Ҳамном (забоншиносӣ)
Ҳамном, омоним (от юн.-қад. ὁμός — «яксон» и ὄνυμα — «ном»[1]) — истилоҳе дар забоншиносӣ аст ва ба вожаҳои ишора дорад, ки ё ҳамнигора ва ҳамово ҳастанд.
Дар забони тоҷикӣ калимаҳое дучор меоянд, ки таркиби овозиашон якхела буда, аммо дорои ду ва ё зиёда аз ду маънои мустақил ва ё маҷозии ба ҳам наздиканд.
|
Тори зулфатро ҷудо машшота гар аз шона кард, Дасти он машшота мебояд ҷудо аз шона кард. |
|
Калимаи шона дар мисраи якум як асбоби маълумро, ки барои ба тартиб овардани мӯй истифода мешавад, ифода кардааст, аммо дар мисраи дуюм ба маънои «шонаи одам», яъне як қисми тахтапушти одам омадааст.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Жеребило Т. В. Словарь лингвистических терминов. — Назрань: Пилигрим, 2010. — С. 234.
Сарчашма
[вироиш | вироиши манбаъ]- Зеҳнӣ Т.Санъатҳои бадеӣ дар шеъри тоҷикӣ. Душанбе: Нашрдавтоҷ,1960.-с.87