sluieren, sluren, sleuren, slieren ww.: slepen, sleuren, uitgesteld worden, niet opschieten. Ovl. sluieren en Wvl. sluweren, slujeren, sleuveren zijn evenwel ook overgankelijk en betekenen ‘sleuren en uitstellen, laten slepen, talmen’. Ook. Vnnl. (Vl.) 1555 slueren ‘talmen’ (De Casteleyn), sluweren ‘talmen, dralen’ (MW VII, 1325). Ook versluieren, uitsluieren: 1664 hebbende bij faute van tijt altijt uijtgesluijert in forme te stellen, Gent (LC). Met d-syncope < sluderen. Vnnl. sleuren ‘talmen’ en Ndl. sleuren ‘voortslepen’ hebben volledige d-syncope. Mhd. slûdern ‘slingeren, slenteren, drentelen’, Mhd., Mnd. slûder ‘slinger’, D. Schleuder, Mhd., Mnd. slûderer ‘die te vlug en slordig werkt’. Vgl. hiermee Wvl. sluweraar ‘trage werkman’. Ndd. sludderen ‘treuzelen, slenteren; flodderen, slobberen’, D. dial. schlaudern, schleudern ‘langzaam en achteloos lopen; slordig werken’ (DW). Naast Ndd. sludderen staat Vnnl. slodderen ‘negliger ou estre nonchalant’, slodderachtigh ‘negligent ou nonchalant’, slodderere ‘negligent’ (Lambrecht), slodde, slodderer ‘vuil, slordig mens’, slodderen ‘slap worden’ (Kiliaan). Ndl. sloddervos. Vgl. D. schlottern. Idg. *(s)leut-, *(s)lût-, dentale uitbreiding van Idg. *(s)leu-, *(s)lû- ‘slap afhangen’. Zie ook sloor.