Prijeđi na sadržaj

Age of Consent (film)

Izvor: Wikipedija
Age of Consent
RežijaMichael Powell
ProducentMichael Powell
James Mason
ScenarioPeter Yeldham
PredložakAge of Consent (roman); autor:
Norman Lindsay
UlogeJames Mason
Helen Mirren
Jack MacGowran
MuzikaPeter Sculthorpe (originalna verzija)
Stanley Myers (američko i britansko izdanje)
Peter Sculthorpe (restaurirana verzija)
FotografijaHannes Staudinger
MontažaAnthony Buckley
StudioNautilus Productions
Michael Powell Productions
DistribucijaColumbia Pictures
Umbrella Entertainment (Australija i Novi Zeland)
Datum(i) premijere
27. 3. 1969 (1969-03-27)
[1]
Trajanje106 min. (australijska verzija)[2]
98 min. (britanska i američka verzija)
106 min. (restaurirana verzija)
Zemlja Australija
Jezikengleski
Budžet1,2 mil. AUD[3]
Bruto prihod981.000 AUD (Australija)[4]

Age of Consent (sh. Dob pristanka) je australijski igrani film snimljen 1969. godine u režiji Michaela Powella. Predstavlja adaptaciju istoimenog poluautobiografskog romana Normana Lindsaya. Protagonist, čiji lik tumači James Mason, je poznati australijski slikar u New Yorku koji se, mučen nedostatkom inspiracije, vraća u domovinu te unajmljuje kolibu na izoliranom otočiću duž Velikog koraljnog grebena. Radnja prikazuje kako tamo upoznaje "divlju", nesputanu ali lijepu 16-godišnju djevojku (čiji lik tumači Helen Mirren) koja mu, ispočetka za novac, počne služiti kao model, uključujući i aktove, ali se na kraju zaljubi u njega, zbog čega će se oboje naći u nevolji.

Age of Consent je Powellu bio pretposljednji film, odnosno drugi koji je režirao u Australiji, odakle je iz rodne Britanije došao u svojevrsni egzil, izazvan strahovitim kontroverzama povodom svog filma Peeping Tom. Egzotične lokacije je učinio još egzotičnijim angažiranjem bračnog para Rona i Valerie Taylor, stručnjaka za podvodnu fotografiju koji će kasnije raditi na nizu poznatih hollywoodskih ostvarenja. Najvećom se atrakcijom, međutim, iskazala mlada Helen Mirren koja je u velikom broju scena nastupila gola te kojoj je upravo Age of Consent pomogao da se nametne kao jedna od najupečatljivih glumica svoje generacije; sama je Mirren kasnije navodila prema filmu i tome da je postala jedna od prvih mainstream filmskih zvijezda koja uspjeh duguje razodijevanju pred kamerama ima ambivalentan odnos. Kritičari prema filmu nisu bili previše skloni, a sa njima se složio i sam Powell, koji je tvrdio da ga je učinio "previše laganim", odnosno da ga je protiv svoje volje skrenuo u žanrovske vode komedije.

Age of Consent je u Australiji, gdje je postigao relativno solidan uspjeh, prikazan u integralnoj verziji, dok je za prikazivanje u SAD i Britaniji napravljena skraćena verzija za koju je muziku napisao Stanley Myers. Svjetskoj publici je integralna verzija postala dostupna tek 2009. godine zahvaljujući DVD-izdanju, pri čemu je restauraciju potakao Powellov veliki poklonik Martin Scorsese.

Uloge

[uredi | uredi kod]
Napomene o glumačkoj postavi
  • Helen Mirren, je u vrijeme snimanja bila članica ugledne teatarske družine Royal Shakespeare Company te na početku imala 22 godine.[5]
  • James Mason je na snimanju sredo svoju buduću suprugu Clarissu Kaye; ona je u filmu tumačila likMeg, Bradleyeve bivše djevojke. Kada su snimali scenu gdje su njihova dva lika u krevertu, Kaye se oporavljala od upale pluća te je imala temperaturu od 39,6 stupnjeva. Nakon snimanja se Mason počeo sa njom dopisivati te su se 1971. godine vjenčali i ostali zajedno sve do Masonove smrti 1984. godine.[6]

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. NFSA: Age of Concent Arhivirano 2012-11-29 na Archive.is-u pristup 13. XII 2012
  2. BBFC: Age of Consent pristup 13. XII 2012
  3. Andrew Pike and Ross Cooper, Australian Film 1900–1977: A Guide to Feature Film Production, Melbourne: Oxford University Press, 1998, 242.
  4. 'Australian Films At the Australian Box office' Film Victoria Arhivirano 2014-02-09 na Wayback Machine-u pristup 28. IX 2012
  5. Helen Mirren na sajtu IMDb
  6. „An American reputation.”. The Australian Women's Weekly (National Library of Australia): str. 19. 22 August 1979. Pristupljeno 9. IX 2012. 

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]