Zlatno doba televizije (historijsko)
Zlatno doba televizije je izraz koji se koristi u kontekstu historije televizije kako bi se označio period koji okvirno odgovara prvim godinama ili decenijama kontinuirane televizijske djelatnosti, prije svega u SAD i drugim zapadnim zemljama, te, u manjoj mjeri, u ostatku svijeta, a koga je karakteriziralo to da se televizijski program, usprkos postojećih tehničkih i ekonomskih ograničenja, svojom raznovrsnošću i općom kvalitetom, po mišljenju velikog dijela kritičara i historičara, bio superiorniji od televizijskog programa u kasnijim periodima. To se prije svega odnosilo na inzistiranje na sadržajima vezanim uz tzv. visoku kulturu, a što se odražavalo na emitiranje baletnih i opernih predstava i koncerata klasične muzike, odnosno televizijskih drama temeljenih na klasičnim književnim djelima, ali i spremnost televizijskih autora da eksperimentiraju sa različitim oblicima televizijskog programa. U SAD se početak Zlatnog doba obično smješta u drugu polovicu 1940-ih, a kraj na početak 1960-ih, dok se u drugim zemljama, kao što su Ujedinjeno Kraljevstvo ili SSSR navode kasniji datumi, kao što su kraj 1960-ih ili početak 1970-ih. Kao glavni razlozi za kvalitetu i raznovrsnost programa se obično navodi to da je televizija zbog ekonomskih razloga ispočetka bila nepristupačna najširim slojevima, odnosno ograničena na višu klasu u velikim gradovima, te je program bio napravljen u skladu s erudicijom, obrazovanjem i "istančanom" ukusu njihovih pripadnika; sa druge strane je televizija kao novi i još nedefinirani medij privlačio cijeli niz uglavnom mladih talenata koji se nisu smatrali vezanim pravilima dotada etabliranim za druge medije kao što su teatar, film ili radio. Izraz Zlatno doba televizije se, sa druge strane, odnedavno počeo koristiti za suvremeni fenomen naglog porasta broja, ali i kvalitete i raznovrsnosti igranih televizijskih sadržaja koji su postali dostupni od kraja 2000-ih do danas.