Эчтәлеккә күчү

CD-34 12212

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/CD-34 12212 latin yazuında])
CD-34 12212
Каталог коды NGC 6475 70[1], GSC 07386-00075[1], 2MASS J17533305-3445141[1], CCDM J17536-3446AB[1], CD-34 12212[1], CPD-34 7284[1], CSI-34 12212 21[1], CSI-34 12212 22[1], DENIS J175333.0-344514[1], IDS 17469-3444 AB[1], UCAC4 277-135305[1], uvby98 264750070[1], WDS J17536-3445AB[1], UCAC2 17116315[1], [PSC95] 58A[1] һәм Gaia DR2 4040813985033335168[1]
Йолдызлык Гакрәп йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 278,9556 ± 9,3379 парсек[3]
Параллакс 3,5848 ± 0,12 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −7,215 ± 0,17 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 0,565 ± 0,209 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −28 ± 8 km/s[4]
Спектраль сыйныф A1mA3Va[5]
Күренмә йолдызча зурлык 9,06[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 268,38774674274 °[3]
Авышлык −34,753937641622 °[3]

CD-34 12212 — Гакрәп йолдызлыгы[2]нда урнашкан A1mA3Va[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 9,06[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[6] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[7][8]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[9] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[10] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[11] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[12]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 12212 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Conti P. S., Van Den Heuvel E. P. J. On the presence of metallic line stars in young clusters: M 7 and NGC 7160 // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1970. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. ↑ 5,0 5,1 Gray R. O. The early A type stars - Refined MK classification, confrontation with Stroemgren photometry, and the effects of rotation // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1987. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/191237
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=CD-34_12212&oldid=4022269