Interdisciplinary Approaches to Islamic Biographical Materials

Annuarium Historiae Conciliorum, 2011

Working with water in medieval Europe: …, 2000

Perspectives on Politics, 2019

Book Review of John P. McCormick's "Reading Machiavelli"

Daha çok Çağatay ve Azeri lehçelerinde kullanılan bir kelime olan tuyuğ "tuy+(u)g", köken bilgisi sözlüklerinde duymak, hissetmek anlamındaki <tuyfiilinden türemiş bir kelime olduğu zikredilmektedir. 1 Kaynaklarda tuyuğ, tuyuk, duyug, toyık, toyuk ve tuyuğ olarak da geçen bu kelime, 2 anlam bakımından "kapalı, gizli, imalı, cinaslı söz söyleme, şarkı söyleme; şiir, şarkı ve türkü" anlamlarına gelmektedir. 3 Altay Türkçesinde ise tuyuğ "engel, tıkaç" anlamında kullanılmıştır. 4 Bu anlamların yanı sıra Ahmet Talat Onay, bu kelimenin "idrak" manasını da taşıdığını dile getirmiştir. 5 Fuad Köprülü ise Samoyloviç'ten şifahi olarak naklettiği görüşe göre tuyuğun şöyle bir anlam serüveni bulunmaktadır: "Yakut lehçesinde bugün bile tuyuğ değil, fakat toyug kelimesi, rûhânîlerin birtakım âyinlerinde okudukları dînî manzumeler mânâsında mevcut imiş. Düğün mânâsına gelen toy; rûhânî mânâsına gelen toyın, toyun kelimeleriyle bağlı gibi görünen bu toyug kelimesi, öyle zannediyorum ki dînî menşeden gelen en eski Türk şiirine verilen çok eski bir isim olacaktır." 6 Edebî bir terim olarak tuyuğ, aruzun fâ'ilâtün fâ'ilâtün fâ'ilün kalıbıyla yazılıp daha çok a a x a düzeninde cinaslı kafiyelenen ve rubâî gibi, bir düşüncenin, bir hikmetin zikredildiği, az sözle mühim fikirlerin anlatılmasına dayalı dört mısralı millî bir nazım şekli olarak tanımlanmıştır. 7 Türk Dil Kurumu'nun hazırlamış olduğu

Journal of Political Power

This article introduces Margaret Archer’s research on reflexivity to the power debate, alongside Pierre Bourdieu’s already influential concept of habitus. Both offer significant insights on social conditioning in late modernity. However, their tendency to the extreme of social determinism and voluntarism must be avoided. To do so, this article adopts Haugaard’s family resemblance concept of power, describing habitus and reflexivity as an important new binary of power instead of a conceptual zero-sum game. This strengthens the explanatory role of agency, central to the three dimensions of power, without losing sight of constitutive, structural power. It also helps overcome the habitus–reflexivity dichotomy in social theory and provides a starting point to evaluate Archer’s work from a power perspective.