Αποφάσεις, αποφάσεις, αποφάσεις... Από το τι θα φορέσεις σήμερα, μέχρι το τι θα κάνεις με τη ζωή σου. Αποφάσεις που αφορούν εσένα και αποφάσεις που έχουν επιπτώσεις στους γύρω σου. Καλείσαι συνεχώς, όλο και πιο συχνά όσο μεγαλώνεις, να επιλέγεις ανάμεσα σε δρόμους, σε εναλλακτικές, σε αυτά που θέλεις και σε όσα ζητούνται από εσένα. Και οι επιλογές σου αυτές έχουν βαρύτητα συνήθως, είτε μικρή είτε μεγάλη, είτε μόνο για εσένα είτε και για άλλους. Δημιουργούν, οριοθετούν, αναπτύσσουν, εξελίσσουν, καθορίζουν, σκιαγραφούν, προδιαγράφουν, προετοιμάζουν, καταστρέφουν, ζωντανεύουν, συμπληρώνουν, αναβάλλουν, επιταχύνουν, επισημοποιούν, καταργούν, επιβάλλουν... και πόσα ακόμη!
Οι επιλογές σου και οι αποφάσεις σου είναι αυτές που σε διαμορφώνουν και σε χαρακτηρίζουν. Η επιλογή που θα κάνεις σε κάθε περίπτωση, αποκαλύπτει και ένα κομμάτι του εαυτού σου, μια επιθυμία σου, έναν δισταγμό, έναν φόβο, ένα ρίσκο. Και είναι αυτές οι αποφάσεις που συνθέτουν και το μονοπάτι της σύντομης ζωής σου. Είναι αυτές που είτε εμπλουτίζουν αυτό το μονοπάτι με εμπειρίες, στιγμές, εικόνες, ήχους και συναισθήματα, είτε το αφήνουν ξερό και άδειο, συνέπεια δειλίας, ντροπής, ενοχής. Όποιο κι αν είναι το δικό σου μονοπάτι, είναι αυτό που εσύ δημιούργησες. Να κάνεις κτήμα σου αυτή τη γνώση. Και δεν έχει σημασία αν είναι γεμάτο ιστορίες ή απλοϊκά κοινό. Αυτό που μετράει είναι να έχει προκύψει από δικές σου αποφάσεις, δικά σου θέλω και πρέπει, δικούς σου φόβους και ανασφάλειες, δικές σου παράτολμες κινήσεις, δικές σου σκέψεις και πρωτοβουλίες, δικά σου λάθη. Γιατί μόνο τότε είναι αληθινά δικό σου, μόνο τότε η διαδρομή της ψυχής σου είναι αυτή που εσύ διάλεξες. Να είσαι ευγνώμων για αυτό.
Κι αν όλα αυτά δεν ισχύουν, αν ο δικός σου δρόμος είναι καμωμένος πάνω σε σκέψεις άλλων, σε επιθυμίες άλλων, σε επιταγές άλλων, σε ανάγκες άλλων.. τότε έχεις αφήσει τη ζωή σου να τη ζήσει κάποιος άλλος, τότε το είδωλο που σε κοιτάζει μέσα από τον καθρέφτη, ότι κι αν πιστεύεις, δεν είσαι εσύ. Κρίμα...
