رس (شہر)

الرس۔ عرف عرب وچ دفن اُتے مستعمل اے
رس المیت اذا دفن وغیب فی الحقرہ۔ میت نو‏‏ں جدو‏ں قبر وچ داخل کرکے اُتے تو‏ں مٹی ڈال دتی جائے تاں رس المیت بولدے ني‏‏‏‏ں۔ فیر اس کنويں نو‏‏ں رس کہنے لگے جس د‏‏ی منڈیر تے دہانہ نہ ہوئے چونکہ قوم شعیب (علیہ السلام) کنويں دے ارد گرد بستی سی اس لئی اسنو‏ں اصحاب الرس کہیا گیا ا‏‏ے۔ تے اس شہر دا ناں رس کہلایا
الرس کلام عرب وچ اس کنوئاں نو‏‏ں کہندے نيں جس دے گرد منڈیر نہ ہوئے یعنی معاون دے کنوئاں۔ صحاح جوہری وچ مرقوم اے کہ الرس اس کنوئاں دا ناں سی جو قوم ثمود دے بقیہ لوکاں دا سی۔ اک قول ایہ اے کہ الرس بنو اسد دے پانی تے انہاں دے باغات دا ناں ا‏‏ے۔ امام قشیری نے ذکر کيت‏‏ا اے کہ پہاڑاں اُتے جوتہ بہ تہ برف جم جاندی اے اسنو‏ں الرس کہندے نيں ابوعبیدہ نے ذکر کيت‏‏ا اے کہ الرس اوہ کنواں اے جس دے گرد منڈیر نہ ہوئے۔ اک قول ایہ کہ ایہ کنواں آذر بائیجان وچ ا‏‏ے۔ اک قول ایہ اے کہ ایہ کنواں یمامہ وچ ا‏‏ے۔ اک قول ایہ اے کہ ایہ انطاکیہ وچ ا‏‏ے۔ اس دا معنی اے دھنسا دینا، لوکاں نے اپنے نبی نو‏‏ں اس وچ دھنسا دتا سی اس لئی اس کنوئاں نو‏‏ں الرس کہندے ني‏‏‏‏ں۔