delven werkw. Uitspraak: [ ˈdɛlvə(n) ] Afbreekpatroon: del·ven Vervoegingen: delfde, dolf (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gedolven (volt.deelw.) 1) (een graf) graven Voorbeeld: 'een graf delven' 2) uit de grond halen Voorbeeld: 'goud delven' 3) het onderspit delven (een strijd verliezen) ...
1) Begraven 2) Graven 3) Opgraven 4) Rooien 5) Spitten 6) Uitdoen 7) Uitgraven 8) Uitspitten 9) Winnen 10) Wroeten 1) Begraven 2) Graven 3) Opgraven 4) Spitten 5) Uit de aarde opgraven 6) Uitdoen 7) Uitgraven 8) Uitspitten 9) Woelen in aarde 10) Wroeten in aarde 
graven (toon de herkomst via de etymologiebank)
• [ov] gravend iets winnen.
graven
graven
Ontginning van hoogveengebieden, wordt ook wel turfsteken of afvenen genoemd. Zie droge vervening.