Ο διάλογος της πολυσήμαντης σιωπής

-Δεν μιλάς άρα σωπαίνεις? Δεν αντιδράς άρα σωπαίνεις? Μια σιωπή χίλιες λέξεις? Μια σιωπή μια στιγμή? Μια σιωπή μια απόλαυση, μια θλίψη? Μια σιωπή για να κρυφτείς? Μια σιωπή αναγκαία?

-Δεν ξέρω τι έχει να πει η σιωπή στους άλλους ξέρω όμως τι λέει σε μένα.

-Με το να μιλάς σιωπάς γιατί σιωπά πολλές φορές το βλέμμα. Με το να αντιδράς σιωπώ γιατί μπορεί να σιωπά η συνείδηση. Μα τι να σου κάνει μισή σιωπή? Στη μισή σιωπή δείχνεις άραγε τον εαυτό σου?

-Δεν ξέρω τι έχει να αποκαλύψει η σιωπή μου στους άλλους όμως ξέρω τι δείχνει για μένα

-Ενώ μιλάς και μετά σιωπάς δείχνεις πράγματι πως η σιωπή σου είναι η αντίδρασή σου?
Προηγείται η σιωπή της σκέψης ή η σκέψη της σιωπής?

-Δεν ξέρω αν προβληματίζει η σιωπή μου τους άλλους όμως ξέρω άραγε γιατί σιωπώ εγώ?

*painter:Chiharu Shiota

φφφφφφ....φου..φου..

Θυμήσου*, θυμήσου την πρώτη χαρά σου

το πρώτο σου φιλί

Σαν να μην είχαμε ακόμα παρελθόν

Ξεχάστε με, ξεχάστε με για όλα τα δεινά

Ξεχάστε με για όλες τις δυσπιστίες

τις δυσαρέσκειες, τον πόνο

Θυμήσου, το να θυμηθείς, πάρα πολύ εύκολο, είναι τόσο εύκολο

Κλαψούρισε, και στη συνέχεια γκρίνιαξε, είναι πολύ εύκολο, είναι τόσο εύκολο

Θα πρέπει όλα να τα θυμόμαστε, είναι πολύ πιο δύσκολο

Θα πρέπει όλα να τα απογειώσουμε, να τα καθαρίσουμε, να κάνουμε αγνά τα πάντα

Θα πρέπει όλα να αρχίσουν, να διαγράψεις το παρελθόν

Θα πρέπει όλα να αρχίσουν, να επανέλθω και όλα να σπάσουν

Θα πρέπει να

Ξεχάσω

(*Θυμήσου=Λησμόνησε)

-Effacer le passe (composed by Andrea & Ennio Morricone

sung by Gérard Depardieu)