Spy'ce Daughter: Αυγούστου 2009

Spy'ce Daughter

Ποστ Αυστηρώς ακατάλληλο για ενηλίκους.
Εμπεριέχει βρισιές.
Απαραίτητη η παιδική συναίνεση.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΡΕ ΠΑΠΑΡΕΣ!
Σας ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, που μου γαμάτε κάθε χρόνο, κάθε μήνα, κάθε μέρα τον κόσμο μου! Ναι ρε, τον κόσμο ΜΟΥ! Γιατί δικός μου είναι αυτός ο κόσμος, δεν είναι δικός σας. Εσείς τον ξοδέψατε τον χρόνο σας πάνω σ’ αυτόν τον κωλοπλανήτη. Τώρα είναι η δική μου σειρά. Και φροντίζετε συνέχεια, με τη μαλακία που σας δέρνει, με την εγκληματική ανικανότητά σας, με την ηλίθια συναίνεσή σας, με τη σιωπηλή σας απραξία, να μου καταστρέφετε ακόμα κι αυτά τα λίγα ωραία που μου έμειναν για να μεγαλώσω μέσα τους και γύρω τους.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΡΕ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ!
Που μου βρωμίζετε τις πόλεις, που μου μολύνετε τα ποτάμια και τις θάλασσες, που μου καίτε τα δάση, που μου σκοτώνετε τα ζωάκια, που τα καινούργια παιχνίδια που μου φτιάχνετε έχουν πιο πολύ πλαστικό κι από το εργοστάσιο της Tupperware, που με βομβαρδίζετε με αέρια και καυσαέρια, που μου καταστρέφετε ακόμα και την επαρχία, που μου βάζετε πάσο εισόδου σε κάθε φυσική ομορφιά που μου απέμεινε, που μου κρύβετε τον ήλιο και το φεγγάρι με τις αναθυμιάσεις σας, που με βάζετε να πίνω βρώμικο νερό, που με κάνετε πειραματόζωο για τα Έψιλον συντηρητικά σας, που εξαφανίσατε τις γεύσεις από τις τροφές μου, που με φυλακίζετε στα αδιέξοδά σας. Γαμιόληδες!

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΡΕ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ!
Σας ευχαριστώ που είσαστε πάντα απόντες και δεν θ’ ακούσετε ποτέ τη φωνή μου. Σας ευχαριστώ μέσα από το μικρό βάθος της μικρής μου καρδιάς για όποιον εφιάλτη μου χαρίζετε κάθε μέρα, και που μου μαθαίνετε με τα υπέροχα εκπαιδευτικά σας συστήματα πως να διαχειριστώ τη σάπια σας κληρονομιά, όταν εσείς δεν θα υπάρχετε και θα καίγεστε στην Κόλαση, αν υπάρχει Θεία Δίκη και αν σας περιμένει κάτι τέτοιο...

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΜΠΑΜΠΑ!
Που σκέφτηκες μόνο τη δική σου ευτυχία πριν με φέρεις σ’ αυτόν τον κόσμο!
Κι όταν δεν μπορούσες να κάνεις πίσω, σ’ ευχαριστώ που έκανες ότι μπορούσες για να μου τον φτιάξεις όσο γίνεται καλύτερο...
ΤΙΠΟΤΑ ΔΗΛΑΔΗ!

Εττικετούλες: σας γαμώ τα λύκεια, τα υπουργεία μου... 34 Comments

Project: Fear Management

Spy'ce Daughter

Ίσως παρατηρήσατε αγαπητοί μου τηλεθεατές, πως εδώ και μερικές μέρες απουσίασα (επιδεικτικά μπορώ να πω), από το ιστολόγιό μου. Αυτό συνέβη για διάφορους λόγους, τους οποίους σας παραθέτω, για να καταλάβετε τι τραβάω η έρμη:

Είχα μια εκτενή συζήτηση με μια φίλη μου αγελάδα (όπως ίσως ενημερωθήκατε και από εδώ). Με ενημέρωσε για όλα της τα προβλήματα, τις συνθήκες διατροφής και στέγασής της, αλλά και τα γενικότερα περιβαλλοντολογικά προβλήματα του πλανήτη, και φυσικά της ανέπτυξα ενδελεχώς τις θέσεις μου και τους προβληματισμούς μου. Εκείνη είχε μείνει εκστασιασμένη και σταμάτησε να μιλάει, οπότε βρήκα κι εγώ ευκαιρία και της τα είπα όλα. Μα όλα! Ότι δεν είχα πει σε όλη την προηγούμενη ζωή μου, τα είπα τις τελευταίες τρεις ημέρες στην αγελάδα. Και μην ακούσω καμιά βλακεία από κανέναν, ότι πως είναι δυνατόν να μιλάω σε μια κουδουνίστρα, γιατί θα τον πάρει και θα τον σηκώσει! Είναι και παραείναι! Μόνο εκείνη με καταλαβαίνει σ’ αυτό το σπίτι!

Είχα κάτι ψυχολογικά προβλήματα και ήμουνα διαρκώς μέσα στη γκρίνια, την οποία αποφάσισα μετά από ώριμη σκέψη πως δεν ήθελα να μεταφέρω και σ’ αυτόν εδώ τον χώρο. Τα ψυχολογικά αυτά προβλήματα, προέρχονταν κυρίως από το γεγονός ότι δεν έχει γίνει ακόμα καμία συζήτηση στη βουλή για την δωρεάν εκμάθηση ξένων γλωσσών σε βρέφη 0-5 ετών (και έτσι δυσκολεύομαι να κατανοώ τα ξένα sites που επισκέπτομαι για να κάνω chat με γκομενάκια, οπότε αναγκάζομαι να φωνάζω τον μπαμπά για να μου τα μεταφράζει, κι εκείνος μόλις βλέπει τι κάθομαι και χαζεύω παθαίνει 26 απανωτά και παρατεταμένα εγκεφαλικά και η μαμά τον τρέχει στα νοσοκομεία, οπότε εγώ βρίσκω την ευκαιρία και συνεχίζω ανενόχλητη, αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω τίποτα, κλπ. κλπ.) και αφετέρου ότι με είχαν προβληματίσει τα μάλλα οι εμφανίσεις του Ολυμπιακού στα φιλικά, αν και στον πρώτο επίσημο αγώνα έδειξε καλά στοιχεία, οπότε θα δούμε τι θα κάνει και σήμερα και τα ξαναλέμε (περιμένω κι αυτήν την μεταγραφή-βόμβα κι έχω πεθάνει στην αγωνία…)

Εδώ είναι τα δύσκολα. Κάπως υπέπεσε στην αντίληψή μου, ότι την Παρασκευή ετοιμάζονται να με πάνε στην παιδίατρο για τα πρώτα μου εμβόλια!!! Δεν θυμάμαι πως. Μάλλον κρυφάκουγα (ενώ έκανα πως κοιμόμουν) τη μαμά και τον μπαμπά που το συζητούσαν τις προάλλες. Αυτό που θυμάμαι είναι πως με έλουσε κρύος ιδρώτας, αλλά αμέσως μετά με έλουσε η μαμά και μου ‘φυγε… Το ίδιο βράδυ φυσικά δεν κοιμήθηκα καθόλου. Εικόνες τρομακτικές στριφογυρνούσαν συνεχώς στο μυαλό μου (βλέπετε ήμουν επηρεασμένη από τις περιγραφές άλλων συνομίληκών μου, που μου έλεγαν πως ο γιατρός είναι τεράστιος χοντρός τύπος με μουστάκι, που κρατάει μια θεόρατη βελόνα, σου βαράει το κωλαράκι, και μετά χωρίς να το καταλάβεις σου κάνει μια… Τσακ! Και σου την χώνει όλη μέσα!!) Καλά, έτσι και δω α) την δικιά μου παιδίατρο με μουστάκι, και β) να μου χώνει οτιδήποτε, μα οτιδήποτε, στο κωλαράκι μου, θα της χέσω το καινούργιο της φουστάνι, σας το λέω! Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι έχω σχετική έλλειψη χρόνου αυτές τις μέρες, διότι κάνω κάποιες ασκήσεις γιόγκα για χαλάρωση εν όψει του τρομερού γεγονότος, αλλά μιλάω και καμιά δεκαριά ώρες την ημέρα στο τηλέφωνο, σε μια γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης για “βρέφη σε καθεστώς τρόμου”, όπου έχω βρει έναν ωραίο τυπάκο, που τα λέει μια χαρά και έχει και ωραία αισθησιακή φωνή, και άμα μεγαλώσω θα τον παντρευτώ, αν φυσικά έχω επιζήσει από την εμπειρία της Παρασκευής, πράγμα που θα καταλάβετε από το αν θα υπάρξει επόμενο ποστ στο ταλαίπωρο ετούτο βλογ.