Book Chapters by Bill Psarras
ΔημόσιαΤέχνη, Δημόσια Σφαίρα., 2021
Το βιβλίο αναφέρεται στη δημόσια τέχνη και τη διεύρυνση της συσχέτισή της με τη δημόσια σφαίρα, α... more Το βιβλίο αναφέρεται στη δημόσια τέχνη και τη διεύρυνση της συσχέτισή της με τη δημόσια σφαίρα, αποτέλεσμα της διεύρυνσης των ίδιων των καλλιτεχνικών μέσων και μεθόδων. Ο όρος «δημόσια τέχνη» (public art) εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1960 και εξαρχής συνδέθηκε με τον δημόσιο χώρο και την κρατική χρηματοδότηση, στην Ελλάδα δε για πολύ καιρό ταυτιζόταν αποκλειστικά με τη δημόσια/υπαίθρια γλυπτική. Η «νέα δημόσια τέχνη» διευρύνει το πεδίο των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων που περικλείει ο όρος, συμπεριλαμβάνοντας την τέχνη με την κοινότητα, τη συμμετοχική/σχεσιακή τέχνη, τη net art κ.λπ., ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τη συσχέτισή της με τις έννοιες του δημόσιου, του κοινωνικού και του πολιτικού και υποβαθμίζει τον χωρικό της προσδιορισμό.
Στο βιβλίο γίνεται η διερεύνηση των παραπάνω μέσα από μελέτες περίπτωσης, ξεκινώντας από τη γλυπτική του βάθρου, και συνεχίζοντας με έργα που παρήχθησαν στη συνέχεια της σχεσιακής, της επιτελεστικής και της αρχειακής στροφής. Καθώς δε η βιβλιογραφία για τη σύγχρονη τέχνη προέρχεται κυρίως από τον διεθνή χώρο, αγνοώντας την ελληνική σκηνή, κρίθηκε σημαντική γι’ αυτόν τον τόμο η αναφορά σε εγχώρια παραδείγματα και εντοπισμένες ιδιαιτερότητες. Εξετάζεται έτσι η τέχνη στο αστικό τοπίο ως μνήμη, ιστορία και εικόνα μέσω της ανάλυσης παραδειγμάτων από τις πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (Χάρις Κανελλοπούλου, Παναγιώτης Μπίκας, Θανάσης Μουτσόπουλος). Μελετώνται βασικές έννοιες όπως οι έννοιες του δημόσιου και του ιδιωτικού, του τόπου και του χώρου καθώς και η αναπαράσταση των τελευταίων (Κώστας Βασιλείου, Δήμητρα Χατζησάββα, Ευφροσύνη Τσακίρη). Συζητούνται διευρυμένες τεχνολογικά χωρικές και επιτελεστικές πρακτικές, περιπατητικές επιτελέσεις, έμφυλες χωρικότητες και διαδράσεις μνήμης στη δημόσια σφαίρα (Βασίλης Ψαρράς, Μαρία Κονομή, Πάνος Κούρος). Τέλος, οι Εύα Φωτιάδη, Ελπίδα Καραμπά, Κώστας Ντάφλος επικεντρώνονται στο πεδίο της νέας δημόσιας τέχνης και της (ψηφιακής) δημόσιας σφαίρας.
10 χρόνια Performance now, 2021
Ο επετειακός τόμος 10 χρόνια Performance now συμπεριλαμβάνει κείμενα καλλιτεχνών, ερευνητών και ε... more Ο επετειακός τόμος 10 χρόνια Performance now συμπεριλαμβάνει κείμενα καλλιτεχνών, ερευνητών και επιμελητών της τέχνης της performance, συντελεστών αυτών των γεγονότων. Περιλαμβάνει επίσης αρχειακό υλικό από τις διάφορες εκδόσεις του Performance now, όπως προγράμματα, δελτία τύπου, φωτογραφικό υλικό από τις εκδηλώσεις και τα εργαστήρια, καθώς και δημοσιευμένα άρθρα στον τύπο.
Δημόσια Τέχνη, Δημόσια Σφαίρα, 2021
ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Ψαρράς, B. (2021) “Η σύγχρονη πόλη ως επιφάνεια, διεπαφή και ροή: Κειμενικές εγκαταστάσ... more ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Ψαρράς, B. (2021) “Η σύγχρονη πόλη ως επιφάνεια, διεπαφή και ροή: Κειμενικές εγκαταστάσεις, διαδραστικά περιβάλλοντα και performances με μέσα επικοινωνίας δι’ εντοπισμού”, Σε Αυγητίδου Α. (επιμ.) Δημόσια Τέχνη, Δημόσια Σφαίρα, Αθήνα: University Studio Press, ISBN: 978-960-12-2545-6, σσ.179-208.
ABSTRACT ΒΙΒΛΙΟΥ
Το βιβλίο αναφέρεται στη δημόσια τέχνη και στη διεύρυνση της συσχέτισής της με τη δημόσια σφαίρα, αποτέλεσμα της διεύρυνσης των ίδιων των καλλιτεχνικών μέσων και μεθόδων. Ο όρος «δημόσια τέχνη» (public art) εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1960 και εξαρχής συνδέθηκε με τον δημόσιο χώρο και την κρατική χρηματοδότηση, στην Ελλάδα δε για πολύ καιρό ταυτιζόταν αποκλειστικά με τη δημόσια/υπαίθρια γλυπτική. Η «νέα δημόσια τέχνη» διευρύνει το πεδίο των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων που περικλείει ο όρος, συμπεριλαμβάνοντας την τέχνη με την κοινότητα, τη συμμετοχική/σχεσιακή τέχνη, τη net art κ.λ.π., ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τη συσχέτισή της με τις έννοιες του δημόσιου, του κοινωνικού και του πολιτικού, και υποβαθμίζει τον χωρικό της προσδιορισμό. Τα παραπάνω παρουσιάζονται μέσα από μελέτες περίπτωσης, ξεκινώντας από τη γλυπτική του βάθρου, και συνεχίζοντας με έργα που παρήχθησαν στη συνέχεια της σχεσιακής, της επιτελεστικής και της αρχειακής στροφής. Καθώς δε η βιβλιογραφία για τη σύγχρονη τέχνη προέρχεται κυρίως από τον διεθνή χώρο, αγνοώντας την ελληνική σκηνή, κρίθηκε σημαντική γι’ αυτόν τον τόμο η αναφορά σε εγχώρια παραδείγματα και εντοπισμένες ιδιαιτερότητες. Η Αγγελική Αυγητίδου είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. ISBN: 978-960-12-2545-6
10 χρόνια Performance Now, 2021
Τόμος: 10 χρόνια Performance Now
Επιμ. Αυγητίδου Αγγελική
ISBN 978-618-83267-9-8
Η ανθρώπινη εμπ... more Τόμος: 10 χρόνια Performance Now
Επιμ. Αυγητίδου Αγγελική
ISBN 978-618-83267-9-8
Η ανθρώπινη εμπειρία είναι βαθιά χωρική, μια ταλάντωση μεταξύ σώματος, μέρους, ροών και ρυθμών. Τα σώματα αισθάνονται, νιώθουν και κινούνται στο τοπικό, όμως η φαντασία και το αποτύπωμά μας επεκτείνονται στο παγκόσμιο. Από την δεκαετία του 1960, οι ιστορίες και οι πρακτικές του Fluxus, της Land Art και του Μινιμαλισμού ανέδειξαν ποικίλους συνδέσμους μεταξύ σωματικής χειρονομίας, μέρους και διαφόρων τεχνολογικών μέσων. Ένα διακαλλιτεχνικό σώμα έργων που συμπεριλαμβάνει τα έργα γεωτέχνης των Robert Smithson και Michael Heizer, τους εννοιολογικούς και ποιητικούς περιπάτους των Richard Long και Francis Alÿs, τις γλυπτικές performances των Franz Walther, Carl Andre και Denis Oppenheim, τα Fluxus scores ή τις τεχνολογικά διευρυμένες performances με μέσα επικοινωνίας δι’ εντοπισμού (locative media) στις αρχές του 21ου αιώνα κάνει ορατή την έννοια των διευρυμένων επιτελεστικών καταστάσεων στο μέρος με εικαστικό μεθοδολογικό δυνητικό. Το παρόν κείμενο εστιάζει στις συνδέσεις του ποιητικού και του τεχνολογικού, φέρνοντας σε κοινό κάδρο την έννοια των επιτελεστικών συμβάντων στον δημόσιο χώρο. Συγκεκριμένα, το κείμενο αποτελεί έναν εικαστικό/μεθοδολογικό στοχασμό προσπαθώντας να διαφωτίσει διεπιστημονικές και διακαλλιτεχνικές συνδέσεις μεταξύ των γλωσσολογικών προθέσεων «μέσα σε» (into), «μαζί με» (with) «διαμέσου» (through) και περιπατητικών performances, διευρυμένων εγκαταστάσεων και ψηφιακών τεχνολογιών. Στο παρόν άρθρο στοχάζομαι πάνω σε επιτελεστικούς αστερισμούς κινήσεων, λέξεων, αντικειμένων, τεχνολογιών και χώρων. Ως εκ τούτου, αναδεικνύονται οι τρόποι όπου η ενσωμάτωση ενός αντικειμένου (οργανικού, τεχνολογικού) ως συν-διαμορφωτή της performance λειτουργεί ως αισθητηριακή, συμβολική, συμμετοχική ή τοποθετημένη/γλυπτική επέκταση για τον καλλιτέχνη, αναδεικνύοντας τόσο αυτοεθνογραφικές θεωρήσεις μεταξύ χώρου, σώματος και οπτικοακουστικών μέσων, όσο και γεφυρώνοντας την περιπατητική performance, την τοποειδική τέχνη και την ποίηση μέσα από μια γεω-ανθρωπιστική προσέγγιση.
Journal Publications by Bill Psarras
International Journal of Arts and Technology, Vol.4, No.4, pp.480 - 498, 2011
Modern interactive means combined with new digital media processing and representation technologi... more Modern interactive means combined with new digital media processing and representation technologies can provide a robust framework for enhancing user experience in multimedia entertainment systems and audiovisual artistic installations with non-traditional interaction/feedback paths based on user affective state. In this work, the ‘Elevator’ interactive audiovisual platform prototype is presented, which aims to provide a framework for signalling and expressing human behaviour related to emotions (such as anger) and finally produce a visual outcome of this behaviour, defined here as the emotional ‘thumbnail’ of the user. Optimised, real-time audio signal processing techniques are employed for monitoring the achieved anger-like behaviour, while the emotional elevation is attempted using appropriately selected combined audio/visual content reproduced using state-of-the-art audiovisual playback technologies that allow the creation of a realistic immersive audiovisual environment. The demonstration of the proposed prototype has shown that affective interaction is possible, allowing the further development of relative artistic and technological applications.
Academia Letters, 2021
The current short paper forms an initial reflection on performative art practices which integrate... more The current short paper forms an initial reflection on performative art practices which integrate sea as medium, condition and active agent of the final work of art. The sensory and situated aspects of the sea as an immersive environment will be used as a critical platform which blends the fleshy and the intellectual across the intersections of performance art, site-specific practices and audiovisual/locative media. This is an ongoing arts-based research, which has my latest performative works across lands and waters as starting platforms. Thus, at the current moment, the paper intends to create a foundational reflection across similar performative actions in the sea carried out by selected contemporary artists. Since 2019, I have used verbs and prepositions as methodological devices with embodied and performative potential: drifting, floating, walking, standing or into, across, with are verbs and prepositions that highlight conceptual, methodological and technological aspects of selected site-performances between the artist and the sea.
Emotional Control and Visual Representation using Advanced Audiovisual Interaction, Dec 2011
Modern interactive means combined with new digital media processing and representation technologi... more Modern interactive means combined with new digital media processing and representation technologies can provide a robust framework for enhancing user experience in multimedia entertainment systems and audiovisual artistic installations with non-traditional interaction / feedback paths based on user affective state. In this work, the “Elevator” interactive audiovisual platform prototype is presented, which aims to identify, control (or elevate) and monitor discrete human emotions (such as anger) and produce a visual outcome of the raised emotion, defined here as the emotional “thumbnail” of the user. Optimized, real-time emotion detection audio signal processing techniques are employed for monitoring the achieved emotional intensity, while the emotional elevation is performed using appropriately selected combined audio/visual content reproduced using state-of-the-art audiovisual playback technologies that allow the creation of a realistic immersive audiovisual environment. The demonstration of the proposed prototype has shown that affective interaction is possible, allowing the further development of relative artistic and technological applications.
LITMUS: The Lichen issue (5), 2021
Psarras, B. (2020). “Geopoetries: 5 metaphors and stories with longitude and latitude” LITMUS: Th... more Psarras, B. (2020). “Geopoetries: 5 metaphors and stories with longitude and latitude” LITMUS: The Lichen issue (5), Litmus Publishing ISSN: 2054-8915, pp. 36-41.
InterArtive e-journal, Issue 100: Walking Art / Walking Aesthetics, 2018
The current research essay forms a critical reflection on walking praxis and its aesthetic implic... more The current research essay forms a critical reflection on walking praxis and its aesthetic implications; bringing together artistic, performative, philosophical and technological threads. In this short textual account, thinking resembles walking; revealing emerging rhythmicities and I hope new vistas; shaped by a continuous oscillation between my art practice and theoretical reflection. In other words, it is what has been suggested as a reflection in-action and a reflection on-action [1]. Keeping the contemporary in my argument, the huge cultural significance of flaneur, psychogeography and related spatial practices has to be acknowledged. While walking always transgresses fields, disciplines and thinking, it is also known that throughout the last two centuries a significant array of intellectual voices considered walking as cultural and aesthetic act; a methodological apparatus with impact on arts, humanities, social sciences and science
Citation: Psarras, B. (2018). “From Stones to GPS: Critical reflections on aesthetic walking and the need to draw a line” InterArtive e-journal, Issue 100: Walking Art / Walking Aesthetics, ISSN 2013-679X, pp. 1-8
Int. J. Arts and Technology, Vol. 4, No. 4, 2011
Modern interactive means combined with new digital media processing and representation technologi... more Modern interactive means combined with new digital media processing and representation technologies can provide a robust framework for enhancing user experience in multimedia entertainment systems and audiovisual artistic installations with non-traditional interaction/feedback paths based on user affective state. In this work, the 'Elevator' interactive audiovisual platform prototype is presented, which aims to provide a framework for signalling and expressing human behaviour related to emotions (such as anger) and finally produce a visual outcome of this behaviour, defined here as the emotional 'thumbnail' of the user. Optimised, real-time audio signal processing techniques are employed for monitoring the achieved anger-like behaviour, while the emotional elevation is attempted using appropriately selected combined audio/visual content reproduced using state-of-the-art audiovisual playback technologies that allow the creation of a realistic immersive audiovisual environment. The demonstration of the proposed prototype has shown that affective interaction is possible, allowing the further development of relative artistic and technological applications.
Leonardo Electronic Almanac, 2018
The current paper investigates the aesthetic, sensory and live aspects of sound through the conce... more The current paper investigates the aesthetic, sensory and live aspects of sound through the conceptual and cultural impact of the flaneur and psychogeography in contemporary and technologically mediated walking practices in the city. Various approaches based on the traditions of flaneur, psychogeography and performative walking as art have reverberated throughout the 20th century, yet mostly they have been founded upon the visual. Culturally speaking, these approaches have not only made walking a dynamic process of aesthetic, poetic, sensory and political potential, but have informed later contemporary art practices by revealing emerging hybridities. This paper proposes a modern hybrid flaneur/flaneuse of the 21st century city, whose approach reconsiders, ‘orchestrates’ and curates the sensory qualities of walking (i.e. sonic, tactile) through hybrid constellations of technologies (i.e. audiovisual, locative), socialities and performative methodological frameworks. While a number of artists are mentioned in this paper, the sound-based walking artworks of Christina Kubisch and Janet Cardiff constitute the main platforms for reflection.
/ AVAILABLE ONLINE HERE / [FULL PAPER HERE]
https://www.leoalmanac.org/walking-the-senses-curating-the-ears-towards-a-hybrid-flaneur-flaneuse-as-orchestrator-bill-psarras/
/ REFERENCE THIS PAPER /
Psarras, Bill. “Walking the senses, curating the ears: towards a hybrid flaneur/flaneuse as ‘orchestrator.'” In Sound Curating. Cambridge, MA: LEA / MIT Press, 2018.
/ INFO /
Published Online: December 15, 2018
Published in Print: To Be Announced
ISBN: 978-1-912685-55-4 (Print) 978-1-912685-56-1 (Electronic)
ISSN: 1071-4391
Repository: To Be Announced
Technoetic Arts, 2017
Art has always been a transgressive way of exploring in-between and liminal aspects of human expe... more Art has always been a transgressive way of exploring in-between and liminal aspects of human experience. Within the current era of social upheaval and crisis, it is of great interest how extreme emotions can be aestheticized and examined under new interdisciplinary lenses. Anger has constituted an excluded emotion – often a taboo within rationalized social norms – although the politics of repression in various threads of contemporary life are often a provoking factor. Yet, it has always been an emotion with not only great expressive qualities but also located near wisdom, virtue and wrath. Can anger be spatialized through intermedia practices? How can the aesthetization of such an emotion reveal political aspects of such works of art? The current article seeks to explore the potential and aesthetics of anger in contemporary art and in particular how it becomes performed, spatialized and mediatized with poetic and political implications. Having as the starting platform the philosophical, cultural and socio-spatial aspects of emotions within wider contemporary affective structures of the everyday, it explores such an emotion through different trajectories (philosophical, cultural, spatial) and forms of artistic expression, ranging from video art and installation to hybrid performances and documented walking actions. Therefore, the article focuses on a number of artists including the works of Bill Viola, Pipilotti Rist, Claire Fontaine, Lanfranco Aceti, Regina Galindo and Bill Psarras.
Conferences Proceedings by Bill Psarras
This paper seeks to explore whether the psychogeographic technique of dérive can be used to break... more This paper seeks to explore whether the psychogeographic technique of dérive can be used to break out of the directed pattern of 'search to find' in the online space following from Lev Manovich's concept of the Poetics of Navigation [1]. An online psychogeographical dérive could be a form of digital resistance to the various ways information is being dictated to us from contemporary authoritarian rules and search engines.
aes.org
The research interest on modeling everyday human emotions and controlling them through typical mu... more The research interest on modeling everyday human emotions and controlling them through typical multimedia content (i.e. audio and video data) has recently increased. In this work, an interactive methodology is introduced for detecting, controlling and tracking emotions. Based on the above methodology, an interactive audiovisual installation termed “Elevator” was realized, aiming to analyze and manipulate simple emotions of the participants (such as anger) using simplified emotion detection audio signal processing techniques and specifically selected combined audio/visual content. As a result, the human emotions are “elevated” to pre-defined levels and appropriately mapped to visual content which corresponds to the emotional “thumbnail” of the participants.
Digital Cultures and Audiovisual Challenges International Conference, 2018
Spatial thinking has constituted an area of growing interest-mostly known as 'spatial turn'-among... more Spatial thinking has constituted an area of growing interest-mostly known as 'spatial turn'-among contemporary art, academia and society, yet such a fascination does not constitute an ephemeral trend. Humans tend to think spatially; something apparent through the use of metaphors, conceptual diagrams and most importantly our own body and in-situ experience. The concepts of place and space have been central not only at the core of geographical thought but also at the fruitful intersections of arts and humanities revealing (geo)poetic elements in various expressive modes (i.e. poetry, installation, performance, film or locative media). Such a mingling of space/place, body, senses, art practice, technological extensions and poetic imagination can be encountered in the emerging field of 'artistic geohumanities'. The current paper explores the ways space and place have impacted on the fields of performance art, installation art and site-specific/related practices; often mediated and extended through walking, audiovisual means and creative technologies (i.e. interaction). In particular, it reflects on the fruitful intersections of concepts such as location, site and site-specific art practices towards new conceptualizations and mediated sensory experiences of 'poetics into site' (i.e. site-oriented walking, site-specific installation, expanded sculpture).
Proceedings of TTT2016, May 2016
The current paper explores the transgressive aspects of walking as an aesthetic
practice through ... more The current paper explores the transgressive aspects of walking as an aesthetic
practice through selected walking-oriented artworks, actions and performances within the urban context of the late 20th and early 21st century globalized city. Initiating from the aesthetic and methodological concepts of flaneur and psychogeography which have been reverberating throughout 20th century, this paper considers the transgressive element being approached not only as a radical action but also as a series of sophisticated site-specific performances including author’s one (i.e. Francis Alÿs, Susan Stockwell, Regina Galindo, Dominique Baron, Tim Knowles, Bill Psarras) which bring together senses, poetry, repetition, objects, places, technologies into a “performative constellation” with poetic and political implications. The paper touches on emerging methodological issues of what it means to walk with objects/technologies/people and into places (Lee & Ingold, 2006), trying to find emerging commonalities while discussing the transgressive of such spatial actions within the multimedia urban landscape.
Proceedings of 2nd Hybrid City International Conference, eds. Charitos, D. et. al
"Throughout the 20th century, urban walking has been regarded as an aesthetic practice and critic... more "Throughout the 20th century, urban walking has been regarded as an aesthetic practice and critical tool with great potential. In the ever-changing city, socio-economical transformations indicate various changes in its emotional attitude as well. The emergence of mobility plays an important role in our everyday life with various terminals, platforms and thresholds becoming our new spatio-sensorial vocabulary, as in the case of the Tube. Can such spaces act as urban samples for further emotional consideration? Based on the concepts of flaneur and psychogeography and considering past metaphors of perceiving the urban, this paper investigates the potential of a hybrid artistic walking method in order to set the foundations for an exploration of emotional geography of Tube stations. To achieve this, it sets up a dialogue between metaphors, contemporary practices as well as it highlights the potential of such spaces of transition by reflecting on the spatial features, the sensorial and in-between experience. On the final section, this paper embarks on a speculative approach of hybrid walking in the London Tube, based on an author’s idea, in order to illustrate potential tactics of revealing the emotional geographies of these spaces.
Citation:
Psarras, Bill. (2013) ‘Hybrid Walking as Art: Art Practices and Approaches on Revealing the Emotional Geographies of Tube Stations’, Proceed-ings of 2nd Hybrid City ‘Subtle Revolutions’ Inter-national Conference, 23-25 May 2013, (eds.) Charitos, D., Theona, I., Dragona, D. Rizopoulos, H. and Meimaris, M. The University of Research Institute of Applied Communication, Athens, Greece. pp. 415-422. ISBN 978-960-99791-1-5
Proceedings of the 19th International Symposium on Electronic Art, ISEA2013, Sydney, Jun 11, 2013
"Authors: Bill Psarras, Stacey Pitsillides, Anastasios Maragiannis
""Have you ever sat in fr... more "Authors: Bill Psarras, Stacey Pitsillides, Anastasios Maragiannis
""Have you ever sat in front of your computer, looking at the little box with the word search next to it? This seemingly innocent box demanding your attention, demanding to be responsive to your every demand. Have you ever tried to deny it’s pleading emptiness and instead to go on a journey of discovery, charting new and unknown digital territories? During 20th century ‘walking practice’ was used extensively in the avant-garde movement as a critical method to challenge the authoritarian and capitalistic character of the city. Moving through the concept of flâneur who goes on an ethnographic journey (‘botanizing on the asphalt’: Benjamin, 1973), to the distinctly political implications of dérive, arriving at the comparison of ‘resistive walking’ in the physical environment which has a direct correlation to the resistive practices of online non-navigation.
An online psychogeographical dérive could be a form of digital resistance to the various ways information is being dictated to us from contemporary authoritarian rules and search engines. The current information architecture directs the citizen of the online space to find only that, which is highest rated, rather than allowing the tacit discovery of the obscured. The effective search limits the qualities of that which ‘I’ am searching for and in this way pushes our consciousness through a computation landscape discounting the emotional, the affective and the discovery that excites and stimulates our curious being.
This paper seeks to explore whether the psychogeographic technique of dérive can be used to break out of the directed pattern of ‘search to find’ in the online space following from Lev Manovich’s concept of the Poetics of Navigation (The Language of New Media, 2000: 223)."""
E-Proceedings of 'Places of Feminism/Towards a New Cartography' symposium, Feb 20, 2011
This paper has been based on the homonymous talk [Greek] I delivered as part of the symposium 'Pl... more This paper has been based on the homonymous talk [Greek] I delivered as part of the symposium 'Places of Feminism/Towards a New Cartography' which took place on the State Museum of Contemporary Art of Thessaloniki in Greece. An extended version has been translated in English.
Conference Talks by Bill Psarras
'Botanizing' on the urban data: Walking and Sensing Non-Places, Jun 20, 2012
Uploads
Book Chapters by Bill Psarras
Στο βιβλίο γίνεται η διερεύνηση των παραπάνω μέσα από μελέτες περίπτωσης, ξεκινώντας από τη γλυπτική του βάθρου, και συνεχίζοντας με έργα που παρήχθησαν στη συνέχεια της σχεσιακής, της επιτελεστικής και της αρχειακής στροφής. Καθώς δε η βιβλιογραφία για τη σύγχρονη τέχνη προέρχεται κυρίως από τον διεθνή χώρο, αγνοώντας την ελληνική σκηνή, κρίθηκε σημαντική γι’ αυτόν τον τόμο η αναφορά σε εγχώρια παραδείγματα και εντοπισμένες ιδιαιτερότητες. Εξετάζεται έτσι η τέχνη στο αστικό τοπίο ως μνήμη, ιστορία και εικόνα μέσω της ανάλυσης παραδειγμάτων από τις πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (Χάρις Κανελλοπούλου, Παναγιώτης Μπίκας, Θανάσης Μουτσόπουλος). Μελετώνται βασικές έννοιες όπως οι έννοιες του δημόσιου και του ιδιωτικού, του τόπου και του χώρου καθώς και η αναπαράσταση των τελευταίων (Κώστας Βασιλείου, Δήμητρα Χατζησάββα, Ευφροσύνη Τσακίρη). Συζητούνται διευρυμένες τεχνολογικά χωρικές και επιτελεστικές πρακτικές, περιπατητικές επιτελέσεις, έμφυλες χωρικότητες και διαδράσεις μνήμης στη δημόσια σφαίρα (Βασίλης Ψαρράς, Μαρία Κονομή, Πάνος Κούρος). Τέλος, οι Εύα Φωτιάδη, Ελπίδα Καραμπά, Κώστας Ντάφλος επικεντρώνονται στο πεδίο της νέας δημόσιας τέχνης και της (ψηφιακής) δημόσιας σφαίρας.
Ψαρράς, B. (2021) “Η σύγχρονη πόλη ως επιφάνεια, διεπαφή και ροή: Κειμενικές εγκαταστάσεις, διαδραστικά περιβάλλοντα και performances με μέσα επικοινωνίας δι’ εντοπισμού”, Σε Αυγητίδου Α. (επιμ.) Δημόσια Τέχνη, Δημόσια Σφαίρα, Αθήνα: University Studio Press, ISBN: 978-960-12-2545-6, σσ.179-208.
ABSTRACT ΒΙΒΛΙΟΥ
Το βιβλίο αναφέρεται στη δημόσια τέχνη και στη διεύρυνση της συσχέτισής της με τη δημόσια σφαίρα, αποτέλεσμα της διεύρυνσης των ίδιων των καλλιτεχνικών μέσων και μεθόδων. Ο όρος «δημόσια τέχνη» (public art) εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1960 και εξαρχής συνδέθηκε με τον δημόσιο χώρο και την κρατική χρηματοδότηση, στην Ελλάδα δε για πολύ καιρό ταυτιζόταν αποκλειστικά με τη δημόσια/υπαίθρια γλυπτική. Η «νέα δημόσια τέχνη» διευρύνει το πεδίο των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων που περικλείει ο όρος, συμπεριλαμβάνοντας την τέχνη με την κοινότητα, τη συμμετοχική/σχεσιακή τέχνη, τη net art κ.λ.π., ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τη συσχέτισή της με τις έννοιες του δημόσιου, του κοινωνικού και του πολιτικού, και υποβαθμίζει τον χωρικό της προσδιορισμό. Τα παραπάνω παρουσιάζονται μέσα από μελέτες περίπτωσης, ξεκινώντας από τη γλυπτική του βάθρου, και συνεχίζοντας με έργα που παρήχθησαν στη συνέχεια της σχεσιακής, της επιτελεστικής και της αρχειακής στροφής. Καθώς δε η βιβλιογραφία για τη σύγχρονη τέχνη προέρχεται κυρίως από τον διεθνή χώρο, αγνοώντας την ελληνική σκηνή, κρίθηκε σημαντική γι’ αυτόν τον τόμο η αναφορά σε εγχώρια παραδείγματα και εντοπισμένες ιδιαιτερότητες. Η Αγγελική Αυγητίδου είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. ISBN: 978-960-12-2545-6
Επιμ. Αυγητίδου Αγγελική
ISBN 978-618-83267-9-8
Η ανθρώπινη εμπειρία είναι βαθιά χωρική, μια ταλάντωση μεταξύ σώματος, μέρους, ροών και ρυθμών. Τα σώματα αισθάνονται, νιώθουν και κινούνται στο τοπικό, όμως η φαντασία και το αποτύπωμά μας επεκτείνονται στο παγκόσμιο. Από την δεκαετία του 1960, οι ιστορίες και οι πρακτικές του Fluxus, της Land Art και του Μινιμαλισμού ανέδειξαν ποικίλους συνδέσμους μεταξύ σωματικής χειρονομίας, μέρους και διαφόρων τεχνολογικών μέσων. Ένα διακαλλιτεχνικό σώμα έργων που συμπεριλαμβάνει τα έργα γεωτέχνης των Robert Smithson και Michael Heizer, τους εννοιολογικούς και ποιητικούς περιπάτους των Richard Long και Francis Alÿs, τις γλυπτικές performances των Franz Walther, Carl Andre και Denis Oppenheim, τα Fluxus scores ή τις τεχνολογικά διευρυμένες performances με μέσα επικοινωνίας δι’ εντοπισμού (locative media) στις αρχές του 21ου αιώνα κάνει ορατή την έννοια των διευρυμένων επιτελεστικών καταστάσεων στο μέρος με εικαστικό μεθοδολογικό δυνητικό. Το παρόν κείμενο εστιάζει στις συνδέσεις του ποιητικού και του τεχνολογικού, φέρνοντας σε κοινό κάδρο την έννοια των επιτελεστικών συμβάντων στον δημόσιο χώρο. Συγκεκριμένα, το κείμενο αποτελεί έναν εικαστικό/μεθοδολογικό στοχασμό προσπαθώντας να διαφωτίσει διεπιστημονικές και διακαλλιτεχνικές συνδέσεις μεταξύ των γλωσσολογικών προθέσεων «μέσα σε» (into), «μαζί με» (with) «διαμέσου» (through) και περιπατητικών performances, διευρυμένων εγκαταστάσεων και ψηφιακών τεχνολογιών. Στο παρόν άρθρο στοχάζομαι πάνω σε επιτελεστικούς αστερισμούς κινήσεων, λέξεων, αντικειμένων, τεχνολογιών και χώρων. Ως εκ τούτου, αναδεικνύονται οι τρόποι όπου η ενσωμάτωση ενός αντικειμένου (οργανικού, τεχνολογικού) ως συν-διαμορφωτή της performance λειτουργεί ως αισθητηριακή, συμβολική, συμμετοχική ή τοποθετημένη/γλυπτική επέκταση για τον καλλιτέχνη, αναδεικνύοντας τόσο αυτοεθνογραφικές θεωρήσεις μεταξύ χώρου, σώματος και οπτικοακουστικών μέσων, όσο και γεφυρώνοντας την περιπατητική performance, την τοποειδική τέχνη και την ποίηση μέσα από μια γεω-ανθρωπιστική προσέγγιση.
Journal Publications by Bill Psarras
Citation: Psarras, B. (2018). “From Stones to GPS: Critical reflections on aesthetic walking and the need to draw a line” InterArtive e-journal, Issue 100: Walking Art / Walking Aesthetics, ISSN 2013-679X, pp. 1-8
/ AVAILABLE ONLINE HERE / [FULL PAPER HERE]
https://www.leoalmanac.org/walking-the-senses-curating-the-ears-towards-a-hybrid-flaneur-flaneuse-as-orchestrator-bill-psarras/
/ REFERENCE THIS PAPER /
Psarras, Bill. “Walking the senses, curating the ears: towards a hybrid flaneur/flaneuse as ‘orchestrator.'” In Sound Curating. Cambridge, MA: LEA / MIT Press, 2018.
/ INFO /
Published Online: December 15, 2018
Published in Print: To Be Announced
ISBN: 978-1-912685-55-4 (Print) 978-1-912685-56-1 (Electronic)
ISSN: 1071-4391
Repository: To Be Announced
Conferences Proceedings by Bill Psarras
practice through selected walking-oriented artworks, actions and performances within the urban context of the late 20th and early 21st century globalized city. Initiating from the aesthetic and methodological concepts of flaneur and psychogeography which have been reverberating throughout 20th century, this paper considers the transgressive element being approached not only as a radical action but also as a series of sophisticated site-specific performances including author’s one (i.e. Francis Alÿs, Susan Stockwell, Regina Galindo, Dominique Baron, Tim Knowles, Bill Psarras) which bring together senses, poetry, repetition, objects, places, technologies into a “performative constellation” with poetic and political implications. The paper touches on emerging methodological issues of what it means to walk with objects/technologies/people and into places (Lee & Ingold, 2006), trying to find emerging commonalities while discussing the transgressive of such spatial actions within the multimedia urban landscape.
Citation:
Psarras, Bill. (2013) ‘Hybrid Walking as Art: Art Practices and Approaches on Revealing the Emotional Geographies of Tube Stations’, Proceed-ings of 2nd Hybrid City ‘Subtle Revolutions’ Inter-national Conference, 23-25 May 2013, (eds.) Charitos, D., Theona, I., Dragona, D. Rizopoulos, H. and Meimaris, M. The University of Research Institute of Applied Communication, Athens, Greece. pp. 415-422. ISBN 978-960-99791-1-5
""Have you ever sat in front of your computer, looking at the little box with the word search next to it? This seemingly innocent box demanding your attention, demanding to be responsive to your every demand. Have you ever tried to deny it’s pleading emptiness and instead to go on a journey of discovery, charting new and unknown digital territories? During 20th century ‘walking practice’ was used extensively in the avant-garde movement as a critical method to challenge the authoritarian and capitalistic character of the city. Moving through the concept of flâneur who goes on an ethnographic journey (‘botanizing on the asphalt’: Benjamin, 1973), to the distinctly political implications of dérive, arriving at the comparison of ‘resistive walking’ in the physical environment which has a direct correlation to the resistive practices of online non-navigation.
An online psychogeographical dérive could be a form of digital resistance to the various ways information is being dictated to us from contemporary authoritarian rules and search engines. The current information architecture directs the citizen of the online space to find only that, which is highest rated, rather than allowing the tacit discovery of the obscured. The effective search limits the qualities of that which ‘I’ am searching for and in this way pushes our consciousness through a computation landscape discounting the emotional, the affective and the discovery that excites and stimulates our curious being.
This paper seeks to explore whether the psychogeographic technique of dérive can be used to break out of the directed pattern of ‘search to find’ in the online space following from Lev Manovich’s concept of the Poetics of Navigation (The Language of New Media, 2000: 223)."""
Conference Talks by Bill Psarras
Στο βιβλίο γίνεται η διερεύνηση των παραπάνω μέσα από μελέτες περίπτωσης, ξεκινώντας από τη γλυπτική του βάθρου, και συνεχίζοντας με έργα που παρήχθησαν στη συνέχεια της σχεσιακής, της επιτελεστικής και της αρχειακής στροφής. Καθώς δε η βιβλιογραφία για τη σύγχρονη τέχνη προέρχεται κυρίως από τον διεθνή χώρο, αγνοώντας την ελληνική σκηνή, κρίθηκε σημαντική γι’ αυτόν τον τόμο η αναφορά σε εγχώρια παραδείγματα και εντοπισμένες ιδιαιτερότητες. Εξετάζεται έτσι η τέχνη στο αστικό τοπίο ως μνήμη, ιστορία και εικόνα μέσω της ανάλυσης παραδειγμάτων από τις πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (Χάρις Κανελλοπούλου, Παναγιώτης Μπίκας, Θανάσης Μουτσόπουλος). Μελετώνται βασικές έννοιες όπως οι έννοιες του δημόσιου και του ιδιωτικού, του τόπου και του χώρου καθώς και η αναπαράσταση των τελευταίων (Κώστας Βασιλείου, Δήμητρα Χατζησάββα, Ευφροσύνη Τσακίρη). Συζητούνται διευρυμένες τεχνολογικά χωρικές και επιτελεστικές πρακτικές, περιπατητικές επιτελέσεις, έμφυλες χωρικότητες και διαδράσεις μνήμης στη δημόσια σφαίρα (Βασίλης Ψαρράς, Μαρία Κονομή, Πάνος Κούρος). Τέλος, οι Εύα Φωτιάδη, Ελπίδα Καραμπά, Κώστας Ντάφλος επικεντρώνονται στο πεδίο της νέας δημόσιας τέχνης και της (ψηφιακής) δημόσιας σφαίρας.
Ψαρράς, B. (2021) “Η σύγχρονη πόλη ως επιφάνεια, διεπαφή και ροή: Κειμενικές εγκαταστάσεις, διαδραστικά περιβάλλοντα και performances με μέσα επικοινωνίας δι’ εντοπισμού”, Σε Αυγητίδου Α. (επιμ.) Δημόσια Τέχνη, Δημόσια Σφαίρα, Αθήνα: University Studio Press, ISBN: 978-960-12-2545-6, σσ.179-208.
ABSTRACT ΒΙΒΛΙΟΥ
Το βιβλίο αναφέρεται στη δημόσια τέχνη και στη διεύρυνση της συσχέτισής της με τη δημόσια σφαίρα, αποτέλεσμα της διεύρυνσης των ίδιων των καλλιτεχνικών μέσων και μεθόδων. Ο όρος «δημόσια τέχνη» (public art) εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1960 και εξαρχής συνδέθηκε με τον δημόσιο χώρο και την κρατική χρηματοδότηση, στην Ελλάδα δε για πολύ καιρό ταυτιζόταν αποκλειστικά με τη δημόσια/υπαίθρια γλυπτική. Η «νέα δημόσια τέχνη» διευρύνει το πεδίο των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων που περικλείει ο όρος, συμπεριλαμβάνοντας την τέχνη με την κοινότητα, τη συμμετοχική/σχεσιακή τέχνη, τη net art κ.λ.π., ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τη συσχέτισή της με τις έννοιες του δημόσιου, του κοινωνικού και του πολιτικού, και υποβαθμίζει τον χωρικό της προσδιορισμό. Τα παραπάνω παρουσιάζονται μέσα από μελέτες περίπτωσης, ξεκινώντας από τη γλυπτική του βάθρου, και συνεχίζοντας με έργα που παρήχθησαν στη συνέχεια της σχεσιακής, της επιτελεστικής και της αρχειακής στροφής. Καθώς δε η βιβλιογραφία για τη σύγχρονη τέχνη προέρχεται κυρίως από τον διεθνή χώρο, αγνοώντας την ελληνική σκηνή, κρίθηκε σημαντική γι’ αυτόν τον τόμο η αναφορά σε εγχώρια παραδείγματα και εντοπισμένες ιδιαιτερότητες. Η Αγγελική Αυγητίδου είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. ISBN: 978-960-12-2545-6
Επιμ. Αυγητίδου Αγγελική
ISBN 978-618-83267-9-8
Η ανθρώπινη εμπειρία είναι βαθιά χωρική, μια ταλάντωση μεταξύ σώματος, μέρους, ροών και ρυθμών. Τα σώματα αισθάνονται, νιώθουν και κινούνται στο τοπικό, όμως η φαντασία και το αποτύπωμά μας επεκτείνονται στο παγκόσμιο. Από την δεκαετία του 1960, οι ιστορίες και οι πρακτικές του Fluxus, της Land Art και του Μινιμαλισμού ανέδειξαν ποικίλους συνδέσμους μεταξύ σωματικής χειρονομίας, μέρους και διαφόρων τεχνολογικών μέσων. Ένα διακαλλιτεχνικό σώμα έργων που συμπεριλαμβάνει τα έργα γεωτέχνης των Robert Smithson και Michael Heizer, τους εννοιολογικούς και ποιητικούς περιπάτους των Richard Long και Francis Alÿs, τις γλυπτικές performances των Franz Walther, Carl Andre και Denis Oppenheim, τα Fluxus scores ή τις τεχνολογικά διευρυμένες performances με μέσα επικοινωνίας δι’ εντοπισμού (locative media) στις αρχές του 21ου αιώνα κάνει ορατή την έννοια των διευρυμένων επιτελεστικών καταστάσεων στο μέρος με εικαστικό μεθοδολογικό δυνητικό. Το παρόν κείμενο εστιάζει στις συνδέσεις του ποιητικού και του τεχνολογικού, φέρνοντας σε κοινό κάδρο την έννοια των επιτελεστικών συμβάντων στον δημόσιο χώρο. Συγκεκριμένα, το κείμενο αποτελεί έναν εικαστικό/μεθοδολογικό στοχασμό προσπαθώντας να διαφωτίσει διεπιστημονικές και διακαλλιτεχνικές συνδέσεις μεταξύ των γλωσσολογικών προθέσεων «μέσα σε» (into), «μαζί με» (with) «διαμέσου» (through) και περιπατητικών performances, διευρυμένων εγκαταστάσεων και ψηφιακών τεχνολογιών. Στο παρόν άρθρο στοχάζομαι πάνω σε επιτελεστικούς αστερισμούς κινήσεων, λέξεων, αντικειμένων, τεχνολογιών και χώρων. Ως εκ τούτου, αναδεικνύονται οι τρόποι όπου η ενσωμάτωση ενός αντικειμένου (οργανικού, τεχνολογικού) ως συν-διαμορφωτή της performance λειτουργεί ως αισθητηριακή, συμβολική, συμμετοχική ή τοποθετημένη/γλυπτική επέκταση για τον καλλιτέχνη, αναδεικνύοντας τόσο αυτοεθνογραφικές θεωρήσεις μεταξύ χώρου, σώματος και οπτικοακουστικών μέσων, όσο και γεφυρώνοντας την περιπατητική performance, την τοποειδική τέχνη και την ποίηση μέσα από μια γεω-ανθρωπιστική προσέγγιση.
Citation: Psarras, B. (2018). “From Stones to GPS: Critical reflections on aesthetic walking and the need to draw a line” InterArtive e-journal, Issue 100: Walking Art / Walking Aesthetics, ISSN 2013-679X, pp. 1-8
/ AVAILABLE ONLINE HERE / [FULL PAPER HERE]
https://www.leoalmanac.org/walking-the-senses-curating-the-ears-towards-a-hybrid-flaneur-flaneuse-as-orchestrator-bill-psarras/
/ REFERENCE THIS PAPER /
Psarras, Bill. “Walking the senses, curating the ears: towards a hybrid flaneur/flaneuse as ‘orchestrator.'” In Sound Curating. Cambridge, MA: LEA / MIT Press, 2018.
/ INFO /
Published Online: December 15, 2018
Published in Print: To Be Announced
ISBN: 978-1-912685-55-4 (Print) 978-1-912685-56-1 (Electronic)
ISSN: 1071-4391
Repository: To Be Announced
practice through selected walking-oriented artworks, actions and performances within the urban context of the late 20th and early 21st century globalized city. Initiating from the aesthetic and methodological concepts of flaneur and psychogeography which have been reverberating throughout 20th century, this paper considers the transgressive element being approached not only as a radical action but also as a series of sophisticated site-specific performances including author’s one (i.e. Francis Alÿs, Susan Stockwell, Regina Galindo, Dominique Baron, Tim Knowles, Bill Psarras) which bring together senses, poetry, repetition, objects, places, technologies into a “performative constellation” with poetic and political implications. The paper touches on emerging methodological issues of what it means to walk with objects/technologies/people and into places (Lee & Ingold, 2006), trying to find emerging commonalities while discussing the transgressive of such spatial actions within the multimedia urban landscape.
Citation:
Psarras, Bill. (2013) ‘Hybrid Walking as Art: Art Practices and Approaches on Revealing the Emotional Geographies of Tube Stations’, Proceed-ings of 2nd Hybrid City ‘Subtle Revolutions’ Inter-national Conference, 23-25 May 2013, (eds.) Charitos, D., Theona, I., Dragona, D. Rizopoulos, H. and Meimaris, M. The University of Research Institute of Applied Communication, Athens, Greece. pp. 415-422. ISBN 978-960-99791-1-5
""Have you ever sat in front of your computer, looking at the little box with the word search next to it? This seemingly innocent box demanding your attention, demanding to be responsive to your every demand. Have you ever tried to deny it’s pleading emptiness and instead to go on a journey of discovery, charting new and unknown digital territories? During 20th century ‘walking practice’ was used extensively in the avant-garde movement as a critical method to challenge the authoritarian and capitalistic character of the city. Moving through the concept of flâneur who goes on an ethnographic journey (‘botanizing on the asphalt’: Benjamin, 1973), to the distinctly political implications of dérive, arriving at the comparison of ‘resistive walking’ in the physical environment which has a direct correlation to the resistive practices of online non-navigation.
An online psychogeographical dérive could be a form of digital resistance to the various ways information is being dictated to us from contemporary authoritarian rules and search engines. The current information architecture directs the citizen of the online space to find only that, which is highest rated, rather than allowing the tacit discovery of the obscured. The effective search limits the qualities of that which ‘I’ am searching for and in this way pushes our consciousness through a computation landscape discounting the emotional, the affective and the discovery that excites and stimulates our curious being.
This paper seeks to explore whether the psychogeographic technique of dérive can be used to break out of the directed pattern of ‘search to find’ in the online space following from Lev Manovich’s concept of the Poetics of Navigation (The Language of New Media, 2000: 223)."""
Panel Chair: Professor Thea Dukes (University of Amsterdam)
contemporary flaneur through an analysis of the author's latest walking work entitled 'Emotive Circle' (Athens, 2013). The talk will concentrate on the metaphor of "weaving" which stems from Michel de Certeau's opinion of the walking as an action that 'weaves spaces together' (1984). The paper will focus into the contemporary flaneur who goes into an attentiveness of the personal and collective emotion – an “ambulant weaver” of senses, situations and data that form emerging spatial stories of socio-anthropocentric interest.
*(Excerpt from abstract)
concepts of the early 20th century flaneur and psychogeography, this paper seeks to bring such concepts in the virtual world of Google Maps. Therefore, through a
consideration of past metaphors for flaneur (i.e. Walter Benjamin’s ‘botanizing on the asphalt’), the paper will try to delineate the poetics and politics of virtual walking
through Google Maps as well as the emerging hybridities for 21st century ‘hybrid flaneur/flaneuse’ (Psarras, 2015) who brings together aspects of flanerie, psychogeography, technology and playfulness. The current paper will also reflect on
the ways such virtual walking tactics can reveal, re-construct and address issues of place, memory and mapping in the virtual world – mostly through the author’s artwork/map "To the Unknown Place" (2014).
liminal aspects of the human experience. While the work of art triggers in various
ways the emotional threads of the viewer, it is of great importance how emotions can
be aestheticized. Anger has constituted an excluded emotion within everyday context
although the politics of repression in various threads of contemporary society is often
a provoking factor. Yet, it has always been an emotion with not only great expressive
qualities but also harmful – an emotion located near wisdom but also near wrath. Can
such emotions be spatialized? Lucy Lippard (1983) mentions in her texts an Eskimo
tradition in which the angry person can release his/her anger by ‘walking the emotion
out of his or her system in a straight line’ within a location – she adds that the length
and strength of such walked line spatialises and visualises the ephemeral rage. The
current paper seeks to explore the aesthetics of extreme emotions in contemporary
art and in particular how the emotion of anger becomes an aestheticized, performed
and mediatised notion with poetic and political implications. Having as starting
platform the emergence of ‘emotional geographies’, an interdisciplinary field of study,
which has brought together geographers, sociologists, artists and cultural theorists,
psychologists among others and that focuses on the socio-spatial production of
emotion – the current paper explores extreme emotions in art through spatial, mobile
and performative lenses. Drawing from this, the fields of performance and installation
art constitute methodological aspects of expressing emotions through embodied,
spatial and intermedia ways, by constructing spatiotemporal situations with a sensory
impact on the viewer. Thus, the paper will critically examine a series of intermedia
artworks and practices (i.e. installation, interactive, video art, performance) related
to anger, extreme emotions and liminality including works by Bill Viola, Pipilotti Rist,
Lanfranco Aceti, David Wojnarowicz and author’s one (Bill Psarras) among others.
Metaphors have been used from an array of intellectual voices to describe the constellation between walker, city, walking and the senses. From Benjamin’s famous description for the flaneur as someone who goes “botanizing on the asphalt” to de Certeau’s insight on walking as a weaving substance between spaces and Murray Schafer’s metaphor on tuning between self and the world – one thing becomes apparent: walking and metaphors share commonalities both in mind and into site: they are inventive, embodied, poetic, political with further sensory potential.
The current paper focuses on an array of selected metaphors from the past. In particular, the metaphors of “botanizing”, “weaving”, “tuning” and “orchestrating”; stemming from Walter Benjamin, Michel de Certeau, Murray Schafer and author respectively. It intends to alter the sensory and methodological inventiveness of such metaphors, buy re-use them as critical lenses for 21st century aesthetic walking which bring together performance, sound, participation and digital technologies.
- - - - - - - - - - -
Title: 'Tundra'
Author: Bill Psarras
Publisher: Pigi Publications - iWrite Publications
Country - Language: Greece, Greek
Publication date: Autumn 2017
Scholarship: IKY State Scholarships Foundation (2017-2019)
Research Advisor: Assist. Prof. Dalila Honorato
Affiliation: Dept. of Audio & Visual Arts, Ionian University
(*) FULL THESIS IN GREEK AVAILABLE UNDER REQUEST (*)
>> POSTDOC ABSTRACT
During last decades, the wider ‘spatial turn’ and ‘mobile turn’ in the arts and humanities; the globalized and technologically augmented experience of public space; issues of territorial boundaries and mobility; as well as the ongoing interest for anthropocentric approaches which highlight the lived, sensory and emotional experience; have all set the foundations for ambulatory reconceptualizations of place, human and culture. Based on this, there has been an emergence of a new interdisciplinary and transmedia field often encountered as GeoHumanities. The impact of walking into either urban or rural settings has been also significant for a number of intellectual, artistic and theoretical voices across different eras and fields, as it constituted an aesthetic process, a methodological framework or even a performative act through a number of expressive media. The core aim of the current postdoctoral research is the exploration of the interdisciplinary and intermedia impact of walking performance to GeoHumanities. Having author’s previous art practice and research as starting platform, this PostDoc aims to creative conceptual and artistic links between such fields; by taking into consideration the previously expressed interest of GeoHumanities field for site-specific arts, performance and creative technologies. Therefore, the current research explores the sensory, performative and audiovisual impact of conceptual walking performance into site, having selected objects as methodological apparatus and co-producers of the in-situ action towards further participatory and poetic considerations of place. The core inventive methodology of this PostDoc is influenced by wider Qualitative approach (QL) and Arts-based Research (AbR). In particular, thesis is articulated through a constellation of methods: autoethnography, walking performance, audiovisual/interactive media, semi-structured interviews and transmediality. Thus, this PostDoc can be described as a dynamic interrelation between art practice and critical research. More specifically, it led and was also led by a series of artworks by Bill Psarras (Light Walks, We Are All Cities: Electricities, IANUS) in the intersections of performance, audiovisual arts/technology, semiotics and site-specific arts. Further outputs included a series of interviews (A Meeting of Objects) with invited artists and academics of the field, highlighting the potential of objects as part of the art practice. To conclude, the current postdoctoral arts-based research offers new and transmedia insights on the fruitful intersections of contemporary performance art, geographical imagination and creative technologies.
>> INFORMATION / CITATION (Greek & English)
Psarras, B. (2019). 'The interdisciplinary and intermedia impact of walking performance in the field of GeoHumanities'. PostDoc thesis. Dept. of Audio and Visual Arts, Ionian University. Funded by IKY State Scholarships Foundation (2017-2019). [available in Greek]
Ψαρράς, Β. (2019). 'Η διεπιστημονική και διακαλλιτεχνική συμβολή της περιπατητικής performance στις Γεω-Ανθρωπιστικές σπουδές'. Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας, Ιόνιο Παν/μιο. Μεταδιδακτορική έρευνα. Υποτροφία από το ΙΚΥ (2017-2019).
1. Professor Janis Jefferies
2. Professor Lanfranco Aceti
Walking has always been the nexus between humans and the city, constituting an expression with artistic, cultural, performative and sensorial implications for an array of artistic and intellectual voices. This thesis investigates the personal and shared emotional geographies of the city (e.g. streets, tube stations) through performative and aesthetic considerations of walking, senses, metaphors and embodied technologies. Three areas primarily inform this thesis and shape its chapters: i) contemporary urban walking theories and artistic spatial practices (e.g. flaneur, psychogeography), ii) sensory/technological aspects of walking and of contemporary city and iii) the investigation of emotional geographies. The research has opened up new dialogues within the 21st century city by highlighting the sensory and social importance of walking as art and the flaneur in the production and exploration of emotional geographies. Consequently, it proposes a hybrid walking as art method, which is pursued through a trialectic of actions, senses and selected metaphors (e.g. “botanizing”, “weaving”, “tuning”, “orchestrating”) amplified by technologies. The core inventive method and methodology is personal or shared walking, shaped by the qualitative sub-methods of talking whilst walking, embodied audiovisual/GPS tools, metaphors and online blogging. These methods contribute to a live reflection and documentation of sensory and emotional attentiveness. Outputs of this research include a series of fully documented walking artworks in London and Athens, presented through audiovisual means and maps. This thesis argues that the trialectic of actions, senses and metaphors through technologies extends our understanding of walking and flaneur as a hybrid method of production and analysis. Consequently, it re-contextualises the concept of flaneur in the 21st century city by proposing the one of the hybrid flaneur/flaneuse through a merging of artistic, sensorial, sociological and geographical standpoints. Therefore, the thesis offers new and distinctive insights into the practices and theories of walking, regarding interdisciplinary explorations of emotional geographies of the city.
Visual Landscapes and the Garden of Pixels: Reaching the Ambience through the use of Slow Motion in Digital Video
Abstract:
The last four decades of 20th century, the remarkable progress of technology affected the world of art and many categories in it such as moving image, sound and music. Early filmmakers’ and video artists’ experimentation in these sub-fields made visible the need of exploration and description of visual and audio deeper meanings, of ‘what lives behind’. This paper constitutes a critical approach on the role this cinematic effect plays into turning the real time elements of moving image into an ambient moving image landscape in which the viewer is being immersed. It also focuses on motion pictures philosophy and specific video works of contemporary artists such as Bill Viola (video installation), Brian Eno (ambient music), Marc Rothko (abstract painting) and James Turrell (light installation). Is there any relation of elements between a high-speed filmed image and ambient music or between ambient music, abstract painting and light art installation? Does a slow motion moving image piece gives birth to an experimental visual genre, that of ambient moving image? This paper is trying to establish that the element of slow motion transforms moving image into a visual ambient landscape, into a primordial secret visual garden where the viewer’s eye wants to be immersed.
Course tutors:
Andy Stiff / Jonathan Kearney
(Bill Psarras / Excerpt from Elevator DVD documentary)
Concept-Creation: Bill Psarras
BA Thesis ‘ Elevator ‘, 2008-2009, Ionian University, Greece
Copyright © Bill Psarras
Language: Greek
Abstract: English and Greek
Supervisors
Associate prof. Andreas Floros (Programming, Sound)
Prof. Marianna Strapatsakis (Art)
Προσκεκλημένοι των Καθ. Δέφνερ Α. και Επικ. Καθ. Καραχάλη Ν. στο ΔΠΜΣ Σχεδιασμός και Ανάπτυξη Τουρισμού και Πολιτισμού, online 13/5, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Panel: Andromachi Vrakatseli, Nikos Bubaris, Prof. William Sharpe (Columbia University), Nantia Siokou.
10/7, Lefkada, Under the Auspices of Greek Ministry of Culture and Sports. Supported by Stavros Niarchos Foundation Public Humanities Initiative (SNFPHI) at Columbia University.