Kontent qismiga oʻtish

Velocisaurus

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
† Velocisaurus

Velocisaurus unicus rekonstruktsiyasi
Ilmiy tasniflashUshbu tasnifni tahrirlash
Olam: Eukariotlar
Tip: Xordalilar
Sinf: Dinozavrlar
Turkum: Kaltakesaklar
Oila: † Noasaurids
Urugʻ: † Velocisaurus
Xalqaro ilmiy nomi
Velocisaurus Bonapart, 1991
Yagona ko'rinish
  • † Velocisaurus unicus Bonapart, 1991
  • Geoxronologiya
  • Santoniya yoshi
    
    • 86,3–83,6 mln

    Velocisaurus (lat.) — seratozavrlar sinfining noazavrlar oilasiga mansub teropodli dinozavrlar jinsi (infraorder). Gʻarbiy Gondvana (hozirgi Argentina)[1][2] hududida yuqori boʻr davrining santon davrida yashagan. Oddiy va yagona turlarini oʻz ichiga oladi, Velocisaurus unicus.

    Yangi jins va turlar Xose Bonapart tomonidan 1991-yilda Santon daryosi deltasidan qumtoshda topilgan MUCPv-41 (holotip) namunasidan tasvirlangan. Namuna tibia, talus va toʻliq boʻlmagan oyoq bilan ifodalanadi[3].

    Molina-Peres va Larramendi tomonidan 2019-yilgi hisob-kitoblarga koʻra, Velocisaurus uzunligi 1,5 m, son balandligi 41 sm va massasi 4,7 kg ga yetgan.

    Holotipning chap orqa qismining oyoq sxemasi

    Xose Bonapart dastlab Velocisaurus jinsini oʻzining Velocisauridae oilasiga bergan. 2003-yilda F. L. Agnolin teropodlarning qarindoshligi boʻyicha oʻtkazilgan tadqiqot Velocisaurus kichik seratozavr Masiakasaurus[4] ning yaqin qarindoshi ekanligini koʻrsatdi. 2004-yilda F. E. Novas va hammualliflar ikkala taksonni Noasauridae oilasidagi Velocisaurinae subfamilasiga tayinladilar[5]. O. V. M. Rauhuta va M. T. Karrano (2016) tomonidan filogenetik tahlil shuni koʻrsatdiki, Velocisaurus, Noasaurus va Masiakasaurus politomiya tashkil qiladi, bu ularni Noasaurinae subfamilasiga birlashtirishga imkon berdi (quyida kladogrammaga qarang)[6].

    1. Velocisaurus (angl.) informatsiya na sayte Paleobiology Database. (Data obraщeniya: 19 avgusta 2021).
    2. Molina-Pérez R., Larramendi A. Dinosaur Facts and Figures: The Theropods and Other Dinosauriformes (angl.) / Illustrations by A. Atuchin and S. Mazzei. — Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 2019. — P. 29. — 288 p. — ISBN 978-0-691-18031-1.
    3. Bonaparte J. F. Los vertebrados fósiles de la Formación Rio Colorado, de la Ciudad de Neuquén y Cercanías, Cretácico Superior, Argentina (isp.) // Revista del Museo Argentino de Ciencias Naturales „Bernardino Rivadavia“ e Instituto Nacional de Investigación de las Ciencias Naturales. Paleontología. — 1991. — V. 4. — P. 17—123. — S2CID 127497183.
    4. Agnolín F. L., Novas F. E., Apesteguía S.ruen. Velocisaurids in South America and Madagascar (angl.) // Ameghinianaruen : journal. — 2003. — Vol. 40, iss. 4. — P. 77R.
    5. Novas F. E., Agnolin F. L., Bandyopadhyay S. Cretaceous theropods from India: a review of specimens described by Huene and Matley (1933)(ingl.) // Revista del Museo Argentino de Ciencias Naturales, nuevo serie. — 2004. — Vol. 6, no. 1. — P. 67—103. — DOI:10.22179/REVMACN.6.74.  — S2CID 89198898.
    6. Rauhut O. W. M., Carrano M. T. The theropod dinosaur Elaphrosaurus bambergi Janensch, 1920, from the Late Jurassic of Tendaguru, Tanzania (angl.) // Zoological Journal of the Linnean Societyruen : journal. — 2016. — Vol. 178, iss. 3. — P. 546—610. — ISSN[sayt ishlamaydi] 0024-4082. — doi:10.1111/zoj.12425. — S2CID %2C-Rauhut-Carrano/092ababa5fe6726053e89ec1b67485679f49af81 87980821[sayt ishlamaydi].