When food inhibits love that is, sexuality and eating disorders

In recent decades, disordered eating behavior, as well as those belonging to the sexual sphere, showed a significant increase in the Western world and has raised increasing concern. A study published by the Journal of Clinical Sexology (7, 2000/1) attempted to establish possible correlations between bulimia and alterations of the experience of sexual and erotic women, confirming through its results the close association between the two disorders, albeit within a more complex order. The dual sample chosen for the survey was administered the test Sesamo (Sexuality Evaluation Schedule Assessment Monitoring), a multi-level and versatile tool that provides the ability to frame the overall situation of the subject in question, accurately recording the presence, type and consistency of signs of discomfort, due to sexual and / or emotional-relational aspect. The survey instrument also includes specific aspects concerning both the events and the emotional experiences and relationships that have affected, directly or indirectly, on the formation, evolution and expression of sexuality .

Indice Introduzione pag. 4 Capitolo 1-Il significato del cibo: aspetti sociali e culturali pag. 9 Capitolo 2-Inquadramento nosografico dei DCA secondo il DSM 5 pag. 12 Capitolo 3 -Cenni storici pag. 21 Capitolo 4 -La natura plurifattoriale dei DCA pag. 31 Capitolo 5 -Confronto tra maschi e femmine pag. 56 Capitolo 6 -Identità di genere, identità sessuale e orientamento sessuale pag. 77 Capitolo 7-I DCA in maschi omosessuali pag. 99 Capitolo 8 -Un caso clinico: Luca pag. 108 Conclusioni pag. 123 Bibliografia pag. 128 9 Capitolo 1 IL SIGNIFICATO DEL CIBO: ASPETTI SOCIALI E CULTURALI L'atto del mangiare rappresenta un vero e proprio fenomeno bio-psico-socio-culturale per via delle molteplici dimensioni dell'esistenza umana che esso investe. L'atto alimentare è un bisogno vitale che si modula nel corso dello sviluppo di ogni individuo, secondo codici cognitivi, affettivi, comportamentali, comunicativi, socio-relazionali e culturali, costituendo un vero e proprio oggetto di studio di ricerca transdisciplinare (Onnis et al., 2004). Nutrirsi costituisce una delle principali e fondamentali attività umane finalizzate alla sopravvivenza e alla riproduzione. Affrontare questa tematica significa, quindi, adottare una visione complessa della realtà che spesso sfugge ai nostri costrutti teorici e di verifica empirica (Morin, 1977). L'alimentazione, infatti, a causa dei numerosi significati che la caratterizzano, non può essere affrontata senza un'ottica di studio multifocale. Come forse in nessun'altro tipo di ricerca, qui natura e cultura, mente e corpo, individuo e società sono inestricabilmente connessi (Onnis et. al., 2004). Scrive a tal proposito Claude Fischer (1979): "L'uomo è un onnivoro che si nutre di carne, di vegetali e di immaginario; l'alimentazione rinvia alla biologia ma, chiaramente, non si limita solo ad essa; il simbolico, l'onirico, i miti e i fantasmi nutrono anch'essi e concorrono a regolare il nostro "mangiare".

Oltreoceano, 2010

In AG About Gender - International Journal of Gender Studies, vol. 9, n° 17, pp. 1-26, 2020

Protagonisti di pubblicità di prodotti alimentari, di birre, di arredamento, di utensili da cucina, di detersivi, ma anche di linee aeree e di compagnie telefoniche, nell'arco di un II decennio, gli chef televisivi italiani sono diventati tra i più ricercati e prestigiosi testimonial di ogni genere di prodotto. E non solo. Da giudici di gare culinarie, gli chef sono passati a essere giudici nei talent show, presentatori, influencer e opinion leader. Considerati sex symbol, sono oggetto di continua attenzione da parte dei media che li celebrano con articoli e servizi incentrati sul motivo del loro successo. L'ipotesi più diffusa lega la loro fama alla questione, sempre inafferrabile, del carisma: chi sa comandare in cucina, guidando una squadra nel territorio del gusto, trasmette fiducia e autorevolezza. Tra gli chef che appaiono in televisione, a divenire celebrità sono soprattutto uomini che mettono in scena una maschilità enfatizzata. Chi ha studiato questo fenomeno lega la messa in scena di particolari modelli di maschilità alla necessità di prendere le distanze da un territorio considerato tradizionalmente femminile: gli uomini che varcano il confine della cucina devono cercare di distanziarsi il più possibile dai modelli femminili, poiché corrono il rischio di "demascolinizzarsi"; per questo motivo mettono in scena performance di maschilità quasi caricaturali, situate in scenografie lontane dagli ambienti domestici (Ketchum 2004). La rappresentazione di genere nelle trasmissioni di cucina riproduce i modelli tradizionali: la donna, sempre ancorata alla sfera domestica e al ruolo di cura, è infatti cuoca e non chef. Da tali rappresentazioni emerge chiaramente come per il genere femminile cucinare sia un'attitudine, un dovere, non una professione e neppure un territorio di godimento (Stagi 2016). Dal momento in cui la cucina approda in televisione e diviene spettacolare, si accentua il posizionamento dei generi sull'asse nutrimento/piacere (food work/food leisure) (Ray 2007). Se il cibo in televisione è soprattutto manifestazione del gioco, del piacere ed è funzionale al godimento simbolico (Stagi 2016), forse solamente un uomo può divenirne protagonista. Un uomo dalla virilità enfatizzata, che si muove in modo competente in un ambito considerato un pilastro per la costruzione dell'identità femminile, lungi dallo scardinare modelli eteronormativi basati sulla divisione degli ambiti e dei compiti domestici, può tuttavia aiutare la messa a fuoco di un certo ordine simbolico. Come spesso accade, infatti, l'ordine di genere viene "visto" solo quando qualcuno lo "tocca" mettendo così in tensione, e quindi in evidenza, il dato per scontato (Gherardi e Poggio 2003). III La call proposta per questo numero monografico apriva a diverse prospettive analitiche del rapporto tra genere e cibo, eppure i contributi che sono arrivati si sono caratterizzati per un'attenzione particolare al rapporto tra maschilità e cibo, come se, appunto, ancora una volta, l'ordine di genere potesse emergere solo nella messa in questione generata da uno sconfinamento. Un esito opposto, tuttavia, a quello ottenuto dal numero monografico su genere e cibo della rivista Genesis (2017) che, proprio nell'editoriale, rilevava come nel complesso dei testi pervenuti "la relazione tra maschilità e consumo e produzione alimentare (…) risulta trascurata e da potenziare, soprattutto, e non è un caso, in riferimento all'età contemporanea" (Asquer e Capuzzo 2017, 11). Come se lo spostamento della relazione tra cibo e genere verso una prospettiva storica, propria della rivista, avesse maggiormente registrato la focalizzazione dello sguardo verso percorsi femminili di negoziazione e soggettivazione in relazione all'ordine di genere, al potere e più in generale alla strutturazione sociale. Spostando invece la lente sulla contemporaneità, a illuminarsi è più una ribalta in cui la centralità dei media visibilizza soprattutto l'aspetto di mascolinazzione del cibo, piuttosto che un retroscena ancora caratterizzato da una relazione tra cibo e genere di tipo più "tradizionale". V 2. Cucinare, da dovere a desiderio La naturalizzazione del legame tra nutrimento e femminilità è uno dei territori di costruzione della divisione tra sfera pubblica e sfera privata. Nell'ormai classico studio Feeding the familiy, Marjorie De Vault (1991) parte proprio dal presupposto che il lavoro di cura alimentare sia centrale per la produzione del modello funzionalista di famiglia. Secondo l'autrice, cucinare come cura è un modo per "fare il genere" nel quale "una donna si comporta secondo una femminilità riconoscibile". Anche alcuni studi più recenti (per es. Aarseth e Olsen 2008; Bugge e Almas 2006) tendono a confermare che le donne continuano a svolgere la maggior parte del lavoro di cura e a sentirsi responsabili del nutrimento della famiglia, con variazioni che dipendono dal contesto nazionale e dal tipo di progetto di vita familiare, pur se mosse da un "desiderio" diverso, funzionale alle nuove forme di governamentalità (Cairns, Johnston, Baumann 2010) che tendono verso il social investment state (Casalini 2015). Dagli anni Duemila in avanti, gli studi che si sono occupati di rintracciare connessioni tra cibo e genere si sono fatti sempre più numerosi e diversificati (Avakian e Haber 2005).

Roberta Ferrera, 2023

La tesi si propone l'obiettivo di affrontare la tematica della prevenzione del crimine attraverso lo studio di un caso emblematico come quello di Marco Mariolini. Lo scopo dello studio è avere una più chiara visione del fenomeno delle parafilie, che hanno avuto impatto fondamentale nel caso in esame, e come esse si siano sviluppate in criminologia. Viene altresì fatto riferimento al fenomeno dei disturbi di personalità, in particolar modo al narcisismo del Mariolini, e a come questi abbia agito nel corso dell'intera vicenda. La ricerca bibliografica delle fonti è stata condotta consultando diversi manuali e articoli di cronaca nera, basandosi inoltre sul volume autobiografico di Mariolini "Il Cacciatore di Anoressiche". La prima parte del capitolo tratta della storia personale del Mariolini e alle peripezie che hanno condotto alla stesura e pubblicazione della sua autobiografia, rivelatasi quasi una sorta di profezia circa quelli che si sarebbero rivelati i suoi crimini. La seconda sezione invece porta uno studio approfondito su quelli che sono i disturbi di personalità e il narcisismo in particolare, e quelli che sono disturbi parafilici e parafilie. Il secondo capitolo invece si prefigge lo scopo di spiegare e analizzare la vittimologia come materia a sé stante attraverso il case study in esame, e su cosa abbia reso le vittime tali. Il terzo ed ultimo capitolo si concentra infine sulla prospettiva propriamente giuridica del caso e gli aspetti tecnici dell'iter giudiziario, che ha condotto alla condanna definitiva in Corte di Cassazione dell'assassino e all'esecuzione vera e propria della pena, fino alla sua uscita dal carcere.

Italian Journal of Addictions, 2012

L’obesità è oggigiorno un problema medico e sociale pervasivo nelle società occidentali. Le recenti ricerche di neuroscienze cognitive hanno dimostrato che il cibo è in grado di attivare i circuiti cerebrali associati alla ricompensa e al desiderio, agendo quindi come una ricompensa naturale per il nostro cervello. Inoltre, sono state individuate similitudini tra dipendenza da cibo e dipendenza da altre sostanze d’abuso: in entrambi i casi, il funzionamento del circuito cerebrale della ricompensa risulta alterato. Un’altra capacità che risulta essere alterata nei disturbi alimentari è il controllo inibitorio. Infatti, in un ambiente come quello odierno, ricco di cibi ad alto contenuto calorico, è importante riuscire ad inibire la spinta verso la gratificazione generata dal consumo di questi cibi particolarmente appetitosi. Le persone che presentano buone capacità di autocontrollo mostrano attivazioni cerebrali diverse dalle persone con scarso autocontrollo, e queste differenze si ripercuotono sulle scelte alimentari. La dipendenza da cibo però è da considerarsi un caso speciale nello studio delle dipendenze, in quanto, come la dipendenza da altre sostanze d’abuso, presenta alterazioni dei circuiti cerebrali della ricompensa e dell’inibizione ma, a differenza delle altre sostanze, il cibo rappresenta un elemento necessario alla sopravvivenza.

Mediascapes Journal, 2017

Starting from the analysis of the uninterrupted display of dishes and foods, defined by newspapers and scientific research with the word " food porn " , this paper proposes a reflection on the status of the contemporary image and its consumption. The article focuses on two different reflective lines of media images, one linked to Jean Baudrillard (1979) and the other to Susan Sontag (1977). The main objective is to verify the effectiveness of the Baudrillardian idea of proximity as a form of integral transparency, which is the basis of its definition of obscene. This paper argues that visual technology, especially photography and television, introduces a new way of seeing, extending their focus focused on the faculties of modern man. This mechanism does not produce full transparency, on the contrary it can favour a shrinking world and the disappearance of everything that is not within the scope of the lens. Therefore, this essay proposes the use of the concept of " food media " (Rousseau 2012) because it is able to take a more appropriately account of the food mediatisation process.

Rivista di psichiatria

Eating disorders (and especially anorexia nervosa) are associated with severe disability, poor quality of life and high mortality rate. Anorexia nervosa ranks among the main causes of death among young women. Despite physical and psycho-social impairment, patients suffering from anorexia nervosa do not recognize low body weight and extreme calorie restriction as a clinical problem and are ambivalent towards treatment. Some patients with anorexia nervosa refuse treatments though presenting severe medical complications and having a high mortality risk. Hence the need to evaluate when it could be appropriate to prescribe a compulsory treatment in the more complex cases who refuse interventions, deemed necessary for them. To date, the compulsory treatment in anorexia nervosa is still under debate: some authors take into account the negative impact on the therapeutic relationship, other authors consider it as a compassionate treatment or as life-saving therapy. Indeed, compulsory treatme...

Когда я, лѣтомъ 1862 года, посѣтилъ юго-восточную часть Киргизской степи, то случайно встрѣтилъ въ городе Копалѣ несколько выходцевъ изъ Китайской части Илійской долины, такъ называемыхъ Таранчей (земледѣльцевъ), и началъ уже тамъ изучать интересный ихъ говоръ. По причинѣ краткаго своего пребыванія въ этомъ городѣ я успѣлъ записать тамъ только несколько коротенькихъ разсказовъ и, убедившись, что говоръ этотъ отличается очень интересными особенностями и значительно разнится отъ говора сосѣднихъ Сартовъ и Узбековъ, я считадъ нужиымъ посѣтить таранчинскія селенія, находящіяся около города Кульджи. Къ сожалѣнію мне не удалось выполнить этого намѣренія. Китайскія власти дозволили мне лишь въ сопровожден^ конвоя отправиться по горной дороге до г. Кульджи, где я долженъ былъ жить въ русской Факторіи. Только днемъ мне дозволено было посѣщать китайскій городъ и я думать не могъ о какихъ-либо экскурсіяхъ въ таранчинскія селенія. Въ Факторіи и въ городѣ я встретилъ много Таранчей, живущихъ въ Кульдже и занимался съ ними тамъ, на сколько это мне дозволяли обстоятельства. Здесь мне удалось познакомиться съ главными Фонетическими особенностями этого говора и записать также несколько текстовъ; но все это представляло еще довольно скудный VI. 1 *) Vambéry, Cagataische Sprachstudien, стр. ISO u 187. **) Cagataische Sprachstudien, стр. 35. Дагандш кін Хоі.іа аітіпту: «коіувдін каідак іш Kälcä, шун! kill ман camp андак созіарщдін кокмаіман», дііп, сурідан Хітаі біігіаріга каттік соз кіИпту. Андш ХоренІ сурап кіріп Хопеніи аіткан сОзІаріні аніетіпту: «У кіші міін Ханда jegi боіуп KälräH, аннщ коп чарікіарші оітурган, хаинір шаітріда häMä ішні kilgan Хора MÜH ! даді», дап аітіиту, «мура амді каідак азап кіісак, ені Хан Озі біііду, хан HäMä буріса, біз шуні кіііміз», дапту. Хан аітіпту: «муні иачан кун бір jäprä бакітіп kojyglap ! муні оітурміікка аідіргеіі боімаіду. Мунур канчан кісма ішіарі боіса, ені сурап, андін KÎH оітурса боіуду» дапту. Дагандін кін Хопені Беііін шаііііріда біііа тутуп барган кішіläpl бііан бакітіпту. Барінда уч ai турдандш кін Хан: «бу Хореи! Kinriläpl бШн Щу діігіін mähäprä naplaplap!» дагандін йн, Хорені кішііарі бЩн ІГіпу mähäplrä паріапту. о Барін uiähäpirä Хітаііарда коп адріпту, тоіа Хітаііар шу адрікта Оіупту, ol jill jajigyp радианту, таріган auilepî курунту, jajiaH кімат jil боіупту, канчан xalk аштін Оіупту; шундак боідан ішіарні ханда аніетіпту. Хан сурапті: «мундак боімакнір сабабі HäMä? бу iuiKä мінаріміар Kyp'ä саісун!» дапту. Ханнщ кешідекі Кадірвар аітіпту: «ХорееІ Берін іпаЬаріда токтассак jaxuii боіатті, ені Ціцуда паріап äßäTTyK, енір учун бу iuiläp шундак боіді», даді. Мінапіміар кур'а celïn уіарма Кадірвар даган созш даді. Дагандір кін Хан ХоренІ Цірудін бір jepiM рідін кін Берінга elïn каіді. МИ Хан Хоііені тоіа jaxrnî коруду,)аідідан ічідідан, КІДІдан кім xämläwgaH xäppim ханнір дазнісідін баріп турді, häli бу кунда Хора Бнрінда ханнір кешіда бар. Хора Кашкарда jegï боіданда Ііініц ічідакі начан аімак хахlapga тоіа jana болдан. Таранчііар, бір таранчі ікі ат бііан Кашкарда ун, гуруч, чарікнщ дііідідан ічідідан шдідае KïMlâpïHl то-ШІДІ. 01 jilï кіш узак каіді, сок каттік боіді, начан туман ат, Hä4äH мір туга, канчан адаміар Кашкарнщ jolïAa ун тошуп музіап Оіді. Ол вахта gylpa uiähäpiAä Ташкаііік, Анраііік, Kokallik, Бухаріік ol аітті: ман кона äMäc, ман бір уйтімчі еаудігар дагіту. Амбаі аітті : сан xogeligïgin HäMä ішка TamcäH? дан, муні кліадіар дапту. Ені кінетіпту; тоіа кішдандін KÏH, рас ман хода дапту. Андін кін xoiienï туттук дап Iliga ііанпунда аватіпту, нанду и ходені тутуп капті дап Ханда хат аватіпту. Хан xogem туткан багіарга Кашкарнщ амбеііда тоіа іітшатіарш kilïn мундін KÏH jap бошіса cläpm чод 6är kiliMäH, дан хат каііпту. У саудідарда Бузурук Хан дап ат kojynry. Пандун ені суранту: «Кашкар jegï боіуп KälräH Бузурук Хан дагйн хода санму?» дапту. Дагйндід KÏH ол аітті: «ман хода амас ман Кашкар-Іік» дапту, Пандун аітті: «сан растіні аіткін, сан амді бізнід коИыізда тутуідуд, jalgaH созбііан кутуімаісйн», дап Шуамуінщ Aalojeclga тапшуруп баріпту: бу xogem бак бакітіп jaxnii caxleдін! дапту. Шуамуіда elin беріп ені бак бйкітіп баш аіті jaji caxlïgelï kojynTy. Андін кін Пандун сакіз даідаінід Шуамуінуд Дущамуінуд AalojecïHl буріпту: бу Бузурук Хан даган ход em сурап рас xogelikka іхра Kälrypigläp! даді, Кашкарнщ амбеіі xogenï туттум дан бізга em аватіпту; бу ман Хода äMäc! даіду, дан, буіарні cypaglap дап авйтіпту. Бу сакіз Ijalgai торт Дакуа, ікі уш ai муш суреді, бу ман и Хода амас дап бір сбздб турді. Mäiiig Кашкарда анам бар, öjiM паіані кочіда, мііні тонідідан хошнЙерім бар, дйп хошнііерінід CTltJî бйтамам аітіп баріпту, буіар häMäcl мані біііду. Ах-суда уш jil турдум, Ax-суда мані бііщдан кішііар бар, уіарнід етіні аітіп баріду. Ман хода амас дагандід KÏH ІІандун буіарда хат аватіиту, ylap Fjylgaga Kälin Пандунда кбрунупту. Цандун ylapga аітіпту. Кашкарнікі амбеіі, бйгіарі Бузурук Хан xogem туттум дііп Iliga муні мада аватіпту, ман euï сурісам ман хода амас даіду, ман Кашкаріік даіду. Cläpm маш тоШду, ман хода амас іканні біИду дан ryalikka тартті. Cläp беріп коруп хода äMäc боіса раст! бііан хода äMäc діідіар! дап Бузурук Ханнід кешіда äßäTinTy. Уіар кбрсо Кашкарда кішіакта сауда кіИдідан уйтімчі саудідар хода äMäc. Уіар Kälin ІІандунда растли аітіпту. ДІІГІІНДІІІ KÏH У Хамбін нітті: «Män оі пузуідін elïn каімаімш, аісаніар, маніц туткеіі elïn KälräH шу nâpcalâpïMHï еіщіар ! abiïcaiilap Зундуда Kipïn аітщіар ! MäH Зунда 6ïlâH Ханніц аідіда дйрваИішмйн, даді, ман! ханда бё-Іап барсун!» ДЙДІ. Дагандін KÏH jocyl кіріп Зундуда аітті: «Бір міс нуцсуіук Хамбіц туткеіі боіёк пузуідін näpcä KäpäK elïn Känry. Біз аіттук 6i3rä Зунда japlïK кііді бёіёк нузуідш äK-nälräHHl аімаціар дап, саніц бу elïn KälräH näpcäm аімаіміз, cäH 6epïn паіані пузуідш elïn Kälrto! дадук, дапіндш кін оі Хамбіц аітті; аісац шут al! боМса Kipïn Зундуда аіткш! мані Ханда боіап барсун ман Зунда бііан дарваішнман ! даіду. Андш KÏH Зунда Хамбіщн тамгуCÏHÏ бесіп ханда ббіап біірді. 01 Хамбін Баиінга jâTÏn Зунденііі кіідан iniläpim ханда дадва кііді, Хан Зундуда хат аватті сан пат Kâlïn бу хамбіцнщ дадвеcïga jy'a6 баргш! дап. Бір мунча аідш KÏH Зунда Бацінга каіді