Przejdź do zawartości

Bray Wyatt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Windham Rotunda)
Bray Wyatt
Ilustracja
Bray Wyatt w 2017
Imię i nazwisko

Windham Lawrence Rotunda[1]

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1987[1]
Brooksville

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 2023
Tulsa

Przyczyna śmierci

zawał serca

Współmałżonek

Samantha Rotunda (2012–2017)
JoJo (2017–2023; jego śmierć)

Dzieci

4

Rodzina

Mike Rotunda (ojciec)[1]
Bo Dallas (brat)[1]
Barry Windham (wujek)[1]
Kendall Windham (wujek)[1]
Blackjack Mulligan (dziadek)[1]
Sarah Bäckman (szwagierka)

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Axel Mulligan
Bray Wyatt
Duke Rotundo
Husky Harris
The Fiend[2]
Windham Rotunda
Windham Rotundo

Wzrost

1,91 m[3]

Masa ciała

129 kg[3]

Zapowiadany z

Brooksville, Floryda[4]
Lafayette, Luizjana[5]
Snake Bight, Floryda[6]

Trenerzy

Barry Windham
Florida Championship Wrestling
NXT

Debiut

2009

Windham Lawrence Rotunda[1] (ur. 23 maja 1987 w Brooksville na Florydzie, zm. 24 sierpnia 2023 w Tulsa[1]) – amerykański wrestler. Występował w federacji WWE pod pseudonimem ringowym Bray Wyatt. Był posiadaczem tytułów WWE Championship oraz WWE Universal Championship. Jako lider grupy The Wyatt Family posiadał również WWE SmackDown Tag Team Championship[7][8].

Podczas pierwszych lat w WWE występował pod pseudonimem Husky Harris i należał do grupy The Nexus[9]. Jego młodszy brat Taylor Rotunda również występuje w WWE pod pseudonimem Bo Dallas[10]. Razem dwukrotnie zdobyli FCW Florida Tag Team Championship[8]. Windham reprezentuje trzecie pokolenie wrestlerskiej rodziny Rotunda. Zapaśnikami byli również jego dziadek (zmarły Blackjack Mulligan), ojciec (Mike Rotunda) i dwóch wujków (Barry i Kendall Windhamowie)[11].

Dzieciństwo

[edytuj | edytuj kod]

Rotunda uczęszczał do Hernando High School na Florydzie. Uprawiał zapasy, będąc w liceum wygrał mistrzostwo stanu kategorii wagowej do 125 kg[1]. Szkołę ukończył w 2005[12]. Przez dwa sezony grał w linii defensywnej drużyny futbolu amerykańskiego College of the Sequoias, dzięki czemu otrzymał stypendium i dostał się na Troy University w Alabamie[12][13]. Porzucił studia, podjąwszy decyzję o zostaniu wrestlerem[12].

Kariera wrestlera

[edytuj | edytuj kod]

WWE (2009–2021)

[edytuj | edytuj kod]

Florida Championship Wrestling (2009–2010)

[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 2009 Rotunda zadebiutował w należącej do WWE federacji rozwojowej Florida Championship Wrestling (FCW). Pierwotnie używał pseudonimu Tank Rotundo, który wkrótce został zmieniony na Duke Rotundo[14]. W czerwcu 2009 utworzył tag team ze swoim bratem, Taylorem, występującym pod pseudonimem Bo Rotundo. 23 sierpnia bracia pokonali The Dude Busters (Caylena Crofta i Trenta Barrettę), stając się pretendentami do FCW Florida Tag Team Championship. Jeszcze tej samej nocy pokonali Justina Angela i Krisa Logana w walce o mistrzostwa[15]. Podczas kolejnych odcinków FCW TV zdołali obronić tytuły w walkach z Dylanem Kleinem i Vancem Archerem oraz Curtem Hawkinsem i Heathem Slaterem[14]. 13 grudnia utracili mistrzostwa na rzecz The Dude Busters[16].

The Nexus (2010–2011)

[edytuj | edytuj kod]
Husky Harris (Rotunda) jako członek grupy The Nexus w listopadzie 2010

2 czerwca 2010 ogłoszono, że Rotunda weźmie udział w drugim sezonie programu NXT. Przyjął pseudonim Husky Harris i wizerunek antagonisty, a jego scenariuszowym mentorem stał się Cody Rhodes[17]. Przez przegraną walkę drużynową oraz atak na komentatorze Matcie Strikerze Harris zajął siódme z ośmiu miejsc w rankingu żółtodziobów[18]. 9 sierpnia uczestnicy NXT wzięli udział w 6-Man Tag Team matchu, który ostatecznie wygrała drużyna Harrisa. Uchroniło to zawodnika od eliminacji[19]. 17 sierpnia został wyeliminowany z rywalizacji; przed odejściem z programu wraz z Rhodesem zaatakował Kavala, MVP oraz Kofiego Kingstona[20]. Harris pojawił się podczas finałowego odcinka, gdzie wraz z innymi wyeliminowanymi uczestnikami zaatakował zwycięzcę sezonu – Kavala[21].

Harris (po lewej) z Davidem Otungą (pośrodku) i Heathem Slaterem (po prawej) jako część grupy The Nexus w grudniu 2010

4 października 2010, na gali Hell in a Cell, zamaskowani Harris i Michael McGillicutty zainterweniowali w walkę między Johnem Ceną a Wade’em Barrettem. Pomogli Barrettowi wygrać pojedynek, przez co, zgodnie z uprzednie ustaloną stypulacją walki, Cena zmuszony był dołączyć do stajni przeciwnika – The Nexus. Tożsamości Harrisa i McGillicutty’ego zostały ujawnione dobę później, podczas odcinka Raw. Barrett odmówił debiutantom dołączenia do Nexus[22]. 18 października Harris i McGillicutty przegrali starcie drużynowe przeciwko Johnowi Cenie i Randy’emu Ortonowi[23]. Wygrana miała zagwarantować im miejsce w The Nexus, ostatecznie jednak – mimo przegranej – zostali przyjęci do grupy Barretta[24]. W styczniu 2011 pozycję lidera grupy przejął CM Punk. W celu wyeliminowania najsłabszych ogniw stajni, Punk zarządził, że każdy z członków Nexus będzie musiał przejść inicjację. Harris zdołał przetrwać próbę w postaci chłosty i dołączył do „The New Nexus”, złożonego z Punka, McGillicutty’ego i Davida Otungi[25]. 31 stycznia Harris i McGillicutty przegrali walkę o WWE Tag Team Championship z Santino Marellą i Vladimirem Kozlovem. Po walce Harris został zaatakowany przez Randy’ego Ortona[26]. Skutkiem ataku była scenariuszowa kontuzja, która pozwoliła Rotundzie na odpoczynek od akcji w ringu[27].

Powrót do FCW (2011–2012)

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2011 Rotunda został wycofany z głównego rosteru WWE i powrócił do Florida Championship Wrestling. Zaadaptował gimmick Axela Mulligana – zawodnika w masce hokejowej[28]. Postać ta nigdy nie zadebiutowała w FCW TV, a Rotunda wrócił do poprzedniego wizerunku Husky’ego Harrisa. W sierpniu dołączył do rywalizacji między Bo Rotundą (ówczesnym FCW Florida Heavyweight Championem) a Luckym Cannonem i Damienem Sandowem; bracia zdołali pokonać Cannona i Sandowa w Tag Team matchu[29]. W wyniku kontuzji Bo, FCW Florida Heavyweight Championship zostało zawieszone, a wkrótce odbył się turniej mający wyłonić nowego mistrza. W finale zmierzyli się Harris, Dean Ambrose, Leo Kruger oraz Damien Sandow. Starcie wygrał Kruger; podczas walki Harris został zaatakowany przez Richiego Steamboata[30]. Tydzień później Harris zdobył miano pretendenckie do mistrzostwa FCW, lecz po walce po raz kolejny stał się ofiarą ataku ze strony Steamboata i towarzyszącej mu byłej partnerce Bo Rotundy – Aksany[31]. 21 listopada Harris pokonał rywala w Falls Count Anywhere matchu[32]. Steamboat i Harris naprzemiennie interweniowali w walkach z innymi wrestlerami, wskutek czego obaj zostali zawieszeni na okres 30 dni[33]. 8 stycznia 2012 Harris pokonał Steamboata w kończącym rywalizację Bullrope matchu[34]. 19 lutego Harris i Bo Rotundo pokonali Brada Maddoxa i Eliego Cottonwooda w walce o zawieszone FCW Florida Tag Team Championship, zdobywając mistrzostwa po raz drugi[35]. Tytuły utracili 1 kwietnia, w walce z Coreyem Gravesem i Jakiem Carterem[36].

The Wyatt Family (2012–2014)

[edytuj | edytuj kod]
 Główny artykuł: The Wyatt Family.
Bray Wyatt i Luke Harper na gali NXT w październiku 2012

W kwietniu 2012 Rotunda zadebiutował w nowym wizerunku, pod pseudonimem Bray Wyatt; jego menedżerem został Eli Cottonwood[37]. W lipcu FCW zostało zamknięte, a wszyscy wrestlerzy szkółki przeniesieni do NXT – nowej rozwojówki WWE. 11 lipca Wyatt zadebiutował w programie telewizyjnym NXT, w swojej pierwszej walce pokonał Aidena Englisha[38]. Wizerunek Wyatta przedstawiony w programie wzorował się na postaciach byłego wrestlera Waylona Mercy’ego, przestępcy Charlesa Mansona, jak również Maxa Cady’ego z filmu Przylądek strachu[39][40]. Niedługo po debiucie Rotunda odniósł kontuzję mięśnia piersiowego większego, która wymagała operacji i przerwy od występów w ringu[41]. Wciąż jednak pojawiał się w NXT, a w listopadzie uformował frakcję The Wyatt Family, składającej się z Wyatta jako przywódcy kultu oraz jego poddanych – Luke’a Harpera i Ericka Rowana[42]. 21 lutego 2013 Wyatt zawalczył po raz pierwszy od czasu odniesienia kontuzji; pokonał Yoshiego Tatsu[43]. 13 marca przegrał pojedynek z Bo Dallasem. Była to jego pierwsza przegrana od czasu debiutu; widzom nie ujawniono powiązań rodzinnych między zawodnikami[44]. The Wyatt Family wzięło udział w turnieju o zawieszone NXT Tag Team Championship; w finale turnieju przegrali z Adrianem Neville’em i Oliverem Greyem[45]. 8 maja Harper i Rowan pokonali Neville’a i Bo Dallasa w walce rewanżowej o mistrzostwa[46]. Wkrótce The Wyatt Family rozpoczęło rywalizację z Coreyem Gravesem i Kassiusem Ohno. 29 maja Wyatt wyeliminował obu rywali z 18-osobowego Battle Royalu o miano pretendenckie do NXT Championship[47]. 17 lipca Harper i Rowan utracili mistrzostwa na rzecz Neville’a i Gravesa[48].

Wyatt (pośrodku) z The Wyatt Family podczas WrestleManii XXX

Podczas odcinka Raw z 27 maja 2013, WWE zaczęło wypuszczać winietki, promujące nadchodzący debiut The Wyatt Family w głównym rosterze WWE[49]. Stajnia zadebiutowała 8 lipca, atakując Kane’a podczas odcinka Raw[50]. Po kolejnym ataku Kane wyzwał Wyatta na Ring of Fire match. Walka odbyła się na gali SummerSlam, a jej zwycięzcą – dzięki interwencji Harpera i Rowana – okazał się Wyatt. Po walce członkowie Wyatt Family wynieśli Kane’a na zaplecze[51]. Podczas gali Battleground Wyatt pokonał Kofiego Kingstona[52].

Pod koniec października grupa rozpoczęła rywalizację z CM Punkiem i Danielem Bryanem. Doprowadziło to do walki na gali Survivor Series, w której Rowan i Harper zostali pokonani przez rywali[53]. W następnych tygodniach Wyatt Family próbowało przekonać Bryana do dołączenia do stajni[54]. Na TLC: Tables, Ladders & Chairs trio pokonało Bryana w 3-on-1 Handicap matchu[55]. Podczas ostatniego Raw w 2013 Bryan przegrał walkę z Wyattem i ostatecznie zmuszony do dołączenia do Wyatt Family[56]. W następnych tygodniach drużyna odnosiła porażki, za co obwiniono i ukarano Bryana[57]. W odwecie Bryan zaatakował pozostałych członków grupy i ostatecznie odłączył się od niej[58]. Na Royal Rumble Wyatt pokonał Bryana, kończąc rywalizację[59]. Tej samej nocy The Wyatt Family spowodowało przegraną Johna Ceny w walce o WWE World Heavyweight Championship z Randym Ortonem[60].

Wyatt walczący z Johnem Ceną na WrestleManii XXX w kwietniu 2014

27 stycznia Wyatt Family uniemożliwiło grupie The Shield zakwalifikowanie się do walki na gali Elimination Chamber[61]. Doprowadziło to do starcia między frakcjami podczas Eliminiation Chamber, z której zwycięsko wyszło Wyatt Family[62]. Tego samego wieczoru grupa po raz kolejny odebrała Johnowi Cenie szansę na zdobycie mistrzostwa[63]. W kolejnych tygodniach Wyatt próbował udowodnić, że heroiczne czyny i postać Johna Ceny to kłamstwa, próbując sprowokować rywala do „zmiany w potwora”[64]. Bray zmierzył się z Ceną w pojedynku na WrestleManii XXX, który ostatecznie przegrał, mimo interwencji ze strony Harpera i Rowana[65]. Po WrestleManii kontynuowano rywalizację, a Wyatt skupił swoją uwagę na najmłodszych fanach Ceny[66]. Na Extreme Rules Wyatt pokonał rywala w Steel Cage matchu dzięki interwencji ze strony reszty Wyatt Family i przebranego dziecka, które odwróciło uwagę Ceny[67]. Kończący rywalizację Last Man Standing match odbył się podczas gali Payback; wygrał go John Cena[68].

13 czerwca, podczas SmackDown, Wyatt pokonał Deana Ambrose’a, kwalifikując się do Money in the Bank Ladder matchu o WWE World Heavyweight Championship na Money in the Bank[69]; walkę o mistrzostwo na gali wygrał John Cena[70]. 30 czerwca Wyatt Family rozpoczęło rywalizację z powracającym do WWE Chrisem Jericho[71]. Wyatt przegrał pojedynek z rywalem na Battleground[72], ale pokonał go w starciu rewanżowym na gali SummerSlam[73]. Feud z Jericho zakończył się wygranym przez Wyatta Steel Cage matchem podczas Raw z 8 września[74].

Kariera singlowa (2014–2015)

[edytuj | edytuj kod]
Wyatt podczas wejścia do ringu na WrestleManii 31

Począwszy od 29 września podczas programów WWE zaczęto ukazywać filmy, przedstawiające Wyatta „uwalniającego” Harpera i Rowana[75]. Wyatt Family zakończyło działalność, a jej członkowie rozpoczęli kariery singlowe. Na Hell in a Cell Wyatt powrócił po krótkiej przerwie, atakując Deana Ambrose’a podczas jego walki z Sethem Rollinsem[76]. W kolejnych tygodniach zobowiązał się „naprawić Ambrose’a, tak jak naprawił Harpera i Rowana”. Doprowadziło to do pojedynku między Wyattem a Ambrosem na gali Survivor Series; podczas walki Ambrose zaatakował przeciwnika krzesłem, co spowodowało jego dyskwalifikację[77]. Podczas grudniowej gali TLC: Tables, Ladders & Chairs Wyatt pokonał Ambrose’a w Tables, Ladders and Chairs matchu[78], a 22 grudnia wygrał Miracle on 34th Street Fight przeciwko rywalowi[79]. Feud zakończył się wygranym przez Wyatta Ambulance matchem podczas Raw z 5 stycznia 2015[80].

Na gali Royal Rumble Wyatt wziął udział w Royal Rumble matchu, dołączając do walki z numerem piątym. Spędził w ringu 47 minut, ostatecznie został wyeliminowany przez Big Showa i Kane’a[81]. Po gali zaczął nazywać samego siebie „The New Face of Fear” (pl. nowym obliczem strachu). Podczas Fastlane Wyatt wyzwał The Undertakera do walki na WrestleManii 31[82]. Undertaker przyjął wyzwanie i ostatecznie pokonał Wyatta[83]. Po WrestleManii Wyatt rozpoczął rywalizację z Rybackiem, atakując go podczas Raw z 27 kwietnia[84]. Pokonał rywala w walce singlowej na gali Payback[85].

Powrót The Wyatt Family (2015–2017)

[edytuj | edytuj kod]
The Wyatt Family konfrontujące się z The Rockiem na WrestleManii 32

Na gali Money in the Bank Wyatt zainterweniował w Money in the Bank Ladder matchu, atakując Romana Reignsa i odbierając mu szansę na zdobycie walizki[86]. Dwójka zmierzyła się ze sobą podczas gali Battleground, gdzie Wyatt pokonał Reignsa z pomocą byłego członka Wyatt Family – Luke’a Harpera[87]. W sierpniu, na gali SummerSlam, Wyatt i Harper przegrali starcie drużynowe przeciwko Reignsowi i Deanowi AmbRose’owi[88]. 24 sierpnia Wyatt przedstawił fanom nowego członka Wyatt Family – Brauna Strowmana[89]. Na gali Night of Champions Wyatt Family pokonało Reignsa, Ambrose’a i Chrisa Jericho w Six-Man Tag Team matchu[90]. Podczas październikowej gali Hell in a Cell Wyatt poniósł porażkę w Hell in a Cell matchu przeciwko Reignsowi, lecz jeszcze tej samej nocy wraz z resztą Wyatt Family zaatakował i uprowadził The Undertakera[91][92]. Dzień później podobny los spotkał scenariuszowego brata Undertakera – Kane’a[93]. Kulminacją kilkutygodniowej rywalizacji było starcie drużynowe między Wyattem i Harperem a The Brothers of Destruction na gali Survivor Series, z którego zwycięsko wyszli Undertaker i Kane[94].

Na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs Wyatt Family pokonało Team ECW (Bubbę Raya i D-Vona Dudleyów, Tommy’ego Dreamera oraz Rhyno) w Tables matchu na zasadach eliminacji[95]. W styczniu 2016 członkowie frakcji wzięli udział w Royal Rumble matchu, wyeliminowali z walki Brocka Lesnara, żaden z nich jednak nie wygrał starcia[96]. Podczas gali Roadblock Wyatt miał zmierzyć się z Lesnarem w pojedynku singlowym, ostatecznie jednak doszło do Handicap matchu, w którym Lesnar pokonał Wyatta i Luke’a Harpera[97]. Grupa Wyatta pojawiła się na WrestleManii 32 w segmencie z The Rockiem; bezpośrednim skutkiem konfronatcji była trwająca zaledwie sześć sekund, wygrana przez Rocka walka z Erickiem Rowanem[98]. Nazajutrz frakcja zaatakowała The League of Nations[99]. 13 kwietnia, podczas house showu we Włoszech, Wyatt odniósł kontuzję prawej łydki, która wyłączyła całe Wyatt Family z akcji i przedwcześnie zakończyła rywalizację z League of Nations[100]. Po powrocie, 20 czerwca na Raw, stajnia rozpoczęła feud z posiadaczami WWE Tag Team Championship – The New Day[101]. Drużyny zmierzyły się na gali Battleground, a zwycięsko z walki wyszło Wyatt Family[102].

Wskutek drugiego podziału WWE na brandy i Draftu Wyatt i Erick Rowan stali się członkami rosteru SmackDown, Strowman natomiast pozostał na Raw[103]. 16 sierpnia Wyatt zakończył współpracę z Rowanem[104], a tydzień później rozpoczął rywalizację z Randym Ortonem[105]. Dwójka miała zawalczyć ze sobą na gali Backlash, lecz tuż przed rozpoczęciem pojedynku Wyatt zaatakował przeciwnika, czyniąc Ortona niezdolnym do walki i wygrywając przez walkower. Ostatecznie Wyatt zmierzył się i przegrał z Kanem w No Holds Barred matchu[106]. Na No Mercy wygrał walkę rewanżową z Ortonem dzięki interwencji powracającego Luke’a Harpera[107]. 25 października, podczas odcinka SmackDown Live, Orton przerwał pojedynek między Wyattem a Kanem, zaatakował tego drugiego, po czym dołączył do frakcji Wyatta[108]. Na gali Survivor Series Orton i Wyatt reprezentowali SmackDown w 5-on-5 Elimination Tag Team matchu; obaj stali się ostatnimi przetrwałymi, gwarantując zwycięstwo swojej drużynie[109]. Podczas TLC: Tables, Ladders & Chairs duo zdobyło WWE SmackDown Tag Team Championship, odbierając je z rąk Heatha Slatera i Rhyno[110]. Wyatt Family broniło mistrzostw wykorzystując zasadę Freebird Rule, dzięki której wszyscy trzej członkowie grupy uznawani byli za mistrzów. Tytuły utracili 27 grudnia, kiedy skłóceni Orton i Harper przegrali starcie z American Alpha[111]. Z powodu napięcia między Harperem a Ortonem Wyatt Family nie było w stanie odzyskać mistrzostw w walce rewanżowej; ostatecznie doprowadziło to do wyrzucenia Harpera z grupy[112][113]. Wyatt wziął udział w Royal Rumble matchu na gali Royal Rumble, dołączając do walki z numerem 21; został wyeliminowany przez Romana Reignsa, a ostatecznym zwycięzcą starcia okazał się Orton[114].

WWE Champion, różne rywalizacje (2017–2019)

[edytuj | edytuj kod]

12 lutego, na gali Elimination Chamber, Wyatt wziął udział w Elimination Chamber matchu o WWE Championship; jako ostatnich wyeliminował AJ Stylesa i broniącego mistrzostwa Johna Cenę, wygrywając walkę i zdobywając WWE Championship po raz pierwszy w karierze[115]. Następnej nocy na SmackDown Live po tym, jak Wyatt obronił tytuł w walce z Ceną i Stylesem, Orton wkroczył do ringu i zapowiedział, że jako zwycięzca Royal Rumble matchu nie zawalczy z Wyattem na WrestleManii 33[116]. 28 lutego Orton zdradził Wyatta[117]; ostatecznie zawalczyli przeciwko sobie na WrestleManii. Wyatt przegrał pojedynek z Ortonem, tracąc WWE Championship po 49 dniach panowania[118]. 10 kwietnia, w wyniku Superstar Shake-upu, Wyatt został przeniesiony do brandu Raw[119]. Mimo przenosin kontynuował rywalizację z Ortonem, mierząc się z nim w wygranym House of Horrors matchu na gali Payback[120].

1 maja Wyatt i Samoa Joe zaatakowali Finna Balora, Setha Rollinsa i The Miza, dołączając do grona zawodników rywalizujących o miano pretendenckie do WWE Universal Championship, będącego w posiadaniu Brocka Lesnara[121]. Kulminacją kilkutygodniowego feudu między Wyattem, Joem, Balorem, Rollinsem i Romanem Reignsem był Fatal 5-Way match na gali Extreme Rules, skąd zwycięsko wyszedł Samoa Joe[122]. Po Extreme Rules Wyatt skupił swoją uwagę na Rollinsie, pokonując go w dwóch walkach: na Great Balls of Fire i kolejnym Raw[123][124]. W następnym tygodniu wdał się w rywalizację z Finnem Balorem, przekazując mu zaszyfrowane groźby i powodując jego przegraną w pojedynku z Eliasem Samsonem[125]. Pokonał Balora podczas Raw z 24 lipca, lecz uległ rywalowi w walce rewanżowej na gali SummerSlam[126][127]. Tydzień później Wyatt uniemożliwił Balorowi wygraną w Battle Royalu o WWE Intercontinental Championship[128]. Na No Mercy przegrał kolejne starcie przeciwko Balorowi, mimo wcześniejszego ataku z zaskoczenia na rywalu[129]. W kolejnych tygodniach Wyatt zaczął używać swojej drugiej osobowości – Sister Abigail[130]. Rywale mieli zmierzyć się jeszcze raz, podczas TLC: Tables, Ladders & Chairs, lecz z powodu choroby Wyatt nie mógł wziąć udziału w walce[131].

W listopadzie, Wyatt rozpoczął feud z Mattem Hardym po pokonaniu go w walce, co doprowadziło do ponownego pojawienia się gimmicku Hardy’ego "Broken". Obaj walczyli ponownie podczas Raw 25 Years w styczniu 2018 roku, gdzie Wyatt po raz kolejny zwyciężył. 28 stycznia, Wyatt wszedł do Royal Rumble matchu z numerem 8, ale nie udało mu się wygrać walki po tym, jak Wyatt i Hardy wyeliminowali się nawzajem[132]. W lutym na Elimination Chamber, Wyatt został pokonany przez Hardy’ego w pojedynku singlowym[133]. 19 marca na Raw, Hardy pokonał Wyatta w Ultimate Deletion matchu. Po walce, Hardy wepchnął Wyatta do "Jeziora Reinkarnacji", gdzie Wyatt zniknął, czyniąc jego status nieznanym. Na WrestleManii 34 w kwietniu, Wyatt wrócił jako face, jak ingerował w André the Giant Memorial Battle Royal, pomagając Hardy’emu wygrać[134]. Stworzyli drużynę i 27 kwietnia wygrali zwakowany WWE Raw Tag Team Championship na Greatest Royal Rumble, pokonując Cesaro i Sheamusa[135]. Stracili tytuły na rzecz The B-Team (Bo Dallas i Curtis Axel) w swojej pierwszej obronie tytułu pay-per-view na Extreme Rules w lipcu[136]. 23 lipca na odcinku Raw powołali się na klauzulę rewanżową przeciwko The B-Team, ale przegrali. Niedługo potem Hardy wziął czas wolny, aby wyleczyć swoje kontuzje, rozwiązując zespół.

The Fiend (2019–2021)

[edytuj | edytuj kod]
Rotunda ogdrywający postać The Fiend.

Bray Wyatt powrócił na Raw 12 sierpnia 2019 gdzie zadebiutował ponownie tym razem z nowym gimmickiem i pod pseudonimem ringowym "The Fiend" atakując Finna Bálora, przechodząc heel turn. W swojej debiutanckiej walce jako The Fiend, Wyatt pokonał Bálora na SummerSlam[137]. Następnie rozpoczął feud z Universal Championem Sethem Rollinsem atakując go na Clash of Champions[138]. Ich walka na Hell in a Cell w Hell in a Cell matchu zakończyła się zatrzymaniem walki przez sędziego, po tym, jak The Fiend został zakopany pod kilkoma broniami i uderzony młotkiem przez Rollinsa[139]. W rewanżowym pojedynku na Crown Jewel, Wyatt pokonał Rollinsa w Falls Count Anywhere matchu i zdobył Universal Championship[140]. Po tym, Wyatt rozpoczął feud z Danielem Bryanem, broniąc przeciwko niemu tytuł na Survivor Series[141]. Gdy Bryan był nieobecny w następnym tygodniu, Wyatt rozpoczął krótki feud ze starym rywalem Bryana, The Mizem, którego kulminacją był non-titlee match na TLC: Tables, Ladders & Chairs, gdzie Wyatt po raz pierwszy walczył jako jego postać Firefly Fun House i pokonał Miza[142]. Na Royal Rumble, Wyatt znowu pokonał Bryana, ale tym razem w Strap matchu[143]. Na Super ShowDown, Wyatt stracił Universal Championship na rzecz Goldberga[144]. Następnej nocy na SmackDown, The Fiend skonfrontował się z powracającym Johnem Ceną i wyzwał go na pojedynek na WrestleManii 36, który Cena zaakceptował – rewanż z WrestleManii XXX z 2014 roku. Podczas gali, zamiast tradycyjnej walki wrestlingowej, obaj zmierzyli się w surrealistycznej podróży przez historię, gdy rozegrały się chwile z historii Wyatta i Ceny. Fiend ostatecznie pokonał Cenę; oznaczało to pierwsze (i jedyne) zwycięstwo Wyatta na WrestleManii[145].

10 kwietnia na SmackDown, Wyatt rzucił wyzwanie Braunowi Strowmanowi, który wygrał Universal Championship na WrestleManii. Zaplanowano walkę pomiędzy nimi na Money in the Bank, gdzie Wyatt, walczący jako jego postać z Firefly Fun House, nie zdobył mistrzostwa[146]. Po miesięcznej przerwie, Wyatt powrócił w odcinku Firefly Fun House na odcinku SmackDown z 19 czerwca, aby skonfrontować się ze Strowmanem, ponownie wprowadzając swój oryginalny gimmick „Eater of The Worlds” i przywracając ich rywalizację. Na The Horror Show at Extreme Rules, Wyatt pokonał Strowmana w non-title match, zwanym Wyatt Swamp Fight[147]. 31 lipca na odcinku SmackDown, The Fiend powrócił, atakując Alexę Bliss, którą Strowman darzył sympatią. Dwa tygodnie później, po tym, jak Strowman zaatakował Bliss, The Fiend wydawał się próbować pomóc Bliss, gdy pojawił się Strowman i The Fiend śmiali się razem, potwierdzając swoją walkę. Na SummerSlam The Fiend pokonał Strowmana i po raz drugi zdobył Universal Championship. Po walce, The Fiend i Strowman zostali zaatakowani przez powracającego Romana Reignsa[148]. Tydzień później na Payback, The Fiend bronił tytuł przed Braunem Strowmanem i Romanem Reignsem w Triple Threat matchu, w którym Reigns przypiął Strowmana, aby zdobyć tytuł[149].

We wrześniu jego imię ringowe zostało skrócone do The Fiend. Fiend powrócił 2 października na odcinku SmackDown i zaatakował Kevina Owensa. Po zaatakowaniu Owensa, wyciągnął rękę do Alexy Bliss, którą wzięła, uśmiechnęła się i oboje zniknęli. Fiend miał wtedy swój pierwszą walkę na SmackDown przeciwko Owensowi w następnym odcinku, w którym pokonał Owensa. 26 października na odcinku Raw, ponownie rozpalił swój dawny feud z Randym Ortonem, a na TLC: Tables, Ladders & Chairs 20 grudnia Orton pokonał The Fienda w Firefly Inferno matchu, po czym podpalił swoje ciało[150].

Na Fastlane 21 marca 2021 roku, Fiend powrócił jako animator z nowym groteskowym wyglądem ze zwęgloną skórą i strojem w wyniku podpalenia, pomagając Alexie Bliss podczas jej międzypłciowego pojędynku z Randym Ortonem, atakując Ortona ruchem Sister Abigail i pozwalając Bliss odnieść zwycięstwo[151]. Kolejna walka pomiędzy The Fiendem i Ortonem została zaplanowana na WrestleManię 37. Fiend powrócił, gdy jego stary wygląd bez zwęglonej skóry i stroju w walce, Bliss pojawiła się na szczycie pudełka z czarnym płynem spływającym po jej twarzy. Rozproszyło to The Fienda wystarczająco długo, aby Orton mógł wykonać RKO i zdobyć wygraną. Po krótkim spojrzeniu pomiędzy The Fiendem i Bliss, światła zgasły i para zniknęła[152]. W następnym odcinku Raw, 12 kwietnia 2021, Bliss oświadczyła, że ​​już go nie potrzebuje, podczas gdy radosna persona Wyatta Firefly Fun House powróciła również w segmencie Firefly Fun House, stwierdzając, że nie może się doczekać nowego startu. To oznaczało ostatni występ Wyatta w WWE, kiedy został zwolniony 31 lipca 2021 roku, kończąc w ten sposób jego 12-letnią kadencję w federacji[153].

Powrót do WWE (2022–2023)

[edytuj | edytuj kod]

Po tygodniach tajemniczych wskazówek, Wyatt powrócił do WWE na Extreme Rules 8 października 2022 roku[154][155]. Niedługo po jego powrocie do WWE, Wyatt zaczął być prześladowanym przez tajemniczą postać o imieniu Uncle Howdy (pol. Wujek Howdy), którą odgrywać zaczął jego brat Bo Dallas. W kolejnych tygodniach prowadził rywalizację z LA Knightem oraz Bobby’m Lashley’em. W marcu 2023 Wyatt został wycofany z występów telewizji ze względu na pogorszenie się stanu zdrowia[156]. 24 sierpnia 2023 ogłoszono, że Rotunda zmarł niespodziewanie w wieku 36 lat. Jego starcie z LA Knightem na gali Royal Rumble (2023) było z kolei jego ostatnią transmitowaną w telewizji walką przed śmiercią[157].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Rotunda zmarł 24 sierpnia 2023 roku w wieku 36 lat na zawał serca[158]. Śmierć Rotundy została ogłoszona przez głównego twórcę treści WWE i byłego wrestlera Triple H’a na Twitterze[159]. Przed śmiercią Rotunda od lutego zmagał się z nieujawnioną chorobą, która według doniesień zagrażała życiu. Według doniesień na kilka dni przed śmiercią Rotunda robił pozytywne postępy w powrocie do zdrowia i zaledwie dwa tygodnie przed śmiercią uzyskał zgodę lekarzy na powrót do WWE. Wkrótce po jego śmierci ujawniono, że przyczyną choroby był COVID-19, który zaostrzył istniejącą chorobę serca[158].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Windham Rotunda od 2012 roku był żonaty z Samanthą, z którą miał dwie córki. W 2017 roku małżonkowie rozwiedli się[160]. Później nawiązał bliższą znajomość z wrestlerką i prezenterką WWE Joseann „JoJo” Offerman(inne języki), z którą doczekał się dwójki dzieci: syna Knasha Sixxa Rotundy (ur. 2019) i córki Hyrie Von Rotundy (ur. 2020)[161][162]. W kwietniu 2022 roku Rotunda i Offerman zaręczyli się[163].

Rotunda był fanem drużyn Oakland Raiders (futbol amerykański) oraz Toronto Maple Leafs (hokej na lodzie).

Styl walki

[edytuj | edytuj kod]
Wyatt przygotowujący się do wykonania Sister Abigail (Swinging reverse STO) na Big E
Wyatt pozujący w ringu

Mistrzostwa i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j Windham Rotunda – 2007 Football. Troy Trojans, August 3, 2007. [dostęp 2013-05-18].
  2. ↑ Larry Csonka: WWE News: New Gimmick For Husky Harris, WWE Sells Out, AM Raw Rating, More. 411Mania, 2012-03-23. [dostęp 2016-02-15].
  3. ↑ a b c Bray Wyatt. WWE. [dostęp 2013-11-09].
  4. ↑ Husky Harris bio. WWE. [dostęp 2015-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (October 30, 2010)].
  5. ↑ Bray Wyatt – NXT Wrestling profile. NXT Wrestling. [dostęp 2012-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (August 18, 2012)].
  6. ↑ Bray Wyatt – WWE NXT profile.
  7. ↑ Bray Wyatt, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  8. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Titles « Bray Wyatt « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  9. ↑ Members of WWE’s The Nexus: Where Are They Now?, „TheSportster”, 4 września 2016 [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  10. ↑ Bo Dallas: Profile & Match Listing – Internet Wrestling Database (IWD) [online], profightdb.com [dostęp 2017-11-04].
  11. ↑ Philip Kreikenbohm, Bray Wyatt « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  12. ↑ a b c Brooksville’s Rotunda brothers follow dad Mike into professional wrestling [online], 14 sierpnia 2017 [dostęp 2017-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-14].
  13. ↑ Hernando High alumni ready to hit the ring [online], 15 sierpnia 2009 [dostęp 2017-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2009-08-15].
  14. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Matches « Bray Wyatt « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  15. ↑ Philip Kreikenbohm, FCW TV #47 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  16. ↑ Philip Kreikenbohm, FCW TV #63 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  17. ↑ NXT Season 2 Roster Revealed: Rookies & Pros – SEScoops, „SEScoops”, 2 czerwca 2010 [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  18. ↑ WWE NXT: Surprise! First elimination on tap, „canoe.com” [dostęp 2017-11-04].
  19. ↑ WWE NXT: Second rookie goes home; New No. 1, „canoe.com” [dostęp 2017-11-04].
  20. ↑ WWE NXT: 2 more rookies sent packing as tensions rise, „canoe.com” [dostęp 2017-11-04].
  21. ↑ WWE NXT: Kaval wins show’s 2nd season, gets beat down, „canoe.com” [dostęp 2017-11-04].
  22. ↑ PWTorch.com – CALDWELL’S WWE RAW RESULTS 10/4: Complete „virtual time” coverage of Raw with Hell in a Cell fall-out – John Cena joins Nexus [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-04].
  23. ↑ Raw Results – 10/18/10, „WrestleView”, 18 października 2010 [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  24. ↑ PWTorch.com – CALDWELL’S WWE RAW RESULTS 10/25: Complete „virtual time” coverage of live Raw following Bragging Rights, Bryan vs. Ziggler [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-04].
  25. ↑ RAW: CM Punk thins out the ranks, „canoe.com” [dostęp 2017-11-04].
  26. ↑ Raw Results – 1/31/11, „WrestleView”, 31 stycznia 2011 [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  27. ↑ PWTorch.com – WWE News: WWE updates Husky Harris’s „medical status” following Punt Kick by Randy Orton on Raw [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-04].
  28. ↑ Windham Rotunda rinde homenaje a su abuelo con su nuevo personaje en Florida Championship Wrestling: Axel Mulligan – Superluchas, „Superluchas”, 20 marca 2011 [dostęp 2017-11-04] (hiszp.).
  29. ↑ FLORIDA CHAMPIONSHIP WRESTLING TELEVISION REPORT: ROLLINS/AMBROSE PART 1 PROBABLY LEAVES YOU WANTING MORE; LUCKY CANNON IN FINAL FCW MATCH; WHAT IT SOUNDS LIKE WHEN THE ANNOUNCERS ARE ENJOYING MATCHES AS MUCH AS THE FANS [online], pwinsider.com [dostęp 2017-11-04].
  30. ↑ FLORIDA CHAMPIONSHIP WRESTLING TELEVISION REPORT: A NEW FCW CHAMPION IS CROWNED AND ASCENSION MAKES THEIR IN RING DEBUT [online], pwinsider.com [dostęp 2017-11-04].
  31. ↑ FLORIDA CHAMPIONSHIP WRESTLING TV REPORT: MISTER ANTONIO CESARO MAKES HIS IN RING DEBUT AND THE FCW TITLE IS ON THE LINE [online], pwinsider.com [dostęp 2017-11-04].
  32. ↑ Philip Kreikenbohm, FCW TV #164 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  33. ↑ FCW Results – 12/19/11, „WrestleView”, 20 grudnia 2011 [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  34. ↑ Philip Kreikenbohm, FCW TV #171 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  35. ↑ Philip Kreikenbohm, FCW TV #177 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  36. ↑ Philip Kreikenbohm, FCW TV #183 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  37. ↑ FCW Results – 4/22/12, „WrestleView”, 27 kwietnia 2012 [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  38. ↑ PWTorch.com – James’s WWE NXT REPORT 7/11: PTP vs. Usos main event, transformation of Husky Harris to Bray Wyatt continues, Seth Rollins promo [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-04].
  39. ↑ CANOE -- SLAM! Sports: ng – Big crowd cheers on WWE favourites in Toronto [online], slam.canoe.com [dostęp 2017-11-04].
  40. ↑ Jim Ross predicts WWE will „shake things up” at No Way Out, comments on the latest WWE NXT tapings, and the new character played by Husky Harris [online], prowrestling.net [dostęp 2017-11-04].
  41. ↑ Developmental talent to be out of action for six months, „WrestleView”, 6 lipca 2012 [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  42. ↑ PWTorch.com – CHIVERTON’S NXT SCOUTING REPORT – Year-End Review: Who are WWE’s top prospects heading into 2013? [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-04].
  43. ↑ WWE NXT Results – 2/21/13 (Big E. vs. O’Brian), „WrestleView”, 22 lutego 2013 [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  44. ↑ PWTorch.com – James’s WWE NXT REPORT 3/13 – Week 37: Champ vs. Champ, Brother vs. Brother, plus Hero vs. Bateman; Overall Reax [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-04].
  45. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE NXT #35 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  46. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE NXT #47 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  47. ↑ WWE NXT REPORT: NUMBER ONE CONTENDER BATTLE ROYAL; BIG ANNOUNCEMENT FROM STEPHANIE McMAHON; AND MORE [online], pwinsider.com [dostęp 2017-11-04].
  48. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE NXT #57 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-04].
  49. ↑ PWTorch.com – RAW NEWS: HBK & Hart cameos, Axel beats top star, Wyatt Family intro, Punk’s return, Hunter status, two title matches, World Title, Kidd returns with new look post-Raw, more [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-04].
  50. ↑ Raw: July 8, 2013, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  51. ↑ Bray Wyatt def. Kane (Ring of Fire Match), „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  52. ↑ Bray Wyatt def. Kofi Kingston, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  53. ↑ CM Punk & Daniel Bryan def. Luke Harper & Erick Rowan, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  54. ↑ PWTorch.com – TUCKER ON RAW 12/2: DVR Guide & Instant Reaction to TLC main event hype & meaningless segments [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-04].
  55. ↑ The Wyatt Family def. Daniel Bryan, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  56. ↑ Raw, Dec. 30, 2013, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  57. ↑ PWTorch.com – 1/6 WWE Raw Hits & Misses: Old School Raw, Flair/Orton/Cena, Piper’s Pit, Daniel Wyatt, Jake „the Snake” Roberts [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-04].
  58. ↑ PWTorch.com – CALDWELL’S WWE RAW RESULTS 1/13: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – Big show-closing angle involving Daniel Bryan, Hall of Fame, Rumble hype, more [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-04].
  59. ↑ Bray Wyatt def. Daniel Bryan, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  60. ↑ WWE World Heavyweight Champion Randy Orton def. John Cena, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  61. ↑ Raw: Jan. 27, 2014, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  62. ↑ The Wyatt Family def. The Shield, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  63. ↑ WWE World Heavyweight Champion Randy Orton def. Daniel Bryan, John Cena, Sheamus, Cesaro & Christian in an Elimination Chamber Match, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  64. ↑ John Cena vs. Bray Wyatt [online], 14 marca 2014 [dostęp 2017-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-14].
  65. ↑ John Cena def. Bray Wyatt, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  66. ↑ PWTorch.com – CALDWELL’S WWE RAW RESULTS 4/28: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – final PPV hype, Bryan returns from injury, Flair, Tag Title match, Tourney Finals, more [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-04].
  67. ↑ Bray Wyatt def. John Cena (Steel Cage Match), „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  68. ↑ John Cena def. Bray Wyatt in a Last Man Standing Match, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  69. ↑ SmackDown: June 13, 2014, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  70. ↑ John Cena def. Randy Orton, Bray Wyatt, Roman Reigns, Cesaro, U.S. Champion Sheamus, Kane and Alberto Del Rio to become the new WWE World Heavyweight Champion, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  71. ↑ Raw: June 30, 2014, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  72. ↑ Chris Jericho def. Bray Wyatt, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  73. ↑ Bray Wyatt def. Chris Jericho, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  74. ↑ Raw: Sept. 8, 2014, „WWE” [dostęp 2017-11-04] (ang.).
  75. ↑ PWTorch.com – RAW NEWS: Hell in a Cell, two items next week on Raw, Hogan & Heyman return to TV, IC Title match result, more [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-05].
  76. ↑ Seth Rollins def. Dean Ambrose (Hell in a Cell Match), „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  77. ↑ Bray Wyatt def. Dean Ambrose by disqualification, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  78. ↑ Bray Wyatt def. Dean Ambrose (Tables, Ladders & Chairs Match), „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  79. ↑ PWTorch.com – CALDWELL’S WWE RAW RESULTS 12/22: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – Hulk Hogan guest-hosts, Piper’s Pit, IC Title, Cena vs. Rollins, Street Fight re-re-re-match, more [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-05].
  80. ↑ PWTorch.com – CALDWELL’S WWE RAW RESULTS 1/5: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – Ambrose vs. Wyatt ambulance match, The Authority returns, Cena Appreciation Night, more [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-05].
  81. ↑ Roman Reigns won the 2015 Royal Rumble Match, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  82. ↑ PWTorch.com – CALDWELL’S WWE FAST LANE PPV RESULTS 2/22: Complete „virtual-time” coverage of Bryan vs. Reigns, Cena vs. Rusev, Sting-Hunter confrontation, final PPV before WM31 [online], pwtorch.com [dostęp 2017-11-05].
  83. ↑ The Undertaker def. Bray Wyatt, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  84. ↑ Raw: April 27, 2015, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  85. ↑ Bray Wyatt def. Ryback, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  86. ↑ Sheamus wins the Money in the Bank Contract Ladder Match, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  87. ↑ Bray Wyatt def. Roman Reigns, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  88. ↑ Roman Reigns & Dean Ambrose def. Bray Wyatt & Luke Harper, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  89. ↑ Raw: August 24, 2015, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  90. ↑ The Wyatt Family def. Roman Reigns, Dean Ambrose & Chris Jericho, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  91. ↑ Reigns survives Wyatt’s test inside Hell in a Cell, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  92. ↑ Wyatt Family sends The Undertaker to 'Hell', „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  93. ↑ Raw: Oct. 26, 2015, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  94. ↑ The Brothers of Destruction def. The Wyatt Family, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  95. ↑ The Wyatt Family def.The Dudley Boyz, Tommy Dreamer & Rhyno (8-Man Elimination Tables Match), „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  96. ↑ The King of Kings is crowned the WWE World Heavyweight Champion, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  97. ↑ Wyatt & Harper visit Suplex City, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  98. ↑ John Cena returns and joins The Rock to dispose of The Wyatt Family, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  99. ↑ WWE Raw results, April 4, 2016: Who emerged from Fatal 4-Way as the No. 1 contender?, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  100. ↑ Bray Wyatt suffers injury, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  101. ↑ Raw results, June 20, 2016: Three former Shield members to clash at WWE Battleground, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  102. ↑ The Wyatts def. The New Day in a Six-Man Tag Team Match at WWE Battleground, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  103. ↑ 2016 WWE Draft results: Are your favorite Superstars on Raw or SmackDown Live?, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  104. ↑ WWE SmackDown Live Results, August 16, 2016: Temperatures rise as John Cena and AJ Styles’ conflict heats up en route to SummerSlam, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  105. ↑ WWE SmackDown Live results, Aug. 23, 2016: No. 1 contender AJ Styles denied Ziggler a WWE World Title opportunity, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  106. ↑ Madness reigns as Kane steps up to take on Bray Wyatt with no holds barred, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  107. ↑ Harper’s shocking return spells doom for Orton, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  108. ↑ WWE SmackDown LIVE Results, Oct. 25, 2016: James Ellsworth shocks the world again, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  109. ↑ Who claimed victory in one of the most intense Traditional Survivor Series Matches in history?, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  110. ↑ The New Wyatt Family ends Heath Slater & Rhyno’s feel-good story, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  111. ↑ WWE SmackDown LIVE’s Wild Card Finals results, Dec. 27, 2016: Styles retains WWE Title, will defend against Cena at Royal Rumble, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  112. ↑ WWE SmackDown LIVE results, Jan 10, 2017: Cena gives The Lone Wolf an Attitude Adjustment with Styles waiting in the wings, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  113. ↑ 1/24 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Complete, Real-Time Report, including Luke Harper vs. Randy Orton, final Royal Rumble hype - [online], 24 stycznia 2017 [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  114. ↑ Which Wyatt Family member is headed to WrestleMania?, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  115. ↑ Eater of Worlds devours the competition inside Elimination Chamber, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  116. ↑ WWE SmackDown LIVE results, Feb. 14, 2017: Orton refuses to battle Wyatt at WrestleMania, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  117. ↑ WWE SmackDown LIVE results, Feb. 28, 2017: Orton leaves The WWE Title picture in flames by burning The Wyatt Family Compound, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  118. ↑ Did Bray Wyatt’s creepy mind games cut off The Viper’s attack?, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  119. ↑ Superstar Shake-up results: Roster changes for Raw and SmackDown LIVE, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  120. ↑ Who survived the first-ever House of Horrors Match?, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  121. ↑ WWE Raw results, May 1, 2017: Wyatt and Samoa Joe help The Miz become No. 1 contender to the Intercontinental Championship, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  122. ↑ Brock Lesnar’s next challenger decided at Extreme Rules, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  123. ↑ Seth Rollins got a first-hand look at Bray Wyatt’s power at the WWE Great Balls of Fire pay-per-view event., „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  124. ↑ Raw results, July 10, 2017: Chair-swinging Ambrose helps Rollins repel The Miz and his Miztourage, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  125. ↑ WWE Raw Results, July 17, 2017: Kurt Angle reveals that Jason Jordan is his son, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  126. ↑ WWE Raw results, Aug. 14, 2017: SummerSlam comes early for Fatal 4-Way Match participants, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  127. ↑ The Demon engages The New Face of Fear in a battle for the Underworld, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  128. ↑ WWE Raw results, Aug. 28, 2017: Nia Jax spoils Alexa Bliss’ Raw Women’s Title victory celebration, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  129. ↑ Who proved to be “the man” in Bálor’s clash against Wyatt?, „WWE” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  130. ↑ Sister Abigail speaks through Bray Wyatt and it’s scary as hell, „Cageside Seats” [dostęp 2017-11-05].
  131. ↑ WWE TLC 2017: Kurt Angle, AJ Styles replace ill Roman Reigns, Bray Wyatt, „CBSSports.com” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  132. ↑ Jason Powell: WWE Royal Rumble 2018 live review: Men’s and Women’s Royal Rumble matches, Brock Lesnar vs. Braun Strowman vs. Kane for the WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Kevin Owens and Sami Zayn in a handicap match for the WWE Championship. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2018-01-28].
  133. ↑ Jason Powell: WWE Elimination Chamber 2018 live review: Men’s and Women’s Elimination Chamber matches, Ronda Rousey contract signing, Asuka vs. Nia Jax, Matt Hardy vs. Bray Wyatt, Sheamus and Cesaro vs. Titus O’Neil and Apollo for the Raw Tag Titles. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2018-02-25].
  134. ↑ Jason Powell: Powell’s WrestleMania 34 live review: AJ Styles vs. Shinsuke Nakamura for the WWE Championship, Brock Lesnar vs. Roman Reigns for the WWE Universal Championship, Charlotte Flair vs. Asuka for the Smackdown Women’s Championship, Ronda Rousey and Kurt Angle vs. Triple H and Stephanie McMahon. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2018-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (April 9, 2018)].
  135. ↑ Jason Powell, Powell’s WWE Greatest Royal Rumble live review: 50-man Royal Rumble match, Brock Lesnar vs. Roman Reigns in a cage match for the WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Shinsuke Nakamura for the WWE Championship, John Cena vs. Triple H, Undertaker vs. Rusev in a casket match [online], Pro Wrestling Dot Net [dostęp 2018-04-27].
  136. ↑ Jason Powell: Powell’s WWE Extreme Rules live review: Roman Reigns vs. Bobby Lashley, AJ Styles vs. Rusev vs. for the WWE Championship, Dolph Ziggler vs. Seth Rollins in a 30-minute Iron Man match for the IC Title, Bludgeon Brothers vs. Team Hell No for the Smackdown Tag Titles. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2018-07-15].
  137. ↑ Jason Powell: WWE SummerSlam results: Powell’s live review of Brock Lesnar vs. Seth Rollins for the WWE Universal Championship, Kofi Kingston vs. Samoa Randy Orton for the WWE Championship, Kevin Owens vs. Shane McMahon, Trish Stratus vs. Charlotte Flair, "The Fiend" Bray Wyat vs. Finn Balor. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-08-11].
  138. ↑ Jason Powell: WWE Clash of Champions results: Powell's live review of Seth Rollins vs. Braun Strowman for the WWE Universal Championship, Kofi Kingston vs. Randy Orton for the WWE Championship, Becky Lynch vs. Sasha Banks for the Raw Women's Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-09-15].
  139. ↑ Jason Powell: WWE Hell in a Cell results: Powell's live review of Seth Rollins vs. "The Fiend" Bray Wyatt in an HIAC match for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs. Sasha Banks in an HIAC match for the Raw Women's Championship, Bayley vs. Charlotte Flair for the Smackdown Women's Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-10-06].
  140. ↑ Jason Powell: WWE Crown Jewel results: Powell's live review of Brock Lesnar vs. Cain Velasquez for the WWE Championship, Seth Rollins vs. Bray Wyatt in a Falls Count Anywhere match for the WWE Universal Championship, Braun Strowman vs. Tyson Fury, Lacey Evans vs. Natalya. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-10-31].
  141. ↑ Jason Powell: WWE Survivor Series results: Powell's live review of Brock Lesnar vs. Rey Mysterio in a No Holds Barred match for the WWE Championship, "The Fiend" Bray Wyatt vs. Daniel Bryan for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs. Shayna Baszler vs. Bayley in a non-title match. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-11-24].
  142. ↑ Jason Powell: Powell's WWE TLC live review: The Kabuki Warriors vs. Becky Lynch and Charlotte Flair vs Asuka in a TLC match for the Smackdown Tag Titles, Roman Reigns vs. King Corbin in a TLC match, Bray Wyatt vs. The Miz, Rusev vs. Bobby Lashley in a tables match. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-12-15].
  143. ↑ Jason Powell: WWE Royal Rumble results: Powell's live review of the Royal Rumble matches, "The Fiend" Bray Wyatt vs. Daniel Bryan in a strap match for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs. Asuka for the Raw Women's Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-01-26].
  144. ↑ Jason Powell: WWE Super ShowDown results: Powell's live review of "The Fiend" Bray Wyatt vs. Goldberg for the WWE Universal Championship, Brock Lesnar vs. Ricochet for the WWE Championship, Big E and Kofi Kingston vs. The Miz and John Morrison for the Smackdown Tag Titles. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-02-27].
  145. ↑ Jason Powell: WrestleMania 36 results: Powell's live review of Night Two featuring Brock Lesnar vs. Drew McIntyre for the WWE Championship, John Cena vs. "The Fiend" Bray Wyatt in a Firefly Funhouse match, Edge vs. Randy Orton in a Last Man Standing match, Rhea Ripley vs. Charlotte Flair for the NXT Women's Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-04-05].
  146. ↑ Jason Powell: WWE Money in the Bank results: Powell’s review of the Climb The Corporate Ladder MITB matches, Drew McIntyre vs. Seth Rollins for the WWE Championship, Braun Strowman vs. Bray Wyatt for the WWE Universal Championship, Bayley vs. Tamina for the Smackdown Women’s Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-05-10].
  147. ↑ Jason Powell: WWE Extreme Rules results: Powell's review of Seth Rollins vs. Rey Mysterio in An Eye For An Eye match, WWE Universal Champion Braun Strowman vs. Bray Wyatt in a non-title Swamp Fight, Asuka vs. Sasha Banks for the Raw Women's Championship, Drew McIntyre vs. Dolph Ziggler for the WWE Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-07-19].
  148. ↑ Jason Powell: WWE SummerSlam results: Powell’s review of Drew McIntyre vs. Randy Orton for the WWE Championship, Braun Strowman vs. The Fiend for the WWE Universal Championship, Mandy Rose vs. Sonya Deville in a No DQ, loser leaves WWE match, Asuka challenges for two titles. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-08-23].
  149. ↑ Jason Powell: WWE Payback results: Powell’s review of The Fiend vs. Bray Wyatt vs. Roman Reigns vs. Braun Strowman in a Triple Threat for the WWE Universal Championship, Keith Lee vs. Randy Orton, Sasha Banks and Bayley vs. Shayna Baszler and Nia Jax for the WWE Women’s Tag Titles, Matt Riddle vs. King Corbin. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-08-30].
  150. ↑ Jason Powell: WWE TLC results: Powell's review of Roman Reigns vs. Kevin Owens in a TLC match for the WWE Universal Championship, Drew McIntyre vs. AJ Styles in a TLC match for the WWE Championship, The Fiend vs. Randy Orton in a Firefly Inferno Match. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-12-20].
  151. ↑ Jason Powell: WWE Fastlane results: Powell’s live review of Roman Reigns vs. Daniel Bryan for the WWE Universal Championship with Edge as special enforcer, Drew McIntyre vs. Sheamus in a No Holds Barred match, Big E vs. Apollo Crews for the Intercontinental Title, Randy Orton vs. Alexa Bliss. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2021-03-21].
  152. ↑ Jason Powell: WrestleMania 37 results: Powell's live review of night two with Roman Reigns vs. Edge vs. Daniel Bryan in a Triple Threat for the WWE Universal Championship, Asuka vs. Rhea Ripley for the Raw Women's Championship, Big E vs. Apollo Crews in a Nigerian Drum Fight for the IC Title. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2021-04-11].
  153. ↑ WWE.com Staff: Bray Wyatt released. WWE. [dostęp 2021-07-31].
  154. ↑ Jason Powell: WWE Extreme Rules results: Powell’s review of Matt Riddle vs. Seth Rollins in a Fight Pit match with Daniel Cormier as special referee, Bianca Belair vs. Bayley in a ladder match for the Raw Women’s Title, Liv Morgan vs. Ronda Rousey in an Extreme Rules match for the Smackdown Women’s Title, Drew McIntyre vs. Karrion Kross in a strap match. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2022-10-08].
  155. ↑ Gregory Miller: Bray Wyatt makes a shocking return to WWE. WWE. [dostęp 2022-10-08].
  156. ↑ Bray Wyatt Faced Life Threatening Illness, Is Finally Hopefully Nearing WWE Return, fightful.com, [dostęp 2024-06-02].
  157. ↑ Joseph Currier: Former WWE champion Bray Wyatt passes away at 36. Wrestling Observer. [dostęp 2023-04-24].
  158. ↑ a b Jeremy Lambert: Bray Wyatt (Windham Rotunda) Cause Of Death Given. Fightful, 2023-08-25.
  159. ↑ Sophia Scorziello: Bray Wyatt, WWE Wrestler, Dies at 36. Variety, 2023-08-25.
  160. ↑ Bray Wyatt’s Wife Files For Divorce, Alleges Affair With RAW Ring Announcer JoJo Offerman – WrestlingInc.com, „WrestlingInc.com” [dostęp 2017-11-05] (ang.).
  161. ↑ Joseph Currier: JoJo & Bray Wyatt welcome birth of Knash Sixx Rotunda. f4wonline.com, 2019-05-18. [dostęp 2023-08-29]. (ang.).
  162. ↑ Joseph Currier: JoJo & Bray Wyatt welcome birth of second child. f4wonline.com, 2020-05-29. [dostęp 2023-08-29]. (ang.).
  163. ↑ Ryan Glasspiegel: Former WWE stars Bray Wyatt, Joseann Offerman announce engagement. [w:] Sports [on-line]. nypost.com, 2022-04-29. [dostęp 2023-08-29]. (ang.).
  164. ↑ Smackdown!: Daniel Bryan sees a revolving door of referees. [w:] SLAM! Wrestling [on-line]. [dostęp 2014-01-19]. Cytat: Kane is dropped with the Sister Abigail, a swinging reverse STO.
  165. ↑ Mike Tedesco: WWE SmackDown results – 9/27/13 (Orton vs Miz). Wrestleview. [dostęp 2014-01-19]. Cytat: Wyatt then connects with Sister Abigail’s Kiss for the win.
  166. ↑ Justin James: James’s WWE NXT reports 4/17 & 4/24 & 5/1: Jericho in action, The Shield, Clash of Champions featuring several title matches, Paige vs. Summer Rae feud continues, more. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. 2013-05-03. [dostęp 2014-01-19]. Cytat: Kiss to the forehead and the Sister Abigail for the win.
  167. ↑ James Caldwell: Caldwell’s WWE NXT Results 7/20: Ongoing „virtual time” coverage of NXT Season 2, Week 7. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. 2010-07-20. [dostęp 2010-07-23].
  168. ↑ a b Matt Bishop: WWE NXT: Awful show features one of worst segments in company history. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, August 3, 2010. [dostęp 2010-08-04].
  169. ↑ Todd Martin: Raw is Rumble go-home show by Todd Martin. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. 2011-01-25. [dostęp 2011-01-25].
  170. ↑ a b Jason Namako: WWE NXT Results – 5/2/13 (Jericho vs. Wyatt). WrestleView, 2013-05-03. [dostęp 2013-05-24].
  171. ↑ Adam Martin: WWE NXT Results – 8/10/10. WrestleView, August 11, 2010. [dostęp 2011-12-30]. Cytat: McGillicutty sends him to the corner and Harris, who was tagged, annihilates him with an avalanche.
  172. ↑ a b Mike Tedesco: WWE NXT Results – 8/17/10. WrestleView, August 18, 2010. [dostęp 2011-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-21)].
  173. ↑ a b Jason Namako: WWE NXT results – 5/23/13 (Bray Wyatt vs. Corey Graves). Wrestleview. [dostęp 2014-01-19].
  174. ↑ a b c d Ryan Clark: WWE Royal Rumble Results (1/26). The People’sWrestlingWebsite. [dostęp 2014-06-26].
  175. ↑ Richard Trionfo: WWE NXT report: Wyatt Family in six man action. PWInsider. [dostęp 2013-06-21].
  176. ↑ James Caldwell: Caldwell’s WWE NXT Results 6/29: Ongoing „virtual time” coverage of NXT Season 2, Week 4. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. 2010-06-29. [dostęp 2011-12-30].
  177. ↑ Anthony Benigno: Braun Strowman def. Dean Ambrose via Disqualification. August 24, 2015. s. wwe.com. [dostęp 2016-04-15].
  178. ↑ Matthew Asher: WWE Old School: Pipers and Pimps and Punks...Oh My!. [w:] SLAM! Wrestling [on-line]. [dostęp 2014-01-14].
  179. ↑ Donald Wood: Randy Orton Joining Wyatt Family Is Perfect WWE SmackDown Storyline. October 27, 2016. s. forbes.com. [dostęp 2016-12-11].
  180. ↑ Warrior’s Way to No. 1. [w:] World Wrestling Entertainment [on-line]. 2010-06-29. [dostęp 2010-07-29].
  181. ↑ Smoke & Mirrors by TV/TV. Apple Inc.. [dostęp 2010-12-02].
  182. ↑ We Are One (WWE Version). Apple Inc.. [dostęp 2010-12-14].
  183. ↑ WWE: Wreckless Intent. Apple Inc.. [dostęp 2016-04-15].
  184. ↑ WWE: Live in Fear (Bray Wyatt) – Single [online], iTunes Store [dostęp 2013-06-12].
  185. ↑ Mark Crozer, Broken Out In Love signed to WWE Music Group [online] [dostęp 2013-08-25] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-10].
  186. ↑ James Caldwell: WWE News: Who wrote Bray Wyatt’s theme?, Rhodes Family responds to Cody’s „firing,” which celeb is Titus dating. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. 2013-09-04. [dostęp 2013-09-04].
  187. ↑ Derek J. LaRiviere: Brooksville’s Rotunda brothers follow dad Mike into professional wrestling. [w:] Tampa Bay Sports [on-line]. 2009-11-26. [dostęp 2010-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-14)].
  188. ↑ Dave Meltzer: Two title changes at tonight’s FCW tapings. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. 2012-02-02. [dostęp 2012-02-04].
  189. ↑ Achievement Awards: Feud of the Year. [w:] Pro Wrestling Illustrated [on-line]. 2011-01-10. [dostęp 2011-01-15].
  190. ↑ The PWI Awards. „Pro Wrestling Illustrated”. 36 (2), s. 30–31, 2015. 
  191. ↑ Achievement Awards: Most Hated. [w:] Pro Wrestling Illustrated [on-line]. 2011-01-17. [dostęp 2011-01-22].
  192. ↑ Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2014 [online], The Internet Wrestling Database [dostęp 2014-09-26].
  193. ↑ Dave Meltzer. Jan 27 2014 Wrestling Observer Newsletter: 2013 Annual awards issue, best in the world in numerous categories, plus all the news in pro-wrestling and MMA over the past week and more. „Wrestling Observer Newsletter”, s. 34, 2014-01-27. Campbell, Kalifornia. ISSN 1083-9593. 
  194. ↑ Dave Meltzer. Jan. 26, 2015 Wrestling Observer Newsletter: 2014 awards issue w/ results & Dave’s commentary, Conor McGregor, and much more. „Wrestling Observer Newsletter”, s. 30, 2015-01-26. Campbell, Kalifornia. ISSN 1083-9593. 
  195. ↑ WWE Championship. WWE. [dostęp 2017-02-12].
  196. ↑ The Wyatt Family to defend SmackDown Tag Team Titles under the Freebird Rule. [w:] WWE [on-line]. 2016-12-07. [dostęp 2016-12-07].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Personel WWE
Raw
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
SmackDown
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
Niewyłączni
Zawodnicy
Zawodniczki
NXT
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
  • Adrian Butler
  • Chip Danning
  • Dallas Irvin
  • Derek Sanders
  • Felix Fernandez
  • Jeremy Marcus
  • Joey Gonzalez
  • Victoria D'Errico
Performance Center
Zawodnicy
  • Anthony Luke
  • BJ Ray
  • Coy Wanner
  • Cutler James
  • Drake Morreaux
  • Drake Stewart
  • Harlem Lewis
  • Hayden Pittman
  • Hunter Smallback
  • Jasper Troy
  • Josh Black
  • Kale Dixon
  • Keanu Carver
  • Niko Vance
  • Saquon Shugars
  • Shiloh Hill
  • Troy Yearwood
  • Uriah Connors
Zawodniczki
  • Ajiea Lee Hargrave
  • Dani Raye
  • Derrian Gobourne
  • Kali Armstrong
  • Lainey Reid
  • Layla Diggs
  • Leigh Laurel
  • Penina Tuilaepa
  • Tyra Mae Steele
  • Zena Sterling
Zespół
Osobistości telewizyjne
Ambasadorzy
Scenarzyści
  • Alex Williams
  • Andrea Concepcion
  • Brian Parise
  • Christian Scovell
  • Christine Lubrano
  • Drake Maverick
  • Ed Koskey
  • Eric Watts
  • Gabe Sapolsky
  • George Carroll
  • Jeremy Borash
  • Jim Smallman
  • John Swikata
  • Johnny Russo
  • Jonathan Baeckstrom
  • Patrick Scott
  • Ryan Ward
Producenci
Personel wykonawczy
Posiadacze WWE Championship
1963–1970
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Posiadacze WWE Tag Team Championship
2016–2019
2020–2029
The Wyatt Family
The Nexus
The Nexus
The New Nexus
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bray_Wyatt&oldid=75039663”