แม่น้ำสาละวิน
แม่น้ำสาละวิน | |
---|---|
แม่น้ำสาละวินในรัฐฉาน ประเทศพม่า | |
แผนที่บริเวณลุ่มน้ำของแม่น้ำสาละวิน | |
ชื่อท้องถิ่น |
|
ที่ตั้ง | |
ประเทศ | |
มณฑล (จีน) | เขตปกครองตนเองทิเบต, ยูนนาน |
รัฐ (พม่า) | ฉาน, กะยา, กะเหรี่ยง, มอญ |
จังหวัด (ไทย) | แม่ฮ่องสอน |
ลักษณะทางกายภาพ | |
ต้นน้ำ | เทือกเขาถังกู่ลา |
• ตำแหน่ง | นักชู เขตปกครองตนเองทิเบต ประเทศจีน |
• พิกัด | 32°43′47″N 92°13′58″E / 32.72972°N 92.23278°E[1] |
• ระดับความสูง | 5,432 เมตร (17,822 ฟุต)[1] |
ปากน้ำ | ทะเลอันดามัน |
• ตำแหน่ง | เมาะลำไย รัฐมอญ ประเทศพม่า |
• พิกัด | 16°11′39″N 97°35′00″E / 16.19417°N 97.58333°E |
• ระดับความสูง | 0 เมตร (0 ฟุต) |
ความยาว | 3,289 กิโลเมตร (2,044 ไมล์)[2] |
พื้นที่ลุ่มน้ำ | 324,000 ตารางกิโลเมตร (125,000 ตารางไมล์) |
อัตราการไหล | |
• ตำแหน่ง | สามเหลี่ยมปากแม่น้ำสาละวิน ทะเลอันดามัน |
• เฉลี่ย | 6,600 m3/s (230,000 cu ft/s)[4][5] to 211 km3/a (6,700 m3/s)[6] |
• ต่ำสุด | 2,300 m3/s (81,000 cu ft/s)[3] |
• สูงสุด | 32,600 m3/s (1,150,000 cu ft/s)[3] |
อัตราการไหล | |
• ตำแหน่ง | เมาะลำไย รัฐมอญ ประเทศพม่า |
• เฉลี่ย | 6,391.9 m3/s (225,730 cu ft/s)[7] |
อัตราการไหล | |
• ตำแหน่ง | เมาะตะมะ รัฐมอญ ประเทศพม่า |
• เฉลี่ย | 5,217.5 m3/s (184,250 cu ft/s)[7] |
อัตราการไหล | |
• ตำแหน่ง | พะอัน รัฐกะเหรี่ยง ประเทศพม่า |
• เฉลี่ย | 4,722.3 m3/s (166,770 cu ft/s)[9] (Period: 2009-2013)5,280 m3/s (186,000 cu ft/s)[8] |
• ต่ำสุด | 1,743 m3/s (61,600 cu ft/s)[8] |
• สูงสุด | 17,080 m3/s (603,000 cu ft/s)[8] |
อัตราการไหล | |
• ตำแหน่ง | หลูฉุ่ย จังหวัดปกครองตนเองชนชาติลีซอ นู่เจียง ประเทศจีน |
• เฉลี่ย | 1,437 m3/s (50,700 cu ft/s)[10] |
ลุ่มน้ำ | |
ลำน้ำสาขา | |
• ซ้าย | แม่น้ำ Suo, แม่น้ำ Ga, น้ำข่า, แม่น้ำสิม, แม่น้ำปาย, แม่น้ำเมย, แม่น้ำไจง์ |
• ขวา | แม่น้ำปา, แม่น้ำ Leng, แม่น้ำป๋าง, แม่น้ำ Teng, แม่น้ำ Pawn |
แม่น้ำสาละวิน (อังกฤษ: Salween River; พม่า: သံလွင်မြစ်; ไทยถิ่นเหนือ: ; กะเหรี่ยงสะกอ: ဃိၣ်လီၤကျိ โคโหล่โกล[11]) เป็นแม่น้ำสายที่ยาวเป็นอันดับที่ 26 ของโลก ยาว 2,800 กิโลเมตร [12] และเป็นแม่น้ำที่มีความยาวเป็นอันดับสองของภูมิภาคเอเชียอาคเนย์ รองมาจากแม่น้ำโขง[13] มีต้นกำเนิดจากการละลายของหิมะเหนือเทือกเขาหิมาลัย ไหลผ่านจังหวัดปกครองตนเองชนชาติลีซอ นู่เจียง มณฑลยูนนาน ประเทศจีน ที่ซึ่งเรียกแม่น้ำนี้ว่า แม่น้ำนู่ หรือ นู่เจียง (จีน: 怒江) หมายถึง "แม่น้ำพิโรธ"[13] ชาวไทใต้คงเรียกแม่น้ำนี้ว่า แม่น้ำคง (ᥑᥨᥒᥰ ซึ่งเป็นที่มาของชื่อ "ไทใต้คง") และผ่านประเทศพม่าผ่านรัฐฉาน รัฐกะยา รัฐกะเหรี่ยง ซึ่งเป็นแม่น้ำกั้นพรมแดน ระหว่างพม่ากับไทยที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน และไหลลงมาบรรจบกับแม่น้ำเมย หลังจากนั้นแม่น้ำสาละวินจึงไหลวกกลับเข้าประเทศพม่า และไหลลงสู่มหาสมุทรอินเดียที่อ่าวเมาะตะมะ รัฐมอญ
แม่น้ำสาละวินมีต้นกำเนิดที่เดียวกับแม่น้ำโขง และแม่น้ำแยงซี โดยแบ่งแยกออกจากกันอย่างชัดเจนจากต้นกำเนิด และเนื่องจากเป็นน้ำที่เกิดจากการละลายของหิมะ อุณหภูมิของน้ำในแม่น้ำสาละวินจึงมีความเย็นกว่าน้ำในแม่น้ำอื่น ๆ ในประเทศไทย บางช่วงมีความลึกมากและน้ำไหลแรง[14]
นอกจากนี้ในประเทศจีน พื้นที่ลุ่มน้ำและแม่น้ำสาละวิน เป็น 1 ในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำ 3 สายในเขตเทือกเขาเหิงต้วน ที่ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น "แหล่งมรดกโลก" ร่วมกับ แม่น้ำโขง และ แม่น้ำแยงซี ในเขตพื้นที่มณฑลยูนนาน ภายใต้ชื่อ พื้นที่คุ้มครองแม่น้ำขนานสามสายแห่งยูนนาน โดยพื้นที่ดังกล่าว นับได้ว่าเป็นสถานที่แห่งหนึ่งบนโลกที่มีความอุดมสมบูรณ์และความหลายหลายทางชีวภาพสูง
ลำน้ำสาขา
[แก้]ลำน้ำสาขาซึ่งไหลลงแม่น้ำสาละวินทั้งทางตรงและทางอ้อม แบ่งตามระบบลุ่มน้ำประธาน ประกอบด้วย
ลุ่มน้ำสาขาแม่น้ำสาละวิน
[แก้]- แม่น้ำปาย ต้นกำเนิดจากทิวเขาถนนธงชัย ในอำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน ไหลลงทางใต้ของแม่น้ำสาละวินในพม่า
- แม่น้ำยวม ต้นน้ำจากเขาที่อำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน ไหลลงแม่น้ำเมยที่อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน
- แม่น้ำเมย ต้นน้ำเกิดที่โคดโพโชในประเทศพม่า แล้วไหลเป็นเส้นกั้นเขตแดนระหว่างไทยกับพม่าในอำเภอแม่สอด อำเภอแม่ระมาด อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก และอำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน แล้วไหลเข้าประเทศพม่าลงสู่แม่น้ำสาละวิน
เขื่อน
[แก้]ตามลำน้ำสาละวินมีโครงการสร้างเขื่อนหลายแห่ง แต่ละที่ก็มักเป็นประเด็นทางด้านการเมือง
- เขื่อนท่าซาง เขื่อนไฟฟ้าพลังน้ำขนาด 7,110 เมกะวัตต์ ในรัฐฉาน ตรงข้ามอำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่
- เขื่อนยวาติ ในรัฐกะเหรี่ยง ขนาด 600 เมกะวัตต์
- เขื่อนเว่ยจี (สาละวินชายแดนตอนบน) แก่งเว่ยจีบริเวณชายแดนพม่า-ไทย (เขตอุทยานแห่งชาติสาละวิน) ขนาด 4,000-5,600 เมกะวัตต์
- เขื่อนดา-กวิน (สาละวินชายแดนตอนล่าง) ในเขตอุทยานแห่งชาติสาละวิน ขนาดประมาณ 900 เมกะวัตต์
- เขื่อนฮัตจี แก่งฮัตจีในรัฐกะเหรี่ยง ขนาด 600 เมกะวัตต์
พันธุ์ปลา
[แก้]ดูบทความหลักที่ ปลาที่พบในลุ่มแม่น้ำสาละวิน
ชนิดพันธุ์ปลาที่พบในแม่น้ำสาละวิน จัดได้ว่ามีปริมาณน้อยกว่าปลาที่พบในลุ่มน้ำใกล้เคียง อย่าง แม่น้ำเจ้าพระยา หรือแม่น้ำโขง โดยชนิดพันธุ์ปลามีความใกล้เคียงกับปลาที่พบในประเทศอินเดีย ที่อยู่ไกลออกไปนับพันกิโลเมตรมากกว่าชนิดพันธุ์ปลาที่พบในประเทศไทย และหลายชนิดเป็นปลาเฉพาะถิ่นที่ไม่พบในที่แห่งอิ่น เช่น ปลากดหมูสาละวิน, ปลากดหัวเสียม, ปลาหยะเค, ปลาแค้ขี้หมู, ปลากระทิงจุด เป็นต้น และยังมีอีกหลายชนิดที่ยังไม่ได้มีการค้นพบ[14]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 "中国科学家确定雅鲁藏布江等四条国际河流源头" (ภาษาจีน). ScienceNet. 2011-08-22. สืบค้นเมื่อ 2021-02-03.
- ↑ Lehner, B., Verdin, K., Jarvis, A. (2008): New global hydrography derived from spaceborne elevation data. Eos, Transactions, AGU, 89(10): 93–94.
- ↑ 3.0 3.1 "Myanmar: Third GMS Corridor Town Development Project" (PDF). 2017.
- ↑ Baronas, J. Jotautas; Stevenson, Emily I.; Hackney, Christopher R.; Darby, Stephen E.; Bickle, Michael J.; Hilton, Robert G.; Larkin, Christina S.; Parsons, Daniel R.; Myo Khaing, Aung; Tipper, Edward T. (2020). "Integrating Suspended Sediment Flux in Large Alluvial River Channels: Application of a Synoptic Rouse-Based Model to the Irrawaddy and Salween Rivers". Journal of Geophysical Research: Earth Surface. 125 (9). Bibcode:2020JGRF..12505554B. doi:10.1029/2020JF005554. ISSN 2169-9003.
- ↑ "Bilin".
- ↑ Harunur, Rashid; Alexandra, T. Gourlan; Brittany, Marche; Kaylyn, Sheppard; Nabil, Khélif (2019). "Changes in Indian Summer Monsoon Using Neodymium (Nd) Isotopes in the Andaman Sea During the Last 24,000 years" (PDF). Earth Systems and Environment. 3 (2): 105. Bibcode:2019ESE.....3..105R. doi:10.1007/s41748-019-00105-0. S2CID 198422435.
- ↑ 7.0 7.1 "Salween Delta".
- ↑ 8.0 8.1 8.2 CHAPTER 5 NATURAL CONDITION SURVEYS (PDF).
- ↑ "Lower Salween".
- ↑ "Upper Salween".
- ↑ งานวิจัยปกากญอ. วิถีแม่น้ำ วิถีป่า ของปกากญอ สาละวิน งานวิจัยปกากญอ. เชียงใหม่ : เครือข่ายแม่น้ำเอเชียตะวันออกเฉียงใต้, 2548. 135 หน้า. หน้า 43. ISBN 974-9367-75-8
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-02-22. สืบค้นเมื่อ 2007-05-22.
- ↑ 13.0 13.1 อาเซียน แม่น้ำ และความยาว เก็บถาวร 2016-03-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน จากไทยพีบีเอส
- ↑ 14.0 14.1 หน้า 94, สำรวจสาละวิน ก่อนสิ้นชื่อ โดย กิตติพงษ์ จารุธาณินทร์, ชวิน ตันพิทยคุปต์. "Aqua Survey". นิตยสาร Aquarium Biz ปีที่ 5 ฉบับที่ 55: มกราคม 2015
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ แม่น้ำสาละวิน
- ศูนย์ข่าวสาละวิน
- ข้อมูลเกี่ยวกับลุ่มน้ำสาขาแม่น้ำสาละวิน