rumineren werkw. Uitspraak: [ rymi'nerə(n) ] Afbreekpatroon: ru·mi·ne·ren Vervoegingen: rumineerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gerumineerd (volt.deelw.) 1) voortdurend piekeren of nadenken over iets Voorbeeld: 'Het ontstaan van een depressie is groter bij mensen die veel rumineren.' 2) uitbraken van voeds...
1) Herhaaldelijk overdenken 2) Herkauwen 3) Wikken en wegen 1) Herkauwen 2) Overwegen 
voortdurend overpeinzen (toon de herkomst via de etymologiebank)
`herkauwen`
door manipulatie het voedsel opgeven en opnieuw kauwen