Choroba Rittera

Liszajec pęcherzowy noworodków
	Pemphigus neonatorum
	; Złuszczanie naskórka u dziecka chorego na chorobę Rittera.
	Klasyfikacje
ICD-10	L00; Liszajec pęcherzowy noworodków.; Gronkowcowy zespół poparzonej skóry.; Zespół SSSS.; Choroba Rittera.; Zapalenie pęcherzowe i złuszczające skóry noworodków.

Choroba Rittera – uogólniona ropna choroba skóry o ciężkim przebiegu, występująca głównie u noworodków i dzieci^[1], wywoływana przez gronkowce złociste. Egzotoksyna produkowana przez gronkowce, eksfoliatyna, powoduje powstawanie rozległych pęcherzy, złuszczanie naskórka i odsłanianie skóry właściwej na dużych przestrzeniach.

Nazewnictwo

Chorobę Rittera występującą u starszych dzieci i pacjentów z niewydolnością nerek nazywa się gronkowcowym zespołem poparzonej skóry (ang. staphylococcal scalded-skin syndrome, SSSS)^[2].

Inne nazwy używane na określenie choroby Rittera:

zespół Rittera
zespół Rittera-Lyella
gronkowcowe złuszczające zapalenie skóry
łac.: dermatitis bullosa et exfoliativa neonatorum, dermatitis Ritter
zapalenie pęcherzowe i złuszczające skóry noworodków (łac. pemphigus neonatorum)

Objawy i przebieg

Choroba objawia się wysiewem płaskich, bardzo wiotkich pęcherzy, ulegających łatwo pękaniu z pozostawieniem rozległych przestrzeni pozbawionych naskórka. Występuje dodatni objaw Nikolskiego^[2], uogólniony stan zapalny skóry z zaczerwienieniem i oddzielaniem się dużych płatów naskórka. Błony śluzowe zazwyczaj pozostają wolne od zmian^[1]. Występuje nieżyt nosa lub spojówek i drażliwość^[2]. Zmiany zajmują zwykle całą powierzchnię skóry. Obraz kliniczny przypomina oparzenia II stopnia. Okres trwania jest kilkudniowy, przebieg może być ciężki.

Różnicowanie

złuszczające zapalenie skóry Leinera (łac. erythrodermia desquamativa Leiner)
zespół Lyella

Leczenie

Przeciwwskazane jest podawanie kortykosteroidów. Podstawą leczenia jest antybiotykoterapia (głównie penicyliny półsyntetyczne i cefalosporyny). Ważne jest wyrównanie zaburzeń elektrolitowych, tak jak w przypadku oparzeń.

Przypisy

↑ ^a ^b Fauci i Braunwald 2009 ↓, s. 989.
↑ ^a ^b ^c Fauci i Braunwald 2009 ↓, s. 139.

Bibliografia

Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski: Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową. PZWL, 2005. ISBN 83-200-3367-5.
Anthony Fauci, Eugene Braunwald: Interna Harrisona. T. I. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2009, s. 138. ISBN 978-83-60608-97-5.
Anthony Fauci, Eugene Braunwald: Interna Harrisona. T. II. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2009, s. 989. ISBN 978-83-60608-97-5.

Linki zewnętrzne

Jessica H Kim, Paul Benson: Staphylococcal Scalded Skin Syndrome. eMedicine.com. [dostęp 2010-06-10]. (ang.).
Staphylococcal scalded skin syndrome. DermNet NZ. [dostęp 2010-06-10]. (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[CITEREFFauciBraunwald2009989-1] Fauci i Braunwald 2009 ↓, s. 989.

[CITEREFFauciBraunwald2009139-2] Fauci i Braunwald 2009 ↓, s. 139.

[1]

[2]