Lubny
Lubny Лубни | |
---|---|
50°1′6.830865627591″N 32°59′12.697254502811″E / 50.01856412934099438°N 32.98686034847300164°E | |
Asos solingan | 1107[1] |
Aholisi (2021) |
44 595 |
Vaqt mintaqasi | UTCEET |
|
Lubniy (ukraincha: Лубни́, pronounced [ɫʊbˈnɪ]), markaziy Ukrainadagi Poltava viloyatidagi shahar. Lubniy tumanining maʼmuriy markazi boʻlib, u xizmat qiluvchi shaharning oʻzi maʼmuriy jihatdan sifatida kiritilgan, lekin tumanga kirmaydi. Aholisi: 44,595 (2020).
Tarixi
[tahrir | manbasini tahrirlash]Lubniy Ukrainaning eng qadimgi shaharlaridan biri bo'lib, go'yoki 988-yilda Kiev knyaz Vladimir Buyuk tomonidan asos solingan. Biroq, birinchi yozma yozuv 1107-yilga to'g'ri keladi.
Dastlab, bu Sula daryosi ustidagi kichik yog'och qal'a edi. Qal'a tezda o'sib borgan va XV-XVI asrlarda u kuchli Wisniowiecki oilasiga tegishli boʻlgan. Shahar Magdeburg huquqlari tomonidan boshqarilgan.
1596-yilda Lubniy Severin Nalivaykoning polyaklarga qarshi so'nggi jangi boʻlgan joy edi. XVII asrda shahar mintaqadagi eng yirik shaharlardan biri boʻlgan. 1638-yilda u 2646 nafar aholiga ega edi.
Xmelnitskiy qo'zg'olonidan so'ng, 1648-1781-yillarda shahar Lubniy kazak polkining shtab-kvartirasi boʻlgan.
1782-yilda Lubniy Kiev vitse-qirolligining uyezd markaziga aylangan. 1793-yilda shahar Malorosiya gubernatorligiga, 1802-yildan Poltava gubernatorligiga kiritilgan[2].
1901-yilda Lubniy orqali temir yo'l liniyasi qurilganidan keyin, sanoat tez rivojlangan.
Shaharda 1917-yil iyul oyidan beri mahalliy gazeta[3][4] tarqalib kelgan.
Zamonaviy Lubny
[tahrir | manbasini tahrirlash]Bugungi kunda, Lubniy yirik sanoat va madaniy markazdir. 1901-1930-yillar orasida sanoatning o'sishi davrida ko'plab, avtomobil va qishloq uskunalari zavodlari tashkil etilgan. Shuningdek, Lubniy go'sht va sut mahsulotlari, mebel va non ishlab chiqaruvchi yirik hisoblangan. Sut zavodida 40 dan ortiq turdagi muzqaymoq tayyorlangan. Lubni noni butun Ukrainada mashhur hisoblanadi.
Lubniyning o'z futbol jamoasi ham mavjud.FC Lubny yerda bir nechta muzeylar va san'at galereyalari joylashgan.Lubniy instituti tumani turli xil texnik va texnik bo'lmagan kitoblarni olib yuradigan kitob do'konlari bilan ham mashhurdir.
Ikkinchi mahalliy gazeta, Visnik (ukraincha: Вісник) shaharda 1994-yildan nashr etiladi.
Yodgorliki
[tahrir | manbasini tahrirlash]Lenin haykali buzib tashlanganidan keyin, Ukraina yodgorligi bilan almashtirilgan.
Yodgorlikning emalida quyidagi matnli yozuv bor: “ Mening xalqim bor! Mening xalqim doimo shu yerda bo'ladi! Mening xalqimni hech kim yo'q qila olmaydi!
-
Mening xalqim bor! Mening xalqim doimo shu yerda bo'ladi! Mening xalqimni hech kim yo'q qilmaydi!" Vasil Simonenko, 1962 yil" .
-
Lubniydagi maktab
-
Shahar stadioni
-
Xorol kelib chiqishi
-
Lubniy iqtisodiyot kolleji
-
Faxriylar shifoxonasi
-
Lubniydagi bolalar klinikasi
-
Shahar sudi
-
Lubniydagi eski minora
-
Taras Shevchenko haykali
-
Lubny o'rmon xo'jaligi kolleji bog'i
-
Lubniyning 1000 yilligiga bag'ishlangan yodgorlik
-
Bokira Maryamning tug'ilgan kuni cherkovi (19-asr)
-
Mhar monastiri. Sobor (17-asr)
-
Mhar monastiri. cherkov
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- ↑ Лубны // Советский энциклопедический словарь. редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. 4-е изд. М., «Советская энциклопедия», 1986. стр.728
- ↑ Лубны // Большая Советская Энциклопедия. / редколл., гл. ред. Б. А. Введенский. 2-е изд. том 25. М., Государственное научное издательство «Большая Советская энциклопедия», 1954. стр.439
- ↑ № 6800 «Красная Лубенщина» («Червона Лубенщина») // Газеты СССР 1917—1960. Библиографический справочник. том 3. М., «Книга», 1978. стр.224
- ↑ Газеты дореволюционной России 1703—1917. Каталог. СПб., 2007. стр.91