Siódma pieczęć (film)
 Logo filmu "Siódma pieczęć" (1957). | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery |
16 lutego 1957 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
96 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Ingmar Bergman |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Produkcja | |
| Dystrybucja | |
Siódma pieczęć (szw. Det sjunde inseglet) – szwedzki film fabularny z 1957 roku, nominowany do Złotej Palmy w Cannes w 1957. Na tym samym festiwalu Ingmar Bergman otrzymał za Siódmą pieczęć nagrodę specjalną jury.
Polska premiera miała miejsce w roku 1959. Film ponownie został wprowadzony do polskich kin 5 stycznia 2007. Siódma pieczęć jest przekrojowym obrazem w twórczości Bergmana, splatającym wątki z jego dramatów psychologicznych, zawiera również elementy komediowe. Dzieło to, zapisując się w kanonie światowego kina, ugruntowało pozycję Ingmara Bergmana wśród największych reżyserów kina autorskiego[1].
W roku 1995, w stulecie narodzin kina, obraz Bergmana znalazł się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne[2].
Analiza
[edytuj | edytuj kod]Siódma pieczęć, osadzona w średniowiecznych realiach (połowa XIV wieku), oparta jest na jednoaktowej sztuce teatralnej wystawionej po raz pierwszy 18 marca 1955 pt. Malowidło na drewnie (Trämålning). Siódma pieczęć to metaforyczna opowieść o powracającym z wyprawy krzyżowej rycerzu, który staje do szachowego pojedynku ze Śmiercią – stawką w nim jest jego życie. W filmie tym Bergman daje wyraz swoim inspiracjom średniowiecznym malowidłem ściennym Śmierć grająca w szachy z kościoła w Täby w okolicach Sztokholmu[3].
Film oddaje atmosferę średniowiecznej Europy, przepełnionej śmiercią, stojącej w obliczu zarazy. Reżyser eksponuje rolę średniowiecznego Kościoła w kreowaniu wszechobecnego strachu społeczności przed zarazą, mającą być karą za grzechy. Siódma pieczęć jest jednocześnie traktatem filozoficznym o wymowie bliskiej egzystencjalizmowi, który wprowadza do twórczości Bergmana wątki stanowiące w przyszłości o jej wyjątkowym charakterze. Po raz pierwszy reżyser ukazuje na zasadach kontrastu Jönsa, hołdującego wartościom materialistycznym, i Blocka, rycerza poszukującego sensu swojego istnienia, nieodnajdującego Boga, pierwowzoru dylematów znanych z Trylogii pionowej.
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Gunnar Björnstrand – Jöns
- Max von Sydow – Antonius Block
- Inga Landgré – Karin, żona Blocka
- Bibi Andersson – Mia
- Nils Poppe – Jof
- Bengt Ekerot – Śmierć
- Åke Fridell – Plog, kowal
- Inga Gill – Lisa, żona Ploga
- Maud Hansson – wiedźma Tyan
- Erik Strandmark – Jonas Skat
- Gunnel Lindblom – dziewczyna
- Gunnar Olsson – malarz
- Bertil Anderberg – Raval
- Anders Ek – mnich
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Światowa encyklopedia filmu religijnego. Marek Lis i Adam Garbicz (red.). Kraków: Biały Kruk, 2007, s. 492. ISBN 978-83-60292-30-3.
- ↑ Niektóre ważne filmy, czyli tzw. lista watykańska. www.kultura.wiara.pl. [dostęp 2009-03-17].
- ↑ Ann Catherine Bonnier, Göran Hägg, Ingrid Sjöström: Svenska kyrkor: En historisk reseguide. Sztokholm: Medströms Bokförlag, 2008, s. 321. ISBN 978-91-7329-015-9. (szw.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Siódma pieczęć w bazie IMDb (ang.)
- Siódma pieczęć w bazie Filmweb
| 1940-49 | |
|---|---|
| 1950-59 |
|
| 1960-69 |
|
| 1970-79 | |
| 1980-89 | |
| 1990-2009 |
- Szwedzkie dramaty filmowe
- Szwedzkie filmy fantasy
- Szwedzkie filmy z 1957 roku
- Szwedzkie adaptacje filmowe
- Filmy w reżyserii Ingmara Bergmana
- Filmy o tematyce szachowej
- Szwedzkie filmy czarno-białe
- Szwedzkie filmy zgłoszone do rywalizacji o Oscara w kategorii filmu nieanglojęzycznego
- Filmy o wyprawach krzyżowych
- Szwedzka fantastyka
- Filmy fantastyczne z 1957 roku
- Filmy kręcone w regionie Skania
- Filmy kręcone w regionie Sztokholmu