faciliteit zn. ‘hulpmiddel, voorziening’
Vnnl. faciliteyt ‘gemak, zachtaardigheid, bereidwilligheid’ [1553; van den Werve], faciliteit ‘gemak, het gemakkelijk zijn’ in tot faciliteyt vande navigatie [1622; WNT Aanv.], faciliteit ‘bereidwilligheid, het gemakkelijk maken’ [1627; WNT wrevel], later vooral in het meervoud, bijv. nnl. faciliteiten toestaan ‘de regels versoepelen’ [1836; WNT Aanv.]; in al deze betekenissen meer of minder verouderd. Nnl. faciliteiten ‘hulpmiddelen, voorzieningen die bepaalde activiteiten mogelijk of gemakkelijker maken’ [1881; WNT Aanv.] en bijv. in onder het gebouw vindt men bergruimten en andere faciliteiten [1921; WNT Aanv.].
Ontleend aan Frans facilité ‘gemakkelijkheid’ [1455; Rey], ‘neiging om iets zonder moeite te doen’ [1559; Rey], en in het meervoud ook ‘toegevingen’. Het Franse woord is ontleend aan Latijn facilitās (genitief facilitātis) ‘gemakkelijkheid, vriendelijkheid, toegeeflijkheid’, een afleiding van facilis ‘gemakkelijk (te doen)’, dat weer is afgeleid van het werkwoord facere ‘maken’, verwant met → doen, en zie ook → feit.
De jongste en in het hedendaagse NN taalgebruik voornaamste betekenis ‘hulpmiddelen, voorzieningen t.b.v. bepaalde activiteiten’ is een niet-Franse metonymische ontwikkeling uit de oude betekenis. Die betekenis bestaat wel in het Engels [1872; OED] en hoewel niet zeker is of van betekenisontlening sprake is, is er in het hedendaagse gebruik zeker sprake van Engelse invloed.
Het BN kent het woord faciliteiten sinds de grondwetswijzigingen van 1963 vooral in de context van faciliteitengemeente (Belgisch-Frans commune à facilités) ‘gemeente met versoepelde regels’, ofwel een ‘niet-eentalige gemeente in de Brusselse periferie en langs de taalgrens, waar bepaalde administratieve handelingen ook in de andere taal gevoerd mogen worden’.

fasiliteit s.nw.
1. Maklikheid. 2. Iets wat vergemaklik.
In bet. 1 uit Ndl. faciliteit (1824). In bet. 2 uit Eng. facility (1809).

faciliteit hulpmiddel 1881 [Aanv WNT] <Frans