Woskobłonka ochrowa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
woskobłonka ochrowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Conferticium ochraceum (Fr.) Hallenb. Mycotaxon 11(2): 448 (1980) | |
Woskobłonka ochrowa (Conferticium ochraceum (Fr.) Hallenb.) – gatunek grzybów z rodziny skórnikowatych (Stereaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Conferticium, Stereaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1815 r. Elias Fries nadając mu nazwę Thelephora ochracea. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1931 r. Nils Hallenberg[1].
Ma 9 synonimów. Niektóre z nich:
- Gloeocystidiellum ochraceum (Fr.) Donk 1956
- Gloeocystidium ochraceum (Fr.) Höhn. & Litsch. 1928[2].
Józef Teodorowicz w 1933 r. nadał mu polską nazwę korak naroślowaty, Władysław Wojewoda, w 2003 r. zmienił ją na woskobłonka ochrowa[3]. Obydwie polskie nazwy są niespójne z aktualną nazwą naukową.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Rozpostarty, przylegający do podłoża, cienki lub średniej grubości. Powierzchnia hymenialna gładka, u młodych owocników jasnożółta, u starszych brązowawa i dość silnie spękana. Brzeg jednolity, tej samej barwy[4].
- Cechy mikroskopowe
System strzępkowy monomityczny. Strzępki proste, septowane, cyjanofilne i dekstrynoidalne. Subikulum w postaci cienkiej warstwy lub niewyraźne. Jego strzępki szkliste (hialinowe) lub prawie szkliste, o średnicy 2–4 µm, cienkościenne lub lekko grubościenne. Subhymenium wyraźnie pogrubione, ze względu na liczne warstwy hymenium, o bardzo zwartej teksturze;, złożone z żółtawobrązowych, pionowo ułożonych strzępek o średnicy 2–3,5 µm, o pogrubionych ściankach. Gleocystydy liczne, cylindryczne lub rurkowate, lekko zgięte, z żółtą zawartością, czasem trudne do znalezienia w starych częściach owocnika, 20–60 × 5–8 µm, cienkościenne lub lekko grubościenne. Podstawki maczugowate 20-30 × 4-5 µm, z pogrubionymi ściankami w kierunku części bazalnej prawdopodobnie z powodu wewnętrznych powtórzeń, 4-sterygmowe. Bazydiospory elipsoidalne, gładkie, cienkościenne, 4,2–5,5 × 2,8–3,3 µm[4].
- Seksualność
Prawdopodobnie jest homotaliczny[4].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Wąskobłonka ochrowa występuje w Ameryce Północnej i Południowej, Europie i Azji. Najliczniejsze stanowiska podano w Europie[5]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytacza 5 stanowisk z uwagą, że jest to gatunek w Polsce rzadki[3]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[6].
Nadrzewny grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach mieszanych i zaroślach na pniach i konarach martwych drzew iglastych, zwłaszcza świerka i jodły. Owocniki tworzy zwykle od sierpnia do września[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-04-11].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-04-11].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 270–271, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Nils Hallenberg, Conferticium ochraceum, „Mycotaxon”, 11, Mycobank, 1980, s. 448 [dostęp 2022-04-11].
- ↑ Miejsca występowania Gloeocystidiellum porosum na świecie (mapa) [online] [dostęp 2022-04-11].
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.