Zupa owocowa

Zupa zrobiona z różnego rodzaju owoców, często zabielona mlekiem lub śmietaną

Zupa owocowazupa bazująca na owocach, często zagęszczana śmietaną bądź mlekiem z mąką. Zupy owocowe zaliczane są do grupy przetworów owocowych[1].

Miseczka z porcją zupy jagodowej. Potrawa ma głęboką, ciemnofioletową barwę. Widoczny makaron „świderki” i owoce jagód. Zupa udekorowana jest pośrodku kleksem śmietany i żółtym kwiatem nasturcji, a po bokach czterema chabrami. Miseczka postawiona jest na talerzu-podstawce. Oba naczynia wykonane są z brązowej ceramiki.
Zupa jagodowa ozdobiona kwiatami (chabry i nasturcja)
Głęboki talerz z porcją zupy owocowej. Lekko gęsta zupa o intensywnym, ciemnoczerwonym kolorze, z widocznymi rozgotowanymi śliwkami. W zupie odznacza się zanurzona w niej duża, okrągła, jasna kluska drożdżowa. Talerz jest biały, niezanurzona część kluski jest nieco ubrudzona zupą.
Zupa śliwkowa podana z pyzą drożdżową

Do przygotowania takiej zupy użyć można owoców świeżych, mrożonych, suszonych lub pulpy owocowej. Po pokrojeniu i przegotowaniu owoce najczęściej przeciera się przez sito i przelewa wywarem. Następnie dodaje się cukier i przyprawy, np. goździki, cynamon lub skórkę cytrynową i zagęszcza mączką ziemniaczaną[2]. Zupę można zabielić śmietaną[2]. Z dodatkiem zimnego mleka przyrządza się chłodniki mleczno-owocowe[3].

W dawnych książkach kucharskich można znaleźć przepisy na zupy owocowe z obierzyn z jabłek lub gruszek[4].

Latem przygotowuje się zupy z owoców surowych, natomiast zimą z owoców gotowanych (a więc i z suszonych, gdyż trzeba je wpierw ugotować)[5]. W miesiącach wiosennych i letnich zupy te podaje się w stanie schłodzonym w temperaturze poniżej 14 °C[6].

Zupy z owoców surowych cechuje duża zawartość witamin a więc mają znacznie większą wartość odżywczą niż zupy z owoców gotowanych[5]. Wykorzystuje się te surowe owoce, które można rozetrzeć lub przetrzeć przez sito, a więc głównie owoce jagodowe[5].

Najczęściej spotykane zupy owocowe:

Jako dodatek do zup owocowych podaje się grzanki z bułki lub czerstwego[7] pieczywa cukierniczego (np. z rogalików, chałki, biszkoptu[7]), ryż na sypko, makarony (np. łazanki), kluski, groszek ptysiowy, biszkopciki oraz kruche drobne ciasteczka[8][2].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. 2.6.7. Przetwórstwo owoców i warzyw. W: Danuta Kołożyn-Krajewska, Tadeusz Sikora, Mieczysław Skrzypek: Towaroznawstwo: podręcznik dla liceum ekonomicznego i szkoły policealnej. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, s. 85. ISBN 978-83-02-07246-8.
  2. a b c „Zupy owocowe”. W: Aleksandra Procner: Technologia gastronomiczna z towaroznawstwem. Część 1. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2007, s. 215–216. ISBN 978-83-02-02789-5 (część 1), ISBN 978-83-02-03170-0 (całosć).
  3. „Zastosowanie mleka słodkiego”. W: Aleksandra Procner: Technologia gastronomiczna z towaroznawstwem. Część 1. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2007, s. 321. ISBN 978-83-02-02789-5 (część 1), ISBN 978-83-02-03170-0 (całosć).
  4. „Marmelada z obierzyn”. W: Marta Norkowska: Śpiżarnia i zapasy zimowe. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1925, s. 52.
  5. a b c Pamuła glinicka, [w:] Lista produktów tradycyjnych (woj. podkarpackie) [online], Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi [dostęp 2023-10-02].
  6. 4.1. „Podstawowe wiadomości o zupach i sosach. Zastosowanie zup i sosów w żywieniu”. W: Anna Derbis: Sporządzanie i ekspedycja zup oraz sosów. Poradnik dla ucznia. Radom: Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, 2007, s. 8. Wersja online w Bibliotece Otwartej Edukacji.
  7. a b Zofia Bagieńska: „Zupy i dodatki do zup”, podrozdział „Dodatki do zup”, przepis „Grzanki z bułki”. W: praca zbiorowa (koordynator: Maria Szczygłowa): Dobra kuchnia: żywienie w rodzinie. Wyd. V. Warszawa: Wydawnictwo „Watra”, 1976, s. 109.
  8. Zofia Bagieńska: „Zupy i dodatki do zup”, wstęp do podrozdziału „Zupy owocowe”. W: praca zbiorowa (koordynator: Maria Szczygłowa): Dobra kuchnia: żywienie w rodzinie. Wyd. V. Warszawa: Wydawnictwo „Watra”, 1976, s. 103–104.