Pradzieje Wiśnicza cz 3

2013

Pierwszy tom Tajemnice szczuczynskich krypt, T. I zawiera opracowanie architektoniczne krypt, kobiece nakrycia glowy, wstązki, szkaplerze, drewniane trumny, odziez grobowa i sposoby mumifikacji cial osob pochowanych w kryptach.

2022

Zagłada Żydów, 2016

Lektura książki Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki przypomniała mi pewne doświadczenie z lat dziewięćdziesiątych minionego wieku. Jak wielu polskich księży jeździłem wówczas do Niemiec, a dokładnie do miasteczka Dettelbach w diecezji würzburskiej, gdzie każdego roku latem pomagałem w pracy para ialnej. W trakcie spotkań ekumenicznych poznałem tam Albrechta Fürsta zu Castell-Castell, wielce zasłużonego zarówno w działalności ekumenicznej, jak i znanego z inicjatywy"Versöhnungswege", czyli "Drogi Pojednania". W jej ramach chciał przyjechać do Polski, by głosić pojednanie narodu niemieckiego z polskim. Sam nie mógł przyjechać, ale wraz z delegacją chrześcijan (ewangelików i katolików) przyjechała do Krakowa jego żona Maria Luise Prinzessin zu Waldeck und Pyrmont. Wspominam nazwiska i tytuły, bo są one ważne dla wymienionych osób, które właśnie jako Niemcy dumni ze swej narodowej przynależności chcieli opowiedzieć Polakom, że się bardzo wstydzą tego, co Niemcy zrobili Polakom w czasie drugiej wojny światowej. Nie wiem, czy wydarzenie zostało zapisane przez kronikarza domu i kościoła księży jezuitów przy Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa, ale dla mnie, jako współorganizatora spotkania mającego służyć pojednaniu, było doświadczeniem dwuznacznym, z jednej strony ze wzruszeniem wsłuchiwałem się w wyznanie win Niemców, ale z drugiej odczuwałem też zakłopotanie uczestniczących w nim Polaków, którzy nie bardzo wiedzieli, jak na nie zareagować. Takich doświadczeń wskazujących na problematyczność wszelkich inicjatyw związanych z przebaczeniem mógłbym przywołać więcej. Na przykład bardzo aktywny udział niemieckich i polskich jezuitów w budowaniu ośrodka Krzyżowa-Kreisau, z którym był związany niemiecki jezuita, o iara hitlerowskiego reżimu Alfred Delp. Sądzę, że nie były to doświadczenia odosobnione, ale przejdźmy do książki Karoliny Wigury. W "Słowie wstępnym" Iwan Krastew opisał tę publikację w sposób następujący: "Wina narodów jest połączeniem studium ilozo icznego nad pojęciami przebaczenia i skruchy oraz szczegółowej analizy politycznego i intelektualnego kontekstu, w którym dokonywano najważniejszych politycznych aktów związanych z pamięcią po 1945 r." (s. 9). Można się z tą opinią zgodzić, ale pod jednym warunkiem. To książka głównie o polskich kłopotach z tytułowymi pojęciami, dodać też trzeba, że po pięciu latach, jakie upłynęły od jej publikacji, polskich kłopotów wcale nie ubyło, lecz znacznie przybyło. Stało się to głównie za sprawą tzw. polityki historycznej, której politycy zaczęli coraz bardziej ochoczo używać do doraźnych politycznych rozgrywek. Dzieje się to ze szkodą zarówno dla

Bibliotekarz Podlaski Ogólnopolskie Naukowe Pismo Bibliotekoznawcze i Bibliologiczne

The article examines family relationships shown in the poetic cycle entitled The Delightful Garden of God’s Love by Adrian Wieszczycki. Attention is drawn to the status of the Holy Family, especially to the figures of Mary and Jesus, and their role in the work of salvation was analyzed. It is noticed that the Mother of God and her Son – apart from the strictly human relationship – are connected by a bond that goes beyond the canon of the traditional family, and thus beyond the accepted patterns of behavior and relationships with other people. The author also analyzed the form of poetic expression, i.e., a combination of the following forms: cloister and emblematic, resulting in a very original and intricate construction. The poems have a meditative character, and the composition of the cycle is based on the mysteries of the Rosary that tell the History of Salvation. The poet created a literary garden in which specific flowers bloom: lilies symbolizing the Immaculate Conception of th...

Kliszczaki, czyli Górale od Łętowni, osiedli pomniejszą kotlinę rzeki Raby poniżej osad Zagórzan. Siedziby ich są na znacznej przestrzeni oddzielone od siedzib Zagórzan wyłomem Raby, a na północ za jej biegiem przeciągnęły się aż do wsi Stróży. Czternaście tylko wsi należy do tego małego rodu, który dla różnicy w stroju przez szyderstwo Kliszczakami bywa nazywany (nosi bowiem w kliszcz ściągłe spodnie), sam siebie nazywa on jednakowoż Góralem, od zachodu graniczy ten ród z Babigórcami, od południa i wschodu z Zagórzanami, na północ z Lachami, bo wszystkie osady poniżej północnej granicy góralszczyzny położone nazywają się Lackiemi osadami, a granice zewnętrzne Górali zdają się odpowiadać historycznym granicom Starej Chrobacyi. Wsie przez Kliszczaków zamieszkałe legły w małej kępie obok siebie otoczone wyniosłemi działami około, a złączone tylko za biegiem rzeki Raby. Wsie te są następujące: Trzebinia, Stróża, Pścim, Więciórka, Więcierza, Zawada, Bogdanówka, Tokarnia, Krzeczonów, Sko...

Differences in the understanding of electoral geography between social sciences are discussed in the article. Main fields and spatial scales of Polish electoral geography are identified. Main methods of multidimensional statistics are discussed. A necessity of a proper choice, based on theories of voting behaviour, of explaning variables to statistical models are emphasised. Regression analysis indicates only a formal usefulness in electoral geography, for quantitative relationships between variables in the model can be evidenced, which may be meaningless not only essentially, but even statistically. The application of canonical analysis in electoral geography brought a methodological turning-point to the statistical approach. This method allowed to combine: (1) the foundation of the selection of input variables on theories of voting behaviour; (2) the analysis of dependence of the electoral results on socioeconomic characteristics of areas; (3) an identification of electoral options; (4) a quantification of the role of the historical heritage in the contemporary voting behaviour; and (5) the analysis of the stability of the electoral space. A well grounded opinion was weakened about the general competitiveness of right-and left-wing parties in Poland"s political space. Parties with similar rather than different programmes compete in given areas. It was indicated that elections have only formal influence on the structure of Parliament while the electoral system is decisive. Electoral, including territorial, manipulations also play their part. The empirical analysis indicated that Poland"s political space is polarised between the rightwing-oriented areas of the southeastern half of the country and the left-wing-oriented areas of the northwestern half. The political competition between the left and the right operates merely on the national scale, while it is not reflected territorially. The quantification of the influence of the nineteenth-century territorial divides on voting behaviour was measured by canonical analysis. The analysis on the national scale indicated that Polish electoral geography and its methods socialspacejournal.eu 18 merely 11% of the variance of voting behaviour was accounted for by the historical divides while in case of the Katowice region it equalled to 30%. In this way, those results demythologised the role of the historical heritage in the contemporary voting behaviour in Poland. Few attention was so far paid in literature to (1) the relatively stable intended voting absenteeism, which can be analysed in terms of the, largest on the Polish political scene, Non-Voters Party, and (2) invalid votes, which might be discussed in the context of the, considerable on the scene, Party of the Unreasonable or, alternatively, the Party of Contest.

Pamietnik Literacki, 2020

Meander

Wydawnictwo PRYMAT, Mariusz Śliwowski eBooks, 2018

Już Odesyci przywdziewali zbroję, Bo tak powiedziane było, Że nikt w Odessie chlebem i solą Obcego sztormu witać nie będzie. Petro Skrijka, Pierwszy dzień w Odessie 1 a. Wokół tego maleńkiego Morza zebrały się chyba wszystkie plagi i ludzkości. Tylu wojen, rzezi, przewrotów, rewolucji nie zaznało żadne z europejskich i, być może, pozaeuropejskich mórz. Osiadły wokół niego już przed stuleciami: wojny, przemarsze ludów, narodziny i katastrofy kultur, które przepadły bez śladu (jak Scytowie), imperiów, co upadły po wiekach trwania (Bizancjum, Imperium Osmańskie, carska Rosja), spory o granice, wojny religii, mieszanie się wiar i ludów. Ktokolwiek znalazł się bodaj na jedno stulecie na brzegu Morza-jak Rzeczpospolita Obojga Narodów, jak Austro-Węgry albo państwa Gruzinów i Ormian, upadał z hukiem, a jeśli już się z upadku podnosił-to skarlały, zmieniony, zlękniony. Morze-nie przypadkiem-zwane Czarnym; Pontus Euxinus. Na jego północnym wybrzeżu i Bałkanach-Słowianie, na zachodnim romańscy Rumuni, na południu Turcy rodem z Azji Środowej, na wschodzie ludy Kaukazu (ileż ich!). W głąb morza-jak idylliczny sen jakiegoś boga Greków, którzy władali tym Morzem przez wieki, wrzyna się Krym: baśniowo piękny. I nieszczęśliwy: ojczyzna tylu ludów, dom Tatarów, wyganianych stąd i dziś, w 2017 roku, bajkowy kurort, Hellada i nie-Hellada, przyczółek świętej imperialnej Rusi, plażowisko, z którego, być może, turyści zobaczą wkrótce szyby naftowe (obok rosyjskich okrętów wojennych) 2. Morze to jest małym, maleń-1

Vox Patrum

The persecution of Christians was stopped after capture of Valerian in June 260. During the forty-three years from 260 to 303 the Christian Church had a relatively comfortable conditions to growth. According to Eusebius of Ceasarea and Lactantius the emperor Aurelian (270-275) wanted to renew the persecution in the last few months of his reign. The emperor was assassinated by a conspiracy of his higher officers and he didn’t realize this plans. We have several accounts of martyrdoms which took place under Aurelian in Italy, Asia Minor, Palestine, Dalmatia and Gaul. The reliability of many of this martyrdoms is doubled. Some of this martyrs were genuine, but they hadn’t been punished during the rule of Aurelian. For example Felix was executed either rule of Valerian or Aurelian. Sometimes authors of acts of martyr confused Aurelian with Marcus Aurelius. The following names of martyrs are fictious. The dates of the martyrdoms don’t fit to chronology for thè end of Aurelian’s rule.