Aller au contenu

Sint Rok

Èn årtike di Wikipedia.

Po des linwincieusès racsegnes sol mot "Rok", alez s' vey sol Wiccionaire

Posteure do sint (tchapele Sint-Rok di Tcheslet)

Sint Rok, c' est on sint fiesti el Walonreye.

Il a skepi a Montpellier, diviè 1350 et moru a Voghera, e l' Itåleye, diviè 1378, 1379.

Il est todi rprezinté avou s' tchén, et mostrant s' djambe avou on magnant boton.

Sacwants eglijhes Sint-Rok el Walonreye

[candjî | candjî l’ côde wiki]

Sacwants tchapeles Sint-Rok

[candjî | candjî l’ côde wiki]

A Ferire, gn aveut on rlomé perlinaedje. Sol plaece del tchapele, on a fwait ene rilomêye sicole.[1] La dins l' cotoû, n a-st ene tchapele a Werbåmont, avou s' posteure ådzeu del poite .

A Biernåfa, les djins î alént priyî l' sint po k' i les voye waeranti del pesse et minme do colera.[2]

Tchapeles Sint-Rok a Palijhoû, a Viyé-Potreye, a Åjhô, a Tcheslet ey a Préle.[3]

Måtches Sint-Rok

[candjî | candjî l’ côde wiki]

Dins les måtches di l' Eter-Sambe-et-Mouze, end a a l' oneur di Sint Rok a Låsprele, Bingnêye, Tchåsse, Tcheslet, Florefe, Han-so-Eure, Sårt-a-Statche, Twin.[4]

Dins l' lingaedje walon

[candjî | candjî l’ côde wiki]

dins les ratourneures

[candjî | candjî l’ côde wiki]

Come il est todi rprezinté avou s' tchén, gn a on spot «esse come sint Rok et s' tchén» po deus ki n' si cwitèt nén. On dit ossu: «sint Rok n' eva djamåy sins s' tchén»

dins les belès-letes

[candjî | candjî l’ côde wiki]

On cåze di s' siervaedje siconte li noere pesse dins l' fåve «Les biesses acsûtes del pesse», modêye da Tchåle Dovevî (tecse vaici).

Foû del Walonreye

[candjî | candjî l’ côde wiki]
åbiedje a s' no avou s' dessén sol voye a Sint-Djåke-e-l'-Galice

Gn a ene pitite veye lomêye a s' no e l' Andalouzeye (tot près d' Djibraltar) (San Roque).

Commons
Commons
I gn a so les cmons Wikipedia des imådjes ou fitchîs son a vey avou Sint Rok .
  1. Sol sicole Sint Rok di Ferire, lijhoz «Li plake di måbe» da Jean-Pierre Dumont, divins Tot tournant les pådjes.
  2. Louis Lagauche, Li ptit hierdî.
  3. (fr) Jean-Luc Fauconnier, El Bourdon l° 726, måss 2020.
  4. El Bourdon, come cial ådzeu, p. 6.