Salomão Rovedo - Cancionero de Upsala
Salomão Rovedo - Cancionero de Upsala
Salomão Rovedo - Cancionero de Upsala
Cancioneiro de Upsala
(Edição bilingüe)
Escrito em 2001
Digitalizado em 2009
Rio de Janeiro
CANCIONERO DE UPSALA
Villancicos
De diversos Autores,
A dos, y a tres,
Y a cuatro, y a cinco bozes,
Agora nuevamente corregidos.
Venetiis, Apud
Hieronymum Acotum
MDLVI
Este Cancioneiro de Upsala
Salomão Rovedo
E tanto foi o meu agrado que me deu ganas de fazer a versão nordestina,
em forma de Literatura de Cordel. Para que a empreitada seja completa estão
convocados os músicos nordestinos e forrozeiros. Mas, para lamentar, até hoje
(2009) não realizei essa idéia. Fica em aberto para quem quiser.
Original:
“Y dezid Serranicas, hè
Deste mal si morirè.”
Tradução do libreto:
Minha tradução:
Original:
Tradução do libreto:
Minha tradução:
Aqui apanhei em sum sed, que parece latim. Não seria sun sed? Neste
caso, não seria, Negra sem ser [apesar de não ser] formosa? Agora, negra –
que traduziram morena – é biblicamente imprescindível. Sim! E Salomon é
traduzível. Sim! E parir é parir mesmo, não é dar a luz. Sim! Ademais,
corrigiram o texto enchendo-o de vírgula, ponto-e-vírgula e muitos pontos,
sabe-se lá seguindo quais critérios (isso está em todo o trabalho).
O formato das rimas é bem claro: AAABCCCB, né? Pois pra que
sacrificar logo a primeira estrofe? Por que não todos setessilábicos e
perfeitamente rimados, à moda de cordel? Também não consegui entender por
que substituíram todos os acentos agudos, comuns no espanhol, mesmo
medieval, pelo grave (francês provençal?). Exemplos: è (é) – pard(ò)ón –
v(ò)ós – o(ì)í – merec(ì)í – ass(ì)í – ser(ì)ía. Só se for pelo viés catalão...
I I
II II
III III
IV IV
VI VI
VII VII
VIII VIII
X X
XI XI
XIII XIII
XIV XIV
Pues que tan mal galardon Pois que tão mal galardão
A los mis servicios distes Aos meus serviços destes
Que pagueis lo que hezistes Pagarás o que fizestes
Es lo que lleva razon É ao que leva a razão
Vuestro bravo corazon O teu bravo coração
Ya esta en tiempo de amansar Já é tempo de amansar
Casareys y habreys pesar. Casastes e irás lamentar.
XVI XVI
XVII XVII
XIX XIX
XX XX
XXII XXII
XXIII XXIII
XXV XXV
XXVI XXVI
XXVII XXVII
XXVIII XXVIII
XXX XXX
XXXI XXXI
XXXIII XXXIII
Falalalanlera Falalalanleira
De la guarda riera Da guarda ribeira.
XXXIV XXXIV
XXXV XXXV
XXXVI XXXVI
XXXVIII XXXVIII
XXXIX XXXIX
XL XL
XLIII XLIII
XLIV XLIV
XLV XLV
Digas nos qui te l'a dit Diz a nós o que foi dito
Que Verges n'a ya parit Teve a Virgem um ser bendito
Que nos may aven ausit Que entre nós nunca foi visto
Lo que tu diu girán ton O que dizes em alto tom
E la don don. La la dão dão.
XLVI XLVI
XLVII XLVII
XLVIII XLVIII
Vos virgen soys nuestra madre Vós virgem sois nossa mãe
Que la que el fruto comió A que o fruto comeu
Madrasta la llamo yó Madrasta a chamo eu
Vos como Madre escogida Vós como Mãe escolhida
Rematastes nuestra rrastra Apagaste o nosso rastro
La outra como madrasta A outra como madrasta
Puso en cuentos nuestra vida Pôs em contos nossa vida
Ella la dexó perdida: Ela a deixou perdida:
Quando por madre os tomó Quando por mãe escolheu
Madrasta la llamo yó. Madrasta a chamo eu.
XLIX XLIX
L L
LII LII
LIII LII
Falai meus olhos si me quereis beñy Falai meus olhos se me quereis bem
Como falará quin tempo non teñy Como falará quem tempo não tem
Deseyo falarvos Desejo falar-vos
Miñ alma scuitayme Minh'alma escutai-me
Non posso olvidaruos Não posso olvidar-vos
Miñ alma falayme Minha alma falai-me
Bivo deseyando a vos miño beñy Eu vivo desejando a vós meu bem
Como falará quin tempo non teñy. Como falará quem tempo não tem.
______________________________________________________________
Dados técnicos do CD:
CANCIONERO DE UPSALA (Versão Integral)
Primeira Gravação Mundial em CD da Obra Completa - 1997
Camerata Antiqua de Curitiba
Regente: Maestro Titular Roberto de Regina
CD nº DDD 115592/1-2
Gravadora:
Paulus - Rua Francisco Cruz, 229 - CEP 04117-091 - São Paulo - SP
Acompanha o CD um folheto bilingüe espanhol/português do cancioneiro,
sem indicação de tradutor, com os seguintes artigos introdutórios:
Notas à Margem, por Roberto de Regina
Villancicos-A Renascença Ibérica, por Oswaldo Colarusso, Regente da
Orquestra Sinfônica do Paraná
Cancionero de Upsala, por Cassiana Lacerda Carollo - Professora Titular de
Historiografia Literária da UFPR
Contém ainda:
- Índice
- Formação da Camerata Antiqua
- Formação do Conjunto Instrumental
______________________________________________________________
Salomão Rovedo
rovedod10@hotmail.com
rovedod10@gmail.com
Rio de Janeiro, Cachambi,
fevereiro/março de 2001.
APÊNDICE
EL CANCIONERO DE UPPSALA
por Maricarmen Gómez
En formato pequeño de libro de coro (mide 209 x 147 mm), sólo se conoce un
único ejemplar de la edición, que guarda celosamente la Biblioteca universitaria de
Uppsala, en Suecia.
Existen varias teorías acerca del camino recorrido por el libro hasta llegar a
Uppsala, pero lo único cierto es que quien lo descubrió para la comunidad científica
internacional fue el musicólogo y diplomático Rafael Mitjana, que dio cuenta de su
hallazgo primero en un opúsculo escrito en sueco (Stockholm, 1907/8) y a
continuación en un estudio más amplio titulado Cincuenta y cuatro canciones
españolas del siglo XVI (Uppsala, 1909), en el que transcribe el texto y comenta la
mayoría de las piezas del Cancionero.
Los duques contaron para su servicio con una capilla que pasó a ser una de
las mejor dotadas musicalmente de toda España. En mayo de 1527 ya estaba
constituida, pues consta que con ocasión del nacimiento del príncipe Felipe,
primogénito del emperador Carlos V, los duques acudieron a la catedral de Valencia
para celebrar un acto de acción de gracias; allí fue entonado un Te Deum, que contó
con la participación de “los ministriles, trompetas y atabales de los señores virreyes,
el órgano y los chantres de la Seo y los de los virreyes”. Lamentablemente apenas
quedan noticias acerca de los músicos que estuvieron adscritos a la capilla virreinal,
de cuya magnificencia da cuenta el historiador fray José de Sigüenza. En un texto
que data de fines del siglo XVI, el ilustre erudito dice al respecto lo siguiente:
Por las razones que fuere, entre los libros que don Fernando donó al
monasterio de San Miguel, destinado a convertirse en panteón familiar, no figura el
Cancionero de Gandía, a pesar de que todo su repertorio sea sacro. En cambio entre
los libros de polifonía del inventario aparece un juego de cuadernos cuyo repertorio
debió ser de género profano, a tenor de lo que indica su curiosa reseña, que es ésta:
“Una caxa cubierta de cuero negro, por dedentro aforrada de raso carmesí,
dentro de la qual estavan quatro libretes pequeños, pintados en pergamino y
cubiertos de terciopelo negro con sus cintas, que llevaban quando su Excelencia yva
a caça.”
Luis Milán, conocido sobre todo por su Libro de Música de vihuela de mano
intitulado El maestro (Valencia, 1536), que inaugura el espléndido legado de los
vihuelistas españoles del Renacimiento, escribió un libro titulado El Cortesano
(Valencia, 1561) que brinda una excepcional aproximación a las actividades en las
que solían tomar parte el duque de Calabria y su primera esposa en los ratos de ocio.
Editado años después de que falleciese el duque, el libro, que para algunos está
inspirado en acontecimientos ocurridos entre abril y mayo de 1535, imita el famoso
Il Cortigiano de Baltasar Castiglione (Venecia, 1528), traducido y editado en
español por Juan Boscán en 1534.
La comparación de la glosa del refrán de uno de los villancicos que dan con
ligeras variantes tanto el Cancionero de Uppsala como Milán en El Cortesano,
brinda la oportunidad de juzgar si Heredia llevaba o no razón. La versión de Uppsala
dice así:
Yéndome y viniendo
me fuy enamorando,
una vez riendo
y otra vez llorando.
Yo estaba sin veros
de amor descuidado,
mas en conoceros
me vi enamorado.
Nunca mi cuidado
se va moderando,
aunqu’esté riendo
y otra vez llorando.
Por su parte dice Milán:
Yendo y viniendo
voyme enamorando,
una vez riendo
y otra vez llorando.
No es la de mi, ciego,
voluntad pequeña,
más arde mi fuego
si le añaden leña.
Vánmela añadiendo
mis ojos mirando,
una vez riendo
y otra vez llorando.
Teresica hermana,
de la fararirirá,
hermana Teresa.
– Teresica hermana,
si a ti pluxiesse
una noche sola
contigo durmiesse,
de la fararirirá,
hermana Teresa.
– Una noche sola
yo bien dormiría,
mas tengo gran miedo
que m’enpreñaría,
de la fararirirá,
hermana Teresa.
Son muchas las incógnitas de este tipo que plantea el repertorio del
Cancionero de Uppsala, aunque la más importante de todas sigue siendo el motivo
que llevó a la imprenta una selecta antología de villancicos tal vez recopilada por
Luis Milán, que en todo caso no debió ser el responsable último de la edición. Si lo
hubiese sido resultaría extraño que su nombre no figure en ella, ni tampoco el de
Pastrana, Cárceres y Flecha, autores de algunos de los villancicos, con los que Milán
debió coincidir en Valencia, en la corte de los duques de Calabria.
Publicado em:
http://www.goldbergweb.com/es/magazine/essays/2004/06/24811.php
TRÊS TROBADORES MEDIEVAIS
Cristóbal de Morales
Nació en Sevilla hacia 1500. Durante casi toda su vida profesional se pasó
saltando de un sitial a otro, sin saber el por qué de esa inestabilidad: Ávila,
Plasencia, Capilla Sixtina romana, Toledo, Sevilla otra vez, Marchena, y Málaga por
fin, donde la muerte le sorprende mientras solicitaba el puesto de maestro de capilla
en Toledo. Corría el año de 1553. A pesar de este eterno ir y venir, en algunos casos
sufriendo menoscabos profesionales y agravios comparativos se le considera el más
universal de los polifonistas españoles del XVI, apareciendo en colecciones
musicales de toda Europa, junto a los maestros internacionales más reputados, lo
cual demuestra que también en su tiempo fue su arte altamente apreciado.
También son muy apreciadas fuera y dentro de nuestro país sus misas pro
defunctis, de la que podemos escuchar un fragmento del Pie Jesu Domine.Y no
podemos dejar de citar entre lo más excelso de su producción el conjunto de sus
Magnificats, dos para cada uno de los ocho tonos eclesiásticos.
Diego Ortiz
Fonte: Wikipedia
REFRANEIRO GALEGO MEDIEVAL
A
A abella ándao todo.
A albarda non cansa a besta.
A albarda non carga a besta.
Á besta dada non se lle mira a cara.
Á besta dada non se lle mira prá cara.
A besta falsa, corda larga.
A besta golosa, taleiga de area.
A besta no carro, fidalgo en zocos i-o tempo arreglado de noite, malo.
A besta non pregunta quén a monta.
A besta porca, a máis torta.
A besta que xeme, a cargo non teme.
A besta vella non entra en varas.
A besta vella que non come, osma.
A besta, de amatada, de lonxe ve vir as pegas.
A besta, o dono dela (enténdea).
A besta, pola cebada, non é cara.
A besta, polo medo, i-o boi, pólo meimo.
A bo esterco mellores patacas.
A boa man, de rocín fai cabalo, e a ruín, de cabalo fai rocín.
A boi bravo, rego largo.
A boi bravo, surco largo.
A boi peleón nunca lle faltarán cornadas.
A boi rebelón, aguillón.
A boi vello non lle busques abrigo.
A boi vello non lle mudes de corte.
A boi vello non lle mudes o cortello.
A burra i-a ovella pola xeada medra.
A burra que ten pollino non vai direita ó muíño.
A cabalo morto... chourizos no matadeiro.
A cabalo regalado non lle mires o dente.
A cabalo reghalado non se lle mira dente.
A cabalo vello, cabezadas novas.
A cabra anda tras da aixada i-a ovella tras da rella.
A cabra cas marmellas i-a muller ca prudencia.
A cabra cega, monte largo.
A cabra co vicio dá ca corna no cu.
A cabra co vicio dá co corno no cu.
A cabra co vicio non coida dos cornos.
A cabra co vizo dá cos cornos no cu.
A cabra da raña, canto máis lle rogan, máis medra.
A cabra pare cabritos.
A cabra pola corredoira, con tal que comer non poida.
A cabra sempre tira pró monte.
A cabra tira ó monte e os cachos ás olas.
A cabra tira ó monte.
A cabra tira pró monte.
A cabra tola monte largo.
A cabra, co vicio, dá cos cornos no cu ao seu dono.
A cabra, despois de chea, dá côas cornas no cu.
A cabra, por ben que lle des, sempre será tragona e montés.
A cada pita faille falta o que escarabella, i-á noite, a cena.
A cada tempo o seu tento.
A can vello n'hai tus tus.
A can vello non hai cus cus.
A ceba é unha cosecha como outra.
A cocho gordo, todo o mundo é a untarlle o rabo.
A cocho vello, untarlle o rabo.
A colmea pobre sale do inverno e no maio morre.
A filla da cabra, cabirta é.
A galiña de Monzón polo bico pon.
A galiña de xaneiro pon un centeiro.
A galiña durmente cántalle ó raposo no dente.
A galiña mentras non pon é pola.
A galiña o que fai co pico, estropéao cas patas.
A galiña polo bico pon.
A galiña pon un ovo encima doutro.
A galiña poñedora non ten precio na feira.
A galiña que canta como o galo é mala estrucia na casa.
A galiña que máis canta non é a que máis pon.
A galiña que moito canta non é a que máis pon.
A galiña que non poña, mal será que non veña o día en que morra.
A galiña vella fai o bon caldo.
A galiña,1 canto fai co pico, desfaino coas patas.
A gando bravo, corda larga.
A gata lamboira, como fai, coida.
A gata lamboira, según as fai, así as coida.
A gata rubia, tal as fai, tal as cuita.
A gordura é boa pós bois.
A máis non poder, déitate coa túa muller.
A máis vivir, máis sofrir.
A marrá, de tres semanas; o cabirto, dun mes; a neniña, de quince anos; i-o galán, de
vintetrés.
A millor das aves, o porco si voara.
A miña cadela lapoira, tal as fai tal as coida.
A mula roedora, talega ó fuciño.
A ningún can engorda o lamber.
A novo negocio novo consello.
A novos tempos novos consellos.
A ovella i-a abella por abril dan a pelexa.
A ovella mansa moitos años a maman.
A patada da besta non lle fai mal ó potro.
A paxariña que o día da Ascensión menea os ovos quédanlle golos.
A pedradas non se collen os paxaros.
A pita i-a vaca, pola boca se cata.
A pita i-a vaca, polo bico cha cata.
A pita i-a vaca, polo pico se catan.
A porco gordo, engordalo; a porco fraco, quitarlle o rabo.
A porco gordo, untarlle o rabo.
A porco morto i-a labrego difunto, libertade ó punto.
A pouco viño pequeno traguiño.
A raposa perde as forzas e non as mañas.
A ruín cocho, unha boa mazán.
A tal tempo, tal tento.
A tódolos porcos lles chega o seu Antroido.
A toro bravo, corda larga.
A vaca aveirona nunca se henche.
A vaca da miña veciña, con auga dá leite pra todos.
A vaca do vilán, se dou leite no inverno, millor a dará no vran.
A vaca i-a porca, a máis torta.
A vaca lamboira, das que fai, coida.
A vaca lambona, do que fai, coida.
A vaca leiteira, boa calda, boa manteiga.
A vaca mui feirada, nin vendela nin comprala.
A vaca qu'anda de feira en feira, n'hai quen a queira.
A vaca que moito leite ha de dar, pola boca lle ha de entrar.
A vaca que non come cos bois, ou come antes ou come despois.
A vaca que non come cos bois, ou come antes ou despois.
A vaca que nun coma cand'os bois, come antes ou despois.
A vaca que se deita na herba, ou está chea ou enferma.
A vaca remoi i-a peseta cai ¿que prisa hai?
A vaca truqueña, mandala pronto prá feira.
A vaca, pra ser leiteira, ha de ter ubre larga, os cornos afilados e o fuciño achatado.
A volpe vai polo millo e non come, mais dálle ó rabo e sacode.
A xaula preparada, o paxaro morto.
A zorra pinta o morto.
Abade avarento, por un bodigo perde un cento.
Abanea o rabo do can, non por ti sinón polo pan.
Abella que pica, non volve a picar.
Agrade o cocho e non se repare no cocho.
Aire do oeste, solta os bois e vente.
Alá van os pés onde o corazón quer.
Albarda non carga a bestia.
A'lforxa adorn'a besta.
Alí ten a galiña os ollos, onde ten os seus ovos.
Anchura, miñas vacas, gordas como estacas.
Anchura, miñas vacas: herba nin vela e fame roela.
Ande ou non ande, bestia grande.
Ande, non ande, besta grande.
Anelo de ouro no fuciño de porco vese pouco.
Animal de pico nunca o home fixo rico.
Antes do oito de abril, o cuco ten que vir; si o cuco non veu, morte se ten.
Antes sudar que tremar.
Ao burro e ao mulo, a carga no cu.
Ao cocho gordo, todo o mundo é a untarlle o rabo.
Aran as vacas e tiran os bois.
Are o meu boi no folgado e o teu pólo alabado.
As abellas non queren ser partidas nin reñidas.
As amatas do meu burro fixeron de min albéitar.
As bestas queren frío hasta que lle reghaña o fuciño.
As bestas queren frío hasta que lles regañe o fuciño.
As bestas vellas son as que máis apañan.
As boas palabras aloumiñan; as malas espiñan.
As boas palabras vencen e ganan.
As cabras de Bocelo todas son dun pelo.
As cabras de Mondoñedo botan tarde e veñen cedo.
As cabras de Mondoñedo, bótanas tarde e tráenas cedo.
As cabras du vesiño van tarde e vén sedo.
As cabras, co vicio, dan cos cornos no cu.
As colmeas xa castradas e as abellas remontadas.
Ás doce non hai porco que non foce.
As galiñas de san Xosé todas son do mismo raso.
Ás nove déitate, home; ás dez, Muller ¿ti ves?
As penas, ou acaban ou se acaban.
As pulgas e os cas morden ás mañás.
As vacas de Cancelada, muito ubre e pouca canada.
As vacas queren auga hasta amolecer os cornos.
As vacas queren aughoa, hasta que ll'amolecen os cornos.
As vacas, si queres que se vaian, bérralles de lonxe.
Ás veces manca máis a patada dun burro que a dunha besta grande.
Ás veces ruín cadela roe boa correa.
Aúna como a galiña na casa, que pica e pasa.
Ave de pico non fai a seu amo rico.
Ave de pico non fai a seu dono rico.
Ave de pico non fai o seu dono rico, io que o dice é un gran borrico.
Ave de pico non pon o amo rico.
Ave de pico, a naide pon rico.
Ave de pluma, non deixes ninguna; s'u porco voara.
Ave de pluma, non deixes ningunha.
Ave por ave, o cocho si voase.
Ave que se muda, en cada sitio deixa súa pluma.
Ave que se muda, en cada sitio deixa unha pluma.
Ave que vai de paso, cañazo.
Axudémonos do boi que é alleo.
B
Bacoriño de celeiro non quer compañeiro.
Bacuriño no palleiro non quere compañeiro.
Baraxo de gando, perdendo ou ganando.
Bebe o viño alí onde come a perdís.
Bebe viño onde comas perdís.
Becerriño no palleiro non quere compañeiro.
Becerro e vaca sobrante, quitalos logo de diante.
Becerro en inverno ben tratado, para
Ben sabe o burro cándo é día de misa.
Ben sabe o burro en qué cara rebuzna.
Ben sabe o burro en qué casa ornea.
Ben se alegra o lobo do que come o zorro.
Ben vai a cabra coxa, como o lobo non-a colla.
Besta andadora, nunca a vella chega.
Besta atada, se non come, paga.
Besta branca non a come o lobo.
Besta brava, corda larga.
Besta cega ben a ves.
Besta de andadura pouco dura.
Besta de herba, besta de merda.
Besta de herba, besta de merda; besta de toxo, besta que dá noxo; besta de pan e
cebada, besta prá xornada.
Besta de herba, besta de perda.
Besta de monte, a orella cortada.
Besta golosa, talega d'area.
Besta grande, ande ou non ande.
Besta grande, ande, non ande.
Besta moína, falsa ou fina.
Besta mular, comer e andar.
Besta mular, ou comer ou andar.
Besta peluda engañ'a tres.
Besta que fai "¡iu!" é porque é falsa.
Besta que non poidas manter, levala a vender.
Besta que non poidas pagar, deixala apastar.
Besta que xeme, á carga non teme.
Besta roán, ou podre ou san.
Besta sin rabo, o demo a aparella.
Besta vella n'entra en paso, pero a leña i-a muller, cantas máis tomas alcance, tanto
millor son de arder. -
Besta vella n'entra en paso.
Besta vella non colle enseño.
Besta vella non dá paso.
Besta vella non sigue paso.
Besta vella todo é callos.
Besta vella, botala ós toxos.
Besta vella, cómena os lobos.
Besta vella, ós toxos, e home vello, ós arredores.
Besta vella, ós toxos.
Besta vella, pouco verde.
Bestas no monte e barcos no mar nunca faltan.
Bestias do monte non comen cebada.
Boa orella, porco de boa casta.
Boa pata e boa orella son siñal de boa besta.
Boa pata e boa orella, señal é de boa besta.
Boas palabras e malas obras hainas ás sobras.
Boas palabras non manteñen.
Boborás, vai que ben vas.
Boi bravo en terra allea faise manso.
Boi bravo, rego largo.
Boi bravo, vente ó carro que o manda o Apóstol Santiago.
Boi ceibo, de seu se lame.
Boi de palla, besta de herba e home de moita verba, todo é merda.
Boi de ventre non mente.
Boi e vaca escornador e xente de señorío, canto máis lonxe, millor.
Boi e vaca escorneador e xente de servicio, canto máis lexos mellor.
Boi manso matou o home.
Boi morto, vaca é.
Boi morto, vaca é; carne de porco, touciño.
Boi pequeno, en cornos crece.
Boi porque aras, boi porque non aras.
Boi que escorna, escorna i-escornará.
Boi que escorna, escornou e escorna.
Boi que está mui traballado, non che sirve para o barco.
Boi que non garda o rego, engordalo e vendelo.
Boi roedor, boi comedor.
Boi vello pola reigueira.
Boi vello pola rilleira.
Boi vello, de seu leva o rego.
Boi vello, rego direito.
Boi vezado volve ó prado.
Boi vezado, carreira ó prado.
Bois de palla, bois de nada.
Burro é o que non toma se lle dan algo que beba ou coma.
Burro morto, cebada ó rabo.
Burro que entra na devesa allea, volverá cargado de leña.
Burro vello, albarda nova.
Burros blancos, burros negros, lameiros arriba do rego e mozas de Boborás, vai que
ben vas.
Búscalle os tres pés ó gato i-atoparás catro.
C
Cabalo grande, ande ou non ande.
Cabalo grande, ande, non ande.
Cabalo morto, chourizos no matadeiro.
Cabalo que diga "hin", home e muller que sepa latín e fonte que regue no fondo do
prado, renégoche deles como do diablo.
Cabalo que ha de ir á guerra, non-o aborta súa nai.
Cabalo que ha d'ir á guerra no es poltro o égua.
Cabalo que non conozas non montes.
Cabalo, espada e muller, a naide se han de ceder.
Cabra con zarcelos, en calquer tempo.
Cabra coxa non precisa solta.
Cabra coxa non quer sesta e se a toma, mal lle presta.
Cabra coxa non quer xesta.
Cabra coxa non quere sesta; se a toma, mal lle presta.
Cabra coxa non quere xesta e se a toma non lle presta.
Cabra coxa non ten pernas.
Cabra coxa non ten sesta e se a ten, mal lle presta.
Cabra por viña, de tal mai tal filla.
Cabra que está na serra, por ti pasa e por min espera.
Cabra que estás na pena, polo que doutra oies, a ti che espera.
Cabras de Pedro Rodríguez, tarde ides e cedo vides, i-o mal que tedes, na corte o
colledes.
Cabritiño de xaneiro i-añiño de ferbeiro.
Cada can lambe a súa ferida.
Cada can lambe os seus.
Cada formiga ten súa ira.
Cada gota d'auga na sega, val un sapo na terra.
Cada gota de auga na sega, val un sapo na terra.
Cada moucho no seu souto.
Cada moucho ó seu portelo.
Cada ovella con súa parella.
Cada peza do cocho seu sabor ten.
Cada pita ben come o que escarabella i-á noite hai que lle dar a cena.
Cada pita come o que escaravella i-á noite hai que lle dar a cea.
Cada porquiño fai o seu aniño.
Cada porquiño ten o seu santiño.
Caga máis un boi que cen golondrinas.
Cal o tempo, tal o tento.
Cales palabras me dis, tal corazón me pos.
Calzada de un pé, boa; de dous, millor; de tres, mala; e de catro, peor.
Campo que vexas moi adiantado, cómano as ovellas sin coidado.
Can que moito lambe tira sangue.
Can vello non aprende enseño.
Can vello non colle enxeño.
Cando a galiña canta como o galo, a morte está no tellado.
Cando a galiña canta, ou ovo deixa ou zorro espanta.
Cando a galiña canta, señal de que hai ovo.
Cando a galiña pica o galo, maliño malo.
Cando a galiña pica o galo, malo; cando o galo pica a galiña, aínda, aínda.
Cando a galiña pica o galo, señal de bon ano.
Cando a golondrina marcha, acabouse o vran.
Cando a ovella berra, vai o lobo tras dela.
Cando a pita galea o galo, señal de bon ano.
Cando a pita pica ao galo, señal de bon ano.
Cando a pita pica o galo, señal de pitos pró ano.
Cando a rula canta no seu ruleiro, botar o millo anque sea no bulleiro.
Cando a rula está no ruleiro, bota o millo, anque sea no bulleiro.
Cando as pegas cantan, algo ventan.
Cando as sanas se poñen coxas ¿que farán as coxas xa?
Cando cacarexa a pita, algo sente na crista.
Cando canta a galiña, prepara a sartén i-encende a cociña.
Cando cant'o cuco, millo ó suco.
Cando che dean a ovella, lévaa.
Cando che deren a vaquilla, colle a soguilla.
Cando chega Difuntos, os corvos chegan todos xuntos.
Cando chove e sarabea, a galiña cacarea.
Cando chove e vai sol, cas'o zorro e maila zorra.
Cando dicen lobo, lobo non será pero zorro é seguro.
Cando está o pelexo á porta, siñal de que a burra é morta.
Cando esteas entre os parvos, faite parvo.
Cando o año berra e o pito pía, acabouse o tempo da fía.
Cando o burro vén ó lugar, todos o queren tomar.
Cando o can quere a cadela, ofrécelle farela.
Cando o corvo canta, algo venta.
Cando o galo pica a galiña, aínda, aínda...
Cando o gato lava a cara, señal de invierno.
Cando o gato lava a cara, sinal de inverno.
Cando o gato se lava, cubre a túa casa.
Cando o lobo anda solto, todo bicho se mete no tobo.
Cando o lobo mata, mata pra todos.
Cando o merlo pide pan, arrabea o catalán.
Cando o tempo se poña de color de ouro, castra o teu touro.
Cando o teu veciño mate o porco, ti mata unha pita.
Cando o trigo está na eira, anda o pan por enriba da artesa.
Cando o zorro non vén, marañada ten.
Cando os corvos berran, señal de que chove.
Cando os corvos súan, señal que non hai pan.
Cando pases pola terra dos tortos, pecha un ollo.
Cando vén a bubela i-o chau garrido, sembra o primeiro millo.
Cando vén o cuco, vén o pan ó suco.
Canto máis burro, máis palla.
Canto máis fraco é o can, máis tarambollo lle dan.
Canto máis gordo é o porco, millor san Martín se fai. ,
Canto máis grande o can, máis tarambollo lle dan.
Capós, pavos, gansos e coellos por esceución deben facerse vellos.
Carga larga, man na illarga; ó cabo dun ano, nin besta nin carga.
Carneiro pra vender, pola mañá ha de pacer.
Cas boas palabras ninguén come.
Catro paxaros pasan o mar o cuco, a anduriña, a rula i-o paspallá.
Cébanse nos xaulós pavos, gansos e capós.
Cegos, pegas e choias, dou ó demo estas tres xoias.
Cegos, pegas e choias, o demo cargue con todas.
Chámenme can e díanme pan.
Chega abril; si o cuco non vén, ou morriu o no sei qué ten.
Chover, chover, hasta o corno amolecer.
Coida o prado e terás gado.
Como a cabra por súa viña, onde vai a nai vai a filla.
Como come a besta, dío a bosta.
Como come o burro, dicho o seu cu.
Como come o mulo, así caga o cu.
Como sementares e estercares, así collerás cando regares.
Como sin mel non hai abellas e sin abellas non hai mel, castra as abellas entre
Candeas e san Miguel.
Como vai o gando engordando, convén sin recelo ilo despachando.
Como verás, así farás.
Como vires, así fai.
Con bon tempo hai que castrar e tódalas crías destetar.
Con perros vellos non hai cus cus.
¿Con que soña o porco? Coa lavadura.
Con sofrir todo se alcanza.
Cordeiro manso mama a súa ovella e a allea.
Cornada de burro non mata a xente.
Corvos á dreita, sorte ben feita.
Corvos en bandada, ou sombra ou presada.
Cos animás a forza de limpeza,
Costa abaixo no me montes, costa arriba non m'afrontes, por llano non ma perdones.
Costa abaixo non me montes, costa arriba non me aprontes, e polo chan dáme da
man.
Costa arriba non me montes, costa abaixo non me afrontes, polo chan non me
perdones.
Costas abaixo, eu me as subo; costas arriba, and'o meu burro.
Costas arriba non m'apures, costas abaixo non me montes, e polo llano non me
aforres.
Cregos, frades, pegas e choias son do demo catro xoias.
Cría corvos e quitaranche os ollos.
Cría corvos e sacaranche os ollos.
Criado e galo, un ano.
Criado e galo, un ano; despois de un ano, nin bo criado nin bo galo.
Cuando a choia choeia, o lobo rodea; cuando o corvo corvea, o lobo prea.
Cuco cantando, primaveira na man.
Cucú cantando, primavera na man.
D
Dálle a un o pé e collerache a man.
Dálle graus á pola que ela porá.
Dáme a terra estercada e non ma deas gabada.
Dáme onde me sente que eu farei onde me deite.
daranlle ó labrador moita riqueza.
Das aves de plumas non desprecies ningunhas.
Das aves, a perdiz, e mellor a codorniz; e se o porco voara, quen lle ganara.
Das cereixas ós nabos ben o pasamos e dos nabos ás cereixas damos as queixas.
Das cereixas ós nabos no nos queixamos; dos nabos ás cereixas veñen as queixas.
Das cireixas ós nabos ¡que ben o pasamos!; dos nabos ás cireixas dámolas queixas.
Das cireixas ós nabos ben o pasarás, pero dos nabos ás cereixas damos as queixas.
De besta vella, aos toxos.
De besta, a mular, e de home, o de pouco falar.
De besta, a mular, e de home, o pouco falar.
De bestia vella, ós toxios.
De boa casta é o can pra non roer o óso.
De burro abaixo non hai máis r[u]ín besta.
De burro abaixo non hai máis roín bestío.
De burro abaixo non hai máis ruín besta.
De burro abaixo non hai menos besta.
De burro abaixo non hai pr'ond'ir.
De can, cadela; de cadela, can.
De tres porcos seis touciños, doce pés e tres fuciños, seis orellas e tres rabos; trinta
anacos ben contados.
Déitase o boi no prado porque non se pode sentar.
Deixar andar o can coa roca, qu'el dará conta da mazaroca.
Dende as cereixas ós nabos ben estamos; dende os nabos ás cereixas, todas son
queixas.
Des que vén o cuco, enche a cal e mais o suco.
Des que vén o cuco, vén o pan ó suco.
Desconfía da besta que fai "hin" e da muller que sepa latín.
Día d'Ano Novo puxo a miña pita un ovo, e día de Reis xa tiña seis.
Día de Ano Novo pon a pita un ovo; día de Reis xa ten seis; día de Ceniza, cunta
outros trinta.
Dis a túa pena a quen non lle apena e quéixaste a nai allea.
Do burro pra baixo non hai máis ruín besta.
Do contado come o lobo i-anda gordo.
Do contado come o lobo.
Do home, o falar, e da besta, a mular.
Do lobo un pelo.
Do lobo, un pelo e, aquel, do lombo no medio.
Do lobo, un pelo, i-aquel do medio do lombo.
Do ó demo o dente que come a semente.
Do superior e do mulo, canto máis lexos millor.
Do uso nace o abuso.
Do zorro nace xente do rabo largo.
Donde a pega ten o ollo, ten o ovo.
Donde hai égoas, poltros nacen.
¿Donde irás, boi, que non ares?
Donde non hai can, o golpe é veciño.
Donde non hai vacas aran os bois e despois, solta-las vacas e xunxir os bois.
Donde o lobo come a ovella, deixa o rastro dela.
Donde sal unha vaca pinta hai encantos na miña.
Donde vexas corpo bota carga.
Donde vexas corpo, bota carga e donde vexas orellas, albarda.
Dous galos nun galiñeiro non cacarexan ben.
Dous lobos a un can ben o comerán.
Dous zarrullos a un can algo lle fan.
Dunha ovella negra sale un año branco.
E
É lidar en van con un burro sin un pau.
En abellas e ovellas non metas o que teñas, pero, podendo ser, nunca estés sin elas.
En abellas e ovellas non metas o que teñas.
En abellas i-en ovellas non metas o que teñas; i-o que rico queira ser, de todo ha de
ter.
En abellas i-en ovellas nunca metas o que teñas.
En abril canta o cuco no cubil.
En abril o cuco pó cubil.
En abril sail'o cuco do cubil.
En abril sale o cuco do cuquil.
En abril sale u cuco do cubil.
En cada tempo, seu tento.
En cama de lobos non busques mendrugo.
En canto o prado enverdece, o boi padece.
En casa de Gonzalo, máis pode a galiña que o galo.
En coiro nacín e en coiro me vexo; nin gano nin perdo.
En febreiro paséase o lobo polo carreiro.
En febreiro poño o pé no salgueiro e digo: "Mamas pró barreiro".
En febreiro xa busca o can o palleiro.
En gando tratarás e medrarás.
En ghando ruín non hai que escoller.
En maio unha besta vella parece cabalo.
En ovellas i-en abellas non méta-lo que teñas.
En ruín gando pouco hai que escoller.
Énchete, barriga, estarrícate, meu rabo, en arcas abertas e mulleres de pouco
cuidado.
Encima dun ovo pon unha pita.
Enriba dun ovo pon unha galiña un cento.
Entra o can na igresia porque está a porta aberta.
Entrando xunio, o carneiro ardente retira do rebaño prontamente.
Entre maio e abril sal o cuco do cubil.
Entre marzo e abril sal o cuco do cuquil.
Entre marzo e abril, cal o cuco cal a fin.
Entre marzo e abril, o cuco e a fin.
Entre marzo e abril, sale o cuco do cubil; se chega maio e non veu, mor[r]íu ou non
sei qué ten.
Entre marzo i-abril sale o cuco do seu cubil.
Entre santa Mariña e Nosa Señora anda a galiña mui cantadora.
Entrou o rato no meu celeiro e fíxose o meu herdeiro.
Esta pena tenme morta, i-esta pena me conforta.
Estírate, corpo, e alárgate, rabo; Dios che me dea mulleres de pouco cuidado.
Estorniños e pardales non somos todos iguales.
Eu son o pito Cairo, que naceu no mes de xaneiro; se o raposo non me come, hei de
cantar no poleiro.
F
Facenda miúda, a seu amo axuda.
Fai como vires onde vivires.
Fai o cuidado ó ganado o neno ben criado.
Faite ovella e comerate o lobo.
Fillo do lobo ten a orella parda.
G
Gaba o parvo e faino beilar; se non é parvo, parvo o volverás.
Galiña buscadora é a máis poñedora.
Galiña de xaneiro pon no colmeiro.
Galiña que cacarexa, algo venta ou ovo deixa.
Galiña que cacarexa, algo venta ou ovo pon.
Galiña que cae do puleiro, morte na porta.
Galiña que canta quere capón.
Galiña que non pon, levala á feira.
Galiña qu'escacarexa, algo venta.
Galiña vella fai bon caldo.
Galiña vella fai un bo caldo.
Galiñas das pernas verdes, nin as troques nin as vendas.
Galo e criado, un ano.
Galo que non gala as súas galiñas, vai galar as das veciñas.
Ganado gordo volve a seu dono tolo.
Ganados limpos e ben aloxados, en moita parte están cuidados.
Gando na corte, pouca leite e queixo forte.
Gata roxa, tal as fai tal as coida.
Gato berrador non é o máis murador.
Gato celeiro non quer compañeiro.
Gato e can, mala parexa fan.
Gato farto non se doi do famento.
Gato goloso, pau no fuciño.
Gato miañador non é o máis cazador.
Gato moi berrador, nin por eso máis rateador.
Gato moi maullador no é bo rateador.
Gato mui berrador, nin por eso máis cazador.
Gato mui maulleador non é o máis rateador.
Gato mui miador, non por eso é o máis cazador.
Gato mui miador, non por eso é o máis rateador.
Gatos e ratos non comen nos mesmos pratos.
Gatos e ratos non fan compaña.
Gatos fogosos crían fillos cegos.
Golpe dormente non lle chincha á galiña o dente.
Gordura, miñas vacas, gordas coma estacas e herba nin vela.
Grande pé e grande orella é sinal de grande besta.
H
Hai moitos burros da mesma color de coiro.
Hai moitos burros da mesma color que o coiro.
Hai moitos burros dun color.
I
Ispido nacín; ispido me hacho; nin perdo nin gano.
J
Junt'ó galo a galiña nova pra que o galo estea'lerta.
L
Líbrate de dianteira de viúda e de traseira de mula.
Limpa a fondo e sala os palomares e virán por millares de millares.
M
Macho burreño, macho ferreño.
Máis quero burro que me leve ca cabalo que me derrengue.
Máis val besta que carrexe que non que espeldrexe.
Máis val suar que espirrar.
Máis val unha asnal que cen de pardal.
Máis vale asno que me leve que cabalo que me derrube.
Máis vale ruín besta que bon burro.
Máis vale unha asnal que cento de pardal.
Mal é o dente que come a semente.
Mal ladra o perro, se ladra con medo.
Mal lle vai á corte onde o boi vello non tose.
Mal lle vai ó rato cando vai na boca do gato.
Mal lle vai ós gatos cando andan aos gorriós.
Mal o becho que roe a semente.
Mal o dente que come a semente.
Mal vai a corte donde o boi vello non toxe.
Mal vai ós gatos cando andan ós gorriós.
Maldito sea o burro que non gana a cebada.
Malia do rato que ten un solo buraco.
Malia o rato que non sabe máis dun burato.
Malia o rato que non sabe senón de un burato.
Malia o rato que non sabe senón do burato.
Malo é o dente que come a semente.
Malo é o dente que roe a semente.
Mañá de san Xoán madruga a zorra máis có can.
Marrao de abril sube ca mai ao chamberil.
Mau por mau, com'o pardau.
Menea o rabo o can, non por ti sinón polo pan.
Méntra-lo prado enverdece, o boi perece.
Mentras hai burros, ándase a cabalo.
Mentras o can ladra, non morde.
Mete ó pidincheiro no teu palleiro e faráseche o teu herdeiro.
Miña gata rubia, tal as fai tal as cuida.
Moitas veces a mula reponse ó arrieiro.
Morrendo o can, acabouse a rabia.
Morreu o can e acabouse a rabia.
Morto o can, acabouse a rabia.
Morto o can, morta a rabia.
Moscas comen o mel i-o gando.
Mudado o tempo, mudado o pensamento.
Mula con remoíña, o demo a trasquila.
Mula con remoíño, o demo a trasquila.
Mula moína, ou falsa ou fina.
N
Na cas do abade comede e levade.
Na casa do abade, comede e levade e mal del falade.
Na pintura non está a figura.
Na terra en que morares, axéitate como poidas.
Nabo, castaña e relón fai bon o xamón.
Nabos ó pé dos hortos non ceban os porcos.
Nadie lle tira polo rabo á burra como seu amo.
Naide turra do rabo do poltro como seu dono.
Nas bestas vellas todos son sobrehuesos.
Nin "arre" que escapes nin "xo" que te deites.
Nin besta de moita herba nin home de moita verba.
Nin besta de solo herba nin home de moita verba.
Nin bon Pedro nin bon burro negro, nin bon lameiro por riba do rego, nin vaca
ramalleira, nin muller que sea mui amiga da feira nin ola sin asa, todos os demos
fóra da miña casa.
Nin bon Pedro, nin bon burro negro nin bon lameiro por riba do rego.
Nin mula que faga "hin" nin muller que sepa latín.
Nin tanto "arre" que fuxa nin tanto "xo" que pare.
Nin tanto "arre" que fuxa nin tanto "xo" que se deite.
Nin tanto "so" que pare nin tanto "arre" que fuxa.
Nin tanto que fuxa nin moito que se deite.
Nin vaca de moita herba nin home de moita barba.
Nin vaca de moito ubre nin home de moito fume.
Ninguén lle tira polo rabo á burra como seu amo.
Ningún can lambendo engorda.
No abril canta o cuco no cubil.
No abril sal o cuco do cubil.
No inverno, sobre todo, o gando ha de estar ben comido.
No mes de abril canta o cuco e o penduril.
No mes de abril sale o cuco do cuquil.
No mes de febreiro ponse o can á sombra do palleiro.
No mes de maio xa vén o cuco co seu vasallo.
No mes de xaneiro está o rancho enteiro.
No mes de xunio e de maio fan os paxaros o seu traballo.
Non é bo mosto o que se colle em agosto.
Non é pola ovella, que é pola la dela.
Non hai boa mula, nin bon can negro nin bon prado por cima do rego. ,
Non hai cartos como os da corda.
Non hai cartos como os que van polo seu pé á feira.
Non hai cocho bon nin ruín que non teña seu san Martín.
Non hai mala terra con esterco e rega.
Non hai millor riqueza que a vontade contenta.
Non hai pita que non teña algunha chocada.
Non hai quen ande atrás da besta como o dono dela.
Non lle ates a boca ó boi, que remoi.
Non múxa-la vaca que ten pouco leite.
Non olvides o porco campeiro si queres velo cebón verdadeiro.
Non pon a galiña, que pon a fariña.
Non pon a pitiña, que pon a tuñiña.
Non tódolos que visten de la son carneiros.
Non todos polos conocen as fabas.
Nunca os lobos comeron uns os outros.
Nunca un lobo come a outro pero cada un tira pró seu bolso.
Nunca un lobo comeu a outro.
O
Ó "toma" todo o mundo asoma, e ó "daca" todo o mundo escapa.
O becerro, das miñas vacas e o mancebo das miñas bragas.
O boi bravo, en terra allea se fai manso.
O boi cando é vello faise un maulón.
O boi ceibo, ben se lambe.
O boi ceibo, de seu se lambe. ,
O boi frontudo e o cabalo cascudo.
O boi ladrón, ou come antes ou despois.
Ó boi pelexón nunca lle faltou unha cornada.
Ó boi pellexón nunca lle faltou u seu roxón.
O boi que non garda o rego, engordalo e vendelo.
O boi que non pasta no prado ¿onde irá a pastar?
O boi que non poda arar, deixalo a pastar.
O boi que non queira beber a auga, o demo que lla faga beber.
O boi que non quere beber auga, o demo lla faga beber.
O boi ruín en corno medra.
O boi solo, ben se lame.
O boi solto de seu se lambe.
Ó boi vello non lle búsque-lo abrigo.
O boi, canto máis vai, máis malo se fai.
O boi, frontudo; e o cabalo, cascudo.
O boi, velo vir, i-a vaca, vela ir.
O bon pavo fártase con fariña e salvado.
O burro burreño ten a forza dun camello.
O burro diante para que a recua non se te espante.
O burro diante pra que non se espante.
O burro que máis traballa, máis rota leva a albarda.
O burro traseiro, que zarre o boqueiro.
O burro, canto máis grande, máis lambe.
O cabalo grande, ande non ande.
O cabalo que non dá a carreira, no corpo lle queda.
Ó cabalo regalado non se lle mira o dente.
Ó cabalo regalado non se lle mira un dente.
O cabalo sube a calzada comendo, chega á vila e tropeza na lama i-están os da vila
todos na cama.
Ó cabalo vello, cabezadas novas.
O cabalo, pra pelar, ha de temblar.
O caldiño quente saca os marraos do inverno.
O can de san Torrado, canto fai coa boca, desfaino co rabo.
O can de san Torrado, todo canto fai coa man, desfai co rabo.
O can de Xan Torrado, canto fai ca man, desfai co rabo.
O can do ferreiro dorme ás martilladas e desperta ás dentelladas.
O can e o gato non comen no mismo plato.
O can que ha de dar mala xeira á raposa, non a ha de levar el moi boa.
O can, no seu palleiro, é moita xente.
O canciño, canto máis pequeniño, máis moniño.
O canciño, canto máis pequeno, máis moniño.
O castor sacou e sacou hasta que o matou.
Ó cocho gordo o demo lle trai a fariña.
Ó cocho gordo untarll'o rabo.
Ó cocho gordo, untarll'o rabo, i-ó flaco, repinicarllo.
O cocho non quere amo que quere ano e, pra que seña bon, amo e ano.
Ó cocho non se lle dá, que se lle empresta.
O cocho, cando soña co farelo, é señal que come.
O corpo da vaca e ovos da gata.
O cuco e o predicador, canto máis altos máis millor.
O cuco e o predicador, canto máis altos, millor.
O dente do rato é bo dente, que sempre deixa a semente.
O dente que come a semente non é bon dente.
Ó fillo da cabra cabirto lle chaman.
O fillo do lobo ten a boca negra.
O fillo do lobo ten o bico pando.
O fillo do monte, lobo ou raposo.
O galo i-o criado, un ano.
O ganado é a pañería do labrador.
Ó gando bravo, corda solta.
O gato a tapa, i-o que mal quer a destapa.
O gato é da casa i-o can é do amo.
O gato e mais o can van pra onde lles dan pan.
O gato grande pouco lambe.
O gato lambiqueiro nunca gordo está.
O gato lamboiras, según as fai, así as coida.
O gato lambón pensa que todos son da súa condición.
O gato lambriqueiro nunca gordo está.
O gato máis maiador non é o máis ratador.
O gato máis miador non é o máis cazador.
O gato máis miador non é o máis pillador.
O gato máis miañador non é o máis cazador.
O gato maullador non é o millor cazador.
O gato miañador non é o mais cazador.
O gato que non ten máis dunha sortella, non sabe si a poña no rabo ou na orella.
O gato tápaa e o que mal quer destapa.
O gato, cando é grande, pouco lambe.
O gato, cando vai grande, pouco lambe.
O gato, canto máis grande, menos lambe.
O gato, limpeza; o can, resguardo; i-o galo, unha alegría.
O gato, por lamber, nunca foi cheo.
O gato, por lamber, nunca se veu cheo.
O labrador entre dous abogados está como o peixe entre dous gatos.
O lobo muda de pelo pero non de condición.
O lobo non ve tod'o que queda no monte.
O lobo perde do pelo pero das mañas non.
O lobo vello caza á espera.
O lobo, onde cría, non é donde fai a matanza.
O mal tempo logo cansa Dios te mande o sol, que che hei de dar o boi millor, i-a
vaca marela, i-a filla como ela, i-o porco ruzo que anda no puzo, i-o porco branco
que anda no campo, i-a galiña curupeluda que pon os ovos prá seitura.
O maor rendemento do ganado é o esterco ben aproveitado.
O marrao do abril vai ca mai ó chambaril.
O marrao do maio, cebalo todo o ano.
O marrau de cedo, ou dá carne ou sebo, e o de tarde, nin sebo nin carne.
O marrau de xaneiro vai con seu pai ó talleiro.
Ó marrau, ano e amo.
O meu can foi ás zorras e desfixéronlle as nalgas todas.
O meu veciño ten unha viña: el a cava, el a bima, el a vindima.
O mosto que se colle en agosto non é mosto.
O mundo sube e baixa, xa o dice o peto.
O ollo do amo engorda o cabalo.
O ollo do gato ben ve o rato.
O paxaro da devesa, cando un canta, o outro pesca.
O perro e o gato dormen a cada rato.
O porco celeiro non quer compañeiro.
Ó porco gordo engordalo, e ó flaco arráncalle o rabo.
Ó porco gordo, untarlle o rabo.
Ó que lle dan o pé colle a man.
O que non ten penas, invéntaas.
O que queira o mel, ten que aguantar as aguilloadas.
O que se fai ovella cómeno os lobos.
O tolo i-o aire deixádeos que pasen.
O uso trai o abuso.
Ó vilán dádelle o dedo e colleravos a man.
Ó vilán dádelle un ovo e pediravos o aceite i-o sal i-o tixolo.
Ó vilán danlle o pé e agarra a man.
Onde hai abellas hai mel.
Onde hai dous paisanos, hai três abogados.
Os abogados fan ver do blanco negro.
Ós pes tortos dálle zocos.
Ovella e abella e pedra que trebella e péndola tras da orella, cobizaba pró seu fillo a
vella.
Ovellas e abellas nas túas devesas, non nas alleas.
P
Padeza quen penas ten, que tras tempo, tempo vén.
Pascua xa verás cebado.
Pés afeitos a saltar non saben quedos estar.
Pés vezados a beilar non poden quedos estar.
Prá porta é a pechadura, e pró cabalo a ferradura.
Q
Quen cata o mel na colmea, aguante a picadura da abella.
Quen máis non pode, coa súa muller se deita.
R
Ricos son os que se deitan sin ansias en que pensar.
S
Se metes o ruín no teu palleiro, xá verás como se queda de teu herdeiro.
Se queres criarte gordo e san, a roupa do inverno pona no vran.
Se queres vivir san, a roupa do inverno traina no verán.
Se queres vivir sano, anda abrigado, come pouco e vive en alto.
Semente outra na terra estercada e ti na folgada.
Sofre acá e ganarás alá.
Sofre o pouco pra non sofrir o moito.
Sofre quen penas ten, que un tempo tras de outro vén.
Sofrir o pouco pra non sofrir o moito.
T
Tal palabra din, tal corazón che poñen.
Tal palabra me dixeche, tal corazón me puxeche.
Toma o que che dan e non chores polo que queda.
Toma o tempo asegún vén.
U
Unha cousa é a pintura e outra moi outra é a figura.
V
Vaise o ben ó ben i-as abellas ó mel.
Val máis suar que tusir e arrepiar.
Veñen os porcos do monte botarnos da nosa corte.
Vívese como se pode e non como se quer.
Vivimos como podemos e non como queremos.
X
Xa que hoxe non ceo, dácame acá o pandeiro.
Z
Zapato roto ou san, vale máis no pé que na man.
O autor
Salomão Rovedo (1942), formação cultural São Luis (MA), reside no Rio de Janeiro, é escritor e
participou dos movimentos políticos e culturais nas décadas 60/70/80. Tem textos publicados em:
Abertura Poética (Antologia), Walmir Ayala/César de Araújo-CS, RJ, 1975; Tributo (Poesia)-Ed.
do Autor, RJ, 1980; 12 Poetas Alternativos (Antologia), Leila Míccolis/Tanussi Cardoso-Trotte, RJ,
1981; Chuva Fina (Antologia), org. Leila Míccolis/Tanussi Cardoso-Trotte, RJ, 1982; Folguedos
(Poesia/Folclore), c/Xilogravuras de Marcelo Soares-Ed.dos AA, RJ, 1983; Erótica (Poesia),
c/Xilogravuras de Marcelo Soares-Ed. dos AA, RJ, 1984; Livro das Sete Canções (Poesia)-Ed. do
Autor, RJ, 1987.
Publicou folhetos de cordel com o pseudo de Sá de João Pessoa; editou o jornalzinho de poesia
Poe/r/ta; colaborou esparsamente em: Poema Convidado(USA), La Bicicleta(Chile), , O
Imparcial(MA), Jornal do Dia(MA), Jornal do Povo(MA), A Toca do (Meu) Poeta (PB), Jornal de
Debates(RJ), Opinião(RJ), O Galo(RN), Jornal do País(RJ), DO Leitura(SP), Diário de
Corumbá(MS) – e outras ovelhas desgarradas.
eBooks: Stefan Zweig (pensamentos e perfis), 3 x Gullar (Artigos), 4 Quartetos para a amada cidade
de São Luis (poesia), 6 Rocks matutos (poesia), Amaricanto (poesia), Amor a São Luis e ódio
(poesia), Apaixonada por Beethoven (contos), Arte de criar periquitos (contos), blusia (poesia),
Espelho de Vênus (poesia), Gardênia (romance), Ilha (novela), Lembrar Sylvia Plath (recortes),
Literatura de Cordel (folclore|), Mel (poesia), O sonhador (contos), Porca elegia (poesia), Abgar
Renault (antologia não autorizada), Snja Sonrisal (contos), Viagem em torno de Dom Quixote
(notas de Leitura). Todos os eBooks estão disponíveis grátis em vários sites e em:
www.dominiopublico.gov.br. Endereço: Rua Basílio de Brito, 28/605-Cachambi-20785-000-Rio de
Janeiro Rio de Janeiro Brasil - Tel: +55 21 2201-2604 - Foto: Priscila Rovedo
Este trabalho está licenciado sob uma Licença Creative Commons Atribuição-Compartilhamento
pela mesma licença 2.5 Brazil. Para ver uma cópia desta licença, visite
http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5/br/ ou envie uma carta para Creative Commons, 559
Nathan Abbott Way, Stanford, California 94305, USA. Obs: Após a morte do autor os direitos
autorais devem retornar para sua filha Priscila Lima Rovedo.
É probida a impressão em papel e a comercialização dos eBooks sem autorização do autor.