Zasłonak czerwonołuskowaty
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak czerwonołuskowaty |
| Nazwa systematyczna | |
| Cortinarius spilomeus (Fr.) Fr. Monogr. Hymenomyc. Suec. (Upsaliae) 2(1): 63 (1863) | |
Zasłonak czerwonołuskowaty (Cortinarius spilomeus (Fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1818 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus spilomeus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1863 r. ten sam autor, przenosząc go do rodzaju Cortinarius[1].
Niektóre synonimy naukowe[2].:
- Agaricus spilomeus Fr. 1818
- Cortinarius anomalus var. spilomaeus (Fr.) Maire 1933
Nazwę polską podał Stanisław Domański w 1955. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten ma też nazwę zasłonak kosmkowaty[3].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Średnica 2–5 cm, kształt początkowo stożkowaty lub półkulisty, później dzwonkowaty lub łukowaty, starsze okazy stają się płaskie z tępym garbem. Powierzchnia matowa lub jedwabiście połyskująca z resztkami brązowoczerwonawej zasnówki. Jest higrofaniczny; podczas suchej pogody ma szarożółty kolor, podczas wilgotnej od szarego do żółtobrązowego. Młode owocniki mają różowofioletowy odcień[4].
Szerokie i szeroko przyrośnięte. Początkowo są jasnofioletowawe, później jasnoszarobrązowe, na koniec rdzawobrązowe[4]. Ostrza blaszek białawe[5].
Wysokość 4–8 cm, grubość ok. 0,8 cm, walcowaty, kruchy. U młodych okazów pełny, u starszych pusty. Powierzchnia o barwie od bladoszarej do żółtobrunatnej, pokryta drobnymi miedzianoczerwonymi resztkami osłony, długowłóknista[5]. W dolnej części pokryty jest czerwonobrązowymi łuskami[4].
O barwie od białej do szarobrązowej. Smak nieco rzodkiewkowaty, zapach słodkawy[4].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Występuje w Europie i Ameryce Północnej[6].
Rośnie na rozproszonych stanowiskach w lasach iglastych, na glebach kwaśnych i stanowiskach wilgotnych, również na terenach bagnistych (brzezina bagienna)[5]. Rośnie pod świerkami, sosnami i brzozą, owocniki pojawiają się od lipca do października[3].
Grzyb niejadalny. Żyje w mikoryzie z drzewami[4].
Gatunki podobne
[edytuj | edytuj kod]- zasłonak rdzawobrązowy (Cortinarius caninus) ma podobny kształt i ubarwienie, różni się czerwonobrązowym kapeluszem i występowaniem cienkiego, brązowawego pierścienia[5].
- zasłonak żółknący (Cortinarius rubicundulus), ma łuskowaty kapelusz i żółknący miąższ[4].
- zasłonak szarobrązowy (Cortinarius anomalus). Blaszki bez śladu fioletowej barwy, kapelusz bez odcieni czerwonawych
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-11-10].
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ a b c d Till R. Lohmeyer, Ute Kũnkele: Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie. Warszawa: 2006. ISBN 978-1-40547-937-0.
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2015-04-08].