Manastir Grabovac (Mađarska)
Ukoliko ste tražili manastir kod Obrenovca, vidite članak Manastir Grabovac.| Manastir Grabovac | |
 Manastirska crkva | |
| Koordinate | 46° 17′ 17" SGŠ, 18° 36′ 41" IGD |
| Država |  Mađarska
|
| Godina osnivanja | 1587 |
| Ktitor | Manastir Dragović, iguman Pajsej |
| Lokacija | Tolna, Grabovac |
| Jurisdikcija | SPC |
Koordinate: 46° 17′ 17" SGŠ, 18° 36′ 41" IGD
Manastir Grabovac (mađ. Grábóc) je jedan od dva postojeća manastira Srpske pravoslavne crkve na području današnje Mađarske. Manastir se nalazi u županiji Tolna, južno od Budimpešte. Do manastira se dolazi asfaltnim putem iz dva pravca, idući od Baje preko Bátaszéka i idući od Szekszárda preko Bonyháda. Manastir Grabovac je nekada bio jedno od verskih i kulturnih središta Srba u Panoniji, a danas jedno od glavnih mesta okupljanja srpske zajednice u Mađarskoj.
Na mestu manastira Grabovac ranije je postojao Benediktinski katolički manastir iz 14. veka, a čiji se ostaci i danas mogu videti kod postojećeg manastirskog groblja. Sadašnji manastir Grabovac su osnovali 1587. godine monasi manastira Dragovića u Dalmaciji, iguman Pajsej, sa bratijom, Evstatijem, Serafimom, Gerasimom i Dionisijem. Razlog njihovog dolaska u “ungarsku zemlju” opisao je otac Pajsej u Grabovačkom letopisu - rukopisanoj knjizi, ovim rečima: “ V Dalmaciji bist tagda pri rečenom našem monastiru Dragoviče glad krepka, da opšte ne hoteli bi, nužda nam bist iziti v siju zemlju glada radi prekormiti se ”. Bilo je to u doba Turske vladavine Ugraskom, kada je ova oblast pripadala Budimskom ejalatu, a Seksardskom sandžaku. Isprva su dragovićki monasi smatrali da je njihov boravak u ovom kraju privremen, međutim grabovački Srbi su dragovićke monahe zadržali zbog sveštenih potreba.[1] Oni su već 1587. godine podigli drvenu crkvicu, a kasnije i skromne konake. Ovaj skromni manastir stradao je dva puta krajem 17. veka. Prvi put 1684 . godine, kada su Turci, koji su se povlačili od Beča i Budima, ubili igumana i nekoliko monaha. Drugi put 1703. godine, kada su kuruci Franje Rakocija manastir opljačkali i spalili do temelja. Do 1711. godine manastir je bio pust, kada su se vratili izbegli monasi. Današnje manastirske zgrade i crkva izgrađeni su u razdoblju 1736-41. godine, u stilu baroka. Manastir je posle II svetskog rata nacionalizovan i duži period korišćen za smeštaj starih lica i penzionera. Konačno, 1994. godine je vraćen Srpskoj pravoslavnoj crkvi. Manastir je živeo sve do 1974. godine, kada je iz njega otišao i poslednji monah. Dvadeset godina kasnije, sa zadatkom da ožive ovu svetinju, poslate su monahinje Hristina i Marija (Marija 2015. godine ima 95 godina). Ove dve vremešne monahinje su teškom mukom, od zuba vremena otimale ova zdanja.[2] Manastir od 2010. godine ima još jednog člana, to je jeromonah Pantelejmon Rat koji je došavši sa Svete Gore, dekretom Vladike Lukijana, postavljen za nastojatelja ove svete obitelji.
Gradnja sadašnje barokne crkve posvećene Arhangelu Mihajlu počela je 1736. godine u vreme budimskog episkopa Vasilija Dimitrijevića. Prvobitna namera je bila da obnove staru crkvu, što se vidi iz pisma koje je 1. februara 1736. godine iguman Maksim uputio birovu tabanskom u Budimu sa molbom za pomoć da novom šindrom pokrije oronulu crkvu. Nova crkva je građena oko stare male zbog lakšeg postavljanja skela na visini. Ta crkva je u jesen 1738. godine srušena. Gradnja nove crkve je privedena kraju 1741. godine. Unutrašnje ukrašavanje crkve nastavljeno je 1768. godine. U novije vreme je utvrđeno da su ikone grabovačkog ikonostasa delo novosadskog slikara Vasilija Ostojića.[1] Sadašnje ekspertize su pokazale da su ikone delimično preslikane i koloristički osvežene prilikom obnove 1886. godine. I pored toga grabovački ikonostas spada u najreprezentativnija dela srpske umetnosti u Mađarskoj. Izuzetan događaj u Grabovcu, u drugoj polovini stoleća je živopisanje hrama, delo još uvek malo poznatog živopisca Andreja Šaltista, koji je crkvu ikonopisao 1784. godine. Zidni živopis je ostvaren u baroknomanirističkom duhu. Pored Šaltista na ikonopisanju je radio kao njegov pomoćnik Franc Florijan Hofman, što se vidi u potpisu ispod kompozicije Tajna večera.[1]
Ikonostas grabovačke crkve je visokog, poznobaroknog oblika, marmoriran zelenom bojom, a svi duborezni ukrasi su pozlaćeni. U donjem delu jake konzole sa baroknim valutama pridržavaju četiri stuba i dva pilastra. Na drugom spratu ikonostasa takođe se nalaze četiri po obliku istovetna stuba, nešto manja od stubova u prvoj zoni. U ovom delu ikonostasa su raspoređene ikone apostola uokvirene bogato razuđenim duboreznim ukrasom sa upletenim ružama, palmetama i girlandama. Carske dveri ukrašava simetrično izvedena duborezbarija sa motivima klasja, palmeta i vinove loze sa grozdovima.[1]
U XX veku manastirska crkva je dva puta obnavljana: 1922 - 1923. godine troškom manstira i u periodu od 1982. do 1988. godine u organizaciji Državnog nadzorništva nad spomenicima kulture Mađarske, kada je generalno obnovljena arhitektura crkve, restauriran zidni živopis, duborezbarija ikonostasa i ikone na ikonostasu.
Slava manastira je Aranđelovdan ( 21. novembar), a sabor prva nedelja posle Petrovdana.
