de fonetiek zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ foneˈtik ] Afbreekpatroon: fo·ne·tiek wetenschap die zich bezighoudt met het voortbrengen en verstaan van spraakgeluid taalkunde Voorbeeld: 'Fonetiek is een onderdeel van de taalwetenschap.' Synoniemen: fonologie klankleer 10 definities...
1) De klankleer in de taalkunde 2) Deel van de taalwetenschap 3) Fonologie 4) Klankleer 5) Klankleer (taalkunde) 6) Leer van de klanken 7) Leer van de klankensystemen 8) Leer van de spraakklanken 9) Leer van de vorming van de spraakklanken 10) Leer van het geluid 11) Leer van het juiste stemgebruik 1) Foniek 2) Fonologie 3) Klankleer 
tak van taalwetenschap betreffende spraakklanken (toon de herkomst via de etymologiebank)
bestudeert productie en gebruik van spraak en de vormen waarin het gebruikt wordt
• [taalkunde] de wetenschap die zich bezig houdt met de bestudering van de fysiologische, fysische en perceptieve aspecten van spraak.
Wetenschap die zich bezighoudt met het voortbrengen en verstaan van spraakgeluid.
[taalwetenschap] Onderzoek naar de fysische eigenschappen van spraakklanken: de luchttrillingen, de werking van de spraakorganen, de manier waarop het oor klanken opvangt en herkent enzovoort. Niet te verwarren met fonologie.
tak van taalwetenschap betreffende spraakklanken
De leer van de fysieke en fysiologische vorming van de spraakklanken Fonetische poëzie 
Abstract: Wetenschap die zich bezighoudt met het onderscheid in spraakklanken zonder betekenisonderscheidende functie.
Het bestuderen van de productie, overbrenging, perceptie, classificatie en fysieke en akoestische eigenschappen van spraakklanken en hoe die zijn georganiseerd binnen taal. Gebruik `fonologie` voor de bestudering van geluidspatronen en taalsystemen.
Fonetiek bestudeert de waarneembare eigenschappen van klanken vanuit drie invalshoeken:
Klankleer, de leer van de opwekking en aanwending van klanken. (foni=stem)