Pređi na sadržaj

Željko Bebek

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Željko Bebek
Bebek 2019. g.
Lični podaci
Ime po rođenjuŽelimir Bebek
Druga imenaŽeljko
Datum rođenja(1945-12-16)16. decembar 1945. (78 god.)
Mesto rođenjaSarajevo, FNR Jugoslavija
Zanimanjemuzičar
Muzički rad
Aktivni period1961—sadašnjost
ŽanrRok, folk-rok
Instrumentvokal, gitara, usna harmonika, mandolina
Ostalo
Povezani članciBijelo dugme, Kodeksi

Želimir „Željko“ Bebek (Sarajevo, 16. decembar 1945) bosanskohercegovački i jugoslovenski je rok muzičar, najpoznatiji kao prvi pevač Bijelog dugmeta.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Bebek je rođen u Sarajevu.[1] Rano je pokazao interes za muziku, zabavljajući majčine goste tako što je pevao pesme koje je čuo na radiju. Takođe je eksperimentisao sa usnom harmonikom, ali ju je ostavio u trećem razredu osnovne škole, pošto je želeo da svira gitaru i peva. Njegov učitelj se, međutim, nije složio s tim, tako da je Željko umesto toga počeo svirati mandolinu. Ubrzo je postao najbolji mandolinista u školi, pa mu je dozvoljeno da svira gitaru.

Sa šesnaest godina prvi put je zasvirao u bendu, u zabavnom klubu „Eho 61“ Druge gimnazije, gde je upoznao Kornelija Kovača, Zorana i Fadila Redžića. Kada se grupa raspala, Bebek je nastavio da svira sa braćom Redžić sve do Fadilovog prelaska u Indekse. U to vreme Edo Bogeljić ga poziva u grupu Kodeks. Bio je pevač i ritam-gitarista Kodeksa 1960-ih. Oko 1969. je upoznao Gorana Bregovića i počeo da peva sa njima. 1969. godine sviraju u dubrovačkom baru „Splendid“, gde ih je uočio Italijan Renato Pacifiko i ponudio im da sviraju u njegovom klubu u Napulju. Grupa je prešla u Italiju i imala više nego uspešnu karijeru sve dok Milić Vukašinović nije stupio u grupu, donevši sa sobom novi muzički uticaj i grupa je počela da zanemaruje Željka, pošto im više nije bio potreban pevač. Bebek je napustio grupu 1970, vratio se u Sarajevo i ponovo osnovao Nove Kodekse sa Edom Bogeljićem (koji je napustio Kodekse par meseci pošto su otišli u Italiju). Grupa je imala malo uspeha ali je Željko ubrzo morao da služi vojsku.

Nakon perioda neprijateljstva, 1972. (nakon Bebekovog povratka iz vojske) Bregović je pozvao Bebeka da peva sa njegovom novom grupom Jutro, koje se ubrzo transformisalo u Bijelo dugme.

Bebek je nastavio karijeru kao pevač i povremeni bas-gitarista Bijelog dugmeta od 1974. do 1984. Godine 1978. je snimio solo album „Skoro da smo isti“ sa bubnjarom Điđijem Jankelićem, gitaristom Edom Bogaljićem i klavijaturistom Nevenom Pocrnjićem. Album nije imao veliki uspeh. 1984, malo pre napuštanja Bijelog dugmeta, Bebek je snimio svoj drugi solo album, „Mene tjera neki vrag“. Grupu je zvanično napustio 23. aprila 1984. godine. Svojim autorskim albumom iz 1985. „Željko Bebek i Armija B“ pokušao je da se vrati na muzičku scenu, ali bez velikog uspeha.

U solo karijeri snimio je nekoliko hitova, poput „Šta je meni ovo trebalo“, „Dabogda te voda odnijela“, „Kako došlo, tako prošlo“, „Kučka nevjerna“, „Sinoć sam pola kafane popio“ (za koju je tekst napisao Bora Đorđević), „Il' me ženi, il' tamburu kupi“.

Kada su izbili ratovi u bivšoj Jugoslaviji, Bebek se preselio u Zagreb, gde je nastavio da živi i radi. Izdavačke kuće u kojima je snimao obuhvataju „Tejped pikčers“ i „Kroacija rekords“.

Učestvovao je u sva tri oproštajna koncerta Bijelog dugmeta 2005.[2]

2022. godine je izdao autobiografiju pod nazivom U inat svima.[3]

Diskografija

[uredi | uredi izvor]

Bijelo dugme

[uredi | uredi izvor]

Solo

[uredi | uredi izvor]

Festivali

[uredi | uredi izvor]

Boom festival

[uredi | uredi izvor]

Ljubljana - Ove ću noći naći bluz (kao vokal Bijelog dugmeta)

Skoplje

[uredi | uredi izvor]

Edna nadež (Jedna nada), '74 (kao vokal Bijelog dugmeta)

Hrvatski radijski festival

[uredi | uredi izvor]
  • Uveni nevene, 2001 (Veče legendi)
  • Svijet nek' pukne na pola, 2002

CMC festival, Vodice

[uredi | uredi izvor]
  • Dernek, 2013
  • Ožiljak, 2014
  • Prvak svijeta, 2015
  • Ja po kafanama, 2016
  • Ono nešto naše, 2016
  • Sto sam dana pio, 2019
  • Učini me sretnim, 2020
  • Kupit' ću nam sat, najbolja pesma festivala po odluci festivalskog radija - Radio ritma i Udruženja jadranskih radija, 2021
  • Kakav otac, takav sin (duet sa sinom Zvonom Bebekom), 2022
  • S tobom su godine minute (duet sa sinom Zvonom Bebekom), 2023, posebno priznanje - Legenda CMC fesitivala
  • Ne boj se golubice, 2024

Slavonija fest CMC 200

[uredi | uredi izvor]

Jednom daje nam Bog (sa Teškom industrijom), 2016

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Željko Bebek otkrio PRAVO ime: „Niko me tako ne zove” (Direktno, 14. jun 2021)
  2. ^ „Da li se Željko Bebek vraća u "Bijelo dugme"? Legendarni pevač jednom izjavom podgrejao nade fanova”. NOVOSTI (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-02-05. 
  3. ^ „Željko Bebek, autobiografija U inat svima”. Glazba.hr (na jeziku: hrvatski). Pristupljeno 2023-02-20. 

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Жељко_Бебек&oldid=28832064”