Taroudant
Taroudant
Tarudant | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 30°28′N 8°52′W / 30.467°N 8.867°W | |
| Država |  Maroko
|
| Regija | Souss-Massa |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Mohamed Ibrahimi |
| Površina | |
| - Ukupna | 74.2 km²[1] |
| Visina | 240[1] |
| Stanovništvo (2019.) | |
| - Grad | 80,149[1] |
| - Gustoća | 1,081 stan. / km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+0 (UTC) |
| Poštanski broj | 83000[1] |
| Karta | |
  Taroudant Pozicija Taroudanta u Maroku | |
Taroudant (berberski: Tarudant, arapski: تارودانت) je grad od 80,149 stanovnika[1] na jugozapadu Maroka u Regiji Souss-Massa.
Taroudant je jedan od najstarijih gradova Maroka, koji se nalazi udaljen 85 km od Agadira. Grad se prostire u dolini rijeke Sus između planina Visokog Atlasa na sjeveru i Anti Atlasa na jugu.[2]
U vrijeme Francuskog protektorata u Maroku 1949. Taroudant je imao 5000 stanovnika pa je imao puno zelenila danas većina ljudi živi unutar bedema, a manji dio na periferiji pa je zelenila nestalo. Iako je danas zabranjeno sjeći stabla pa preostale palme smetaju automobilima.[2]
Za vladavine Muhameda Ben Idrisa -Taroudant je potpao pod vlast Idrisida, njegov brat Abdulah koji je bio guverner toga kraja, preferirao je svoj rodni Aghmat pa je Taroudant izgubio status regionalne prijestolnice. On je ipak zadržao svoj trgovački značaj na zlatnoj ruti prema Supsaharskoj Africi.[2]
Vladari iz berberske Dinastije Almoravida zauzeli su Taroudant 1057., pod njihovom vladavinom grad je doživio političku i ekonomsku stabilnost i postao administrativni centar čitavog Susa. Pored tog Taroudant je nastavio živjeti kao raskršće trgovačkih putova sa juga, pa je za vladavine sultana Jusuf ibn Tašfina već bio utvrđen.[2]
Marinidi su zauzeli grad 1267., oni su uspjeli ugušiti pobunu Ibn Jedera i vratiti mir u Sus. Zlatni period grada počeo je od 1515. za vladavine Sadida, kad je postao prijestolnica emira Muhameda šeika Sadia. On je utvrdio grad i opremio ga velikim zgradama. To je bilo doba trgovačkog buma kako sa muslimanima tako i sa Evropejcima (manje više sa Englezima) koji su izuzetno cijenili taroudantsku robu; bakreni pribor, vunene tkanine, proizvode od kože i naročito šećer. U to je vrijeme Taroudant svojim građevinama i ekonomskom ekspanzijom nadmašio Fes pa čak i svog svog dugogodišnjeg rivala - Marakeš. To se reflektiralo i na planu kulture i nauke - Jamâa El Kébir (Velika džamija) bila je jedan od najvećih univerziteta tog vremena, mjesto gdje su predavali najveći stručnjaci 15. vijeka.[2]
Tokom 17. vijeka grad je pogodila epidemija kuge koja je desetkovala njegove stanovnike, od nje je 1603. stradao i sam sultan Ahmed el-Mansour. Preživjeli su pobjegli i napustili grad. Bio je to početak pada Sadidske dinastije. Sultan Mulaj Rašid iz Alauitske dinastije je definitivno slomio moć Taroudanta 1670.
Sultan Ismail Ibn Sharif je 1685. opsjedao grad kako bi istjerao svog buntovnog brata i nećaka. Dvije godine kasnije - 1687., pobuna je zamrla. Nakon tog je krajem 17. i tokom 18. vijeka uslijedio period sukoba, pa je Taroudant izgubio ugled i bogatstvo, zbog tog su se stanovnici okrenuli uzgoju maslina i arganija.[2]
Početkom 20. vijeka Ahmed al-Hiba (Plavi sultan) poveo je gerilski rat protiv francuske kolonizacije, ali je poražen 1913., pa su grad zauzeli Francuzi i njime vladali do nezavisnosti 1956.[2]
Taroudant ima nadimak Biser Susa i Mali Marakeš zbog sličnosti njegovih bedema. Bedemi njegove medine dugi su 7,5 km, na njima se niže 130 tornjeva i 19 bastiona. Najstariji dijelovi bedema potječu iz 11. vijeka, ali je većina podignuta u kasnijim vremenima.[2]
Današnji Taroudant je administrativno-trgovački centar poljoprivrednog kraja.
