فرهنگ می آمد همه ضامن اصلحه هایشان را آزاد میکردند،اینجا فورا ضامن کیفهای پولشان را میکشند.
فکر کرد:همه یک روز میمیرند امسال نه،سال دیگر.شهرها،ملت ها و قاره ها هم روزی میمیرند،نیست و نابود میشوند.زمین هم مدام دور خورشید میچرخد مدام همان مسیر را طی میکند،لجباز و سر سخت،بی سر و صدا و با سرعتی سرگیجه آور،بی هیچ وقفه ای…
انسان در عمق وجودش خواستار مرگ است انسان باید از طریق مرگ به امکانات برتر دست پیدا کند.
کتاب خیلی خوبیه توصیه میکنم بخونید شاید از نظر ساختار داستانی چندان بی نقص نباشه ولی مفهموم فلسفی جالبی داره
April 28, 2017
یک داستان نیمه پلیسی. یک پلیس پیر در آخرین روزهای کارش به یک دکتر شک می کند. چند سال از پایان جنگ دوم جهانی گذشته و پلیس فکر می کند که این دکتر یکی از دکترهای مشهور شکنجه گر در اردوگاههای مرگ نازیهاست.
این کتاب و همین طور "قاضی و جلادش" از همین نویسنده و مترجم و ناشر در قطع جیبی چاپ شده اند.
از دورنمات کتاب قول نیز با ترجمه عزت الله فولادوند و از انتشارات طرح نو منتشر شده است.
این کتاب و همین طور "قاضی و جلادش" از همین نویسنده و مترجم و ناشر در قطع جیبی چاپ شده اند.
از دورنمات کتاب قول نیز با ترجمه عزت الله فولادوند و از انتشارات طرح نو منتشر شده است.
July 21, 2022
He dudado entre las 3 y las 4 estrellas, porque el libro de Dürrenmatt me ha gustado mucho. Creo que está escrito con mucha elegancia, con un estilo entre metafísico y de novela negra a la vieja usanza. Prima la atmósfera opresiva de los sanatorios suizos, más próximos a las cárceles que a las casas de reposo, sobre la trama, que es de carácter más psicológico que procedimental. No obstante, me he decantado por la valoración más "conservadora" por dos motivos muy claros:
1. el abrupto final "deus ex machina" que, aunque justificado, enturbia toda la expectativa y tensión generadas en los dos últimos capítulos.
2. el exceso en número y extensión de los monólogos disgresivos, que enlentecen el ritmo narrativo ya moroso de la novela negra de corte más psicológico.
Con todo, me ha gustado el estilo de Dürrenmatt y quiero seguir leyendo obras suyas.
1. el abrupto final "deus ex machina" que, aunque justificado, enturbia toda la expectativa y tensión generadas en los dos últimos capítulos.
2. el exceso en número y extensión de los monólogos disgresivos, que enlentecen el ritmo narrativo ya moroso de la novela negra de corte más psicológico.
Con todo, me ha gustado el estilo de Dürrenmatt y quiero seguir leyendo obras suyas.
October 22, 2012
Benchè l'atmosfera di questo racconto (che definire giallo è riduttivo) a tratti appaia inevitabilmente un po' antiquata, Durrenmatt è riuscito a confezionare una storia che a distanza di oltre 60 anni presenta ancora sorprendenti elementi di originalità.
Il più evidente è la scelta di un protagonista anziano e gravemente malato, alle prese con un complicato e pericoloso mistero che affronta rimanendo forzatamente ricoverato in un letto d'ospedale e poi di una clinica privata per tutta la durata del libro, una quasi assoluta unità di luogo che tuttavia non nuoce affatto alla suspence, grazie all'abilità dell'autore.
L'altro elemento di grande fascino di "Il sospetto" è costituito dall'atmosfera di angosciosa minaccia che via via si instaura nella narrazione: gli oggetti, i chiaroscuri che filtrano dalle finestre, i dipinti alle pareti, perfino le attrezzature sanitarie contribuiscono a comporre intorno al malato una situazione claustrofobica e quasi onirica, in cui i personaggi compaiono d'improvviso dando a volte l'impressione che non si tratti di persone reali ma del frutto dell'immaginazione del vecchio, della sua malattia e dei farmaci che gli sono somministrati.
Poco importa che il tema principale (su cui non dico nulla per evitare spoiler...) sia stato già sfruttato altre volte e che soprattutto nel finale si evidenzino eccessive semplificazioni: la costruzione tramite brevi tratti sintetici dell'ambiente e dei rapporti fra i personaggi, fa invidia a gran parte dei noir contemporanei.
Il più evidente è la scelta di un protagonista anziano e gravemente malato, alle prese con un complicato e pericoloso mistero che affronta rimanendo forzatamente ricoverato in un letto d'ospedale e poi di una clinica privata per tutta la durata del libro, una quasi assoluta unità di luogo che tuttavia non nuoce affatto alla suspence, grazie all'abilità dell'autore.
L'altro elemento di grande fascino di "Il sospetto" è costituito dall'atmosfera di angosciosa minaccia che via via si instaura nella narrazione: gli oggetti, i chiaroscuri che filtrano dalle finestre, i dipinti alle pareti, perfino le attrezzature sanitarie contribuiscono a comporre intorno al malato una situazione claustrofobica e quasi onirica, in cui i personaggi compaiono d'improvviso dando a volte l'impressione che non si tratti di persone reali ma del frutto dell'immaginazione del vecchio, della sua malattia e dei farmaci che gli sono somministrati.
Poco importa che il tema principale (su cui non dico nulla per evitare spoiler...) sia stato già sfruttato altre volte e che soprattutto nel finale si evidenzino eccessive semplificazioni: la costruzione tramite brevi tratti sintetici dell'ambiente e dei rapporti fra i personaggi, fa invidia a gran parte dei noir contemporanei.
June 25, 2017
I liked this, but not as much as Friedrich's first detective novel, Der Richter und sein Henker. In fact, I don't think this one is a detective novel at all, but more like a thriller. The novel features Komissär Bärlach, Friedrich's indomitable detective from the first novel, and starts where we left off. This is in a hospital bed, and Bärlach is told he has another year to live, when he gains the unshakable suspicion that the much respected head of a local clinic is in reality a Nazi war criminal.
I am not going to spoil the fun for you, but half-way through, the novel develops into something more akin to an Alfred Hitchcock thriller than an Hercule Poirot mystery. And there would be nothing wrong with this as such, but half-way through something else changes: Bärlach seems to lose his sharply penetrating criminal mind and turns into a powerless old man, and I did not like that transformation. I did not like it because it felt oddly out-of-character; there was no obvious reason why our protagonist should allow himself to become powerless, and indeed he did not succeed in freeing himself from a predicament in the plot through his own devices, but came to rely entirely on luck, and on the unplanned assistance of others.
If Friedrich intended to play with the conventions of detective novels by turning his hero into a powerless victim half-way through the plot, fair enough. At least if that was his intention, I understand why the plot developed in this way. But if he planned to do this, I think there would have been ways to do this more convincingly.
I am not going to spoil the fun for you, but half-way through, the novel develops into something more akin to an Alfred Hitchcock thriller than an Hercule Poirot mystery. And there would be nothing wrong with this as such, but half-way through something else changes: Bärlach seems to lose his sharply penetrating criminal mind and turns into a powerless old man, and I did not like that transformation. I did not like it because it felt oddly out-of-character; there was no obvious reason why our protagonist should allow himself to become powerless, and indeed he did not succeed in freeing himself from a predicament in the plot through his own devices, but came to rely entirely on luck, and on the unplanned assistance of others.
If Friedrich intended to play with the conventions of detective novels by turning his hero into a powerless victim half-way through the plot, fair enough. At least if that was his intention, I understand why the plot developed in this way. But if he planned to do this, I think there would have been ways to do this more convincingly.
January 3, 2021
چند سال پیش مطلبی با عنوان پزشک شیطانی راجع به یک قاتل سریالی در زمان جنگ جهانی دوم خوانده بودم و فقط سایه‌ای گذرا از آن ماجرا در خاطرم مانده بود. کتاب را که شروع کردم به دلیل شباهت‌ها یاد آن قاتل سریالی افتادم؛ گشتم و آن ماجرا را پیدا کردم. در ضمن نتوانستم جایی پیدا کنم که آیا دورنمات در نگارش این کتاب از آن ماجرا الهام گرفته یا نه
نام این پزشک مارسل پتیو بوده. پتیو پس از جنگ جهانی اول علی‌رغم توصیه‌ی پزشکان به بستری شدن در آسایشگاه روانی به دلیل جنون، به تحصیل در رشته‌ی پزشکی می‌پردازد و پس از گرفتن مدرک، در ویلنووی فرانسه یک کلینیک درمانی افتتاح میکند و حتی مدتی بعد به عنوان شهردار انتخاب میشود
در دهه 1930 تعدادی از بیماران کلینیک به طرز مرموزی ناپدید میشوند. پتیو به یهودیان فرانسه قول می‌داده که آنها را از کشور خارج میکند و بعد به بهانه‌ی تزریق واکسن به آنها سم تزریق می‌کرده و بعد از جان‌باختن آنها و تکه‌تکه کردن جسدها، از طرف جان‌باخته نامه‌ای به خانواده‌هایشان می‌فرستاده که به سلامت از فرانسه خارج شده‌اند. تعداد قربانیان پتیو بین 15 تا 60 نفر تخمین زده شده است. تنها زمانی متوجه جنایات پتیو میشوند که در حادثه‌ی آتش‌سوزی خانه‌ای تعدادی اعضای انسان پیدا میشود. پتیو سرانجام در 1946 به وسیله‌ی گیوتین اعدام میشود
در مورد کتاب هم فکر میکنم داستان چفت‌وبست محکمی نداشت و دورنمات با چند معجزه سر و ته داستان را به هم آورد
نام این پزشک مارسل پتیو بوده. پتیو پس از جنگ جهانی اول علی‌رغم توصیه‌ی پزشکان به بستری شدن در آسایشگاه روانی به دلیل جنون، به تحصیل در رشته‌ی پزشکی می‌پردازد و پس از گرفتن مدرک، در ویلنووی فرانسه یک کلینیک درمانی افتتاح میکند و حتی مدتی بعد به عنوان شهردار انتخاب میشود
در دهه 1930 تعدادی از بیماران کلینیک به طرز مرموزی ناپدید میشوند. پتیو به یهودیان فرانسه قول می‌داده که آنها را از کشور خارج میکند و بعد به بهانه‌ی تزریق واکسن به آنها سم تزریق می‌کرده و بعد از جان‌باختن آنها و تکه‌تکه کردن جسدها، از طرف جان‌باخته نامه‌ای به خانواده‌هایشان می‌فرستاده که به سلامت از فرانسه خارج شده‌اند. تعداد قربانیان پتیو بین 15 تا 60 نفر تخمین زده شده است. تنها زمانی متوجه جنایات پتیو میشوند که در حادثه‌ی آتش‌سوزی خانه‌ای تعدادی اعضای انسان پیدا میشود. پتیو سرانجام در 1946 به وسیله‌ی گیوتین اعدام میشود
در مورد کتاب هم فکر میکنم داستان چفت‌وبست محکمی نداشت و دورنمات با چند معجزه سر و ته داستان را به هم آورد
Displaying 1 - 30 of 369 reviews