İçeriğe atla

Dingyuan

Koordinatlar: 37°30′1.68″K 122°10′48.57″D / 37.5004667°K 122.1801583°D / 37.5004667; 122.1801583
Vikipedi, özgür ansiklopedi
The Dingyuan veya Ting Yuen (1884'te Almanya'da teslim alınmayı beklerken)

Dingyuan (geleneksel Çin yazısı: Geleneksel Çince定遠, basitleştirilmiş Çin yazısı: Basitleştirilmiş Çince定远; pinyin: Dìngyǔan) Çin savaş gemisi ve İmparatorluk Beiyang Donanması'nın amiral gemisidir. Eski kitaplarda ismi geleneksel olarak Ting Yuen veya Ting Yuan olarak geçer. Kardeş gemisi Zhenyuan‘dır.

Dingyuan "zırhlı taret gemisi" tipinde tasarlanmıştı. Zamanının en ileri savaş gemilerinden sayılır. Dönemin Büyük Britanya ve Almanya donanmalarındaki gemilerden daha iyi ya da eşdeğerdi. 94,5 metre uzunluğunda, 18,4 metre genişliğindeydi ve suya 5,94 metre batıyordu. 30 santimetre kalınlığındaki zırhı uzmanlara göre, dönemin tüm ateş güçlerine dayanabilecek nitelikteydi.

Gemi yüklüyken 7.670 ton ağırlığa ulaşıyordu, 6.000 beygir gücü vardı, saatte 14,5 deniz mili hız yapıyor ve 10 knotta (5,144 metre/saniye) 4.500 deniz mili mesafe alıyordu.

Ana silahı, iskelede ve geminin ortasında sancak tarafındaki iki top siperinde bulunan 4 adet 305-mm kalibre Krupp topuydu. İlk hızı 500 metre/saniye olan bu silahlar 7,8 kilometre menzile sahipti. Diğer iki 150-mm kalibre Krupp topu ise taretlere, pruva ve kıç tarafa yerleştirilmişti. Bu topların menzili 11.000 metreydi. Ayrıca 6 adet 37-mm tüfek ve üç adet su düzeyi torpil, tüplerinin üstünde bulunuyordu. Mürettebat yaklaşık 363 kişiydi. Gemideki iki hücumbot Dingyuan'ın hedef tarafından vurulma ihtimalini azaltarak savaş etkinliğini artırıyordu.

Gemide ayrıca, günde 300 kişinin su ihtiyacını karşılamak üzere 20 adet tuzlu su arıtıcısı bulunuyordu.

Dingyuan after the torpedo boat attack

Qing Hanedanı (Çince: 清朝; okunuşu Çinğ), Britanya ve Alman hükûmetleri ile görüşmelerin ardından 1881'de, geminin yapımı işini Almanya'nın Stettiner Maschinenbau AG Vulcan tersanesine 1,7 milyon tael gümüş (6,2 milyon Altın Alman markı)na vermiştir. Omurga 31 Mart 1881'de kızağa konulmuş, 28 Aralık 1881'de suya indirilmiş, deniz macerası ise 2 Mayıs 1883'te başlamıştır.

Dingyuan, teslimat için Alman mürettabat eşliğinde 1884'te yola çıkmış, fakat Çin'le, daha sonra Çin-Fransız Savaşı (1884-1885) ile sonuçlanacak bir anlaşmazlık içinde bulunan Fransa'nın isteği ile yolculuk ertelenmiştir. Dingyuan Fransa'nın Çin donanmasında yer alan gemilerinden çok daha güçlü bir gemiydi, bu nedenle çatışmada avantajlı durumdaydı özellikle Fooçov Savaşı'nda.[1]

Dingyuan 1885'te yeniden yola çıkmış ve Çin'e ulaşmıştır. Aynı yıl, Weihai'de kurulan Beiyang Donanması, King Hanedanı'nın ilk modern donanması olarak Liugong Adası'nda konuşlandırılmıştır.

Qing Hanedanı 1890'ların ortasında, güçlenmekte olan Japon donanmasına rağmen, azalan gücü nedeniyle denizlerdeki yarışa katılma isteğini kaybetmiştir. İç bozulma, kaynakların azalması ve yetersizlik nedeniyle, İlk Çin-Japon Savaşı'nda İmparatorluk Japon Donanması Beiyang Donanması'nı kolaylıkla alt etmiştir. Dingyuan, Amiral Ding Ruchang'ın amiral gemisi olarak 17 Eylül 1894'teki Yalu Nehri Savaşı'nda hizmet etmiştir. 5 Şubat 1895'te Dingyuan Japon torpili ve sonrasında top ateşi ile vurularak ciddi hasar görmüştür. Kaptan Liu Buchan geminin deniz musluğunun açılarak batırılması emrini vermiştir.

Yeniden inşası

[değiştir | kaynağı değiştir]

Weihai Limanı Bürosu ve yerel Weigao Grup 50 milyon yuan (6 milyon $) yatırarak, Dingyuan'ın bir kopyasını yaptırmıştır. Orijinaliyle aynı ölçülerdeki kopyanın yapımı 20 Aralık 2003'te başlamıştır. Kopya Dingyuan şu anda yüzen müze gemi olarak çalışmaktadır. Dingyuan, Beiyan Donanması, İlk Çin-Japon Savaşı ile ilgili belgeler sergilenmekte ve deniz yaşamı sergileri yer almaktadır.

  1. ^ Kaynak 29 Haziran 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Japonca)

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Wright, Richard N. J., The Chinese Steam Navy 1862-1945, Chatham Publishing, Londra, 2000, ISBN 1-86176-144-9
  • Chesneau, Roger and Eugene M. Kolesnik (editors), All The World's Fighting Ships 1860-1905, Conway Maritime Press, 1979 yeniden basım 2002, ISBN 0-85177-133-5