Bitka kod Kartagine (238)
| Bitka kod Kartagine (238) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Segment građanskog rata Godine šest careva | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
| Rimske i numidijske trupe odane rimskom caru Maksiminu Tračaninu | Pobunjenici odani samoproglašenim rimskim carevima Gordijanu I i Gordijanu II | ||||||
| Snage | |||||||
| jedna legija ostale jedinice veterana |
uglavnom slabo obučena milicija | ||||||
Bitka kod Kartagine se odigrala u aprilu 238. za vrijeme rimskog građanskog rata tzv. Godine šest careva između pobunjenika na čelu sa samoproglašenim carem Gordijanom II na jednoj, i rimskih trupa odanih caru Maksiminu Tračaninu na drugoj strani. Nepunih mjesec dana ranije, Gordijanov otac i ugledni lokalni aristokrat se priključio ustanku građana provincija Afrike protiv omraženog cara i nevoljko pristao uzeti carsku titulu kao Gordijan I, proglasivši svog sina suvladarom. Međutim, u susjednoj provinciji Numidiji je guverner Karpelijan (Carpellianus), koji je sa starim Gordijanom bio u dugogodišnjem političkom sukobu, iskoristio priliku za konačni obračun i pod izlikom gušenja ustanka mobilizirao lokalne numidijske trupe, ali III legiju Augusta, jedinu rimsku legiju u Sjeverozapadnoj Africi. Njima se Gordijan II mogao suprotstaviti samo slabo obučenom gradskom milicijom, koja je lako poražena u sukobu tokom koga je Gordijan II poginuo. Čuvši za to, Gordijan II se objesio. Iako je njihov ustanak propao, Maksimin ih je nadživio za samo nekoliko mjeseci; u junu iste godine je u Rimu za novog cara proglašen Gordijan III, 13-godišnji sin Gordijana I. Njegov djed i otac su proglašeni božanstvima.