blazen werkw. Uitspraak: [ ˈblazə(n) ] Afbreekpatroon: bla·zen Vervoegingen: blies (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geblazen (volt.deelw.) met getuite lippen krachtig lucht uit je mond laten gaan Voorbeelden: 'in je kopje blazen omdat je thee te heet is om te drinken' , 'op een trompet blazen' , 'De wind blaast me in het gezicht.'...
1) Afranselen (Indisch) 2) Afstraffen (Indisch) 3) Alcoholcontrole 4) Angstgeluid van een kat 5) Dierengeluid 6) Doen waaien 7) Fluiten 8) Geluid van een kat 9) Hijgen 10) Kattengeluid 11) Krachtig uitademen 12) Lucht uitstoten 13) Met kracht uitademen 14) Met kracht waaien 15) Pijpen 16) Poesten 17) Poffen 1) Fluiten 2) Hijgen 3) Proesten 4) Pruisen 5) Puffen 6) Pijpen 7) Schuifelen 8) Sissen 9) Souffleren 10) Tetteren 11) Toeten 12) Toeteren 
krachtig uitademen (toon de herkomst via de etymologiebank)
met bolle wangen en getuite lippen diep uitademen vb: hij blies op zijn trompet
hard rijden op een zwaar verzet
Roken
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] (een schip) met blaasbalgen wind in een schip persen nadat het gekalfaterd was, om te zien of het dicht was.
met kracht uitademen
een geluidssignaal geven. In de binnenvaart is het gebruikelijker om van 'blazen' dan om van 'toeteren' te spreken.
[slang] joint roken