borçlar hukuku genel hükümler

Elinizdeki eser 2018-2019 öğretim yılı ile 2019-2020 öğretim yılının
ilk yarısında borçlar hukuku derslerinde işlenen ve öğrenciye ders notu
olarak sunulan olay çözümlerinden bazılarının seçilerek bir araya
getirilmesiyle meydana gelmiştir. Ayrıca, borçlar hukuku pratik çalışmalarında
uyulması gereken talep metoduna dair açıklamalar bağımsız
bir bölüm olarak çalışmaya eklenmiştir. Ders notundaki çözümlerin
tamamı gözden geçirilmiş, farklı tarihlerde farklı bilgi seviyelerine
hitap eden olay çözümleri arasında bir yeknesaklık sağlanmaya çalışılmış,
fark edilen bazı eksiklik ve hatalar mümkün mertebe düzeltilmiştir.
Hemen ifade edilmelidir ki daha önce öğrenciye ders notu olarak
verilen çözümlerin bir araya getirilmesinden ibaret olan bu çalışmanın
amacı mevcut pratik çalışma kitaplarına bir yenisini eklemek değildir.
Çalışmanın asıl hedefi soyut hukuk kurallarının somut vakaya
uygulanması esnasında takip edilecek metoda dair bir farkındalık
oluşturmaktır. Dolayısıyla bir ön çalışma mahiyetindeki bu ders notu
taslağıyla öncelikle ve özellikle metot meselesine dair bir katkı sunulması
arzulanmıştır. İfade edildiği üzere, çalışma, başta bir kitap
olarak tasarlanmamış olup farklı tarihlerde hazırlanmış çözüm önerilerinin
bir araya getirilmesinden meydana geldiği için, metin içindeki
tekrarlar mazur görülmelidir. Çalışmanın gövdesi olarak görülmesi
gereken, nispeten uzun sayılabilecek giriş ve birinci bölüm ise borçlar
hukuku pratik çalışma çözümlerinde takip edilmesi gereken metot konusunda
bir teklif mahiyetindedir. Söz konusu teklifin bir kabule
mazhar olup olmayacağını ise zaman gösterecektir.
Yazarın arzusu, bir ön çalışma niteliğindeki bu ders notunun, metot
konusunda -hiç değilse- bir tartışmanın başlamasına vesile olmasıdır

TMK'nın 1023. maddesi ile aranan iyiniyet, edinenin tescilin yolsuz olduğunu bilmesi veya bilmesinin gerekmesidir. Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmeleri dolayısıyla müteahhide devredilen payları devralarak, buna bağlı bağımsız bölüm edinmek isteyen kişi aynı zamanda taşınmaz üzerinde bir mülkiyet payı devralmaktadır. Uçüncü kişiler, kural olarak bunu devralırken yüklenicinin inşaatı bitireceğine güvenerek payı devralır. O, yüklenici adına tapudaki kaydın yolsuz olduğunu bilmiyordur ve zaten bilmesi de mümkün değildir. Çünkü o taşınmaz payını devraldığı anda yüklenici tasarruf yetkisine sahiptir. İyiniyetle kazanmada aranan, tasarruf yetkisinin yokluğu konusundaki bilgisizliktir. Yoksa tasarruf yetkisi olmasına rağmen, arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesini üstlenmiş olması dolayısıyla kişisel bir borcu bulunması değildir. Dolayısıyla, tasarruf yetkisine sahip olan bir kişinin edindiği aynı hak korunur. Sadece aynı etkili dönme görüşünü savunanlar açısından çok istisnai durumlarda edinen üçüncü kişi, arsa sahibinin sözleşmeden dönme niyetini biliyor ve dolayısıyla henüz geçerli olmamakla birlikte yakın bir zamanda yolsuz hale geleceğini öngörebilecek nitelikteyse, bu duruma ilişkin olarak kötüniyetli sayılmakta ve korunması kabul edilmemektedir.  Aksi bir çözüm tarzı her türlü hukukı işlem güvenliğini tehlikeye sokar. Ayni etkili dönme görüşü ise dönmenin etkisi konusunda Türk hukukunda kabul edilen  görüş değildir. Yargıtay dönmenin etkisi konusunda klasik dönme görüşünü kabul etmektedir. Yargıtay'ın arsa payı karşılığı inşaat sözleşmeleri açısından bu görüşü, alışveriş güvenliğini önemli ölçüde tehlikeye düşürmekte eşya hukuku ve borçlar hukuku temel ilkelerine aykırılık teşkil etmektedir.