การขนส่งในประเทศฟิลิปปินส์
การขนส่งในประเทศฟิลิปปินส์ ค่อนข้างมีความด้อยพัฒนา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะภูมิประเทศที่เป็นภูเขาและเกาะที่กระจัดกระจาย และอีกส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการลงทุนของรัฐบาลในด้านโครงสร้างพื้นฐานที่ไม่เพียงพอเรื่อยมา ในปีที่ผ่านมาไม่นานมานี้ รัฐบาลฟิลิปปินส์ได้ผลักดันในการปรับปรุงระบบการขนส่งในประเทศโดยการจัดตั้งโครงการต่าง ๆ[1]
รถจี๊ปนีย์เป็นรูปแบบหนึ่งของการขนส่งมวลชนที่ได้รับความนิยมมากในประเทศฟิลิปปินส์ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์หนึ่งจากวัฒนธรรมฟิลิปปินส์อันเป็นที่แพร่หลาย[2] การขนส่งมวลชนอีกรูปแบบหนึ่งในประเทศ คือ รถจักรยานยนต์สามล้อ พบเห็นได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชนบท[3] รถไฟก็เป็นการขนส่งมวลชนรูปแบบหนึ่งที่ได้รับความนิยมอีกเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองที่คึกคักอย่างเมโทรมะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์มีโครงข่ายทางรถไฟหลักอยู่ 3 ส่วน ได้แก่ มะนิลาไลต์เรล ประกอบด้วย แอลอาร์ที-1 และแอลอาร์ที-2 และมะนิลาเมโทร ประกอบด้วย เอ็มอาร์ที-3 ซึ่งให้บริการเฉพาะเมโทรมะนิลา และการรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์ ซึ่งให้บริการในมหานครและบางส่วนในเกาะลูซอน รถแท็กซีและรถโดยสารก็เป็นรูปแบบการขนส่งมวลชนที่สำคัญในพื้นที่เขตเมือง
ประเทศฟิลิปปินส์มีท่าอากาศยานนานาชาติจำนวน 12 แห่ง และมีท่าอากาศยานที่ให้บริการภายในประเทศอีกมากกว่า 20 แห่ง[4] ท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อากีโน ซึ่งเป็นประตูหลักในการเดินทางมายังประเทศฟิลิปปินส์
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Government keen on improving public transport system". Philstar. สืบค้นเมื่อ 2013-01-30.
- ↑ Lema, Karen (2007-11-20). "Manila's jeepney pioneer fears the end of the road". Reuters. สืบค้นเมื่อ 2008-02-27.
- ↑ Boracay Budget Travel website, http://www.boracay-budgettravel-tips.com/motorized-tricycles.html เก็บถาวร 2012-06-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ; William C. Pollard, Jr., email to Lonely Planet, 2010-11-01, p. 2.
- ↑ http://www.worldaerodata.com/countries/Philippines.php/ เก็บถาวร 2016-05-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Airports in the Philippines
