Academia.edu no longer supports Internet Explorer.
To browse Academia.edu and the wider internet faster and more securely, please take a few seconds to upgrade your browser.
Vicipaedia Latina
…
2 pages
1 file
commentatio Vicipaedica Latina ab Andrea Dalby aliisque auctoribus conscripta (vide indicem auctorum)
Commentatio Vicipaedica Latina ab Andrea Dalby aliisque auctoribus conscripta (vide indicem auctorum)
Vox Latina, 2020
Eorum, qui nunc sunt, hominum et facultatem et peritiam in lingua Latina omnino sentimus et perspicimus, cum a non paucis diis gratia huius sermonis studium quibusdam in regionibus ad occidentem praecipue vergentibus promotum adauctumque esse pro certo habeamus. Quo enim studio et praesertim amore seduli Latinitatis cultores in toto orbe terrarum municipum animos suo Marte inflammare conati sunt, quippe qui summum beneficium ac commodum praevidentes praetermittere non potuerint occasionem, quominus litterarum utilitates ac virtutes suo exemplo in lyceo sive in Academia exhiberent. 2 Ultra Europam, ubi humanistarum animum floruisse Germanorum Italorumque gratia satis apparet, plures in dies numerantur Americani cum septentrionales tum meridionales, qui Latinitatem colant, quod optimos ante habuere magistros, qui viva ratione hunc sermonem praestantissimum eos docuerunt. 3 Quamvis nostra aetate non desint, qui Latine legant scribant loquantur, quod ad auctores legendos attinet, praeiudicatis solent opinionibus Latinos Graecosve plerique evolvere. «Optimus -ait -quisque sane Vergilius»; «At -alter addit -omnium prosae orationis auctorum praecipuum Cicero obtinet lo-
Quemadmodum vocabula essent imposita rebus in lingua Latina, sex libris exponere institui. De his tris ante hunc feci quos Septumio misi: in quibus est de disciplina, quam vocant etymologiken: quae contra eam dicerentur, volumine primo, quae pro ea, secundo, quae de ea, tertio. In his ad te scribam, a quibus rebus vocabula imposita sint in lingua Latina, et ea quae sunt in consuetudine apud populum et ea quae inveniuntur apud poetas. Cum unius cuiusque verbi naturae sint duae, a qua re et in qua re vocabulum sit impositum (itaque a qua re sit pertinacia cum requiritur, ostenditur esse a pertendendo; in qua re sit impositum dicitur cum demonstratur, in quo non debet pertendi et pertendit, pertinaciam esse, quod in quo oporteat manere, si in eo perstet, perseverantia sit), priorem illam partem, ubi cur et unde sint verba scrutantur, Graeci vocant etymologian, illam alteram peri semainomenon. De quibus duabus rebus in his libris promiscue dicam, sed exilius de posteriore. Quae ideo sunt obscuriora, quod neque omnis impositio verborum exstat, quod vetustas quasdam delevit, nec quae exstat sine mendo omnis imposita, nec quae recte est imposita, cuncta manet (multa enim verba litteris commutatis sunt interpolata), neque omnis origo est nostrae linguae e vernaculis verbis, et multa verba aliud nunc ostendunt, aliud ante significabant, ut hostis: nam tum eo verbo dicebant peregrinum qui suis legibus uteretur, nunc dicunt eum quem tum dicebant perduellem. In quo genere verborum aut casu erit illustrius unde videri possit origo, inde repetam. Ita fieri oportere apparet, quod recto casu quom, dicimus inpos, obscurius est esse a potentia quam cum dicimus inpotem; et eo obscurius fit, si dicas pos quam inpos: videtur enim pos significare potius pontem quam potentem. Vetustas pauca non depravat, multa tollit. Quem puerum vidisti
Vicipaedia Latina
commentatio Vicipaedica Latina ab Andrea Dalby aliisque auctoribus conscripta (vide indicem auctorum)
Nota : the underlined letters indicate the damaged letters. 1 [---quoi socium no]minisue Latini exter//arumue nationum, quoiue in arbitratu dicione potestate amicitiau[e populi Romani ---] 2 [---ab eo quei dic(tator), co(n)s(ul), pr(aetor), mag(ister) eq(uitum), cens(or), aid(ilis), trib(unus) pl(ebis), q(uaestor), IIIuir cap(italis), IIIuir a(greis) d(andeis) a(dsignandeis), tribunus mi]l(itum) l(egionibus) (quattuor) primis aliqua earum fu//erit, queiue filius eorum quoius erit, quoius pater senator siet, in annos singolos pequniae quod siet amp[lius (sestertium) n(ummum) ??? ---] 3 [---quod ipsei parenteiue suo filioue suo, qu]oiue ipse{i} paren<s>ue suos filiusue su//os heres siet, ablatum captum coactum conciliatum auersumue siet, de ea re eius petitio nominisque delatio esto, [pr(aetoris) quaestio esto, ioudicium ioudicatio leitisque aestumatio, queiquomque ioudices ex h(ace) l(ege) erunt, eorum h(ace) l(ege) esto ---] 4 [---sei quis pr(aetori) satis fecerit a rege populoue ceiueue suo se legatu]m esse utei peteret, de ea re eius petiti//o nominisque delatio esto, pr(aetoris) quaestio esto, ioudicium ioudicatio leitisque aestumatio, queiquomque ioudic[es ex h(ace) l(ege) erunt, eorum h(ace) l(ege) esto ---] 5 [---]s iu[---quei eorum postea aduersus h(ance) l(egem) fecerit quam ea res iud]icata erit, aut quoius nomen pr//aeuaricationis caussa delatum erit, aut quoium nomen ex h(ace) l(ege) ex reis exemptum erit, sei quis eius nomen a[d pr(aetorem), quei ex h(ace) l(ege) quaeret, denuo detulerit, pr(aetoris) quaestio esto, ioudicium ioudicatio leitisque aestumatio, queiquomque ioudices ex h(ace) l(ege) erunt,] 6 [eorum h(ace) l(ege) esto. ---ali]eno nomin[e petet ---] quaestio eius pr(aetoris) esto, ioudicium<q>ue io//udicatio litisque aestumatio, queiquomque ioudic<es> ex h(ace) l(ege) erunt, eorum h(ace) l(ege) esto. is eum unde petet in ious ed[ucito ad pr(aetorem), quoius ex h(ace) l(ege) in eum annum quaestio erit, ante k(alendas) Sept(embres), quae eo anno erunt, nomenque eius deferto; ---] 7 [---] deque eo homine de[---qu]oius eorum ita nomen ex h(ace) l(ege) post k(alendas) [Se]pt(embres), quae eo anno fuerint, delatum erit, quei eorum eo ioudicio condemnatus erit, quanti eius rei slis ae[stumata erit, tantam pequniam ---] 8 [eaque pequnia, quei petiuer]it, eius esto. pr(aetor), quei ex h(ace) l(ege) q[uaeret, facito ---quantum ita aestumat]um erit, id utei priuato soluatur, quei [eoru]m petet. vvv de heisce, dum mag(istratum) aut inperium habebunt, ioudicium non fiet. vv dic(tator), co(n)s(ul), pr(aetor), mag(ister) eq(uitum), [cens(or), aid(ilis), tr(ibunus) pl(ebis), q(uaestor), IIIuir cap(italis), IIIuir a(greis) d(andeis) a(dsignandeis), tr(ibunus) mil(itum) l(egionibus) (quattuor) primis aliqua earum quei erit, dum mag(istratum) aut inperium habebit, ioudicium ---] 9 [nei esto. quei eorum e]x eo mag(istratu) inperioue abierit, quo min[us de eo ioudicium ---fiat, e(ius) h(ace) l(ege) n(ihilum) r(ogatur). vacat de patrono dando. vacat quei ex h(ace)] l(ege) pequniam petet nomenque detuler[it,] quoius eorum ex h(ace) l(ege) ante k(alendas) Sept(embres) petitio erit, sei eis uolet sibei patronos in eam rem darei, pr(aetor) ad quem [nomen detulerit ---patronos ceiueis Romanos ingenuos] 1
Vicipaedia Latina
commentatio Vicipaedica Latina ab Andrea Dalby aliisque auctoribus conscripta (vide indicem auctorum)
Palamedes, 2018
The present article attempts a comprehensive overview of the career of P. Vedius Pollio, an equestrian and a close associate of Augustus at a time of the constitutional transformation of the Roman Republic. The issues under discussion include Pollio’s political career in the years immediately following the battle of Actium, not least the mission to Asia Minor that Augustus entrusted him with, as well as his business activities, which are better known to us after Pollio’s withdrawal from politics. Much space is devoted to his relationship with the princeps and the birth of the so-called black legend of Pollio, which disparaged him as a cruel and psychopathic.
Vicipaedia Latina
commentatio Vicipaedica Latina ab Andrea Dalby aliisque auctoribus conscripta (vide indicem auctorum)
753-509 ? BC ) ( S. Riccobono, Fontes iuris Romani antejustiniani, I, Firenze, 1941, pp. 1-20 ). I.-ROMULUS ( 753-716 ) 1. -Latin translation : Romulus postquam potiores ab inferioribus secreuit, mox leges tulit et, quid utrisque faciendum esset statuit : patricii sacerdotiis et magistratibus fungerentur et iudicarent, plebeii uero agros colerent et pecus alerent et mercennarias artes exercerent. Patriciorum fidei addidit et commisit plebeios, permittens unicuique quem ipse sibi uellet eligere patronum, patronatum appellans hoc patrocinium (Dion., 2, 9 ; Cf. Cic., de rep., 2, 9,.