Τα κόμματα σήμερα στην Ελλάδα, δεν έχουν κάποια διακριτή
διαφορά.
Στον οικονομικό τομέα έχουν εφαρμόσει, εφαρμόζουν ή θα
εφαρμόσουν ότι ακριβώς τους επιβάλλουν οι δανειστές, χρησιμοποιώντας, αναλόγως,
προσχηματικό λόγο.
Στον τομέα εξωτερικής πολιτικής, πάντα είχαν σχεδόν κοινή
γραμμή.
Στον τομέα της εσωτερικής διοίκησης, είχαν και έχουν
ακριβώς την ίδια λογική με κάποιες παραλλαγές ως προς το επικοινωνιακό μέρος.
Στον τομέα της σχέσης τους με την καρέκλα, είναι όλοι
πλήρως εξαρτημένοι.
Στον τομέα της διαφθοράς και κατασπατάλησης της δημόσιας
περιουσίας, έχουν επιδείξει, αναλογικά, την ίδια ζηλευτή απόδοση.
Στον τομέα της δημιουργικής καταστροφής της χώρας έχουν
δείξει αναλογικά, την ίδια ζηλευτή απόδοση.
Στον τομέα της σχέσης τους με τους πολίτες, έχουν δείξει
αναλογικά, την ίδια αναλγησία και αδιαφορία.
Συνεπώς, οι εκλογές που αναδεικνύουν συνεχώς τα ίδια
κόμματα έχουν νόημα μόνον, για όσους αφελείς θεωρούν ότι ψηφίζουν ιδεολογία
διαφόρων χρωματικών κόκκων, για όσους αιθεροβάμονες νομίζουν ότι επιτέλους κάτι
θα αλλάξει, για όσους πεπλανημένους
περιμένουν κάτι καλύτερο, για όσους ιδιοτελείς έχουν συμφέρον, και για
όσους έχει κολλήσει η βελόνα της παραδοσιακής ψήφου.
Κανένας από τους παραπάνω δεν ωφελεί ούτε τον εαυτό του,
ει μη μόνον οι ιδιοτελείς, ούτε την πατρίδα του.
Ναι, αλλά θα πει κάποιος ότι η χώρα πρέπει να έχει
κυβέρνηση, εξ’ ου και οι εκλογές.
Από την στιγμή όμως που οι εκλογές δίνουν την εξουσία στα
κόμματα και όχι στους πολίτες τι γίνεται;
Εάν ο μύθος του πολυμήχανου Οδυσσέα, τα αποτυπώματα του
Σόλωνα και του Κλεισθένη, η Δημοκρατία των αγνώστων Εφιάλτη και Αρχέστρατου,
ο πολιτικός λόγος του Αριστοτέλη, και μία σειρά από ίχνη που άφησαν κάποιοι μεταγενέστεροι
Έλληνες στην διακυβέρνηση της νεώτερης ιστορίας μας, συνέβησαν αλλού και όχι σε
αυτόν τον τόπο, τότε απλά δεν έχουμε καμία ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου