Çoğulcu demokrasi
| Makale serilerinden |
| Demokrasi |
|---|
Çoğulcu demokrasi (nispi demokrasi), çoğunluğun mutlak hakimiyetini reddeden, azınlıktakilerin siyasal ve kültürel haklarının kabul edilmesi gerektiğini ve azınlığın da bir gün çoğunluk olabilme hakkının verilmesini savunan demokrasi anlayışıdır.
Demokrasinin gelişim sürecinde, çoğunluğun devlet yönetimindeki kararlarının mutlak olması, azınlık haklarını kısıtlayabileceği kaygısı çoğulcu demokrasiyi ortaya çıkarmıştır. Azınlıkta veya muhalefette olanların korunması, düşüncelerin serbestçe hiçbir baskıyla karşılaşmadan söylenebilmesi çoğulcu demokrasi için şarttır.[1] Çoğulcu teoride otoritenin dağıtılması devletin aceleyle ve düşünmeden hareket etmesini engeller, aynı zamanda önemli güç merkezlerinin uyuşmaması durumunda da herhangi bir adımın atılmasını önler.[2]
Özellikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Yürütme gücünün kuvvetli ve geniş partiler koalisyonu tarafından yapılması
- Kuvvetler ayrılığı ilkesi
- İktidarın bölüşülmesi
- Çok partili sistem
- Yarı-temsîli sistem
- Yazılı anayasa ile hükûmet yetkilerini kesin olarak sınırlama.
- İki meclisli parlamento modeli[3]
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Anayasa.gen.tr6 Aralık 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Yargıtay Başkanı Sami Selçuk'un 1999-2000 Adli Yılı açış konuşması
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Andaolu Üniversitesi" (PDF). 27 Eylül 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2007.
- ^ "Kennet Janda". 29 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2007.
- ^ "Efe Kınıkoğlu, Lijphart". 25 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2007.