Migratie

In deze masterproef wordt een praktijkgericht onderzoek verricht naar de doorstroming van anderstalige nieuwkomers tijdens hun eerste jaar voltijds secundair onderwijs. De onderzoeksvraag waar de auteur een antwoord op zoekt, luidt als volgt: Welke factoren ervaren anderstalige nieuwkomers als belemmerend in het eerste jaar na hun doorstroming in het secundair onderwijs? De focus ligt op de beleving door de leerlingen en daarom werd gekozen voor een kwalitatief onderzoek waarin de leerlingen worden geïnterviewd. Per onderwijsgraad worden 2 leerlingen bevraagd over hun indrukken en ervaringen na 8 maand voltijds secundair onderwijs. De 6 live- interviews worden getoetst aan het beeld dat vervolgschoolcoaches en klastitularissen van de ex-onthaalklassers ophingen. Deze informatie werd verzameld via vragenlijsten die per mail werden beantwoord. Uit het onderzoek komt naar voren dat de leerlingen het Nederlands na een jaar onthaalklas nog onvoldoende onder de knie hebben. Ook het aanleren van de Franse taal in een periode waarin ze nog volop worstelen met het Nederlands stelt hen voor problemen. Uit de bevraging blijkt ook dat vooral het belang van formele leermomenten wordt onderkend. Ex-onthaalklassers komen bij hun vrijetijdsbesteding echter onvoldoende in aanraking met het Nederlands en ervaren te weinig informele leermomenten. Anderstalige nieuwkomers worden bij hun doorstroming naar het secundair onderwijs doorgaans goed ondersteund. Toch blijken elementen zoals de vooropleiding en de ondersteuning die ze in hun directe omgeving ervaren belangrijke sleutelfactoren tot succes.

Kunnen vluchtelingenkinderen op een betekenisvolle manier participeren in de Nederlandse asielprocedure? Deze vraag is onderzocht op basis van interviews met professionals uit de asielketen en kinderen die zelf hebben deelgenomen aan de asielprocedure. De asielprocedure is een complexe administratieve procedure die niet gericht is op het horen van de stem en mening van het kind, maar waarheidsvinding en beoordeling van de geloofwaardigheid tot doel heeft. Hierdoor is het voor zowel begeleide als alleenstaande kinderen onmogelijk om hun recht om gehoord te worden uit te oefenen, zoals dat bedoeld is in het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind.

In deze bijdrage over ‘het terugkeerbeleid’ van de Vivaldi-regering en staatssecretaris Mahdi, die niet altijd samenvallen, wil deze bijdrage vooral de praktijk van het terugkeerbeleid beschrijven. De verkenning van ‘terugkeerpraktijken’ die totstandkomen door diverse coalities tussen de civiele samenleving, politieke actoren en diverse overheidsdiensten tonen
aan hoe ‘terugkeer’ een ‘policy assemblage’ of ‘beleidsassemblage’ is.

Begin vorig jaar verscheen ‘Het Opengrenzenmanifest’ van mensenrechtenactiviste Naima Charkaoui. Een belangrijk en hoopvol boek, schreven twee onderzoekers. Eén van hen, Pascal Debruyne, gaat voor Sociaal.Net in gesprek met Charkaoui: “Als we zeggen dat sociaal werk een mensenrechtenberoep is dan moeten we ageren.”

Bijdrage over de depolitisering van de integratiesector. Vooral het laatste inburgerings en-integratiedecreet van Vlaamse regering wordt onder de loep genomen, die de integratie en-inburgeringssector in het keurslijf van een EVA stopt. Daarmee is de overheidscontrole op de sector totaal. Toch zien we van onderuit nieuwe bewegingen en dynamieken ontstaan opgenomen door een jonge generatie met migratieroots.

Opvoeding verschilt sterk door de tijden heen en tussen verschillende etnische en sociale gemeenschappen. Welke vorm van disciplinering en controle acceptabel of effectief zou zijn is bijvoorbeeld een terugkerend thema in situaties waar verschillende opvoedingstradities elkaar ontmoeten. Zo roepen de meer harde en directere disciplineringsmethoden van sommige niet-westerse migranten verontwaardiging op bij de middenklasse in Nederland. Andersom hebben deze migranten vanuit hun perspectief op opvoeding weinig begrip voor de vrijheden die Nederlandse jongeren krijgen in hun opvoeding. De vraag die ik in dit hoofdstuk wil behandelen is of het verwijzen naar ‘de cultuur’ van deze verschillende groepen helpt om in het bijzonder de opvoedingspraktijken van migranten te begrijpen en te verklaren. Dat doe ik zowel door veranderingen in het cultuurbegrip in de laatste decennia te bespreken als door het bespreken van een studie over veranderende opvoedingspatronen bij migranten in Nederland.

ENGLISH Within the group of Dutch foundlings, 28% are migratory foundlings: children coming from abroad to the Netherlands (inbound foundlings), and children going abroad from the Netherlands (outbound foundlings). According to the rational choice theory, there is at some point a rational decision behind human action, based on consideration of costs and benefits – terminology reminiscent of the origins within economic science. When viewed from that perspective, cross-border abandonment may be regarded to be a conscious effort to hinder detection. After all, abandonment of foundlings has been a criminal offence in the Netherlands since at least the Middle Ages. There is therefore also a vested interest in not attracting attention. Anyone abandoning a child and wishing to protect their identity will be attracted to locations that lack effective supervision, defined as guardianship within the criminological routine activities theory. However, the less familiar a location, the trickier it is to avoid visibility. Does the rational consideration of costs and benefits result in migratory foundlings being abandoned just over the border (in order that the perpetrators attract the least possible attention) or actually further inland (in order to detract from the cross-border activity, for example)? Is there a comparable choice in terms of distance when people abandon native foundlings – children found in their country of birth? Relevant questions indeed, as greater insight into such variables can support the direction taken by detection activities. This study is an exploratory analysis of the distance between the domicile or birth location and the abandonment location of cross-border foundlings. The results will then be compared with the distances in the case of domestic foundlings.

NEDERLANDS Binnen de groep Nederlandse vondelingen is in 28 procent van de gevallen sprake van migratievondelingen: kinderen die vanuit het buitenland in Nederland te vondeling worden gelegd en kinderen die vanuit Nederland in het buitenland te vondeling worden gelegd. Grensoverschrijdend te vondeling leggen kan worden gezien als een, volgens de rationelekeuzetheorie, bewust streven om de opsporing te bemoeilijken. Tegelijkertijd is er een belang om niet op te vallen. Voor vondelingleggers zijn daarom locaties aantrekkelijk die door het ontbreken van effectief toezicht, binnen de criminologische gelegenheidstheorie aangeduid met guardianship, hun identiteit beschermen. Hoe onbekender een omgeving echter, hoe lastiger het is om zichtbaarheid te vermijden. Deze studie is een exploratieve analyse van de afstand tussen de woon- of bevallingslocatie en de leglocatie van grensoverschrijdende vondelingen. De resultaten worden vervolgens vergeleken met de afstanden bij binnenlandse vondelingen.