kijven ww. ‘heftig twisten’
Mnl. kiven ‘vechten’ in die twee ne wilden nemmeer kiven ‘die twee wilden nooit meer vechten’ [1350-1400; MNW-R]; vnnl. kyven ‘heftig twisten’ in so waer twee vrouwen kyven [1505; MNW]. Eerder al in de afleiding kijf ‘twist’ [1290; VMNW].
Mnd. kiven ‘vechten, kibbelen’ (waaruit door ontlening nhd. keifen); mhd. kīben; ofri. zīvia, kīvia ‘twisten met woorden’; on. kífa ‘kibbelen’ (nzw. kiva); < pgm. *kīban-. Meestal verbindt men ook ablautend oe. *cāf ‘vlug, flink’ < pgm. *kaifo-.
Verdere herkomst onbekend. Er zijn buiten het Germaans geen verwante woorden. Misschien afgeleid van de wortel pie. *gei- ‘draaien’ (IEW 355, zie → keren), maar dat verband is zeer speculatief.
De betekenis van dit woord was in het Middelnederlands ‘strijden, vechten’ en dus algemener dan nu: kijven impliceert tegenwoordig alleen nog een woordentwist. Het ww. was oorspr. sterk (keef, gekeven), maar wordt tegenwoordig meestal zwak verbogen (kijfde, gekijfd).

kijven ww., mnl. kîven ‘vechten’, mnd. kīven (> nhd. keifen) ‘vechten, kijven, kibbelen’, mhd. kīben ‘kijven, kibbelen’, ofri. kīvia, szīvia, tsīva ‘twisten met woorden, kijven’, on. kīfa ‘kijven, kibbelen’. Daarnaast oe. cāf ‘vlug, flink’. — Zie ook: kibbelen.

Herkomst onbekend. Enerzijds denkt men aan een germ. wt. kiƀ ‘splijten; zijwaarts uitwijken’ (Torp, Sprachschatz 43), anderzijds aan samenhang met noorw. keik ‘buiging, scheefheid’ (Jóhannesson Isl. Etym. Wb. 298). Deze behoren echter beide tot de idg. wt. *gei (IEW 354).

kijven ono.w., Mnl. kiven + Mhd. kîben (uit Ndd. Nhd. keifen), On. kífa, wellicht van wrt. kif (z. kevel).

kijven ‘schelden’ -> Deens kives ‘kibbelen, schelden’ (uit Nederlands of Nederduits); Noors kives ‘kibbelen, schelden’ (uit Nederlands of Nederduits); Zweeds kivas ‘kibbelen, ruziën’ (uit Nederlands of Nederduits); Negerhollands kiev ‘schelden’.

2695. (Aanv.) Als de kok met de keukenmeid kijft, dan hoort men waar de boter blijft,

als twee schelden, die het gewoonlijk eens zijn, twist krijgen, dan komen hunne boevenstreken aan het licht; vroeger ‘als de kok met den bottelier kijft, dan weet men waar de botter blijft, waar meede men seggen wil, dat als de Opperhoofden beginnen oneens te werden, dan hoord de gemeene man, waar het haaperd, en waar het Boefje schuild; want soo lang de kok met de Bottelier het eens is, soo kan de oorsaak van het quaalijk schaffen verhoolen blijven, omdat die twee malkander de Bal toe kaatsen’ (Winschooten, 116). Evenzoo bij Cats I, 458:

Als kock en bottelier lest eens te samen keven,
 Toen hoord' ick onder wien de boter was gebleven.

Tuinman I, 146: Als kok en bottelier zamen kyven, hoort men waar de boter gebleven is.... Zo lang die vrienden zyn, konnen zy zamen ontrouw plegen: maar wanneer daar tusschen twist komt, dan beklappen zy malkanderen, en 't gepleegde komt aan den dag; Harreb. I, 83; Handelsblad 9 Januari 1925 (A) p. 1: Als de kok met de keukenmeid kijft; Ndl. Wdb. III, 738.