Pumunta sa nilalaman

Induksiyong elektrostatiko

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang induksiyong elektrostatiko ay isang redistribusyon ng kargang elektriko ng isang bagay na sanhi ng impluwensiya ng mga kalapit na karga.[1] Ang induksiyon ay natuklasan ng siyentipikong British na si John canton noong 1753 at propesor na Swedish na si Johan Carl Wilcke noong 1762.[2] Ang prinsipyong ito ginagamit ng mga henerador na elektrostatiko, henerador na Van de Graaf at elektroporus . Ang induksiyon ay responsable rin sa atraksiyon ng magagaan na mga hindi konduktibong bagay gaya ng mga lobo, papel o mga pirasong styrofoam sa mga statikong kargang elektriko. Ang induksiyong elektrostatiko ay hindi dapat ikalito sa induksiyong elektromagnetiko.

Mga sanggunian

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  1. "Electrostatic induction". Encyclopaedia Britannica. Encyclopaedia Britannica, Inc. 2008. Nakuha noong 2008-06-25.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  2. "Electricity". Encyclopaedia Britannica, 11th Ed. Bol. 9. The Encyclopaedia Britannica Co. 1910. p. 181. Nakuha noong 2008-06-23.{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link)