Στάδια αγάπης (Πτι Φουρ 2)

Ο βομβαρδισμός με τις ματιές συνεχίστηκε ακάθεκτος στις βδομάδες που παρήλθαν. Δεν υπήρξε καμιά προοδος αλλά τουλάχιστον τον έβλεπα κάθε μέρα στην διπλανή σειρά και έκανα μελέτες με την μέθοδο της παρατήρησης.
Αν υπήρχε στ' αλήθεια άυλος οργασμός τότε τον έχω ζήσει αμέτρητες φορές τις τελευταίες βδομάδες. Άρχισα να αισθάνομαι ότι γίνομαι γελοίος έχοντας το βλέμμα μου καρφωμένο σαν μια αγάμητη Ττάλα πάνω του αλλά είναι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω.
(Ορισμός Τταλας: Κυπριακό ακρώνυμο, προέρχεται από το όνομα Χρυσταλλα, αν δεν κάνω λάθος, και χαρακτηρίζει μια εξαιρετικά παραδοσιακή εικόνα κύπριας γυναίκας, μάλλον από την ύπαιθρο, ευτραφή, με μια προς το “πρέπει να την συνηθίσεις για να την συμπαθήσεις” εμφάνιση. Το είδος δεν έχει εξαλειφτεί νομίζω από την Κύπρο,είναι υπό συντήρηση η και υπόκειται τις τελευταίες δεκαετίες μια ψευδογονιδιακη μετάλλαξη ως προς την εμφάνιση και την συμπεριφορά. Η τελευταία είναι παραδοσιακά μάλλον άκομψη προς άξεστη, με βαρύ λεξιλόγιο, με κλασσική και μόνιμη αντίδραση στο οποίο εκ των έξω προερχόμενο μη βολικό σχόλιο “ποιος σε γαμά”, χωρίς κανένα είδος θηλυκής αξιοπρέπειας η οιστρογονικης βάσης για μια υποτυπώδη έλξη προς το αντίθετο φύλο. Εξ ου και οι Τταλες αυτού του κόσμου ζουν περισσότερους οργασμούς στην φαντασία τους παρά στην αντικειμενική πραγματικότητα που τροφοδοτούνται ως επί το πλείστον από τις φτηνιάρικες α λα Ντάνιελ Στηλ ρομαντικές ιστορίες τύπου Αρλεκιν και Βιπερ Νορα. Αυτό έγκειται ανάμεσα στ΄αλλα στο γεγονός ότι δεν έχουν συναίσθηση της δικής τους πραγματικότητας και στοχεύουν σε αρσενικά αναπαραγωγικά στοιχεία που δεν τολμούν να μεταβληθούν σε σαβουρογαμικα. Η έλλειψη πραγματικής σεξουαλικής πράξης και ικανοποίησης γίνεται εμφανής στα εκφραστικά χαρακτηριστικά του επίσης ευτραφούς προσώπου τους υιοθετώντας το κλασσικό απλανές βλέμμα προς το μαλακισμένο μια αγελάδας σε συνδυασμό με την στοματική κοιλότητα να μένει μισανοικτη στην παρατήρηση ενός κατά τη γνώμη τους πιθανού θύματος. Ο ορισμός δημιουργήθηκε και ολοκληρώθηκε κατά την διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων στην Γερμανία καθώς στην κυπριακή φοιτητική κοινότητα κυκλοφορούσε ένα ανάλογο είδος το οποίο με την ανοικτή και μη παραβλεπόμουν παρουσία και συμπεριφορά του συνέτεινε στην μελέτη του είδους και την ταξινόμηση του. Αυτό λοιπόν το τταλλικο βλεμα και ύφος είχα ασυνείδητα υιοθετήσει έχοντας αντιληφθεί την εξαιρετική παρουσία του Πτι Φουρ δίπλα μου – σχεδόν δίπλα μου).


Κάποιες μέρες μετά συναντηθήκαμε τυχαία στον διάδρομο της καφετέριας. Αυτόματα εμφανίστηκε η Ττάλα μαζί ενα χαμόγελο λέγοντας “μπον ζζιουρ”. Μου χαμογέλασε πίσω ηδυπαθητικά (είμαι σιγουράτατος ότι με πήρε χαμπάρι) και μου είπε κάτι που δεν κατάλαβα παρά μόνο την τελευταία λέξη της πρότασης που ήταν “ιταλιάν”. Αντιλήφθηκα ότι μάλλον θα με ρώτησε αν είμαι ιταλος και του απάντησα με μια αυτονόητη σιγουριά για τις τέλειες γνώσεις των γαλλικών μου “νο, ζζιε σουη γκρεκ”. (Ασερα είδες α; Εν είσαι περήφανος για λλοου μου;)

Το φυλλοκάρδι μου πήγαινε να σκάσει. Είμαι έφηβος ακόμα και δεν τ' αντιλαμβάνομαι ή γιατί κάνω σαν δεκαεξαρης άπειρος; Ήπια τον καφέ μου κα ξαναπήγα στο κουβούκλιο εργασίας μου κτυπώντας της Νάταλης στο Σκαϊπ. Η Νάταλι είναι η αγαπημένη μου κύπρια εδώ στο Άαχεν Την γνώρισα πέρσι το καλοκαίρι ένα βραδάκι στην Τανγκεντε, όταν ακόμη ήμουν στα πολύ αχαρακτήριστα μαύρα μου με τον χωρισμό και τον Σσιατς να διέπουν κάθε βιολογική και μη λειτουργία τη ύπαρξης μου. Εκείνο το καλοκαιρινό βραδάκι έπινα με έναν φίλο Γερμανό το διαλυμένο σε ανθρακούχο νερό λευκό κρασί μου, όταν πέρασε από απέναντι ένας άλλος κύπριος, κώλωνα κι αυτός στο Άαχεν, και τον χαιρέτισα φωναχτά “νταμπου ρε ππουσστογερο” με την πεποίθηση ότι μόνο οι δυο μας θα καταλαβαίναμε την αβρότητα. Αφού μου απάντησε κάτι για το σοϊ μου, άκουσα μια φωνή πίσω μου να ρωτά ενθουσιασμένη “μα είσαστε κυπραιοιοιοι;” Αυτή ήταν η αρχή μιας πολύ γλυκιας φιλίας.

Απάντησε στο Σκαϊπ, βρισκόταν στην Γενεύη, και της σκαϊπφωναξα “κούκλα μου έχουμε εξελίξεις”. Αμέσως η Νάταλι ξέχασε τον επιταχυντή και τις μετρήσεις της και άρχισε να ρωτά για τις λεπτομέρειες, έχοντας χεστεί εκείνη την στιγμή αν θα έβρισκε σαν πρώτη το σωματίδιο του Χιγκινς η όχι: το Πτι Φουρ είχε προτεραιότητα. Εξ άλλου κι ο Αϊνστάιν δεν ήταν λιγότερο λαλάς. Της περιέγραψα τα πάντα με το νι και με το σίγμα, νιώθοντας εκ των υστέρων, ότι η περιγραφή κράτησε περισσότερο από την πραγματική επαφή με την βελγική πάστα. “Δηλαδή” μου είπε, “είχατε συζήτηση και γνωριμία σε βάθος;”. Εγώ να κτυπιεμαι στα γέλια σαν να μου καθάριζαν αυγά να απαντώ “ναι” και να κάνω σχέδια με την Νάταλι εν αγνοία πάντα της πάστας για τους αρραβώνες μου μαζί του. Πόσο απολάμβανα αυτές τις λίγες μοναδικές γκέι κιτς στιγμές μετά από τόσα χρόνια μαυρίλας. Σαν μια στιγμιαία ανάπαυλα μετά από τόσα ανηφόρια.

Οι μέρες περνούσαν και η γνωριμία μας έμεινε στάσιμη στην ακόμα άγνωστη ερώτηση με το “ιταλιάν” στο τέλος. Οι ματιές έπεφταν σωρηδόν από πλευράς μου κι ο Μπενζαμιν μια τις λάμβανε και μου χαμογελούσε από αμηχανία μέχρι εξαναγκαστικά και μια τις αγνοούσε. Εγώ ακάθεκτος να τον παρακολουθώ, κάθε κίνηση του προσώπου του, κάθε χαμόγελο του, κάθε έκφραση του. Τον έβλεπα να μιλά με τους άλλους Βέλγους στην ομάδα του αρχίζοντας να τους ζηλεύω που είχαν αυτοί πρόσβαση σ' αυτόν κι όχι εγώ. Η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει μέσα μου και γινόταν ανησυχητική.

Ακόμη κάποιες μέρες αργότερα στην δουλειά ήρθε μια απ τις στιγμές που χρειαζόταν ο Χοσέ ανακούφιση. Πηγή λοιπόν στην τουαλέτα, στάθηκα μπροστά από το δικό μου πισσουαρ και ανακούφιζα τον Χοσέ. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα, κλείνει μόνη της και κάποιος έρχεται στο διπλανό πισσουαρ, δυο υπάρχουν όλα κι όλα και αρχίζει ν' ανακουφίζεται. Γυρνάω ανεξέλεγκτα προς τα δεξιά να κοιτάξω ποιος είναι ....και αμάν, ήταν αυτός, Με κοίταξε, χαμογέλασε κι ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Ο Χοσέ τελείωσε τη δουλειά του, μπήκε πίσω στο καταφύγιο του δυστυχώς και ο Βέλγος τελείωσε την ίδια ώρα μαζί μου. Κατά την διάρκεια προσπάθησα διακριτικά να δω αν φαίνεται ο δικός του Χοσέ άλλα το διαχωρισμό των πισσουαρ έκανε αδύνατη την προσπάθεια μου. Μιλήσαμε κάτι σύντομο για τη δουλειά πηγαίνοντας μαζί πίσω στα γραφεία μας αφού κάναμε ότι πλέναμε τα χέρια μας. Βασικά κανένας αρσενικός δεν θέλει να πλένει τα χέρια του μετά από ένα απλό κατούρημα αν είναι μόνος στην τουαλέτα άλλα όταν είναι μαζί με άλλους δεν θέλει να ναι αυτός που θα χαρακτηριστεί βρομιάρης.
Βρισκόμουν σε κατάσταση ντελίριο. Η αγάπη μας μπήκε σε καινούργιο στάδιο, σε καλπάζων ρυθμό. Πρώτα όταν έγινε η ακατανόητη ερώτηση με το περίφημο “ιταλιάν”, τώρα με την τουαλέτα. Ήμουν σε μια διαρκή συγκίνηση. Αυτό κι αν ήταν ταχύτητα. Και προ πάντων κοινή προσωπική σφαίρα: κατουρήσαμε μαζί. Αυτό κι' αν είναι κοινό βίωμα!

Εν τω μεταξύ τάχα κάνει μπαλόνια στον καλαμαρά διπλά μου. Αναστέναζα κάθε τρεις και λίγο. Αρχίσαμε να καταστρώνουμε συνομονωτικό σχέδιο πως θα τον βγάζαμε φωτογραφία με το iPhone χωρίς να χαμπαριάσει οτιδήποτε για να τον έχω τα βράδια σαν βάση ικανοποίησης. Ο καλαμαράς το διασκέδαζε όσο χωρίς προηγούμενο στη ζωή του. Αποφασίσαμε ότι θα έπαιρνε το iPhone και θα προσποιούνταν ότι έβγαζε έμενα φωτογραφία ενώ θα εστίαζε τον Μπενζ πίσω μου. Σατανικό σχέδιο, δολιοφθόρο, άλλα με έμενα να είμαι χέστρα όταν πρέπει το σίδηρο να κολλήσει στην φωτιά κώλωσα την τελευταία στιγμή. Σχέδιο Βήτα δεν υπήρχε, άρα έμεινα προς το παρόν χωρίς φωτογραφία του.

Διπλά από τον Βέλγο κάθεται ένας μαύρος κι άραχνος από την Μπαγκλαντές. Γενικός ότι έχει να κάνει με χώρες εκτός ΝΑΤΟ δεν είναι του γούστου μου αλλά η ανάγκη με έσπρωξε να αποδεχτώ τις κινήσεις γνωριμίας από πλευράς του τριτοκοσμικού για να έρχομαι δήθεν πιο κοντά στο όνειρο. Ο τριτοκοσμικός, που είναι και διαόλου κάλτσα έχει στ' αλήθεια πολύ χαβαλέ και κάνουμε αρκετά αστεία άλλα ο Βέλγος κρατάει τις αποστάσεις. Η αγάπη μένει στάσιμη.


Λίγες μέρες αργότερα ήταν πάλι μια από τις στιγμές του Χοσέ. Πάλι η ίδια διαδικασία...και τυχαία πάλι ο κούκλος διπλά μου. Πάλι χαμόγελο, πάλι κάτι άσχετο για να ξεφύγει από την αμηχανία που φανερωτατα του δημιουργούσε η πολιορκία μου και πάλι η ελπίδα για γάμο. Αυτή την φορά πολύ εντονότερη αφοί ο πρίγκηπας μου πρέπει να είναι και εξαιρετικά καλά εξοπλισμένος. Η μελέτη μου δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας: Είναι ψηλότερος από μένα. Ήρθε στην τουαλέτα, με μια κίνηση άνοιξε το τζιν του κι άρχισε σε χρόνο ντε τε να διεκπεραιώνει το καθήκον. Σε αντίθεση εγώ πάω μπροστά από το πισσουαρ, αγωνίζομαι να ανοίξω τα κουμπιά της βερμούδας που με βασανίζουν κάθε φορά, μετά αγωνίζομαι να βρω τον Χοσέ, να τον ξεμουδιάσω πρώτα από εκεί που βρίσκεται πριν του επιτρέψω να βγει στον καθαρό αέρα κι όταν τελειώσει επαναλαμβάνεται ο ίδιος καυγάς για να ξαναμπεί στο καταφύγιο του. Που αφήνει να εννοηθεί ότι ο Χοσέ είναι ένας μέτριος μέχρι κανονικός τύπος ενώ του Μπενζ μάλλον θεόρατος γιατί με μια κίνηση βρίσκεται αμέσως σε θέση και λειτουργία. Όλη αυτή η επιστημονική μελέτη και αποτέλεσμα με έκαναν να ξετρελαθώ ακόμα περισσότερο με το βελγικό γλυκό που τώρα μου έχει γίνει πια εμμονή. Δηλαδή περάσαμε σ' ένα ανώτερο στάδιο της σχέσης μας, τελείωσαν οι αρραβώνες και πάμε για παντρειά.

Δυο φορές κοινές εμπειρίες κατουρήματος. Υπάρχει τίποτα πιο έντονο προγαμιαίο; Τουλάχιστον αυτό λέει κι η Νάταλι που έχει χαθεί στον επιταχυντή της Γενεύης και της τα 'χω πρήξει στο Σκαϊπ.

Το επόμενο στάδιο με περιμένει ακόμα. Μάλλον θα 'ναι αυτό που θα φάω μπουγέλωμα.