Aspekti gramatikor
Në gjuhësi, aspekti është një kategori gramatikore që shpreh se si një veprim, ngjarje ose gjendje, siç shënohet nga një folje, shtrihet me kalimin e kohës. Aspekti perfekt përdoret për t'iu referuar një ngjarjeje të konceptuar si të kufizuar dhe unitare, pa iu referuar ndonjë rrjedhe kohore gjatë ("Unë e ndihmova atë"). Aspekti i papërsosur përdoret për situatat e konceptuara si ekzistuese të vazhdueshme ose të përsëritura me rrjedhën e kohës ("Unë po e ndihmoja atë"; "Unë i ndihmoja njerëzit").
Mund të bëhen dallime të mëtejshme, për shembull, për të dalluar gjendjet dhe veprimet e vazhdueshme (aspektet e vazhdueshme dhe progresive) nga veprimet e përsëritura (aspekti i zakonshëm).
Disa dallime aspektesh shprehin një lidhje midis kohës së ngjarjes dhe kohës së referimit. Ky është rasti me aspektin e përsosur, që tregon se një ngjarje ka ndodhur para (por ka rëndësi të vazhdueshme në) kohën e referencës: "Kam ngrënë"; "Kisha ngrënë"; "Do të kem ngrënë".[1]
Gjuhë të ndryshme bëjnë dallime të ndryshme aspektore gramatikore; disa (të tilla si gjermanishtja standarde; shih më poshtë) nuk bëjnë asnjë. Shënimi i aspektit shpesh ngatërrohet me shënimin e kohës dhe gjendjes shpirtërore (shih tension-aspekt-mod). Dallimet aspektore mund të kufizohen në kohë të caktuara: në latinisht dhe në gjuhët romane, për shembull, dallimi i përsosur-imperfektiv shënohet në kohën e shkuar, nga ndarja midis paraprinave dhe të pakryerve. Konsiderimi i qartë i aspektit si kategori fillimisht lindi nga studimi i gjuhëve sllave; këtu foljet ndodhin shpesh në çifte, me dy folje të lidhura që përdoren përkatësisht për kuptime të pakryera dhe të përsosura.
Koncepti i aspektit gramatikor nuk duhet të ngatërrohet me trajtat e foljeve të përsosura dhe të pakryera; kuptimet e termave të fundit janë disi të ndryshme dhe në disa gjuhë, emrat e zakonshëm që përdoren për format e foljeve mund të mos ndjekin saktësisht aspektet aktuale.
Shiko edhe
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ Henk J. Verkuyl, Henriette De Swart, Angeliek Van Hout, Perspectives on Aspect, Springer 2006, p. 118.