frustreren werkw. Uitspraak: [ frʏs'trerə(n) ] Afbreekpatroon: frus·tre·ren Vervoegingen: frustreerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gefrustreerd (volt.deelw.) 1) frustratie opwekken (bij iemand) Voorbeeld: 'Dat ik na al dat werken nog geen merkbaar resultaat heb, frustreert me.' 2) zorgen dat iets niet of n...
1) Afvallen 2) Belemmeren 3) Benadelen 4) Duperen 5) Dwarsbomen 6) Ontgoochelen 7) Tegenvallen 8) Teleurstellen 9) Tenietdoen 10) Verijdelen 1) Afvallen 2) Benadelen 3) Duperen 4) Ontgoochelen 5) Tegenvallen 6) Teleurstellen 7) Verijdelen 
dwarsbomen, belemmeren (toon de herkomst via de etymologiebank)
iemand ontevreden maken of ergeren vb: je hebt hem erg gefrustreerd met die aanpak
dwarsbomen
dwarsbomen