inklinken werkw. Uitspraak: [ 'ɪnklɪŋkə(n) ] Afbreekpatroon: in·klin·ken Vervoegingen: klonk in (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: is ingeklonken (volt.deelw.) (van grond) lager worden dan vroeger of dan omringende grond Voorbeelden: 'Als het grondwater zakt, klinkt veengrond flink klinkt.' , 'Zodra het graf ingeklonken is kan de grafp...
1) Aanzakken 2) Bezakken 3) Door droging vaster worden 4) Nazakken 5) Zetten 1) Indragen 2) Inhameren 3) Inkrimpen 4) Inzakken 5) Krimpen 6) Slinken 
krimpen van een massa (toon de herkomst via de etymologiebank)
het dichter ineenpakken door eigen gewicht van een grondpakket
• [aardrijkskunde] geleidelijk aan dunner en minder vruchtbaar worden.
[aarde weer en klimaat] Inklinken vindt plaats door daling van het grondoppervlak door het verlies van water. Dit komt voor in veen- en kleigebieden. Het proces is onomkeerbaar. Het kan op natuurlijke wijze gebeuren maar ook (en vooral) door menselijk ingrijpen in de waterhuishouding.
door klinken (met een hamer) vastmaken
Daling van het grondoppervlakt door volumeverlies ten gevolge van vochtverlies. Verschijnsel komt vooral voor bij klei en veen.
Het geleidelijk inzakken van ingepolderd land. Inklinken komt vooral voor bij veenpolders. Veenpolders zijn drassig . Door de ontwatering zakte het veen geleidelijk in.
Het proces van volumevermindering van de bodem door verdroging of onttrekken van water met als gevolg bodemdaling.