Hüseyin Bebeğin Kapı Süsü

Hüseyin bebek için kapı süsü yaptık.. İyi günlerde kullan annesi..

BİR BULUŞMA BİR ETKİNLİK

İki yıldan bu yana süregelen bir gelenek halini aldı bizimkisi. On beş günde bir Cuma geceleri Oğlumun sınıfında en iyi anlaştığı dört arkadaşı ve anneleri ile buluşuyoruz. 

Önceleri bu buluşmalar çok düzensiz çocukların isteklerine göre gerçekleştirilmeye çalışılırdı. Tabi bu beraberinde bazı sıkıntılara da yol açardı. 

Baktık bu böyle olmayacak anneler olarak duruma bir el koyalım dedik. Oturduk konuştuk ve bu buluşmaları daha düzenli bir hale getire bilmek adına buluşmamızın adını "Gün" koymaya karar verdik, bildiğiniz paralı günler gibi. 

Artık Oğlanlar şuna gidelim buna gidelim diye tutturmuyorlar biir, herkes uslu uslu kendi sırasını bekliyor ikii,  bizler o gün kimseye söz vermiyoruz üüç.. Çocuklar mutlu bizler mutlu geçinip gidiyoruz.. (^_^)

Bu Günümüz ise çok keyifli geçti. Çocukların Çim adam yapma etkinliğindeki çalışma ciddiyetleri görülmeye değerdi.. Aslında Çim adam çalışmasını gündüz Sınıf öğretmenleri ile birlikte sınıflarında gerçekleştirmişlerdi. Bu keyifli etkinliğe belli ki doyamamışlar tüm malzemeyi tekrar tedarik edip akşamki buluşmamızda bir daha gerçekleştirdiler.

Onlar Çim adamlarıyla uğraşa koysunlar biz kahvelerimizin keyfine vadık..

Müşerref teyzeleri onlar için Nefis bir Boni Bonlu Pasta hazırlamış..

Anneler Çayın yanında çakma çiğ köfte ile kilolarına katkı üstüne katkıda bulunurken bizim CimCimeler de fotografçılık konusundaki yeteneklerini sergiliyorlardı.. 

Kimden Örnek Alıyorlar Acaba?.. :D :P

Çim adamımızın son rütuşlarını yapmaya çalışırken çorabı yırttım.. Malzemeyi başka bir çoraba aktarmak zorunda kaldım.. Bu aksiliklerle uğraşmak beni biraz zorladı amma, eninde sonunda burun ve kulakları yapmayı başardım.. Çimler çıkar mı çıkmaz mı derken bu gece gördüm ki tohumlar yeşillenmeye başlamış.
Oğluşum Çimleri ile özene bözene ilgileniyor. Yakında çimlerin yeşerdiğini görünce eminim çok mutlu olacaktır.

Çocuklar ne kadar küçük şeylerle mutlu olabiliyorlar değil mi?

Küçük Şeylerle Mutlu Olabilme Yeteneğinizi 

Kaybetmemeniz Dileği İle.. 

ŞimdiliK  

BİRAZ DERTLEŞMEK İSTEDİM

Biliyorum yazılarıma yenisini eklemeden epeyce bir zaman geçti. 

Çalışan bir anne olup da ev işlerime vakit ayırmak bir yana, 1. sınıfa başlayan kızıma yeni okuma yazmayı öğrenme maratonunda ona destek olma çabalarım. 4. sınıfa başlayan oğluma, öğrenmenin sadece ev ödevlerini yapmaktan ibaret olmadığını sınavlara hazırlanmak için derslerini okuldan dönünce gözden geçirmesi gerektiğini anlatma çabalarım boşa çıktıkça işimi bir yana bırakıp çocuklarıma daha fazla zaman ayırmayı planlarken (daha doğrusu işten ayrılmak ve ayrılmamak arasında bir ikilem içerisine düşmüşken) patronumun eleman çıkartarak masraflardan kısma yoluna girmesi işime geldi açıkçası.

Şimdi yeniden bir ev hanımı, çocuklarına daha fazla vakit ayırabilen bir anneyim. Günün koşturmacası bitipte çocuklar yataklarında uykuya daldıklarında ancak kendime vakit ayıra biliyorum. 

Eskiden olsa eşim bir müddet arkadaşları ile buluşur, sigara içme fasıllarını onlarla birlikte geçirir, bu zaman zarfında ben face'mde dolaşır, bloguma yazılar ekler, blog arkadaşlarımı ziyaret eder, yorumlar bırakırdım.. Ama gün geçtikçe eşim evden çıkmaz oldu. Hadi evden çıkmıyor  tankla bir savaş oyununa öyle bir sardı ki sadece balkonda sigara içmek için PC 'nin başından kalkıyor. Ben bu arada fırsat bu fırsat 2-3 dakika Face'mi açıyorum ama hepsi bu kadar. 

Şimdilerde yeni bir hobi edindi kendine. Bir iki arkadaş balık avına gidiyorlar. Bu gece yine balık avındalar yoksa bu iki satır yazıyı yazmam ne mümkün... (^_^)

Bu gün acil olmayan işlerimi bir yana bıraktım. Blogumu özlemişim.. CiCi blog arkadaşlarımı özlemişim.. Bu zaman zarfında blog arkadaşlarım o kadar güzel şeyler yapmışlar, öyle hoş fikirler paylaşmışlar ki sabahtan beri blog ziyaretlerime doyamadım. 

Evet..
Bu iyi geldi, dertleşme faslım bittiğine göre sıradaki yayınımı
hazırlamaya devam edebilirim..

ŞimdiliK