Publije Kornelije Lentul Spinter
Publije Kornelije Lentul Spinter (Publius Cornelius Lentulus Spinther, 1. vijek pne.) bio je rimski političar iz doba kasne Republike.
Poticao je iz ugledne porodice Kornelijevaca, a nadimak Spinter (Spinther) je dobio po popularnom glumcu, kasnije ga i službeno preuzevši kako bi se razlikovao od drugih članova porodice sa istim imenom. Karijeru je započeo godine 63. pne. kao kurulski edil te pomogao Ciceronu u razbijanju Katilinine zavjere. Usprkos kontroverzi koje je izazvalo korištenje purpura - kraljevske boje - na njegovoj togi, a što su republikanski nastrojeni Rimljani držali svetogrđem, stekao je popularnost organizacijom igara. Godine 60. pne. je izabran za pretora, a godine 59. pne. je služio kao pro-pretor. Tada se povezao sa Julijem Cezarom i uz njegovu financijsku podršku je godine 58. pne. izabran za konzula.
Spinterov mandat je ostao zabilježen po tome što je već prvi dan predložio da se opozove egzil protiv Cicerona, što je i prihvaćeno. Ciceron mu je zbog toga iskazao zahvalnost o čemu svjedoče njegova pisma. Godine 56. pne. je preuzeo dužnost guvernera Kilikije i Cipra, te se iskazao kao sposoban upravitelj, koji je pravedno postupao prema svojim podanicima.
Po povratku u Rim Spinter je napustio Cezara te se priključio njegovim suparnicima iz stranke optimata, uključujući Pompeja. Na samom početku građanskog rata je zarobljen u Korfinijumu, ali ga je Cezar pustio na slobodu. Kao i mnogi tadašnji pompejanci, Spinter je zloupotrijebio Cezarovu velikodušnost te pobjegao iz Italije, priključivši se Pompejevoj vojsci u Grčkoj. Nakon poraza kod Farsala je pobjegao na Rodos, čije su mu vlasti, nakon kraćeg oklijevanja dale azil.
Prema nekim izvorima, Cezar ga se poslije ipak uspio dočepati te ga je dao pogubiti. Ti navodi nisu potvrđeni, ali bi objasnili zašto se njegov istoimeni sin priključio Brutu i Kasiju - Cezarovim ubicama.
| Prethodi: Lucius Calpurnius Piso Caesoninus i Aulus Gabinius |
Konzul Rimske Republike zajedno sa Kvintom Cecilijem Metelom Nepotom 57. pne. |
Slijedi: Gnaeus Cornelius Lentulus Marcellinus i Lucius Marcius Philippus |